Don't trust a wolf

Goed... Het was haar gelukt. Met kalme passen stapte ze verder, een tevreden grijns op haar lippen toonde aan dat ze tevreden was van haar visite aan Hoenn. Nu moest ze enkel nog Slateport vinden en dan kon ze naar huis gaan en de vondst... Of eerder de prachtige opbrengst, showen aan iedereen... Maar wat het was, was haar nog een vraag... Dus ze stopte even. Een licht vragende blik in haar bruine ogen. Ze had immers lenzen in, dus dat bedekte haar bloedrode blik wel. Ze haalde diep adem en pakte de ball uit haar zak. Ze moest echter eerst van een Pokémon afkomen... Ze wist het nog niet... Queen of Lawrence... Lawrence was geweldig... Maar ze wilde meteen nadat ze thuis was de gym doen... En het was iets van grass... Dus ze had die Queen... Een bug type, dus nog erg nodig en dus was de keuze erg snel geweest. Nu zat de roodkleurige POkémon dus ook klaar om in de box te gaan... Weeral. Arm beest... Eerst uit angst en nu omdat ze het gewoon wilde. Naja. Ze wilde het en niemand zou er echt iets tegen hebben. Nadat ze alles had gefixt zou ze hem wel terug nemen. Het Pokémon center kwam al in zicht. Het was het eerste center dat ze was tegengekomen en ze was er binnen gegaan. Enkel en alleen om daar als eerste haar kap af te doen. Ze haalde even opgelicht adem en schudde haar kort lokken even. Ze waren al wat gegroeide, maar Arceus, ze leek nog steeds een echt boykapsel te hebben... Niet dat dat echt een probleem was, want het stond der wel nog en daarbij had ze nooit echt lang haar gehad... So... Niemand zou haar echt gaan aanspreken daarover. Ze lachte even bij die gedachte en natuurlijk ook over het feit dat ze dit dus had kunnen doen. Steeds opnieuw die kick was gewoon amazing. Natuurlijk wist ze dan ook wel dat ze Cascada had gestolen. Ze kuchte even en palmde een machine in... Haar gedachten naar die herennering terug gaande. De kick was meer dan geweldig geweest en was daarbij ook nog eens erg genietend... Geweest. Ja, ze kickte graag op dingen, was een beetje een waaghals hierdoor, maar goed, ze lag nog niet dood, dus echte paniek kon er niet echt ontstaan, hm? Ze stond hier nog in alle veiligheid... Wel met een lange handschoen die haar arm bedekte... En littekens op haar been... Overal gewoon. Naja, zolang het niet lelijk werd, was het mooi. Ze had een serieus litteken op haar been. Ze zou nooit echt meer een mooi been hebben nu... Naja, niet dat ze dat al had... Ze zuchtte even zachtjes terwijl ze de ball van Lawrence al in het ding stak. Even tikte ze even op het schermpje. Natuurlijk was het touchscreen, wat had je anders verwacht, kderp. Alles was touchscreen en dat zou waarcshijnlijk nog niet zo snem veranderen. Tenzij we opeens heel snel de future in zouden gaan... Woop, daar had ze niet echt zin in... Nope. ZE zuchtte even zachtjes en keek toe hoe de ball verdween. Mooi, nu had ze zes Pokéballs bij zich. geen idee waaarom ze niet gewoon alles bij zich hield... het was niet dat iemand haar zou tegenhouden ofzo... Naja;.. Dan zouden ze al lang ergens liggen. Waarschijnlijk ergens dood. De enigste die haar ooit had proberen te stoppen was Nathan met een vuurwapen. Als ze niet had getwijfeld was ze nu enigst kind geweest. Een grijns sierde haar lippen bij die gedachte. Naja en dan zou ze dus ook nooit achter het hele familiegeheim zijn gekomen. Dat natuurlijk ook. En dan was ze haar beste vriend kwijt geweest. Maar tja... Ondanks dat ze nu zijn kop bijna elke dag zag, was het toch wat gaan tegensteken. Zo... Dat was er ook een keer uit. Nathan had een serieus rotkarakter als hij in zijn doen was... En met een 'serieus' bedoelde ze echt... Serieus serieus... Irritant. Ze zuchtte even bij die gedachte. Ugh. Met kalme passen wandelde ze het center uit, enkel en alleen om zich even uit te rekken en kort te genieten van de prachtige weer dat op haar kwam. Ze trok al snel de boy uit en gaapte een keer. De boy bond ze even simpel rond haar middel. Ze had een donkerbruine short aan en onder de boy had ze een soort van topje aan dat gemakkelijk zat in dit weer. Naja gemakkelijk moest het niet zijn, het was eerder dat het verfrissend en koel moest zijn, dan was ze tevreden yeah. Zeker nu ze hier in Hoenn was. Ze had geen zin om te gaan zweren en al helemaal niet als ze straks naar huis zou gaan en ze niet eens... Propere kleren had. KOrt zuchtte ze even zachtjes en schudde ze haar hoofd kortstondig. Wat zou dat nu weer voor werk zijn. helemaal bezweet, was gewoon om kriebels van te krijgen yeah... Ze zuchtte weer een keer... Nou ja... Eerst moest ze kijken wat ze had en dan kon ze vrolijk naar huis gaan varen mete en bootje. Naja, bootje, het was eerder een boot, of eigenlijk een schip aangezien het wel wat dinge... IUhm mensen kon bevatten en het zeker een sterk ding was die serieus wat kon vervoren over zee. Ze grinnikte even bij de gedachte dat dat een roeiboot ofzo moest zijn... Kderp. Dat wa swaarschijnlijk een van de meest random gedachtes die ze had gehad vandaag en nog zou hebben die dag. Kort keek ze even van links naar rechts.  Nu zou ze dus opweg moeten gaan naar die stad... Die havenstad eh. En als ze er eenmaal zou zijn zou ze dus een schip nemen naar huis en Allison en iedereen jaloers maken met uhm... Ze dacht even na. Ja, wat was het nu... en heel goede vraag. Kort grijnsde ze nerveus. Ze moest niet afkomen met een level 2 shiny zigzagoon... dan was ze dood... dat wist ze gegarandeerd... Dus p hoop van zegen dan maar... Slik.... Nuja... Ze zou echt zo dood zijn... help... help... Nu voelde ze wel een soort druk op haar... Iep... Niet fijn, nope, nope. Of een Wurmple... dear lord... Dan kon ze beter hier en nu neervallen voordat Allison dat zou doen... Nuja... Ze zou haar niet afmaken voor het stelen van een mislukte shiny... Maar het kwam er gewoon op neer wat de ander eigenlijk zowat zou doen erover... Die POkémon zou gegarandeerd dood liggen binnen het uur ofzo... daar was geen enkele twijfel aan. Geen idee wat ze dan ermee zou doen... Of natuurlijk een soort van omkoop doen met rangers... Rangers euh... Nee, ze bedoelde de trainer van de mislukte shiny. Die kon wel wat geld en eventueel een mooie Pokémon ter aanbieding stellen natuurlijk. Als ze het tenminste... Of als hij... Tenminste voor zijn of haar shiny worm overhad. Zij in ieder geval niet... Maar aan de andere kant zou ze nooit een shiny worm vangen en dan al helemaal niet houden in der team... Brr, liever niet hoor, houd het maar lekker ver weg van alle problemen en vooral haar face weg... Ugh.Ze had er toch al genoeg. Ze hoefdde echt geen Probleem extra in haar leven... En al zeker geen shiny versie van een probleem... Ugh... Naja eigenlijk was het wel een probleem aagezien ze nu een Pokémon had gestolen van ieman d en die persoon achter haar aan kon gaan en ze duidelijk in de problemen kon zitten als dat