{Aiden} Just sit back and relapse again

De Pikachu sprong op Aiden af en hij ving het ding zonder problemen op, om het in zijn ene arm te houden terwijl Lilium Ruddles begroette. Met zijn andere arm liet hij zijn tas neerkomen, om Ruddles’ Pokéball op de kast te leggen en er een doos koekjes uit te halen, welke hij met een lichte glimlach naar Lilium toe gooide. Zou ze het niet vangen, dan zou het met een zacht plofje op haar buik neerkomen. “Eet die maar op,” zei hij met een lichte grijns, hopend dat ze niet zou miepen over de smaak die het had. Hij aaide de Pikachu even over haar kop, voor hij het ding weer op het bed neerzette. Amore had altijd al een voorkeur gehad voor Lilium, zelfs nog voor ze Aiden accepteerde. Deze nestelde zich dan ook al snel genoeg aan het voeteneind en klaagde verder niet, waardoor Aiden Lilium weer aan kon kijken. “Nog iets gehoord van de dokter?”

Ze bedankte hem en Aiden glimlachte, maar deze verdween toen ze zei hem zo terug te betalen. “Arceus, hoe vaak moet ik je nog zeggen dat ik niet wil dat je me terug betaalt?” vroeg hij haar rustig. Nee, hij was niet van plan haar d’r geld ook maar tevoorschijn te laten halen. Zijn innerlijke mannenego weerhield hem hiervan. Hij kon dat allemaal niet hebben, hoor.
Amore werd een koekje voorgehouden en de Pikachu wandelde weer enthousiast op Lilium af, om het ding aan te nemen met een enthousiaste ‘Pikaaa’ en het in haar mond te steken. Nou ja, een klein deel ervan. Het zou waarschijnlijk wel even duren voor het ding op was, maar dan was ze in ieder geval even rustig.
Lilium vertelde over het onder toezicht plaatsen en Aiden glimlachte. “Klinkt prima, waar overnacht je dan?” besloot hij met een fronsje te vragen. “Want je realiseert je wel dat als je hier weggaat, je niet alleen slaapt vannacht?” Dat onschuldige grijnsje weer.

Lilium zei nog niet te weten waar ze overnachten zou, al dacht ze aan het Pokémon Center. Aiden hief een wenkbrauw op bij haar volgende woorden, voor hij even geamuseerd snoof en zijn hoofd schudde. “Dat was niet exact wat ik bedoelde,” zei hij rustig. “Alyss heb ik liever in haar ball,” ging hij rustig door, waarna hij even kort stil was. “Met niet alleen bedoelde ik dat je mee gaat naar mijn kamer. De bank slaapt prima, dus je mag ‘t bed hebben. Dan weet ik in ieder geval dat de eerste die binnen probeert te komen, met een ledemaat minder naar buiten gaat.” Hij was niet van plan zo iemand nog heelhuids weg te laten komen, immers. Zou Team Rocket hem nog in de weg lopen, dan zou hij eens een hele, hele duidelijke boodschap terug gaan sturen, want hij was er eigenlijk wel een beetje klaar mee.

“Ik ga die discussie niet met je aan,” zei Aiden nadat Lilium gesproken had. Ze had hem gezegd dat ze beter op de bank paste en zijn bed niet wilde jatten, waarna hij even had gezucht. Hij zette een lichte glimlach op zijn gezicht. “Het is besloten, dus je hebt er maar mee te leven,” grijnsde hij haar vervolgens toe. “Bovendien weet jij als geen ander dat ik overal wel in slaap val,” besloot hij nog even geamuseerd te zeggen. Ja, hij was een goede slaper. In haar bed, met haar in zijn bed, op de bank… Hij sliep overal wel. Alleen nu ging het om het principe dat hij maar beter op de bank kon gaan liggen. Weet je, om grenzen te hebben enzo. Grenzen waren goed. Grenzen waren zo 2015 handig.
“En hoe lang duurt ‘t nog voor je dit ziekenhuis uit mag?” Geduld, Aiden. Geduld. “En waarom had die Pokéball een L?” Hij had zich verveeld terwijl ze had liggen slapen. Hij had zijn vermaak nodig en helaas voor haar, was zij dat.

