After the party

_{Floyd gaf het op. Hij zetten zich neer op de bank, zijn ellebogen steunden op zijn knieën zodat hij zijn hoofd met zijn handen kon ondersteunen. Normaal gezien hoorde er iemand in het pokémon center te zijn maar dat was dus duidelijk niet het geval. Misschien kwam het door het uur want nu hoorde er toch niemand buiten te zijn. ‘Wat wil je dan dat ik doe? Zo maar een huis uit mijn zak toveren?’ zei hij waarna dat hij weer op stond en naar de achterkant van de toog van het pokémon center liep. Er hing een kastje met sleutels maar het leek goed beveiligd te zijn. Daar zou hij ook niks uit krijgen tenzij dat hij echt moeiten deed. Dat had hij er echter niet voor over.}

Het meisje volgde zijn bewegingen, want voor hetzelfde geld kwam hij alsnog op haar afschieten en begonnen ze weer opnieuw. Toen hij naar de balie liep om hier te zoeken naar het een of ander, nam ze van de situatie gebruik om zijn jas uit te doen, het iets te grote shirt over haar hoofd heen te trekken en zijn jas ook maar weer snel aan te doen. Misschien kreeg hij die zo terug. Misschien. "Ik wil gewoon niet hier slapen.." mompelde het meisje toen.

_{Floyd keek over zijn schouder naar de andere wanneer dat die zei dat ze niet daar op de banken wilde slapen. Nee? Meende ze dat nu echt? Dat was hem nu niet opgevallen. Anders had ze vast al lang op de banken gelegen. ‘Je meent het?’ zei hij dan ook, maar het was een retorische vraag. Dat ze gewoon zijn jas weer had aangedaan vond hij ook maar niks, dat was af te lezen van zijn gezicht. Ze mocht al blij zijn dat ze zijn shirt had gekregen. ‘Dan zit er maar één ding op,’ zei hij terwijl hij zich naar haar toe draaide en vanachter de balie vandaan liep. ‘Je moet zelf maar een oplossing zoeken want ik weet niks.’ Al het gedoe had al lang genoeg geduurd, en het koppige karakter van het meisje werd net wat teveel.}

Dominique was blijven staan waar ze stond, maar Floyd meldde er een beetje klaar mee te zijn nu en dat ze het zelf mocht gaan oplossen. Het meisje greep vrijwel meteen weer naar zijn jas, ze wilde hier niet slapen. En zijn jas bleek nogal belangrijk voor hem te zijn of zo. Het meisje was stil, en keek enkel naar Floyd met zijn ontblote bovenlichaam. "Je zei toch dat je een huis hier hebt?" vroeg ze vervolgens maar een beetje twijfelend, maar keek hem nog altijd aan. Ze ging hier niet slapen. Punt.

_{‘Zoals je zelf al zegt, ik heb een huis en daar komt niemand anders binnen,’ zei Floyd haast meteen toen dat ze begon over zijn huis, al was het maar iets kleins en enkel een appartement maar hij had ten minste iets. Toch moest ze niet verwachten dat ze mee kon gaan naar zijn huis om daar te overnachten. Als ze dat deed mocht ze op de deurmat gaan liggen. Nergens anders. ‘Sowieso moet je morgen toch weer naar buiten en naar Arceus mag weten waar zonder je kleren.’ In zijn ogen maakten het dus niet uit of ze hier sliep of ergens anders, ze moest nadien toch weer uiten komen.}

_{Waarom had hij ooit zijn shirt en jas gegeven? Oh ja omdat hij eens de vriendelijke persoon wilde uithangen. Wel, zo zie je maar weer dat vriendelijkheid niet wordt beloond en dat je beter de gemeenste persoon op de aarde was. Dan ging alles wel zoals je zelf wilde omdat mensen dan niet in je weg liepen. ‘Luister, ik kan nu letterlijk je nek omwringen,’ begon hij terwijl hij enkele stappen dichter naar haar toe zetten. ‘Als je nu mee gaat naar mijn huis, daar in slaap valt kan ik je garanderen dat je die deur niet zo levend zal verlaten,’ zei Floyd serieus, want hij meende het ook, als ze mee naar huis ging gaan zouden er ongelukken gebeuren.}

_{Ze had haar keus gemaakt, ze ging zijn spullen niet terug geven. ‘Weet je nog wat ik gezegd had over die lantaarnpaal? Ik denk dat ik er één zien staan heb juist voor de deur,’ en ondertussen sloot hij zijn armen weer om haar heen zodat hij haar weer zou kunnen kon optillen. Hij wist nog niet precies hoe hij haar ging vastbinden maar hij vond daar wel een oplossing voor. Hoe dan ook zou ze niet mee gaan naar zijn huis, geen denken aan.}

_{Floyd zijn vangst was een succes. Hij had Dominique vast gegrepen en was klaar om haar naar buiten te brengen. Ze stribbelde wel wat tegen maar dat kon hij wel hebben. Die dag had hij al meer kunnen verdragen dan het gestribbel van een meisje. De voetstappen achter hen zorgde echter dat heel zijn plan in het water viel. Iemand moest wakker zijn geworden van de ruzie van de twee en zuster Joy stond daar in nachtkleding en ze leek niet al te vrolijk. Het haar dat normaal roze was maar voor de jongen meer een groen gele tint had stak alle kanten op en ze had haar armen over elkaar heen geslagen. ‘Is er nog een kamer vrij?’ Wel, Floyd kon altijd nog proberen een kamer te krijgen.}

_{Hij kreeg niet het antwoord waar hij op had gehoopt en keek de zuster doordringend aan. Wat in Gods naam had dat te betekenen? Floyd moest toegeven dat het geen gewoon uur was om nog ergens binnen te lopen en te vragen voor een kamer maar toch...oké, hij stond daar met een ontbloot bovenlijf terwijl dat Dominique er ook niet met de juiste kleding bij liep. Hij had haar dan ook nog eens vast, maar dat was nog het minste. ‘Ik ben hier niet degene die gedronken heeft, dat was zij hier en ik moet d’r toch ergens achterlaten?’ mooi niet dat hij haar weer mee naar buiten zou nemen. Hij had al genoeg problemen gehad met haar naar binnen te krijgen.}

_{Floyd had geen zin in een tweede ruzie met een andere vrouw. Dat zou toch niets uithalen en zou er enkel voor zorgen dat zijn humeur nog minder werd. ‘Fijn,’ zei hij en liet vervolgens Dominique los. Het hing van haarzelf af hoe ze de grond zou raken, of ze viel, of dat ze recht bleef staan. ‘Maar dan gaat ze zelf maar naar buiten,’ en hij draaide zich al om zodat hij het gebouw kon verlaten. De automatische deuren gingen dan ook gelijk open wanneer de sensoren het lichaam van de man opmerkte en zo kon Floyd naar buiten. Het was al warmer dan een tijd geleden, maar hij miste zijn kleding wel.}