gebeurde en ze haar vonden. Hm... Ze zuchtte even en schuddde lichtjes haar kop. Waarom ze dit ook alweer deed? Zoals eerder vermeld was het vrij simpel. De kick en het geweldige gevoel die er ook nog bijkwam was kortom het ebste wast er bestond in deze wereld. En natuurlijk ook het feit dat ze iets moois voor haar baas kon meedoen. Het feit dat ze lof kon krijgen was niet alleen een gevoel die ze niet weg wilde duwen, maar een gevoel die ze wilde aanbidden en die ze zoveel mogelijk wilde aanbidden. Daar kon niemand aan twijfeen... Jep... Even zuchtte ze nogmaals. Ze was bijna ver genoeg ven de plekwaar het was gebeurd. Ze zou het niet te lang doen, het kijken naar de shiny. Ze zou het gewoon even bekijken en zijn waarde schatten zodat ze wist ho een wat en dat ze niet in tranen naar huis hoefde te gaan. Natuurlijk zou ze dan zeker naar iemand bellen, jankend natuurlijk. Even haalde ze diep adem en liet ze een zucht over haar lippen gaan. Hm... Het was toch niet zo fijn als je zo gevoelig was als een wijf en je Tawn noemde... Ah tja... Zo'n dingen gebeurden nu eenmaal en daar kon ze nogal weinig aan veranderen, niet? Ze zuchtte nog een keer..  Ugh... Geweldig daar ging ze weer. Ging ze weer heel de tijd zuchten zoals ze in elke pots deed? Dat zou weer een geweldige post worden dan. Een post gevuld met zuchten en kreunen... Nuja, dat kon niet zo fout aflopen, dat kon enkele en alleen nogal saai aflopen. Verder zou niemand er echt last van hebben... Buiten de persoon, ik dus, die het aan het typen was... Nuja, waarom zou ik hier inbreng in brengen? Het was haar leven en ik typte het neer, gewoon hoe ze het deed en dreglijke. Ik neem nu erg de stijl van Mlevin over... Uhm... Dat is dus geen goed idee als je stijlen door elkaar gebruikte... Enje blijft beter stil over de auteur, diegene die dit post. Een filler is het niet, of misschien toch wel. Ah tja, dat kon nu wel eens egbeuren, tenzij je weer een post wilde lezen over zuchten en andere domme dingen die dit kind doet. Want het was niet dat ze veel anders kon doen dat... Het was Tawnee, wat  verwachte je ervan? Ja, ze stal een Pokémon door deze even te laten bukken doormiddel van een pakketje en de andere keer door een hyper beam af te vuren in diens face... Maar goed, daarvoor was ze zo en aar kon jammer genoeg niemand zich aan laten veranderen... SZe zou zo blijven, want zo was ze het fijnst voor haarzelf en voor tja... Voor diegene die haar bespelede. Ze grinnikte even en liet een hand door haar blonde lokken gaaan... Yeah , stil je voor, dat we allemaal door iemand werden bespeeld... Hoe raar zou dat niet zijn? Arceus, Tawn, waar dacht zij nu weer aan... Naja, het was beter om het gewoon het negeren voordat er meer vragen kwamen en voordat je er vast in zat, want dan zat je echt heel vaste n dan kon je niet meer weg... Dan kon je wel janken natuurlijk, daar had je dan toestemming voor. Ze schudde lichtjes haat kop en keek even achter zich... Ze werd nog steeds niet gestalkt door iemand, dat was heel mooi. Niemand kwam haar dus halen voor het moment... Dat was eigenlijk heel mooi. Het was dus geen zo'n nuchter kind dieze had bestolen en daarbij waarschijnlijk ook een erg... Dom en nogal achterlijk wijf... Nuja, iedereen wist dat er wel pick pockets waren, waarom lette je dan niet op? Ugh... Natuurlijk waren er ook van die kinders die zo achterlijk waren als ons slachtoffer en er niet zoveel op lette, denkend dat elk mens zo onschuldig was als ze leken. Maar schijn bedriegt natuurlijk en dat wist Tawn waarschijn;lijk het best van alle mensen op deze planeet. met haar onschuldige koppie was ze niet alleen een erg plaatje en een geweldige persoon om te vertrouwen, maar ook nog eens valse en gemene trut. Ze hield ervan... Anders te bedriegen. het gaf een soort kick, een soort vban boost van adrenaline, als ze het weer deed... En zoals eerder werd vermeld kickte ze daar echt teveel... Ze kickte echt niet oop veilige dingen.. Maar ze vond het fijn en dat was het enigste dat telde voor haar en daarom negeerde ze iedereens gevoelens ene keek ze enkel naar haar... En haar alleen. Zij zou diegene zijn die er zoveel van kon gaan genieten en zij zou diegene zijn die er iedere dag om zou staan lachen... terwijl de ander zijn fout niet eens inzag. Zoals het simpele infiltreren van de rangers. Dat zou een eitje worden eenmaal ze toestemming had van Allison om zich bij hen te voegen... En ja, dat was ze inderdaad van plan ja... Kort grinnikte ze even... Hehe... Ze was hoe dan ook... Een bitch... Een heel grote bitch. Natuurlijk zag je dat niet aan haar... Maar naja, zoals eerder, schijn bedriegt dus echt wel. Laten we zeggen dat onze Tawn enkel en alleen maar een bevesteging is van dat simpele feitje... Ze grinnikte nogmaals; Dat feitje was gewoon iets dat ze in haar kamer moest ophangen. Op zo'n mooie poster. 'Schijn bedriegt' en dat dan in mooie roze letters op een zwarte achtergrond... Een soort van dark sfeer geven. Ze zag het al helemaal voor zich. Ze zou het ook al een prachtige plek op haar muur kunnen geven... Hehe, zou amazing zijn als het daar zou passen... Aangezien ze graag het wat groot zou willen, want dat wilde ze natuurlijk we... Dat mensen het wisten en nog eens goed end uidelijk ook... Want tja...Ze grijnsde even. ZZe koden gewaarschuwd worden... Maar als ze eenmaal je vertrouwen hadden dan konden ze moeilijk zoiets in gaan schatten. Dat kende ze en iedereen was gewoon zo naïef om alle tips en alle dingen te gaan negeren. Daarom slaakte even een gaap en grinnikte ze wederom nog een maal. Yeah... Ze waren allemaal zo dom... Allemaal zo dwaas en allemaal gewoon zo verschrikkelijk... Achtermokl. Vooral als ze ja natuurlijk... Zoals het woord zelf zei... Blindelings vertrouwden. Dan zouden ze niet meer letten op de omgeving en volledig vertrouwen hebben in het kind waar ze zoveel tijd en zoveel liefde in hadden gestoken... De zwarte vos... De sluwe vos... Die beet altijd terug als hij iets kon krijgen van voedsel uit je handen. Dat was iets dat altijd gebeurde. Het was nog steeds een dier en dieren waren niet te vertrouwen. Zo zag zij het en zo zou zij het altijd zien... dar kon ze nogal weinog aan doen. Zij was een dier en zou altijd bijten als ze iets wilde... Zij zou ze verscheueren... Aangezien zij eerder een wolf was... Een heel grote en gevaarlijke wolf die elk moment zijn bek kon sluiten rond je hand... Die open in haar bek lag... Omdat je het vertrouwde. Hoe dwaas was dat niet? Ze slaakte even een luide lach, een soort van gestoorde lach. Altijd zo braaf...  