{Aiden} Just sit back and relapse again

Lilium vroeg of ze de Pokéball terug mocht en een lichte zucht kwam uit Aiden’s mond, voor hij de Pokéball in haar hand liet vallen en neerkeek op de rest. Hij vond het oprecht jammer dat ze het monster terug in haar team had laten komen. De rest was veel makkelijker. Maar goed, hij zou Garrett ook niet weg doen omdat zij hem eng vond, dus hij had het maar te accepteren.
Hartjes waren cliché en Ruddles was een jongen. Aiden lachte even kort. “Ah, nou, dan doe je een bes,” zei hij geamuseerd. Nah, hij vond het eigenlijk allemaal wel prima. Zolang ze van zijn balls af bleef was het allemaal goed. Hij zag zichzelf immers niet snel lopen met stickers op een Pokéball. Dat was niet aan hem besteed.

Ze zei te denken dat Alyss wel aan ‘m zou wennen en Aiden hief zijn wenkbrauwen. “En wie weet zal Garrett ooit aan jou wennen,” merkte hij rustig op. Ja, hij herinnerde zich nog wel hoe Garrett was geweest tegen het meisje. Hij wist dat Garrett haar nooit compleet zou vergeven, haar nooit echt aardig zou vinden. Zo zat de Scizor immers niet in elkaar. Maar, continu naar haar grommen zou hij dan ook weer niet doen.
Een pecha berry. Aiden hief zijn schouders kort bij het horen van de soort-van oplossing en keek op toen het blondje richting Amore stapte, om een sticker op het hoofd van de Pikachu te plakken. De Pikachu keek even beteuterd naar het meisje, voor ze elektrische schokken over haar lichaam liet rollen en met haar handjes over haar voorhoofd begon te wrijven, in de hoop het ding van haar voorhoofd te krijgen. “Ik zou uitkijken, dadelijk gaat ze nog bijten,” merkte Aiden geamuseerd op. Over het feit dat de sticker bij Amore’s naam paste zei Aiden niets. Hij had die naam immers niet verzonnen.

“Ik heb Garrett al jaren, dat is oneerlijk,” merkte Aiden met een lichte frons op. Garrett was immers al sinds Kanto in zijn team. Het was echter lastig om te zeggen hoe zijn band met de Scizor was. Het verschilde per Pokémon en viel dus niet met elkaar te vergelijken. Zijn band met Tyrion was immers vol van begrip, terwijl hij juist een veel… Closere band leek te hebben met Arya. Garrett was weer heel anders. Afstandelijk, bot… Maar met een gedeeld respect. Hij wist dat Garrett geen andere trainer zou accepteren en dat de Pokémon altijd naar hem zou luisteren. Toen Lilium dan ook over Oz sprak, hief hij een wenkbrauw. “Amore vist ‘m wel de lucht uit,” zei hij, knikkend naar de Pikachu. Yep, daar had hij vertrouwen in.
Aiden gniffelde wat toen hij merkte dat de Pikachu het absoluut niet scheen te waarderen. Lilium leek dit niet echt verwacht te hebben en probeerde de sticker van de Pikachu af te halen, welke de schokken liet stoppen zodra het meisje naar haar reikte. Nog voor het meisje echter echt de kans kreeg, had Aiden zich naast haar neergezet en hield hij haar hand voor een moment vast, het tegen houdend. Hij wachtte even, geen woord zeggend, in de hoop dat ze het begreep en reikte vervolgens zelf naar de kop van de Pikachu. Een statisch schokje was alles wat hij voelde toen hij de sticker van de kop van de Pikachu trok en hij plakte het ding geamuseerd op het voorhoofd van ‘t blondje, om de Pikachu even over haar kop te aaien en richting de bank te stappen.
“Dupperd.”

Alyss was de eerste Pokémon die voor haar sprong als ze in de problemen terecht kwam. Aiden zou niet weten wie dat bij hem was. Tyrion? Amore? Garrett? Arya? Élise? Hij had met alle vijf een geweldige band. Met Khaleesi nog minder, maar hey - die had hij ook korter. Dat was niet gek ook. Met Élise was het ook nog heel wat minder dan met de andere vier. Toen het echter weer over Oz ging, grijnsde Aiden lichtjes. “Ik zet Tyrion voor ‘m neer,” zei hij rustig. Lilium had immers vrij weinig te vertellen tegen Tyrion. De sleep powder van Oz betekende niets als er een Blast Burn tegenover stond.
Aiden keek geamuseerd naar het hartje op het voorhoofd van Lilium toen ze naar de bank liep en weer ging zitten. Hij zuchtte even, maar besloot verder maar niets over de sticker te zeggen. “Dus, krijgt Leo dan ook een leuk bloemetje of zo?” vroeg hij, weer veel te geamuseerd. Hij wist nog niet of hij met de stickers wilde spotten, of dat hij ze leuk vond. Waarschijnlijk - en helaas voor Lil - was het een combinatie van beiden.

Geen bloemetjes voor Leo. Aiden keek haar wat beteuterd aan, maar dit veranderde al snel in een geamuseerde blik toen het hartje op de ball van Ruddles ging. Toen ze dan ook vroeg of hij tevreden was, gniffelde hij even. “Helemaal mooi,” merkte hij tevreden op. Al moest hij zeggen dat hij een bloemetje bij Leo ook wel mooi had gevonden, was het hartje schattig bij Ruddles. “Het is niet zo dat je ‘m vaak in z’n ball hebt, of wel?” besloot hij nog te vragen. Hij keek weer even naar de Pikachu die opnieuw in slaap was gevallen onder de tafel. Amore zat ook nooit in haar Pokéball, dus als ze ergens niet mee naartoe kon, bleef ze in de kamer, de box of buiten. Vandaar dat hij haar eigenlijk wat sterker wilde maken, voor het geval dat iemand haar ooit iets kwaads zou willen doen.

Ze kon hem er ook vanaf halen. “Dan komt ‘ie weer op je voorhoofd,” meldde Aiden rustig. Nee, hij vond dat het wel mooi stond op die van Ruddles. Immers was Ruddles het valentijnscadeautje geweest. Hij klemde zijn kaken even kort op elkaar en wendde zijn blik af. Valentijn, hmn? Ja, de sfeer was wel heel erg veranderd. En hij moest zeggen stiekem misschien een voorkeur te hebben gehad voor het andere, maar dat had hij met een reden afgekapt - dat kon niet langer. Dit was beter.
Ruddles bleef meestal buiten zijn ball, want de rest was te groot. “Dat ken ik,” merkte Aiden droogjes op. “Tyrion was er ook veel meer buiten als Charmander,” gaf hij toe. Ja, toen was het nog een klein, schattig ding. Nu kon het gebouwen niet meer in omdat het 220 centimeter hoog was.

“Het zou het bijna waard zijn. Bíjna,” glimlachte Aiden naar het blondje, toen ze riep dat hij het prijskaartje op zijn hoofd zou krijgen. Hij zag ze al helemaal lopen met z’n twee. Sowieso waren ze al een vreemd duo, aangezien ze compleet tegenovergesteld waren. Schuldig en onschuldig. Onpuur en puur. Hij vroeg zich af hoe hij en de shippers ooit hadden kunnen denken dat het zou werken.
Tyrion was gegroeid. Aiden knikte. “Ooit was hij nog zwak en kon hij Garrett niet eens aan,” zei hij met een glimlachje. “Hij verloor in gyms en nu mag hij niet meer meedoen uit angst dat hij ze verwoest.” Ja, er was heel wat veranderd. Niet alleen met Tyrion, maar met alles.