After the party

_{Floyd had gedacht dat hij was gewonnen en dat Dominique het had opgegeven. Hij kon alleen maar hopen dat het inderdaad zo was maar hij had goede moed toen dat de rist volledig naar beneden ging. Waar hij zich niet op had voorbereid was op haar aanval die recht tegen zijn hoofd kwam. Nog specifieker; zijn neus. Het deed echt pijn, en met de achterkant van één van zijn handen gaf hij een tik tegen haar achterhoofd. Ondertussen had hij ook net wat teveel gewicht in de strijd gegooid. Als het meisje niet over de nodige stabiliteit beschikten en kon het zijn dat ze beide wel eens omvielen.}

_{Floyd had het allemaal zien aankomen, of eerder voelen aankomen. Ze had eerder al gewankeld dus toen hij te hard ging leunen viel ze ook effectief. Eerst probeerde ze zich nog aan hem vast te houden maar dat liep ook niet helemaal volgens plan. Ze trok hem mee de grond op en voor Floyd het goed en wel besefte lag hij boven op haar. Iemand die enkel ondergoed aan het en zijn jas. Het was zeker awkward, en hij had liever gehad dat het niet gebeurde maar daar was het te laat voor. Gewoon zijn jas en hij was weg. ‘Je maakt het alleen maar moeilijker,’ zei hij terwijl hij maar een poging deed om de jas gewoon over haar hoofd uit te trekken. Zijn neus bonsde van de pijn, iets wat hij zeker nog een tijd ging voelen vreesde hij, maar bloed was er niet te zien dus dat was een goed punt.}

_{‘Maar snap je nog altijd niet dat jij het begin bent van je eigen problemen? Net zoals de vorige keer schuif de de schuld op iets anders dan je eigen domme fout,’ siste hij tussen zijn tanden door. Floyd werd het echt beu, en dat was ook te merken aan de klank van zijn stem die meer emotie toonden dan normaal. ‘Hoo nee, ik ben verdwaald en daarom ben ik nu niet binnen,’ zei hij op een sarcastische toon. Zijn gezicht bracht hij ondertussen dichter naar het hare. ‘Dan had je vroeger dat restaurant moeten verlaten dan was je wel op tijd binnen geweest,’ siste hij vervolgens weer tegen haar. Er was maar zoveel wat een mens aan kon, en bij Floyd was het al meer dan het maximum. ‘Arceus nee, mijn kleren zijn kapot,’ zei hij terug op de sarcastische toon. ‘Dan had je maar vroeger naar huis moeten gaan en minder moeten drinken,’ hij had haar vast bij de randen van zijn jas om zo haar bovenlichaam naar boven te trekken, dichter naar zijn gezicht toe. ‘Als ik mijn jas terug wil, ga jij ook mijn jas nu terug geven.’}

_{De opmerkingen die hij kreeg van Dominique kwamen niet zeer goed aan, en voor Floyd het zelf goed besefte schoot zijn hand naar haar kaak, klaar om een mep te geven terwijl hij met de andere nog steeds de kraag vast had. ‘Hier, in deze stad sta ik, net zoals elke andere idiote collega van me, wel degelijk boven je en al de rest van jullie trainers. Regels zijn regels, en of je het nu niks vind, je moet ze gehoorzamen. Als er een avondklok is, dien jij je daar ook aan te houden,’ het was misschien geen slecht idee om alle restaurants en café’s vroeger dicht te laten gaan. Zo iets zou dan al minder snel gebeuren. ‘Maar nu geef je mijn jas terug, of ik zorg dat er niks van over is en bind je vast aan de eerste lantaarnpaal die ik tegen kom zodat mensen je de volgende ochtend mooi kunnen bewonderen,’ Floyd had er gewoon genoeg van, en dat was echt iets dat haast nooit bij hem voor kwam. Hij had veel zelfbeheersing, en in zijn leven was hij nog nooit echt kwaad geweest. Voor alles was vast een eerste keer.}

_{Floyd had haar hand nog zien aankomen, gelukkig voor hem en vast ook voor Dominique. Hij had het vast kunnen nemen voor het zijn gezicht zou kunnen raken. Veel zin had hij niet in nog een mep van het meisje dat op het moment onder hem lag, terwijl hij al was gaan zitten. ‘Geef gewoon de jas terug, en misschien, heel misschien als jij je nu verder gedraagt krijg je mijn shirt, maar ik wil die jas terug,’ hij zou niet weg gaan zonder dat hij zijn jas had, en dat was ook wel duidelijk op het moment. De woede die door zijn lichaam raasde vond hij maar niks. Het was vervelend en daardoor kon hij niet al te helder nadenken. Dat was vast ook de reden waarom hij normaal gezien zo rustig was. Je bereikte niets als je jezelf liet opwinden. De kraag van zijn jas liet hij in ieder geval weer los, en zo liet hij het meisje ook weer op de grond zakken met haar hoofd.}

_{Natuurlijk wilde ze eerst het shirt zien, maar hij zou het niet uit trekken zolang dat ze nog op de grond lag en hij boven op haar zat. Dat was al helemaal verkeerd. Daarom stond de jonge man op en zetten enkele stappen van het meisje vandaan voordat hij zijn normale zwarte shirt uit deed en naar Dominique toe gooide. Ze ging de jas toch niet geven zolang dat ze het shirt niet in haar bezit had. Een domme zet misschien maar hij zag nadien wel hoe het zou aflopen. ‘Nu mijn jas,’ zei Floyd terwijl hij daar stond in zijn bloot bovenlichaam.}

Gelukkig besloot Floyd om mee te gaan met de deal, want hij stapte van haar af en vergrootte hierbij de afstand. Haastig krabbelde ze overeind, terwijl ze met haar ene hand de twee zijdes van zijn jas bij elkaar hield. Voordat ze het doorhad, had de ander zijn shirt al uitgetrokken en gooide deze naar haar toe. Ze ving het, en hield het stevig vast in haar hand. Haar blik ging terug naar Floyd, een heel klein beetje verbaasd met het feit dat hij nu wel opeens instemde. "Ik heb nog altijd geen plek om te slapen," zei ze toen, hem aankijkend.

_{Floyd sloeg zijn armen over elkaar heen terwijl hij afwachtend naar Dominique keek. Ze begon weer over een slaapplek maar daar gaf hij geen antwoord op met woorden. Wat dat de jongeman wel deed was naar de banken gebaren waar dat ze eerder nog op hadden gezeten. Als je echt moe was sliep dat vast even goed als een bed, al verkoos Floyd ook wel een bed boven de banken. Zijn hand stak hij wel uit om zijn jas terug te krijgen, die Dominique nog steeds aan had. Fijn, straks was hij beide kledingstukken nog kwijt.}

Ze volgde zijn handgebaren naar de bank, maar schudde toen uiteindelijk haar hoofd. Wat nou als men haar hier morgenochtend zo vond,met enkel een shirt aan. Nee, niet zo verstandig. Of als ze 's nachts nog wat ongewenst bezoek kreeg, je wist het maar nooit in een stad vol grunts die 's avonds over straat heen liepen. Vervolgens wachtte ze af tot hij met een beter iets zou komen.