Altijd zo vriendelijk... Maar bedoelingen waren bedoelingen en soms wilde je gewoon niet tegen deze persoon zijn borstkas lopen... Je wilde zo'n persoon niet kennen.. Je wilde niet met har in de problemen komen... Want anders zat je goed vast in de problemen en dan zou je er nooit meer uitkomen... Zij wist het, want zij was diegene die daar voor zou zorgen en niemand anders. Hehe. Zij was echt gewoon de wolf met de scherpste tanden. Ze grinnikte nogmaals. Hehehe. Ze sloot haar mond en schudde haar hoofd lichtjes. Nee Tawn.... je moest ook niet als een volledig gestoord kind aan het werk gaan en helemaal losgaan... dat zou geen strak en natuurlijk ook geen goed plan zijn. Straks zagen mensen haar nog en dan was haar prachtige cover weg... Of dan vertrouwden ze haar gewoon niet en bestempelden ze haar gewoon gestoord... Naja, die stempel kreeg ze toch al redelijk wat, so yeah. Muk it. Ze lachte enkel een keer heel vriendelijk voor zich uit en haalde even een hand door haar gezicht heen, die al snel door haar korte haren ging om deze netjes te leggen en proper voor wat er zou komen... Nuja, het was  iet dat ze iemand heel belangrijk zou ontmoeten. Maar een potentieel goede aanwinst voor haar team en Team rocket was zeker niet niks... Natuurlijk. Ze grijnsde even en schudde haar hoofd lichtjes. Ehehehe. Soms was ze gewoon... Te vals... Maar goed. Als ze zag dat ze beter paste in haar team dan in het gehele team rocket, dan zou ze hel of haar houden. Ze was immers agent en... Dan was het eigenlijk niet vals, want zij had hoe dan ook een Pokémon gestolen en kon die houden, dat was een van de privéleges die je had als agent. Een nietige grunt kon niks... Dat was het gewoon, punt uit. Kort grijnsde ze even kort. Ah... Daarom was ze ook geen grunt maar een agent. Een reden waarom ze zo had gereageerd die ene keer. yeah. Zij had een Pokémon van level 100. Die andere hadden nooit een kans gemaakt tegen haar en als ze toch nog grunt was zou er zeker ene Ciro nu dood zijn. Zij verdiende het meer, zij, zij, zij... Het galmde door haar hoofd. Ze werkte zo hard. Ze verdiende het zeker weten en niemand zou haar er ooit over stoppen of proberen. Anders was hij of zij gegarandeerd dood. Zij was sterker dan de meeste. Zij was slimer... Ondanks dat haar acties soms het tegengestelde bewezen... Maar goed, dat was het unt nietr. Ze was de onschuld zelve en dat was haar machtige punt. Ze was een vals kreng en zou daarbij dus niet alleen een sterke, maar zeker een machtige en goede spy zijn... Het idee klonk wel fijn. Een spy zijn. De ranger gaan infiltreren en hun dingen overnemen. Kijken hoe de styler werkte, hoe je het brak en hoe je aan nieuwe kon komen. Dat zou ze allemaal kunnen leren... Als ze dat nu eens bespreekte met Allison. Ze had immers vrienden in de rangers... Met andere woorden kon ze makkelijk undercover gaan met Sachi of Saiko zonder dat iemand het door had. Ze grijnsde even schuin bij die gedachte. Zij als ranger, stel je eens voor. Ze was niet echt het helpende type, eerder het, 'trek je plan, ik trek mijn plan... wacht nee help me toch maar *crie*'... yeah, dan lag ze waarschijnlijk in het water ergens te janken over iets, of ergens anders waar ze in was gesukkeld voor een of andere domme reden die ze zelf amper besefte... Naja. Wie weet was ze misschien wek beter... misschien. Wie weet... Nuja... Ze was nu al een redelijk stuk gewandeld. De kans dat ze de persoon nu nog zou tegenkomen was miniem. Anders zou ze die persoon al lang hebben gezien, toch? Of tenminste zien lopen. Ze was het of vergeten dat ze een shiny had... wat wel erg, erg dom zou zijn, want wie vergat dat nu? Of ze had het nog niet door... Of ze besefte niet dat ze was bestolen door Tawn. Nuja, dan was dat maar goed eh. Hoe minder ze last had van dat kind, des te beter. En als het tegenviel kon ze nog altijd de shiny verkopen voor wat geld... Of misschien voor toch wat meer dan alleen geld eh. Nuja, soms kon je er meer uitslaan dan geld, aangezien mensen echt veel deden voor een shiny. Ze waren geewoon zeldzaam... Verder was er niet echt veel aan. Ze waren gewoon een andere kleur en je kon er dikke nekerig mee gaan doen en daar stopte het een beetje bij ja. Verder was het nogal dom dat je een shiny wilde. de enige shiny die zij had was maybel en de shiny charmander in haar box die ze gebruikte voor het breeden van meer shiny's zodat ze shiny queen kon zijn! Yes, achievs. Hehhe. Dan kon ze iedereen free shiny's geven en dan zou ze heel geliefd zijn. Nee, allemaal van haar hoor, HAHA. Muk de rest, Tawn heeft haar leger, lala. Dan was ze ook erg happy natuurlijk...
In gedachten verzonken was ze dus... Gen besef hebbende van de tij die voorbij aan het glijden was... Heel traag  zoals ze meestal wel deed. Het ging altijd zo traag en dat was gewoon zo stom.. Yeah. Ze zuchtte even en stapte dus even op een veldje, ietwat starend naar de licht bevolkte lucht. Ze was licht bezaaid met wolkjes die leken op zacxhte mareeps, vliegende Mareep. Nuja, vliegend... Stel het voor. Een schaapje met vleugektje. Oh... dat zou zo schattig zijn... Ze zou ervoor smelten... Als ze dat zag. Okay, nu wilde ze wel ee, Mareep met vleugels. Yes, ze zou dat zeker weten gaan vragen als ze thuis was. En dan zou ze superlijm nemen, een mareep vangen en daat dus vleugeltjes aankleven. Met die secondelijm... Of superlujm, wat was het verschil, ze plakten beide supergoed en in enkele seconden hehe. Dus... het was eigenlijk supersecondelijm? geen idee noem het maar gewoon secondelijm punt uit. Geen twijfels aan laten hangen. het was dat en daar bleef het gewoon even bij... Eh. Niet al te moeilijk doen, dan kwam het wel goed. Ze zuchtte even en wreef even met een hand over haar gezicht heen. Enkel en alleen om zich daarna even uit te rekken. Ah, het was best een zalig weertje, maar dat was het altijd in Hoenn. Na nog een paar tellen pakte ze de ball die ze nog net van iemand had weten te stelen. het was een kind met roosachtig haar geweest. het kwam ietsje korter dan diens schouder en was duidelijk uit een soort agressie geknipt aangezien het redelijk slordig was. Verder was die vrouw best groot. Nuja, zij was ook niet een van de kleinste, maar zij viel tenminste niet zo zeer op. Ze was eerder een normaal groot kind, of eerder een kleintje tussen de grootte nuja als je haar met Riddle zou vergelijken zou je haar heel groot noemen... Vergelijk haar echter met Nathan en je piept anders. Nuja de groenharige was dan ook ten eerste een man en ten tweede twee jaar ouder dan haar, dus dat was logisch. Riddle was aan de andere kant wel haar oudere zus... Ookal was ze van uiterlijk misschien en stuk ouder... Van uitzicht enzo, liet haar lengte dat niet merken. Ze vond haar huidige lengte wel mooi nu. het paste bij de meeste jongens en ze bleef kleiner dan August, haar huidige boyfriend. Dus dat was zeker iets fijns die ze zeker niet mocht gaan missen eh. Het was zo'n detail dat enkel meiden belangrijk vonden als ze keken naar hun lichaam. Hoe zouden andere erop reageren? Hoe zou hij of zij dat vinden? En nog belangrijker, zou ik er boys mee krijgen? Iets zoals cupsize, het