After the party

_{Dominique had het geluk dat hij op de eerste verdieping woonden en ze dus niet ver naar boven moest gaan. Natuurlijk was Floyd er eerst, en hij opende de deur waarna hij naar binnen ging. De deur liet hij achter hem maar open zodat madam ook nog binnen zou kunnen komen. Zijn appartement was vrij klein, keuken, eetkamer en living waren allemaal in dezelfde ruimte, enkel afgescheiden door de aanrechten van de keuken die zo de keuken afbakende. Enkel zijn slaapkamer en de badkamer was apart.
Nu dat ze binnen waren maakten Floyd zich in ieder geval geen zorgen meer. Hij nam het EHBO kistje uit de badkamer en ging vervolgens zitten op één van de zetels. Terwijl hij wachten tot zijn pokémon zouden terug keren moest hij maar wat aan zijn arm doen.}


_{Wanneer dat Dominique binnen kwam en zich bij hem neer zetten keek hij niet op. In plaats daarvan nam hij wat hij dacht nodig te hebben. Floyd dacht er niet meteen aan om Dominique ook te gaan verzorgen. Nee, geen haar op zijn hoofd dacht eraan om zich eerst met haar bezig te houden. In plaats daarvan trok hij zijn vernielde jas uit, gooide die in een hoekje van zijn appartement en bekeek de gaten in zijn arm. Even verok zijn gezicht ven de pijn toen dat hij zijn arm wat beter probeerde te bekijken. Dat mormel had letterlijk zijn elleboog in zijn bek gehad. Dat ging de komende tijd lastig zijn om te bewegen. ‘Help jezelf, maar wees zuinig met ontsmetting en verband...eigenlijk met alles,’ zei hij zonder haar aan te kijken. De beetwonde was op sommige plaatsen echt diep, maar hij was geen dokter en wist niet of het genaaid moest worden. Ach. Zo genas het vast ook wel. Hij nam het busje ontsmettingsalcohol en deed er wat van op een watje om er vervolgens zijn wonde mee schoon te maken.}


_{Floyd was geen dokter, had nergens verstand van maar hij deed gewoon wat hij dacht dat juist was. Had hij altijd al gedaan en hij leefde nog steeds, dus dat wilde zeggen dat hij toch iets goed deed. Een voorstander van ziekenhuizen en dokters was hij niet, daarom ging hij er nooit heen. Hij plaatste uiteindelijk nog een kompres op de wonden om er vervolgens met wat gesukkel nog een windel rond aan te brengen. Goed genoeg. ‘Je hebt uiteindelijk wel je zin gekregen,’ zei Floyd. Nog altijd had hij haar geen blik gegund.}


_{‘Maar,’ begon Floyd terwijl hij alles al begon op te ruimen. Ze had vast toch wat ze nodig had gezien ze aan het sukkelen was met het verband. Veel meer moest ze niet gaan gebruiken, want het was een hel om aan te geraken. ‘Je blijft hier niet,’ ging hij verder. Dat was ook wanneer dat Floyd haar weer eens aan keek. Ze had genoeg problemen weten te veroorzaken, hij moest er niet nog meer hebben. Ze was nu al binnen geweest, dus ze had haar zin gekregen.}


_{Floyd draaide zich volledig naar Dominique toe, en keek haar recht aan. ‘Kijk,’ zei hij en ondertussen wees hij naar zijn gezicht. ‘Ziet het ernaar uit dat het mij wat kan schelen of die er nog zijn of niet?’ vroeg hij aan haar terwijl dat hij zijn hand alweer liet zakken. Hij kon zich niet herinneren dat pokémon zo diep de stad in gingen met zo veel, maar waarschijnlijk kwam het omdat er een heel pak minder mensen op de straten waren te vinden. Hiervoor leefde de stad dag en nacht.}


_{De vraag die hij kreeg van Dominique was ook een vraag voor hem, één waar hij geen antwoord op wist. Floyd haalde als reactie dan ook kort zijn schouders op. ‘Geen idee,’ zei hij omdat hij ook geen zin had om er verder nog over na te denken. Hij stond recht en liep ondertussen naar de keuken om iets te eten en te drinken te halen. De avond duurde al veel te lang, en hij had echt nood aan wat rust. Uit de kast nam hij dan ook een biertje en gewoon een zak chips. ‘Maar goed, volgende keer laat ik je wel gewoon achter als je dat zo graag wilt,’ reageerde hij droogjes.}


_{Floyd deed het bierflesje open, en nadien nam hij er nog één bij die hij op zijn beurt ook opende Met de twee flesjes en de zak met chips liep hij weer naar de living. ‘Ik doe het graag ze, als je toch enkel te klagen heb,’ sprak hij terwijl dat hij één van de flesjes neerlegde en vervolgens ging zitten op de driezit die nog vrij was, zijn voeten op de zetel en het bierflesje in zijn handen. Was hij eindelijk eens blij dat hij rustig kon zitten zonder dat hij zich ergens zorgen om moest maken. Gewoon rust. Vermoedelijk zou hij die dag niet veel meer doen. Gewoon binnen blijven. ‘Ik zie je trouwens nog steeds op mijn zetel zitten,’ sprak hij voor dat hij enkele slokken nam van zijn drinken.}


_{Floyd rolde even met zijn ogen wanneer de andere zei nergens over te hebben geklaagd. ‘Het enige wat je vandaag gedaan hebt is geklaagd,’ zei hij erop en nadien probeerde Dominique weer ervoor te zorgen dat ze alsnog zou mogen blijven. ‘Maar natuurlijk mag je blijven,’ zei hij uiteindelijk waarna dat hij terug een slok nam van het bier en ook begon aan de chips die dat hij naast zich had liggen. Hij moest eerlijk zijn dat hij echt honger gekregen had, en ondanks dat chips geen echt eten was smaakten het op dat moment wel. ‘Voila, je hebt nu gehoord wat je wilde horen, dus nu kan je gaan,’ zei hij zonder dat hij nog keek. Zijn ogen had hij al gesloten. Veel te vermoeiende avond. Geen energie.}