{Aiden} Just sit back and relapse again

Met een gil kwam het meisje naar beneden storten, al leek ze het niet eens te zijn met de huidige plannen en deed ze een poging om van de bank af te komen. Hij verwisselde haar pols met een grijnsje in zijn rechterhand. “Oh, zeker wel,” zei hij, voor hij haar naar zich toe trok, deze keer haar rug naar hem toe waardoor ze tussen zijn benen zou komen ze zitten, zodat hij een arm rond haar middel zou kunnen slaan en met zijn vrije hand (met het nodige grefriemel) eindelijk die stomme pup-sticker op haar voorhoofd zou kunnen plakken.

En, yea. Het lukte. Met een grijnsje bleef hij even zo zitten terwijl ze zei dat ze verloren had. “Zie je, ik win altijd,” merkte hij veel te geamuseerd op. Hij verslapte de greep rond haar middel wat zodat ze de vrijheid had om weg te gaan, terwijl hij zijn hand met een plofje op haar hoofd terecht liet komen zoals hij ooit twee weken geleden nog dagelijks had gedaan. “Nou, ooit ben je misschien in staat me te verslaan,” stelde hij serieus. “Je deed goed je best vandaag.” Hij was allang blij dat je hier geen vaste buren had, want hij was vrij benieuwd wat de mensen in de hiernaast liggende kamers zouden denken van alle geluiden.

Ze wist al waar ze in ging winnen. Bij het horen van de nieuwe uitdaging keek Aiden het blondje geamuseerd aan. Natuurlijk had hij een ego, maar het maakte hem niet veel uit wat onbekenden van hem dachten, dus een uitdaging als deze kon hij prima winnen. Hij drukte de sticker op zijn voorhoofd wat aan en keek het meisje met een lichte grijns aan. “Waar wedden we om?” vroeg hij met een onschuldig glimlachje. Als ze door gingen met die spelletjes, kon er net zo goed nog iets op het spel staan, was het niet? Al had hij geen idee wat hij van haar wilde. En wat hij zowaar kon vrágen.

De glimlach verdween van zijn gelaat toen het meisje zei dat, als zij won, hij een week van de alcohol af moest blijven. Hij bleef haar even op een duidelijk niet geamuseerde manier aankijken, terwijl ze zei dat hij de andere kant van de deal mocht verzinnen. Het stickervel was ergens naast de bank gevallen en hij nam de brug van zijn neus even tussen duim en wijsvinger, terwijl hij in complete stilte bleef zitten. Wat moest hij hier nou weer mee? “D-” Hij wist niet eens wat hij wilde zeggen en bleef haar even met opeen geklemde kaken aankijken. “Dat is oneerlijk,” zuchtte hij even. Alcohol bij een spelletje met stickers betrekken? Dat was gewoon… Hij wendde zijn blik even af. Een reactie hierop verzinnen was lastig. Hij kon de strijd aangaan, maar als hij dan moeite deed en won, dan werd hij als een alcoholist gezien. Als hij verloor wist hij niet of hij zijn belofte waar kon maken en als hij niet accepteerde, maakte ze er ook een probleem van.

Sorry. Dat was over de lijn. Bezorgd. Aiden snoof zachtjes en bleef even zo zitten. Hij wist niet eens waarom hij het zich zo aantrok, maar hij kon er heel weinig mee. Hij kon het niet ontkennen. Hij kon haar niet vertellen dat hij de alcohol niet was gaan gebruiken als een middel om te vergeten en dat hij er misschien verslaafd aan zou raken, of al geraakt was. Dat als hij niet spoedig zou stoppen, het inderdaad onbehandelbaar zou zijn en hij het niet meer zelf aan zou kunnen. Maar, hij kon ook niet… Hij kon niet meer van de ene op de andere dag ineens stoppen. Die kracht had hij niet. Hij had niets anders om op terug te vallen.
Ze probeerde het weer en Aiden zuchtte even, ging voor een moment met zijn hand door zijn rode haren. De hoed lag… ergens. Hij had geen eens een idee waar, maar die was hij verloren tijdens het worstelen om de stickers. “Het-” Hij zuchtte even. “Dat kan je maar beter laten.” Dat was alles. Hij hoopte maar dat ze voor één keer in d’r leven eens zou luisteren. “En, prima. Als ik win, krijgt Alyss de roze strik van Khaleesi om bij de volgende gymbattle.”

Het leek er niet op dat Lilium hem ermee vertrouwde en Aiden ging weer met zijn hand door zijn haar. Een soort zenuwtrekje begon het te worden, alsof hij zichzelf er een houding mee probeerde te geven. “Alles komt wel goed, Lilium,” zei hij rustig. “Ik heb genoeg domme dingen gedaan met alcohol, wat er allemaal nog komen gaat zal ver uit je buurt blijven.” Alana, ruzie maken… Nee, met alcohol op kon hij het beste uit haar buurt blijven. En dan maakte het toch ook niet uit wat hij ermee deed? “Dus daar hoef je verder niet over na te denken.” Hij wilde haar niet meesleuren in zijn drama. Dat was juist de hele reden dat hij haar in eerste instantie weg had geduwd.
Ze was vastberaden en Aiden glimlachte. “Prima,” zei hij met een lief glimlachje. “Dan lopen we beiden de eerstkomende tijd met een sticker op ons hoofd. Dus, wil je nog ergens heen?” Ja, hij ging dit winnen. Liet die stomme Alyss maar met een strik vechten.

Dat was het hele probleem. De woorden die Lilium sprak deden hem zijn kaken op elkaar klemmen. Ze drongen niet eens meer echt tot hem door, het enige wat het hem nog maar duidelijker leek te maken, was dat het een goede beslissing was geweest om het af te kappen. Hij kon haar niet hierin meesleuren. Het meisje moest maar gewoon een gelukkig trainersleventje gaan hebben. Hier moest ze zich buiten houden. Vandaar dat hij geen woord meer sprak tot het volgende onderwerp aangesneden werd. Hopelijk zou dat duidelijk genoeg zijn.
Of hij nog ergens heen wilde. Aiden hief zijn schouders kort. “Wel, ik heb hier sowieso geen eten voor vanavond,” merkte hij rustig op. Dus, ze konden iets halen of vanavond ergens gaan eten en drinken. “Verder zit ik zonder ideeën.” Kermis, park, allemaal niet echt goede ideeën.