After the party

_{Waar ze mee gekomen was...wel het was een zeer speciaal iets. Zijn baan had er niks mee te maken, maar Dominique wilde gewoon niet toegeven dat het allemaal haar schuld was. Waarom was ze in godsnaam toch zo koppig? ‘Hmhm,’ een betere reactie op haar argument had hij niet. Het was hem uiteindelijk wel opgevallen dat haar aandacht door iets anders werd getrokken. ‘Wat?’ en Floyd keek heel even over zijn schouder naar achter en zag de pokémon daar. Een roedel houndours, Houndooms. ‘Zie je, je hebt nog meer vrienden gemaakt,’ zei hij als iets dat niet positief was, want de roedel leek niet blij.}


De reactie op haar argument viel nog wel mee. Droogjes had ze hem aangekeken, nu waren de schaduwen wel opeens interessant? Een roedel pokémon was verschenen, waarvan ze vooral met Houndooms al wat ervaringen had. Die pokémon gaven haar de creeps, maar nu kon het haar amper iets schelen. Bij de woorden van Floyd keek ze hem enkel aan. "Niet dat ik weet.." mompelde ze wat afwezig en keek toen weer naar het boze groepje. "Misschien komen ze ook voor je jas."

_{‘Natuurlijk, iedereen wilt mijn geweldige jas,’ zei Floyd geïrriteerd terwijl dat hij maar een pokébal erbij nam. ‘Geen idee of je zin hebt om te helpen,’ vanuit zijn ooghoeken keek hij het meisje aan. De roedel leek niet al te vrolijk te zijn, te horen aan het gegrom en geblaf. Floyd had zelf het idee dat de pokémon gingen aanvallen als ze zouden proberen om weg te lopen. Hij had ook niet veel zin om aangevallen te worden door één van de pokémon. Het gegrom was echter alleen maar erger geworden wanneer dat Floyd een pokébal erbij genomen had.}


_{Ze had geen pokémon bij. Natuurlijk niet. Waar zou ze die ook hebben steken als ze die wel bij zich had? Wel, de avond bleef maar leuker en leuker worden en er kon niks tegen gedaan worden. Je kon het bijna frustrerend beginnen noemen, maar er was niks aan te doen. ‘Je mag van mij gerust proberen weg te wandelen, dat gaat zeer zeker een geweldig effect hebben,’ zei hij en met zijn hand deed Floyd het gebaar dat ze weg mocht gaan. Dat gebaar zorgde alleen maar voor gegrom langs de kant van de pokémon.}


_{De houndoom waren normaal gezien vuur pokémon, en het zou dom zijn om vuur tegen vuur te bestrijden. Wag was een goede optie aangezien dat hij haast immuun was tegen vuur aanvallen maar Bellamy was ook goed. Hij liet beide pokémon dan uit hun bal komen, en de twee grote wezens stond al snel voor hun. Met één arm duwde hij Dominique wat meer naar achter zodat ze achter hem zou komen te staan. ‘Ik ga echt lachen als je straks je pokémon blijkt kwijt te zijn,’ sprak hij nog voor dat hij één vinger tegen de steen hield die aan een ketting rond zijn nek hing. De steen begon meteen te gloeien, en zo ook de Blastoise. Verschillende kleuren ontstonden om hem heen en het zag er indrukwekkend uit. Bellamy was aan het mega evolueren.}


_{Floyd was nog steeds blij met Bellamy, eigenlijk met heel zijn team. Het waren sterke pokémon en hij wilde ze voor geen goud van de wereld nog wisselen. Als iemand er ooit met zijn poten aan zat, zou hij ervoor zorgen dat die geen poten meer had om ergens aan te zitten. ‘Bellamy, Wag, jullie houden ze tegen, ondertussen proberen wij hier weg te geraken,’ zei hij tegen zijn pokémon en er kwamen enkele instemmende geluiden. Floyd vertrouwde ze genoeg om ze te laten doen, hij draaide zich dan ook om naar Dominique om haar wat vooruit te duwen, als teken dat ze daar weg moesten. Hij was veel liever weg van die plek dan dat hij zich er druk om moest gaan maken.}


_{Vanuit zijn ooghoeken kon hij zien hoe dat een Houndoom op hen afkwam maar een blauwe arm hield het tegen door er hard tegen te kloppen. Het was de Mega Blastoise geweest die de pokémon een heel eind verder weg had weten te kloppen. Waar kwamen al die pokémon ook ineens vandaan? Ze waren toch zeker met een stuk of vijftien. ‘Gewoon rechtdoor en de eerste afslag naar rechts,’ beval hij het meisje. Hij zou wel wachten tot dat zij eerst zou weglopen, dan volgde hij wel. Ondertussen hield hij wel het gevecht in de gaten.}


_{Eenmaal dat Dominique was vertrokken volgde Floyd ook maar. Hij wist precies waar hij heen ging, de plek waar dat hij Dominique al heel de tijd niet naar toe wilde brengen. Ugh. Waarom was het tot op dat moment gekomen? Hij had er volste vertrouwen in dat zijn pokémon de andere aan konden. Niet al die Houndooms waren even sterk, en er waren ook heel veel houndours, die stelden al helemaal niet veel voor. Achter hem kon hij echter de pootstappen horen van één van die wezens. Fijn. Er was één voorbij de verdediging geraakt. Snel pakte hij dan ook de pols van Dominique vast en trok haar in een andere straat. Hij kende de weg toch vrij goed. Zeker richting zijn klein appartementje.}


_{Voor de eerste keer die avond kwam Dominique wel van pas. Ze had gemerkt dat de Houndoom die hen achtervolgde vuur naar hen toe wilde spuwen en ze had hem op tijd kunnen waarschuwen. De twee sprongen dankzij haar dan ook net op tijd nog opzij, al probeerde Floyd nog zijn evenwicht te bewaren om meteen verder te kunnen rennen. Zijn jas die toch al kapot was had echter wel wat vuur weten te vatten, maar voor het ook lichamelijke schade wist aan te brengen doofde hij het vuur. ‘Probeer het nog even vol te houden, we zijn er bijna, enkel een kleine omweg.’ het verschil was nu gewoon dat ze de hoofdbaan weer even moest oversteken, maar ze kwamen er wel.}