{Aiden} All or nothing

Zwijgend zat Lilium neergehurkt voor Alyss, wie haar pootje zielig omhoog hield voor haar trainer. Lilium zuchtte eventjes lichtjes terwijl ze de poot van haar Ninetales wat omhoog tilde en onder het pootkussentje keek. "Een doorn? Alweer?" sprak het meisje, waarna ze weer eventjes haar Ninetales in de ogen keek. Deze piepte eventjes zielig als reactie. "Ik haal 'm er al uit," sprak het meisje met een zwakke glimlach, waarna ze haar vingers voorzichtig rond de doorn sloot en deze eruit trok. De Ninetales piepte eventjes kort, maar leek daarna opgelucht te zijn. Maar vervolgens legde ze haar oren plat en begon lichtjes te grommen. "Wat," reageerde Lilium, met een lichte frons.

En weg was ze. Aiden keek de Pikachu geschrokken na toen deze zich langs de bomen zette. Enkele tellen geleden hadden ze nog getraind en nu… Hij zuchtte even en zette zijn hoedje weer wat recht, om met kalme passen dezelfde kant op te lopen. Maar half erbij met zijn gedachten, kwam het niet in hem op dat de Pikachu een bekend persoon had kunnen zien. Zijn blik vertrok dan ook compleet toen hij zag op wiens hoofd de kleine Pikachu zich vol enthousiasme genesteld had op het hoofd van een maar al te bekende blondine. “Amore, hier,” zei hij, snauwend bijna, tegen de Pikachu, welke verbaasd opkeek. Het beestje leek er niets van te begrijpen. Waren de twee niet juist goed samen? Het verwarde haar en ze keek omlaag naar het blondje. Wat was dit nou weer?

Een plof op haar hoofd liet haar ineen krimpen en bijna gillen, waarna ze verstarde. Wat was dat nou weer. Voorzichtig begon ze te voelen en probeerde ze omhoog te kijken. Het was zacht en pluizig. Het voelde een beetje als een zwaardere Ruddles. Pas toen Alyss harder begon te grommen en ze een bijna snauwende toon hoorde, wist Lilium het. Haar hart kneep zich samen en ze voelde haar mondhoeken naar beneden trekken. Ze keek over haar schouder naar de roodharige jongen, proberend een koele blik op haar treurige gezicht te houden. "Amore, ga terug naar je trainer alsjeblieft," mompelde het meisje, haar ogen eventjes dichtknijpend. "Alsjeblieft." Ze wilde niet tegen Aiden praten. Ze wilde hem niet zien. Liet Amore dan ook maar terug keren naar haar trainer zodat hij er weer vandoor kon gaan.

‘Pikachaahaa~’ klonk er bedroefd toen de Pikachu tweemaal werd gezegd weg te gaan van waar ze was en ze kroop op de schouder van de blondine, om het meisje een korte lik over haar gezicht te geven en haar kop scheef te houden naar haar trainer, alsof ze hem wilde vragen waarom het meisje niet oké was, waarom hij haar niet langer goedkeurde. “Eén glas is hier niet genoeg voor,” gromde hij tegen zichzelf. Heilige Arceus, wat kon zijn humeur schommelen de afgelopen tijd. Hij keek dan ook heel even naar Lilium, in haar blauwe ogen, maar wendde zijn blik al snel genoeg weer af, focussend op de Pikachu. Dat was zijn enige doel hier. “Amore, hier of je kan ‘t bekijken.” De Pikachu keek geschrokken op. Aiden had nooit gedreigd haar achter te laten, niet sinds hij haar had gevangen.

Lilium's mondhoek trok eventjes lichtjes naar boven toen ze een lik over haar gezicht kreeg. Amore was een schatje.. Maar op dit moment kon Lilium haar niet goed hebben. Niet nu in ieder geval. Het meisje staarde voor zich uit, haar hand op Alyss haar kop leggend. De Pokémon had haar nekharen overeind gezet en zwiepte geagiteerd met haar staart. Lilium wist zelf ook wel dat op het moment dat ze de Pokémon vroeg Aiden te verbranden, dit ook zou gebeuren. Maar dit wilde ze niet. Het meisje verstarde echter bij Aiden's woorden, maar besloot ze voor nu te negeren. Totdat hij dreigde om Amore achter te laten. "Nog meer alcohol?" sprak het meisje, redelijk monotone. Arceus.. Hij zoop echt veel de laatste tijd.