was ook iets waar je je soms vragen bij stelde, zelfs de meest brave meiden. Nuja en zo niet, dan wel in een of andere aangeschoten staat wel. En tja, je had ook nog steeds de meiden die zich afvroegen of ze er ook andere meiden mee aantrokken... Tja, iedereen had zo zijn smaak en vcerschillen... Maar goed ze had nog steeds niet die shiny gezien. Wat was ze dus weer lekker bezig... Nee eigenlijk niet echt. Kort zuchtte ze even waarna ze met kalme passen naar het midden van het veldje liep. Het was voet voor voet en stap na stap dat ze vooruit ging over het grasveld heen. Haar bloedrode ogen stonden kalm maar toch ergens heel erg opgewonden... Misschien een vleugje angst her en der liet merken dat ze duidelijk wat gespannen was over haar besluit hier. Ze had de opties al overlopen en ze wist wat ze moest doen als ze niet tevreden was. Het achterlaten kon je echter overal doen en ze zou het ook gewoon ergens in een rivier kunnen dumpen... Of... Als het toch wat levels had kon ze een grunt aanspreken en deze in zijn of haar handen duwen, zegend dat ze er maar goed gebruik van moesten maken en het geen enkel nutvoor haar had. Nuja, het was een shiny... En sommige mensen waren tevreden met elk soort shiny die ze tegenkwamen. Of het nu een Wurmple of een Rapidash was, zolang het maar die rare kleuren had was het voor hen goed... De heberige mongolen ook. Ze schudde even zuchtend haar hoofd bij die gedachte. Sommige shiny's waren niet eens mooi... Dus ze kon amper geloven dat je zoiets wilde. Een groene variant van je Pokémon willen... Is toch absurd? Dan leek het haast alsof je hem veel te lang hebt laten rotten in de regen, dan kwam je zeker heel mooi uit op een gevecht met je schimmelpokémon. Of tja, algenpokémon kon je ze dan ook noemen. Pokémon zoals Doduo en zijn evolutie Dodriio waren een voorbeeld daarvan. Groen en helemaal vies, alsof ze dagen in de regen hadden gestaan, om vervolgens even te zonnen en algen te groeien... Dat was geen zo'n strak plan en het klonk allesbehalve gezond voor je Pokémon. Arme struisvogels. De dieren die niet konden vliegen maar toch de flying type hadden gekregen. Het had niet eens vleugels, enkel twee koppen de eerste keer en drie de tweede keer... En ja het had veren, maar ze had nog nooit een Doduo zien vliegen, laat staan een Dodrio... Ze vond het best zielig.. Ze had zo'n bruine vogel in haar box zitten. Het droeg de naam Brönsted en Lowry... Vast omdat ze een gespleten karakter hadden en liever een andere naam droegen.. Ze had werkelijk gene idee... Maar ze zou er zo snel mogelijk achterkomen zodra ze nog eens tijd vond om de andere Pokémon op haar box te leren kennen. Misschien konden ze dan van de box en thuis leven, aangezien ze nu een vast huis had. Het was raar om dat te denken... Hiervoor was ze een soort van zwerver. Je sprong van de ene situatie naar de andere en leefde waar je maar odnerdak kon krijgen of vinden. Dat was hoe ze leefde... Zoals de meeste trainers. Maar ze was al lang geen trainer meer. Nee, ze was nu een Team Rocket member en een agent die wat respect verdiende. Ze grijnsde bij die gedachte. En daarbij moest ze ook even weten wat er hier inzat. Of dit haar aanzicht meer zou laten stijgen of juist een nederlaag zou zijn. Goed dan... Nu niet langer wachten. Ze kwam tot stilstand en pakte even de ball in haar hand. Echter hield ze ball van Saiko in haar ander. Voordat ze de shiny eruit zou laten, liet ze eerst de machtige Metagross uit haar ball. Kalmpjes keek deze even rond, tot deze haar ogen ontmoette. Kort knikte Tawn, deels als begroeting, maar ook deels om toestemming te geven dat ze de situatie al in haar hoofd mocht gaan bestuderen.Dat deed ze ook. Ze kon haar aanwezigheid voelen in haar hoofd. dat kon je heel duidelijk voelen als je het eenmaal gewoon was en het verschil kon voelen in je koppie. Ze grijnsde even toen er kort een soort van geluidje kwam, wat als lof leek. Ze neeg haar kop lichtjes uit blijdschap. Haar eerste woordje van respect, van lof. Het kwam dan wel van haar eigen Pokémon doormiddel van telepathie, maar het was iets en ze respecteerde het ten zeerste. Elk soort ding dat een beetje lof aan haar bracht, werd met veel respect aanvaard en je kreeg zeker een beetje lof terug, een soort  van respect... Een bedankje kwam altijd van haar lippen of zeker haar gezicht af. Een open lach die het ten zeerste apprecieerde. jep, dat kwam er op zijn minst van. Het was niet enkel dat, het was gewoon het feit dat mensen haar... haar aanzagen als iets. Dat vond ze fijn. Kort grijnsde ze even bij de gedachte. Hm... Het was zeker heel erg fijn als je wat mensen hadden die naar je opkeken. Die kon je namelijk het best van allemaal misbruiken. Oh daar ging je weer Tawn, helemaal valse gedachten uitspelen. Dat was niet zo gezond en zeker niet zo heel aardig eh? Nuja, ze was niet echt aardig, dus ze zag het probleem niet echt in. Ze grinnikte even en tilde de ball op. Kort keek de ander naar de shiny ball en legde ze terug een blik op haar trainster. Yeah. "We moeten hem of haar nog hersenspoelen," klonk er even kort. "We kunnen onze nieuwe tactiek dus al uitproberen hierop... En als het misloopt dan schakel je hem of haar zo snel mogelijk uit," De steel type knikte even naar haar trainster, het duidelijk eens zijnde met het plan. Ze hadden dit al een keer in gedachten gehad. Het manipuleren van iemand's gedachten tot op het punt waar ze je willen volgen tot het einde. Met de krachten van Saiko en de valse woorden van Tawn zouden ze er normaal kunnen komen. dat wist ze maar al te goed. Kortsondig grijnsde ze wederom een keer bij de gedachte dat ze deze techniek niet enkel bij Pokémon, maar ook bij mensen kon hanteren. Het was niet zo heel moeilijk, of althans, het klonk niet zo moeilijk. Mensen waren toch maar domme, naïeve wezens... Soms zelfs nog erger dan Pokémon... Dus dit zou een eitje wotrden als het zover was. Ze lachte even zachtjes, het gegrijns was dus nog steeds niet over. Nee, ze moest eerst dit gevoel wegduwen, dan kon ze pas beginnen met de sessie. Anders werd ze vast raar aangekeken door dat ding. En dat wilde ze niet. Ze wilde met een schone lei beginnen. Zeker omdat ze misschien langer met het beest zou opgescheept zitten. Nuja opgescheept mocht ze het ook niet echt noemen aangezien ze het vrijwillig deed he. Het was niet dat iemand haar hierin forceerde hm. Ze schudde even lichtjes haar kop. Dat zou nog eens wat zijn. Iemand die haar moest forceren te stelen en iemand die haar forceerde ee, shiny te gebruiken die misschien sterk kon zijn en zeker kon gebruikt worden. Dat zou nog eens absurd zijn hehe. Ze zuchtte even zachtjes en hield de ball stevig tussen haar vingers vast. Even kalmpjes worden. Adem in... En uit en terug in... En even uit... Kalm kalm... Okay dan... Kalmte was er... Ze was er zowat klaar voor...