Ze zouden het nog wel zien. Aiden besloot zijn mond maar te houden. Als ze eigenwijs was, tilde hij haar gewoon het bed in. Zo moeilijk was het niet. Normaal zou hij er juist expres bij gaan liggen, haar ongemakkelijk makend, maar hij had zo het idee dat dat tegen al zijn woorden in zou gaan, dus het was maar beter als hij wat dat betrof maar wat uit haar buurt bleef.
Vannacht nog hier blijven. Aiden zuchtte even. “Goed,” zei hij enkel. Misschien moest hij dan maar ‘ns iets interessants gaan vinden om te doen, want heilige Arceus, hij verveelde zich dood. Toen het onderwerp echter weer overschoot op Duchess, hief Aiden zijn wenkbrauwen. “L? Haar vorige naam?” besloot hij te vragen. Hij griste Tyrion’s ball van zijn riem en vergrootte het, geamuseerd met zijn vingers over de vele krassen glijdend. “Heb wel eens nagedacht over het markeren van de balls, maar nooit iets interessants gevonden. Denk dat ik die van Tyrion wel overal tussenuit weet te vissen,” merkte hij op. Ja, die van Tyrion was… wat veel gebruikt.

De Pikachu propte het laatste stukje koek in haar mond en nam met een enthousiast kreetje nog een koekje aan. Ja, de Pikachu was absoluut blij met wat Lilium haar allemaal gaf. Aiden zuchtte enkel een keer. “Bolle,” merkte hij op, waarna hij zijn hoofd schudde om het aanbod van Lilium af te slaan. “Eet zelf maar op,” zei hij rustig.
Lilium zei een keer stickers op haar balls te willen plakken en Aiden hief zijn wenkbrauwen. “Stickers? Als in… hartjes en sterretjes?” vroeg hij geamuseerd. Arceus, dat maakte het toch wel weer allemaal een klein beetje meer Lillipup, was het niet? Ja, dat vond hij nog wel bij d’r passen. Hij keek eventjes naar buiten. “Ik gok dat de winkels nu al dicht zijn, maar misschien gaan we morgen wel wat stickertjes voor je halen dan,” knipoogde hij geamuseerd.

Ze zou hartjes niet zo snel op haar Pokéball plakken, al vond ze stickers wel leuk. Aiden gniffelde wat. Hij zag d’r al staan bij de achtste gym, helemaal stoer en dan zaten er hartjes op haar Pokéballs. Het zou de gymleider toch wel even amuseren, was ‘t niet? Hij zou het grappig vinden. Vooral als er dan een Pokémon als Cheshire of Leo uit kwam. Hij zou het behoorlijk grappig vinden. Het was dat hij een bepaalde waarde hechtte aan de bekraste bal die hij in zijn handen hield, anders had hij die misschien ooit ook wel vervangen. Zo’n gloednieuw balletje… Dat werd meestal ook al wat minder serieus genomen. Bij het zien van Tyrion’s ball wist men wel dat het veel gebruikt was. Dat kon niet anders dan sterk zijn, toch?
De opmerking dat hij haar niet serieus nam deed hem glimlachen. “Klopt,” zei hij kalm. “Maar dat betekent niet dat ik niet wil zien wat je ermee gaat doen.” En misschien wilde hij gewoon zien wat ze op de ball van Ruddles plakte. Misschien.

Het meisje zei dat het eraan lag wat voor stickers zij te pakken zou krijgen. Aiden glimlachte even rustig. “Dat zullen we maar eens zien dan inderdaad,” merkte hij op. Ja, hij was toch wel benieuwd. Hij vond het altijd vrij interessant hoe je toch wel wist welke Pokémon in welke ball zat, maar iets om het beter mee te identificeren kon geen kwaad. Bij die van Amore liep een grote kras over de gehele voorkant, omdat de Pikachu de ball eens met een iron tail had weggeslagen toen Aiden haar had willen laten terugkeren. Ze was niet zo’n fan van het opgesloten zitten, had ze laten merken. Ach, kon geen kwaad. Ze kon prima op zijn schouder zitten.
Voetstappen klonken en Lilium vroeg om de ball, maar veel tijd om daarop te antwoorden leek Aiden niet te hebben. Een simpele knik naar de Pikachu was dan ook genoeg en deze liet haar koekje op het bed vallen, om richting de Dedenne te springen en het ding beet te pakken. Een witte straal verliet haar pootjes toen ze zich met de Dedenne het raam uit snelde en Aiden wees rustig naar het kastje toen de voetstappen stopten. “Die ligt daar,” zei hij, benieuwd of er zowaar iemand binnen zou komen.