Nog meer alcohol, vroeg ze. Aiden zuchtte een keer en keek haar met een bijna lege blik aan, één wenkbrauw opheffend terwijl hij even zo bleef staan. “Maakt dat wat uit?” Ja, want hij deed stomme dingen als hij te veel op had. Ja, want hij begon het geduld te verliezen om problemen op te lossen, ging ze liever uit de weg door zich te verdoven met het branderige gevoel van de alcohol. Het was een zo veel simpeler bestaan. Immers had hij het altijd geweten, het leven was zo veel simpeler als niets uitmaakte. De Pikachu leek bevroren en liet haar stemmetje vragend horen, zacht, alsof het dit keer aan Lilium gericht was. Ondertussen klemde Aiden zijn kaken op elkaar en snoof hij geïrriteerd. Wat moest, wat kon, hij hier nou weer mee? Hij kon Amore niet achterlaten, maar hij wist dat elke seconde in de buurt van Lilium, er één te veel was.

Nog steeds zat de Pikachu op haar schouders en Lilium had niet het hart om haar weg te duwen. Haar hart klopte echter wel pijnlijk, bonzend in haar keel terwijl ze naar Aiden keek, de grootste moeite nodig hebbend om niet weg te kijken. Ze maakte zich zorgen, Arceus ze maakte zich vreselijke zorgen. Maar waarschijnlijk kwam dit deels door haar en ze was bang voor zijn reactie. Ze had geen idee hoe ze hem kon bereiken of wat de beste reactie was. Gewoon weglopen? Maar haar woorden hadden haar lippen al verlaten voordat ze er erg in had. "Je drinkt steeds vaker, of niet?" sprak ze, haar toon wat mat. Telkens de alcohol. Ze wist nog hoe beangstigend was hoe hij was geweest toen hij stomdronken was geweest. Deze keer leek hij helder.. Tot zekere mate. "Amore, ga terug naar Aiden, alsjeblieft," mompelde het meisje ondertussen zachtjes tegen de Pikachu, bijna smekend.

Het blondje merkte op dat hij tegenwoordig steeds vaker dronk en Aiden zuchtte een keer. “Zoals ik al zei, Lil,” zei hij rustig. “Is dat niets waar jij over na hoeft te denken.” Ze zou genoeg zorgen hebben over haar eigen veiligheid, liet ze die nou maar voorop stellen. Hij redde zich toch wel. Zijn alcoholgebruik ging haar helemaal niets aan. Hij keek dan ook weer naar Amore toen deze na haar laatste smeekbede toch van de schouder van het meisje sprong, om wat sipjes terug naar Aiden te gaan en omhoog te klimmen, zodat ze zich op zijn schouder kon nestelen. Goed zo, dan waren ze klaar hier. Hij had Lilium immers vrij weinig te vertellen. Hij was hier al voorbij, was het niet? Immers was er dat gedoe met dat andere grietje…

Aiden's woorden maakten haar kwaad. Oh ze maakten haar ongelofelijk kwaad. Haar handen balden zich tot vuisten en ze kneep haar ogen eventjes dicht. Hij luisterde niet, hij had haar naar zich toegetrokken en vervolgens weer weggeduwd en nu maakte hij zichzelf kapot. En eigenlijk kon ze het niet aanzien. Ze wilde hem haten zodat ze niet meer om hem wilde geven, ze probeerde zichzelf zoveel haat jegens hem aan te praten, maar zijn woorden raakten haar meer dan zouden moeten met die mentaliteit. "Ga zo door dan maar!" sprak ze, haar stem verheffend tot een kwade toon, misschien wel een octaafje hoger dan normaal, "zuip jezelf maar kapot zoals je moeder heeft gedaan! Ik wil het niet hoeven aanzien!" En met die woorden draaide ze zich om, en rende ze weg, verdwijnend tussen de struiken. Arceus.. Waarom was het allemaal zo misgegaan terwijl het zo goed ging. Terwijl ze rende, Alyss vlak achter haar, drukte ze haar mouw weer tegen haar gezicht. Muk.. Muk.. Muk..

Zuip jezelf maar kapot zoals je moeder heeft gedaan. Aiden bleef verstijfd staan. Zijn blik verraadde geen enkele emotie, terwijl hij zag hoe het blondje zich omdraaide. Hij staarde haar enkel na, verstijfd en niet in staat om een woord over zijn lippen te verkrijgen. Hij wist maar al te goed dat het zo was, dat hij niet beter was dan de vrouw die voor haar eigen zoontje had liggen drinken. Hij had het al die tijd geweten, maar het moment dat het hardop gezegd werd… Hij wendde zijn blik af, staarde in het gras, terwijl hij nog voor enkele tellen zo bleef staan. Ach, het was niet zo dat hij veel te verliezen had, of wel? Zou het heel ernstig worden, kon hij zijn balls altijd nog breken. Met hun kracht, zouden Tyrion enzo zich echt wel redden. Hij trok zijn mondhoek wat omhoog en draaide zich om. “Training is over,” vertelde hij Amore, terwijl hij weer begon te stappen. Al wilde hij het nog zo ontkennen, zaten Lilium’s woorden vast in zijn hoofd.