Ze hield de ball voor zich. In een flits opende de shiny ball zich. En al snel verscheen een silhouette. Het werd groter, het licht werd groter en groter. Uiteindelijk begon het vorm te krijgen. Het had horens, leek op een wolfachtig, een hondachtige... Kort haalde ze diep adem... Het zou toch niet. Toen spatte het licht van hem af... Ja... Een hij was het... Een male Houndoom... Shiny... De Pokémon keek even met een vragende blik naar de blondine, die even rustig fronste naar hem. Hij was... Prachtig... Gewoon prachtig... Haar ogen gleden langs zijn lichaam heen terwijl ze de Pokémon in zich opnam. Hij was machtig. Hij had een blauwe kleur, zoals een shiny versie ervan zeker eruit zag. Het was dus een Dark type... Dan moest ze eerst even ervoor zorgen dat ie kon geraakt worden door alle moves van haar eigen Pokémon. Daarvoor had ze een goede move. "Miracle Eye," Kort verscheen een soort gloed in de ogen van de Metagross, die al snel ook rond de nieuwe aanwinst van haar team kwam. Zo. Daarna rekte ze zich kort uit en keek ze even kalmpjes toe naar wat de Pokémon zou doen. 'Zijn naam is Duncan,' Klonk er even van door haar kop. Ze knikte even en zette een stap naar voren waarna ze even lachte naar de ander. "Hallo daar knapperd," De blauwe Pokémon zette een stap naar voren en sprong toen half op haar, waarna hij hara begon te likken. Waah! Wat was dit? Blij blafte de hond even en even probeerde ze de Houndoom van zich af te duwen... help... Help der. 'Hij kent je van vroeger...' klonk er even in haar kop. Vroeger? Ze kende helemaal geen shiny Houndoom voor zover ze zich kon herinneren tenminste. 'Ik ken ook geen shiny Houndoom en ik kan het niet echt terugvinden van wie hij zou zijn die ook in jou gedachten staat... tenzij je haar bent vergeten... Haar naam is Alana Bouvier, ze is al redelijk van leeftijd, boven de 20 schat ik haar en ze is zeker een persoon die ook... August kent,' Mooi om te weten, dus ze moest die Pokémon niet aan hem tonen. 'Ik denk zelfs dat ze heel goede vrienden zijn, ik zou hem een keer ernaar vragen,' even knikte ze instemmend, goed dan, klonk redelijk. Ze zou het toch wel uit hem krijgen, uiteindelijk. In tegenstelling tot Nathan zou hij tenminste niet zo doen... Toch? Geen idee, dat hoopte ze eigenlijk gewoon even. Kort zuchtte ze even waarna ze de blauwe hond al snel van zich duwde en even het kwijl uit haar egzicht haalde waarna ze even zuchtte. "Dus je kent me al? Mooi zo," klonk er even met een lachje. "Ik ben dus Tawnee, het is leuk om je terug te zien Duncan," De Pokémon ging netjes zitten en hield zijn koppie wat schuin waarna hij haar ietwta verlangend aankeek. Toen trokken de mondhoeken van Tawn wat naar beneden en staarde ze even mistroostig naar de grond onder haar. Ze was omgevallen doordat meneer hondje op haar was gesprongen met al zijn kwijl, dus nu zat ze lekker neer op de grond. Echter liet ze even een zuucht horen en al snel sloot ze haar ogen. Ze liet even een been hangen en schudde toen lichtjes haar kop, waardoor haar korte lokken even kort rond haar kopje danste. daarna opende ze weer en keek ze ietwat bezorgd naar de ander, de blauwe POkémon. deze liet zijn tong even naar binnen gaan en vestrakte zijn blik even waarna hij kort rondkeek. 'Hij begint iets door te krijgen' ze knikte even en duwde zichzelf overeind. "Duncan... Ik... Moet je iets zeggen," Klonk er. Daardoor keek de blauwe hondachtige terug naar haar. "Alana... Ze... Heeft je bij mij achtergelaten," klonk er even. "Ze zei dat het beter was als het zo was... En ze wilde geen afscheid nemen... omdat het anders veel te pijnlijk zou zijn... En dat wilde ze niet..." Met grote ogen keek de Pokémon naar de agent die even haar ogen van de ander sloeg. "Ze wilde je achterlaten in het adoption Center, maar ik offerde me even op..." klonk er vervolgens... "Er is een kans dat ze misschien nog je komt halen... Maar ik weet het niet..." klonk er vervolgens. "Ik wilde je beschermen..." vervolgde deze even. "Ik zou dat nooit een Pokémon aan willen doen..." vervolgde ze toen even kalmpjes terwijl ze even keek naar de shiny Pokémon. "Misschien zie je haar snel terug, maar ik kan niks beloven..." vervolgde ze zachtjes. "Ik wil wel voor je zorgen... Zo goed als ik kan..." klonk er toen even met een klein lachje, een oprecht lachje, naar de ander toe. Even keek de Houndoom naar de grond, zijn staart ging wat naar beneden. 'Je doet het erg goed, hij gelooft je echt,' Naïef... Naïef... Allemaal zo naïef dat het gewoon belachelijk was. Als ze kon barste ze nu in lachen uit, maar dat zou enkel maar de Pokémon in verwaring brengen, dus ze hiedl zich netjes in. KOrt keek de blauwe Pokémon op. Er stond een soort ongeloof in zijn blik... Dus ze zette een stap terug en knikte even naar Saiko. "Toon het hem," De ijzeren Pokémon liet haar rode ogen even opgloeien en al snel werden de ogen groot van de Houndoom. Ook tawn kreeg het beeld door. Damn Saik... je begon echt goed te worden in die telepathie. De beelden waren niet eens echt, ze waren nooit gebeurd, maar de Metagross had ze geconstrueerd uit de gedachten van de Houndoom. Deze zakte trillend door zijn poten. Het was deze Alana, die duidelijk een woord gaf en toen zij, die haar tegenhield. Alana die boos was en gewoon een beeld van hoe ze schreeuwde dat Duncan een nutteloos wezen was. Dat ze het nooit meer wilde zien... Ze had de ball bijna in een rivier gegooid. Toen kwam een mooi stukje. Tawn die erachter sprong en samen met de ball in een wildwatergeval kwam. Toen zag je hoe Saiko ingreep met haar krachten... "En dat was..Wat er gister gebeurde..." voegde Tawn er kalm aan toe. Ongelovig en met verdriet in zijn ogen staarde hij naar Tawn... Maar toen brak hij lichtjes en schoot hij naar voren waarna hij zijn kop tegen Tawn duwde. Kalmpjes bukte ze wat en sloeg ze haar armen rond de kop van de Houndoom heen. "Ik ga je beschermen... Met al de kracht die ik in me heb," klonk er even rustig. "Tegen iedereen en alles..." vervolgde ze zachtjes terwijl ze even met een hand langs diens rug streek. 