After the party

_{Het was een heel pak zwaarder om mee te nemen, maar veel makkelijker dan het sleuren. Het ging sneller vooruit wat wilde zeggen dat ze sneller bij het pokémoncenter zouden aankomen. Wat ze dan vervolgens deed kon Floyd gestolen worden. In ieder geval had hij zijn taak gedaan. ‘Nee,’ was zijn korte antwoord op de vraag van het meisje. Met één hand probeerde hij haar vervolgens op zijn schouder te houden, wat hem ook nog lukte. ‘Je weet zeker niet waar dat je deze avond zou verblijven?’ hij kon het voor de zekerheid toch maar vragen.}

_{Floyd sloot heel even zijn ogen terwijl dat hij traag zijn hoofd schudde. Dominique was hopeloos in de staat zoals dat ze toen was. Hij zou het niet luidop zeggen, maar als hij nog één domme vraag zou krijgen van haar, werd het echt de eerste de beste vuilnisbak. Ze was toch al dronken, misschien vond ze het nog goed liggen ook. ‘Dat heb ik gemerkt,’ reageerde hij op haar andere reactie. Ze kon zelf wandelen, maar niet zonder de nodige hulp en het constante struikelen van haar. Nee, hij zou haar de rest van de weg wel gewoon dragen.}

_{Het meisje stopte met tegenwerken, en ook haar ademhaling en alles werd gewoon rustiger. Was ze serieus in slaap aan het vallen? Niet dat hij moest klagen want dat wilde zeggen dat hij geen last meer van haar had. Op het vlak van vervelende vragen dan toch. Ze was nog steeds een last om mee te sleuren dus ging hij één van de zijstraatjes in en opende hij één van de containers die daar stonden. Een geur die niet erg aangenaam was kwam eruit, maar hij moest het maar even kunnen verdragen. Het pokémoncenter was nog te ver naar zijn goesting, ondanks dat het om de hoek was. Dominique in een container achterlaten was echter grappiger, en ook Floyd mocht soms wel eens plezier hebben. De zwart harige probeerde haar er dan ook effectief in te krijgen.}

_{Het had allemaal zo simpel kunnen gaan. Ze had in slaap kunnen dommelen en kunnen wakker worden tussen het vuilnis. in plaats daarvan werkte ze tegen, gaf hem een klop en viel daardoor ene heel pak harder op de grond. Eigen schuld dat ze zo hard viel. Floyd had geen ijzeren greep die alles vast kon houden. Hoe dat ze eraan toe was maakten hem weinig uit. Ze had hem een klap verkocht, en als ze zich had bezeerd was het haar verdiende loon ook. ‘Een goei die het zegt,’ zei Floyd die op het meisje neer keek. ‘Misschien moet je volgende keer niet drinken, en mooi braaf binnen blijven, zou je een heel pak problemen kunnen besparen,’ zei hij om nadien zijn blik van haar af te halen en om zich heen te kijken. ‘Nu recht staan,’ sprak hij bevelend.}

_{Hopeloos. Ze was hopeloos. Floyd haalde even één hand door zijn haren heen en keerde zijn rug naar de andere toe om even het straatje uit te wandelen. Haar achterlaten zou hij niet doen, want ze moest nog steeds van straat af te zien geraken. Iets wat niet echt aan het lukken was. Haar woorden negeerde Floyd ook maar. Natuurlijk ging ze niet luisteren. Madam Dominique luisterde nooit. Het was een geluk dat de hele wereld niet vol liep met dat soort mensen. Je zou er niet meer in willen leven. ‘Sta op nu,’ zei hij terwijl hij zich terug naar haar toe draaide. ‘Want volgende keer vraag ik het niet meer zo lief,’ vervolgde hij nog. Naja, het was maar net wat je lief kon noemen.}

_{Floyd ging voor Dominique staan en zakte daar zijn knieën zodat hij gehurkt kwam te zitten. Zijn gele ogen waren strak gericht op de ogen van de andere. Zonder weg te kijken bleef hij daar enkele seconden in stilten zitten. Hij knipperde die tijd zelfs niet. Achteraf nam hij Dominique haar kin vast met één hand en duwde haar hoofd zo wat omhoog. Floyd had er echter nooit bekend om gestaan om zachtaardig en teder te zijn. Dat was toen ook maar weer te zien. ‘Iedereen heeft een andere definitie van ‘lief’,’ begon hij terwijl hij zijn blik nog steeds niet van haar af haalde, of haar los liet. ‘En hiervoor was het inderdaad ik die het lief vroeg, zegt veel over hoe mijn niet lieve manier is.’}

_{‘Het zou je allemaal wel moeten schelen, als je van het leven dat je nu hebt houdt,’ zei hij. Ondertussen liet hij haar kin weer los, op dezelfde ‘vriendelijke’ manier. Floyd stond ook weer op maar nam ondertussen Dominique aan haar kleren bij haar schouders vast om haar zo terug omhoog te tillen. Of dat was toch de bedoeling. Misschien moest hij één van zijn pokémon boven halen. Kon die ermee sleuren en het zou hen vast veel minder moeiten kosten dan als Floyd het zelf moest doen. ‘Vergeet niet dat je laatst bijna een gefrituurde Dominique was.’ Misschien kwam het van pas om het haar te doen herinneren, misschien dat ze dan minder koppig zou reageren.}

De ander zei nog iets, waarna hij zijn rug weer rechtte en haar mee omhoog trok. Dat ging vast niet met heel veel moeite, want Dominique was alles behalve zwaargebouwd of zo. Echt tegensputteren deed ze niet, maar ze stond natuurlijk nog wel wat wankel op haar benen. Zitten was fijner geweest. Toen hij over een ander onderwerp begon flitsten haar ogen naar hem, ondanks dat ze dronken was, wist ze dat nog net wel. Dat lag iets te goed in haar geheugen gebrand. "Pas maar op.." mompelde ze toen terwijl ze zich weer vastklampte aan zijn arm. Ze kon echt niet op haar benen staan. Het eigenwijze leek weer helemaal weggevloeid te zijn, want nu was ze opeens weer moe. Bweh. Drank was misschien toch wat minder leuk dan ze eerst had gedacht.

_{Hij moest oppassen, maar veel deed hij niet met de waarschuwing van de ander. Het was al erg genoeg dat ze zich weer aan zijn arm vast hield, maar het kon niet anders. Floyd zijn enige geluk was het feit dat het center maar een straat verder was aan de hoek, wat wilde zeggen dat hij snel van haar af kon zijn. ‘Of wat? Ga je me dan dood irriteren?’ vroeg hij zonder dat hij haar aan keek. In plaats daarvan begon hij weer met wandelen en sleurde hij Dominique maar weer mee, of probeerde hij haar toch recht te houden terwijl ze zelf maar moeiten moest doen om te stappen}