After the party

_{Floyd wachten heel even toen dat Dominic voor de zoveelste keer haar evenwicht verloor. Ze greep hem daarom harder vast en om ervoor te zorgen dat ze bleef recht staan hield hij maar even halt. Zo kon ze zelf weer volledig recht staan zodat ze verder konden gaan. ‘Na al die tijd hebben we het gehaald...’ Floyd was toch opgelucht toen ze eindelijk voor het pokémon center stonden. Het was enkel te hopen dat er nog iemand wakker was om het meisje een kamer te geven, maar het zag er binnen nogal verlaten uit. Damn. ‘Je hebt nergens anders om heen te gaan?’ vroeg hij nogmaals voor de veiligheid.}

_{‘Weet jij wel iets?’ vroeg hij. Langzaam aan begon de meestal emotieloze jongen het toch op zijn zenuwen te krijgen. Hij liep nu al veel langer dan de bedoeling was met het meisje rond, en alles sloeg die avond gewoon tegen. Toch zetten hij enkele stappen naar voor en de deuren van het center schoven open, ondanks dat het binnen donker was. ‘Ach, je kan nog steeds op de zetels slapen,’ zei hij wanneer dat Floyd zelf binnen was en hij gebaarde naar de zetels die aan de zijkant stonden. Zijn arm probeerde hij in ieder geval los te trekken uit haar greep.}

_{Zijn arm lostrekken was geen succes geworden, maar Floyd gaf niet op. Hij zou de straat niet terug opgaan met Dominique. Ze moest daar blijven en nergens anders. Hoe ze erbij liep en of het er nu een goede slaapplek was waren niet van belang voor de jongen zelf. Hij was maar al te blij dat hij het center had weten te bereiken. ‘Niet mijn probleem,’ zei Floyd op het feit dat ze geen kleding had. Zelf had hij ook geen kleren voor haar dus hij kon sowieso al niet helpen. Niet dat hij anders geholpen had. ‘En je moet wel,’ ging hij verder. Er was geen andere plek waar ze de nacht nog verder zou kunnen doorbrengen. Al was de optie van container er nog steeds.}

_{Floyd wandelde naar het meisje toe dat zich gelukkig wel had neergezet op de banken die er stonden. Eén hand stak hij naar haar uit, klaar om zijn jas weer aan te kunnen nemen. Mooi niet dat hij die jas ging kwijt spelen. ‘Ik ga naar mijn huis, ook ik heb rust nodig,’ sprak hij nog steeds met zijn uitgestoken arm. Natuurlijk drong het wel tot hem door dat ze haast naakt op de banken zou zitten als hij de jas af nam, maar hij had er verder geen last meer van. ‘Ik wil ook graag mijn jas weer terug, het is hier binnen warm genoeg,’ zei hij, alsof de jas enkel diende voor haar wat warmte te geven.}

_{‘Maar dat is enkel omdat jij weeral eens na de avondklok op straat rondloopt, en omdat je stom dronken was,’ legde Floyd uit zonder dat hij zijn arm verwijderde. Straks moest hij die jas nog van haar gaan aftrekken. Dat zou nog een heel plezierig gebeuren worden. Kuch kuch. ‘En ik ben ook geen wandelende kleerkast, dus ik heb niks anders om te geven,’ zei hij. Zijn ogen hadden zich ondertussen alweer wat vernauwt. Hoe hij het ook ging doen, hij kreeg zijn jas wel weer terug.}

_{Floyd besloot zich naar haar te zetten. Door één knie op de bank neer te leggen was hij instaat om zich recht naar het meisje toe te draaien. ‘Zoals je gemerkt hebt zal dat niet mogelijk zijn want er is hier niemand en ik kan nog altijd niet toveren,’ begon hij met vertellen. En hij dacht dat alles daarstraks al een Hel was geweest. Nu was ze eindelijk waar ze moest zijn en kon hij nog niet weg omdat ze zijn jas niet terug wilde geven. ‘Maar je geeft nu die jas terug, of ik zal die jas terug moeten pakken,’ zei hij. ‘En die tweede optie ga je net wat minder plezierig vinden.’}

_{Ze gaf hem gewoon geen andere keus, zeker niet toen ze hem haast aan het uitdagen was. Eén arm sloeg hij dan ook om haar nek heen om haar vervolgens van voor bij de kraag vast te nemen. Met zijn andere hand greep hij naar de rits van zijn jas om die naar beneden te trekken. Hij had haar gewaarschuwd, en het kon hem niks schelen dat ze hier naakt zou zitten. Floyd wilde gewoon zijn jas weer terug hebben want hij had al genoeg tijd verloren met Dominique die avond.}

_{Op momenten als die denk je niet echt na. Floyd gooide zijn gewicht in de strijd om de rist toch volledig los te krijgen, maar Dominique gebruikten op haar beurt haar benen. Floyd kon dan niet anders dan zijn benen om die van haar te buigen in de hoop die zo tegen te houden. Hij zat er niet op te wachten om een schop van haar te krijgen, maar ook geen klop. Niemand moest eigenlijk gewond raken of pijn krijgen als ze het gewoon opgaf maar dat ging niet zo snel gebeuren. Hij nam uiteindelijk de zijkant van zijn jas vast, omdat het hem zou helpen als hij de rist eenmaal volledig beneden had gekregen.}