'Hij is je dankbaar,' Juist ja, infiltreren, leugens inplanten. Het was allemaal zo makkelijk. Iedereen luisterde naar haar... naar haar valse woorden, haar valse... valse uitspraken. Ze hadden het gedaan... Even knikte ze naar de Metagross, die de beelden nogmaals liet afspelen... Steeds opnieuw en opnieuw. De hond trilde in haar armen en zij drukte hem dichter tegen zich aan. "Het komt goed Duncan... Het komt goed..." klonk er even zachtjes... Daarna kwam er ook een beeld van August, die Alana leek te helpen in dit alles... ja, goed idee Saiko. Als hij hem aanviel was het goed in de plaats van vertrouwen, hierdoor begon de Pokémon echter te grommen. Maar even suste ze zachtjes en streek ze nogmaals met hara hand langs diens rug. "Rustig maar..." fluisterde ze even waarna ze even haar ogen sloot en hem dichter tegen zich drukte. Het kwam allemaal goed, zolag hij maar vertrouwen in het blondje had, was er geen reden om paniek te hebben... Ze haalde diep adem en zuchtte even. Daarna nam ze langzaam terug. Zijn hopeloze ogen stonden waterig en even streek ze met een duim langs diens gezicht... "Het komt goed... Ik ben er nu voor je..." De hond knikte even heel... Heel langzaam en likte toen heel langzaam haar gezicht, nuja, eigenlijk alleen haar wang en ze lachte even zachtjes... Al snel zag ze een soort van glinstering in zijn ogen. Een glinstering van licht geluk. "Dat is het..." klonk er van haar en hij lachte even schuin. Het stond nogal raar als hij zo keek. Het leek haast alsof hij iets had. Het was best amusant om te zien. daat kon ze niet aan twijfelen, maar toch. Ze grinnikte even en aaide over zijn kop. Ze had een Shiny Houndoom. Echter viel het haar nu pas op dat hij nog een halsband aanhad... Haar ogen werden lichtjes groter en ze liet haar hand afzakken naar de mega stone die erin zat... Hij was een mega? Oh... My... Arceus;.. Dit was beter dan ze had kunnen dromen. Ze lachte even zachtjes en keek kor naar hem waarna ze even over zijn kopje streek. "Het komt goed nu... Je bent nu veilig bij mij..." klonk er. "Ik dacht dat ik je even kwijt was in die rivier," fluisterde ze even zachtjes. Leugens, allemaal mooi leugens. "maar ik heb je nog kunnen redden... Ik kon je nog grijpen," zei ze zachtjes terwijl haar hand nogmaals langs de Pokémon streek. Mooi zo... Hij mocht het allemaal gaan geloven... Dat was beter zo. Als het niet had gewerkt had hij waarschijnlijk ergens geëindigd in een dark ball... Of ergens bij Allison. Wie weet eh. Misschien kon zij er dan iets mee. maar nu zou ze dus vor hem zorgen. Maar het idee van Pokémon stelen en ze aan Grunts geven om ze op te leren was geen slecht idee. Zou ze dan ook een stapje voor krijgen bij de baas? Zo ja, dan deed ze het met vele plezier. Ze grijnsde even. meehlpen aan het sterker maken van de organisatie was fijn. Ze streek nog even langs het kopje van de Houndoom, die even zijn ogen sloot en zachtjes zijn koppie tegen haar handpalm drukte. Even lachte ze zachtjes.. Zo... Dat was mooi... De beelden ebden langzaam weg en hij likte even heel voorzichtig de hand, waardoor Tawn haar voorhoofd tegen de zijne drukte en hem kalm aankeek. "Het komt echt allemaal goed Duncan, geloof me..." klonk er even zachtjes van haar lippen. De shiny opende zijn ogen en knikte even naar zijn nieuwe baas. Het was fijn om te weten dat de Pokémon haar nu vertrouwde. want zij had hem gered hm... Dus hij zou nu ook zijn leven geven voor haar... Althans, dat zou ze nog moeten zien... Even aaide ze hem kalmpjes opnieuw... Shhh... Het zou allemaal heel erg goed komen als ze eenmaal in Kalos waren, waar ze die mega een keer zouden proberen. Even haalde ze diep adem, een zucht kam over haar lippen. Over mega's gesproken... Ze had ook een mega stone voor saiko gekocht... Ze zou hem zo aan haar geven... Even nog... Ze moest eerst nog zo'n winkel vinden waar ze van die dingen verkochten voor key en mage stones in te doen. Ze zou iets speciaals nodig hebben voor haarzelf, iets dat ervoor zorgde dat die stone er niet vandoor zou gaan. Tja, ze was niet de handigste, dat moest ze toegeven, jammer genoeg. Even zuchtte ze zachtjes en drukte ze zichzelf even overeind. Ze aaide hem nog eens over zijn kop en glimlachte even waarna ze al snel zijn ball bovenhaalde. "Ik ga nu even winkelen... Ik beloof je dat je er straks zo weer uitmag... dan gaan we naar huis.. Naar Kalos..." klonk er even en hij knikte even heel langzaam. Toen liet ze hem terugkeren. Ze keek even naar de ball en grinnikte toen even. 'Uitstekend gedaan meesteres' Ze knikte even en maakte een buiging, de ball nog steeds tussen haar vingers. "Ik doe mijn best," klonk er even waarna ze haar rug terug rechtte en de ball aan haar riem klikte. "Wat denk je? Een mooie toevoeging voor de collectie?" 'Zeker, hij is level 40, dus dat valt ook nog mooi mee, eh?' Ze knikte even naar hem. "Daar heb je gelijk in," klonk er even. "Hij kon dan nog wel wat training gebruiken ombij mijn team te komen, maar dat komt nog wel... Eerst maar even bezig zijn met de andere dingen." Klonk er. "Hij is fire type en een mega, ik kan hem voor de gym gebruiken, dat zal zeker weten helpen," een grijns op haar face. "Hij is mijn jachthond, mijn wolf... Hij is van mij en dat zal ik zo houden tot ik er iets moois voor terugkrijg." Even grinnikte ze weer een keer, heel tevreden over dat plan. het was waterdicht en ze was sterk genoeg om zich te beschermen als iemand iets wilde uitspoken. Kort legde ze al grijnzend een blik op Saiko. Deze knikte. 'Klinkt inerdaad als ene uitstekend idee... Dat mens gaf namelijk erg veel om die Houndoom... Met andere woorden... Ze zou alles geven om haar Duncan terug te zien... terug te hebben,' Ze knikte even begrijpelijk. 'Zodra ik wat meer informatie over haar vind laar ik het je weten en dan kan je ze gebruiken...' "Om haar te manipuleren," klonk er grijnzend... Nee dat was perfect. "Ik zeg dan iets zoals; Ik heb je hondje gered, je lieve Duncan. Ik heb hem gevonden en gered van Team Rocket... De eerste stap om undercover te gaan als ranger..." klonk er even, licht in gedachten verzonken. "En natuurlijk zullen ze mij geloven! Haha!" klonk er vervolgens vol plezier in haar stem. Ze barste even in een gestoord gelach uit. "En dan kan niemand mij stoppen als ik als een parasiet hun organisatie binnenkom en ze een voor een onderuit haal... Ik zoek hun zwakke plekken, pak ze waar ze het zwakst zijn en dan..." Even draaide ze rond haar as, een voet opgetild. Toen ramde ze deze op de grond en werden haar rode ogen groot. "ram ik ze neer..." grijnsde ze. "Ik vernietig ze voor... Haar, voor de baas..." vervolgde ze even zachtjes. "Ze zal zo trots zijn... En niemand kan me stoppen. Niemand zal iets doorhebben! Niemand zal het meisje verdenken! Haha!" Tevreden grijnsde ze even waarna ze al snel terug begon te lachen als een gestoord kind. Saiko was gewoon stil, wetend dat dit een punt was waarop ze even kalmpjes alleen moest zijn. Het was het punt waarop gekke mensen even hun eigen plannen voorstelden en als een getsoorde lachen... Okay, niet helemaal mentaal in orde was dat ook niet... Maar het was iets dat ze deed en als iemand ertegen was, dan blies ze een gat in zijn of haar kop en dan was het gedaan met het commentaar. Ze grinnikte even bij die gedachte. Oh... Tawn toch. Ze liet de grijns groeien en stapte rustig naar voren, waarna ze even kalmpjes een hand op haar lippen zette, enkel en alleen om de grijns in toom te houden. Zo was het wel weer genoeg... Ze moest ook niet als een compleet doorgeslagen wijf lijken, hm? Ze grinnikte even... Nee kalm Tawnee... Klm. KOrt schudde ze lachend haar hoofd. Oh tawn toch. Ze was echt niet ok in hara koppie eh... Ah tja... Niemand was dat in Team Rocket, waarom zat ze anders bij die gasten? Voor hun geweldige thee? Nee sorry haha. Ze maakten geen thee in dat team. Niemand luste het daar echt. Naja, ze kon het altijd vragen. Stel je voor. Order van een agent. Grunts moesten thee proeven van haar en zeggen welke de beste was. Wauw Tawn, wat je deed met je power, echt heel verantwoordelijk. Tja, het was nog steeds beter dan simpel eventjes zeggen dat ze dit en dat moesten doen. Ze moest gewoon een paar grunts aan haar kant krijgen... Ze openhalen, manipuleren. Dat mocht toch wel? Vast wel. Ze waren toch maar zwakke beesties die eraan zouden gaan als het zover was. Ze waren niet zoals hun agents, krachtiger, sterker dan de rest. Even grijnsde ze bij die gedachte. Ze kon ze zo vernieteigen als ze irritant waren. Met hun leuk level 10 Pokémon en 0,0 ervaring met vechten of wat dan ook. Zij had er ook niet veel ervaring mee... Naja, ze kon een mes lichtjes hanteren en door dat ene... Incident met Nath wist ze nu ook hoe een vuurwapen werkte. Ze grijnsde even bij die gedachte. Ze was toch wel een beetje gevaarlijker dan dat ze misschien eerst had gedacht. Naja... dat was niet haar probleem. Zij moest niet tegenover zichzelf staan he. Dus dat was des te beter voor zichzelf eh. Zolang zij meer krachtig uit de hoek kwam was ze tevreden en kon ze zo leven. Even grijnsde ze lichtjes waarna ze al snel op Saiko ging zitten en even achteruit leunde. 'Je wilde naar Slateport?' klonk er even. "Jup... Misschien nog wat shoppen als ik daar ben... Kijken voor je mega stonedrager... Ding," Ze hoorde even zwak gelach in haar kop. 'Ja, bedankt dat je er een voor me hebt gekocht,' ze grinnikte even. "Tuurlijk Saik... Jou vertrouw ik zeker met die kracht.." Even sloeg ze haar ogen af van de lucht en zuchtte ze. 'Kido?' "Uhu..." Ze zuchtte nogmaals... "Ondanks dat het nu al wat beter gaat met haar, zijn er nog steeds risico's aan verbonden... eerst moet ik haar kunnen beheersen... En dan zou ik eindelijk klaar zijn voor haar een mega stone te geven..." Even zuchtte ze nogmaals, maar een lach kwam op haar lippen. "En dan heb ik ultieme kracht... samen met jou... En nog een paar..." Ze grinnikte even. "Ik word gewoon zo krachtig dat niemand me kan stoppen, althans, dat ga ik proberen... En dat gaat me lukken... Ik voel het," Ze grijnsde even en aaide de Pokémon even kalmpjes. 'Als je aan dit tempo doorgaat... En mijn berekeningen kloppen... Dan heb je gelijk...' Yas, dat wist ze ehehe. Ze was een krachtige trien en ze zou niet zomaar gestopt worden in haar zoektocht naar meer en meer power en meer en meer... Meer macht en meer kracht. Het had hara hersens volledig ingepalmd en nu was ze... Zp getwist, zo vals, zo uniek? geen idee of dat laatste wel klopte, aangezien er een helboel van dit soort mensen rondliepen in Hoenn... Kalos... Overal... Zowat... Zelfs in Kanto, waar zij en Nathan waren opgegroeid, deels in dat milieu. Daarom waren ze misschien zo, daarom was zij misschien nu zo. Daarom en daarom alleen. Ze grinnikte even en voelde hoe de Metagross opsteeg en vertrok. 'het maakte je sterk...' klonk er. ''Sterk genoeg om zo te zijn hoe je nu bent op de dag van vandaag.... Niet anders of vertwist, ziek... Nee, je bent gewoon hezlef met wat andere karaktertrekken en dat is wat jou, meesteres, zo speciaal maakt..;' ze grinnikte even... Oh Saiko...

Al snel kreeg ze de o zo bekende stad in zicht. daar had ze ook echt dagen vastgezeten, weken. Door die val. Ze vroeg zich af hoe lang August er had gezette... Weken? Vast wel... Hij was er erger aan toe geweest dan zij en dat was al heel wat, niet? Ze grinnikte even, maar liet een zucht langs haar lippen gaan. Hm... Ze miste hem wel... En hij liet niks van hem horen... Dat maakte haar enkel nog bezorgder en nog meer wilde ze hem zien... Maar hij... Hij bleef zo ver weg... waarom was ie zo verweg van haar? waarom negeerde hij haar? Was ze dan zo stout geweest in zijn ogen? Ze probeerde, Arceus, ze probeerde zo hard. Maar kon ze dat wel aan... Ze liet haar kopje lichtjes hangen en zuchtte even. deze stad had zoveel herinneringen... Die ze niet terug wilde... Ze wilde ze niet... Ze wilde ze echt niet voelen, ze terug gaan herleven. Als ze kon belde ze Ciro en dan vroeg ze aan hem om ook Slateport te komen opblazen... Het was altijd leuker als je iemand bij je had, aan je zijde, klaar om alles aan te gaan met je... Ze zuchtte even... Zo'n iemand wilde ze graag dicht bij zich hebben, lief hebben... Maar ze kon niet... want dan had ze weer van alles... Aan haar been. Dat wilde ze niet. Onder andere de broers... heheh, het was best grappig om ze nu zo te gaan noemen. DE broertjes. Ah daw. En de groenharige as de ukkie van de twee, cutie. Daw. Hihi. August was de oudere, Tawn was de jongere... En nathan was dan de jonger en Riddle de oudere en toch... Heh. Logics. Naja, het hart koos niet op leeftijd eh. En zij al helemaal niet. Het kon haar niks schelen hoe oud haar vriendje was. het telde toch om wat ze voelde voor hem en niet voor hoe oud hij was? Hij was misschien wel een pedo zo... Maar Arceus... Ze hield zoveel van die pedo... Zo zielsveel. Waarom leek dat zo eenzijdig en leek zij de enige die dit kon zeggen? Hij kwam toch nooit af. Hij negeerde haar zo hard... En toch... Bleef ze van hem houden... waarom was ze zi dwaas? waarom... waarom Tawn... 'Omdat je van hem houd...' ze zuchtte even... Wederom had de wijze Metagross gelijk... Godver Saiko... Waarom had je altijd gelijk? Ze glimlachte echter een keer... Agh... Zolang het maar zo bleef eh... En als ze altijd gelijk had was het wel fijn, dan wist ze ook eens iets. Kort zuchtte ze. Al snel zouden ze landen... Dat voelde ze gewoon aan, daravoor moest Saik haar niks laten weten. Ze zuchtte nogmaals en voelde de wind minder sterk aan haar haren trekken. dat was fijn zo. Binnenkort was ze thuis... Eindelijk terug thuis. Sinds wanneer keek ze daar zo naar uit? Geen idee, maar het was wel zo. En toen... Boem. Met een knal kwam de Metagross neer, maar zij voelde het amper aangezien de Pokémon ook gebruik maakte van haar powers om haar trianster op haar rug te laten... was het eigenlijk een rug? Of gewoon ene platform... Hoe kon je het eigenlijk een rug noemen? Een Metagross had geen rug... Dus kderp. Al snel kwam ze van de grijze, metalen Pokémon af en legde ze even een hand op het kruis, waarna ze even kalmpjes de steel type aaide. Zo... dat was een stuk fijner. Tafeltje was geweldig als ze moesten gaan vliegen... Yeah... Ze grinnikte even en klikte de ball van de Pokémon van haar riem, waarna ze al snel de Metagross liet terugkeren in haar ball. Nog even en dan kon ze de boot nemen. Ze wist dat de laatste hier rond 7 uur vertrok uit de haven. Dus ze had nog mooi tijd om andere dingen te doen, aangezien het net iets over zessen was. Ze zou wel moeten zorgen dat ze snel klaar was, gewoon de eerste shop binnen gaan en het eerste het beste kopen, dat zou het wel moeten doen. Ze zuchtte even zachtjes en wandelde verder. Met snelle passen natuurlijk. Ze had nog steeds die rugzak op haar rug. daar zaten haar spulletjes in die ze nodig had gehad hier in Hoenn. Toen ze bij Jason was geweest. Het was fijn bij hem geweest, erg rustgevend. Ze had er dan ook erg van genoten. Even haalde ze diep adem. Het eerste wat ze zou doen als ze in Kalos was, was dus August zoeken, texten... Hij moest iets weten en ze moest iets aan hem vertellen. dan zou ze weten wat hij ervan dacht. Even haalde ze diep adem en zuchtte ze even. Hoe laat was het nu? Hm... Tien na zes... Okay, ze had nog tijd. Snel liep ze de eerste winkel binnen. Okay... Nope. Lingerie. Het stalkte haar echt he. Ze liep terug, achterwaarst naar buiten en haalde daar even opgelucht adem. Toen stapte ze verder. Nu opletten Tawn, je moest de juiste winkel vinden en daar binnengaan. Ze wandelde kalmpjes verder, tot ze opeens een winkel zag... Zo'n typische winkel winkel. dat was het inderdaad. Ze glimlachte even en duwde de winkeldeur open, waarna ze naar binnen stapte. Yes. Ze had de goede shop gevonden. Nog even de tijd had ze om rond te kijken en iets uit te kiezen, maar dan zou ze moeten rennen naar de boot. Kalmpjes keek ze rond in de winkel. Ze hadden van alles, dat was meestal wel in dit soort shopjes. Prulletjes, ditjes en datjes. gewoon van die dingen. Maar daarvoor was ze hier niet. Het was ook een shop die zich specialiseerde in dit soort dingen, dat stonv vooraan in grote letters en dus was ze hier nu. met kalme pasjes liep ze verder, tot ze op die afdeling was. Hm... Er was voor elke mega Pokémon een aparte collectie aan dingen... Van armbanden tot kettingen en ga zo maar door. Ze liep meteen naar de hoek voor de Metagross. Daar keek ze even kalmpjes naar de collectie aan dingen. Ze wilde graag een zilveren, een licht soort van grijs zou prachtig staan. Een die rond een van haar ijzeren armen paste; Dus ze pakte er een op. Het had rode markeringen en het was best mooi. Het zou bij haar ogen passen! Ah, wat geweldig! Ze grinnikte even besloot dat ze deze zou noemen. dan nu. Ze draaide zich om en liep naar de afdeling voor de trainers en de key stones. Ze keek al snel rond op het plekje waar ze deze spullen hielden... Hmm... Niks die haar echt opviel. Dus ze besloot maar even verder te gaan... Hm... Hm.... Voor haar speelde niet langer geld een rol. Ze kreeg genoeg geld van haar ouders en als ze met iets moois thuis zou komen zouden ze het vast niet erg vinden, toch? Naja. Ze was weggelopen van huis, maar aan de andere kant was ze vrij om dit alles te doen. Kort schudde ze zlichtjes haar kop. ze hadden haar zelf voor de keuze gezet en tja, nu stond ze hier dus... ze had een huis en heel wat geld door hen... Ze waren geweldige ouders en ze had een leuke zus en een leuke schoonbroer. Daarbij ook nog eens een fijne vriend, als hij tenminste ietsje meer van zich liet horen zou dat ook fijn zijn.Maar goed, misschien zou hij haar wel leuker vinden als ze deed wat ze zou doen. Rustig liep ze verder... Hm... Nog steeds had ze niks leuks gezien. Tot ze opeens iets zag glimmen achter glas. het prijskaartje was iets dat zeker groot genoeg was voor de vele nullen die erachter komen. Ze legde een hand op het glas en keek er met grote ogen naar. Het had een beschermende laag over de plaats waar de key stone hoorde. Het was gemaakt van een stevig metaal en was ingelegd met goud en zilver... Oh wauw. Ze had haar keuze gemaakt. Toen de verkoper dat opmrekte, kwam deze op haar af. Hij wilde zijn monde openen, maar ze knikte al. "Ik neem hem," klonk er even. Daarop knikte de man en opende hij de glazen kast om deze eruit te laten. Echter betaalde ze daar even, veel te veel, maar hij had zijn geld en ze rende de winkel uit. Kort keek ze naar haar Holo Caster. Nog 10 minuten! Ze zag de boot al. Snel liep ze verder kom op... Kom op!
Hijgend kwam ze aan boord, net op tijd, want er was net te horen hoe ze net zouden vertrekken. Even toonde ze haar pass en toen liep ze verder de boot op, om al snel naar binnen te gaan en even aan tafeltje met een ruitje te gaan zitten. Daar legde ze de bang voor Saiko neer, maar ook de halsbandachtige ketting voor haar. Ze slikte even en pakte het ding vast. daarna deed ze haar eigen kap af en deed ze het rond haar nek. Met een klik zat hij vast. kort legde ze een hand erop, waarna ze er even naar keek in het ruitje, die een zwak, maar toch zeker een licht duidelijk spiegelbeeld kon laten zien. Ze streek er even over. het was prachtig, gewoon wat ze zocht! Ze grijnsde even en haalde de zak van haar rug, die ze op tafel legde. Ze ritste deze open en stak het ding in de rugzak waarna ze al snel de key stone eruit haalde, Met een draai aan de plaats waar het hoorde opende ze de beschermde ruimte en bevestigde ze deze op de plek waar het hoorde. Daarna keek ze nogmaals naar zichzelf in het ruitje, een zwak spiegelbeeld. De regenboogkleurige glinsterde trots op zijn plaats... het was gewoon iets machtig, het was geweldig. het gevoel ook. Ze grijnsde even naar zichzelf en zuchtte toen licht opgelucht. Ze streek even over de halsband en grinnikte even kort. Het metaal voelde daarbij ook nog niet zo kiud als dat je zou verwachten van metaal of ijzer... Gene idee wat het was, het was allesinds iets anders dan ijzer, maar het was zeker een soort metaal. Dat voelde je. Metaal was goed... Steel... Types. Ze was echt een steel type aanbidder gewirden, een die ze hanteerde met ijzeren hand -yes-. En tja. Niemand wilde sollen met haar en haar Aggron of Metagross. Zeker nu ze op het punt kwam waar ze echt de limoeten begonnne te bereieken... Maar zij zou die limieten over gaan en andere voorbij gaan. yeah... Ze grinnikte even en leunde toen ietsjes naar achter, haar ogen gesloten... Ze zou weldra terug zijn in haar regio, Kalos. Dan kon ze tevreden zijn over de Hondoom, boos zijn op Nath en samen zijn met Gussie, wat ook echt heel mooi zal zijn en zal worden... Ze zou binnenkort een smsje naar gus versturen, hij moest dit weten en wachten op haar op de plek die ze had uitgekozen. Als hij tenminste haar weer nier negeerde en weer zou verdwijnen... Kort zuchtte ze waarna ze even haar zak toeritste en het ding op haar schoot trok. Ze zou hier iets kopen voor te eten en dan kijken waar ze kon slapen, aangezien ze de nachtboot had genomen. daarom kreeg ze ook een kamer. Nuja, het was fijner om 's nachts te gaan reizen... Had je minder last van het reizen zelf en dan had je tijdens de dag nog iets aan je dag... En het zonlicht...De motoren starten en ze waren weg... Op naar Kalos... Op naar huis...