Typhlosion? [open]

Jace geeuwde even en zuchtte uit: "In slaap wil weer eens niet lukken..." Misschien zou hij dan ook maar eens op moeten staan. Chevell grijnsde naar de duidelijke moeite die z'n trainer had met op staan voordat Jace uit ergernis hem terug keerde in zijn pokeball. Hij ging weer zitten, wachten was dacht hij handiger dan haar zoeken en weer voor de honderdste keer verdwaald raken.

Vivienne geeuwde nog een keer achter d'r hand en duwde een tak opzij. Rustig was ze op weg terug naar haar vriend, maar ze maakte geen haast. Waarom zou ze? Er was niet echt iets waar ze heen moesten. Misschien zouden ze dan nu eindelijk eens kunnen gaan kijken naar wat er ónder de toren zit, aangezien dat het hele plan was geweest. Dat er te veel dingen tussen kwamen, dat was haar probleem niet echt geweest. Ze schudde haar hoofd met een glimlach en duwde de laatste takken weg om haar weg naar Jace vrij te maken. "Hi schat," zei ze zachtjes, terwijl ze de blonde jongeman in de armen viel en een knuffel gaf. "Ik hou van jou," zei ze daarna prompt.

Jace knuffelde de liefde van zijn leven terug en fluisterde: "Ik hou zo veel van jou, lieve schat." Hij schaamde zich een beetje dat hij in slaap was gevallen nadat ze even weg was gegaan. Hij wilde niet bij haar vandaan zijn. Jace leunde voorover en kuste haar voorhoofd. Glimlachend hield hij haar hand vast en zei: "Zullen we weer op avontuur gaan?"

Ze glimlachte, terwijl ze haar hoofd tegen zijn borst aan legde. Nee, een betere vriend had ze waarschijnlijk nergens kunnen vinden en voor nu, wilde ze die ook zeker niet vinden. Ze was dolgelukkig om in zijn armen te zijn nu, ergens waar ze zich tenminste veilig kon voelen en waar ze wist dat ze nooit meer verdrietig hoefde te zijn. Haar blauwe ogen waren gesloten, terwijl ze ontspannen in zijn armen bleef staan. Ze deed haar ogen open toen ze opeens een kus op d'r voorhoofd kreeg en keek 'm aan. Eventjes gleed haar blik naar het ooglapje, verborgen om de pluk haar, en ze fronste. Langzaam stak ze haar hand uit en legde deze op zijn wang, waarbij ze met haar duim over het ooglapje wreef. "I actually can't imagine you without that," zei ze zachtjes, terwijl ze een kleine glimlach op haar gezicht wist te toveren.
Ze pakte zijn hand vast, met haar andere hand, en knikte daarna. "Dan nu toch maar naar beneden gaan?" zei ze plagend, waarbij ze haar tong uitstak.

Jace gaf zijn liefje een kus en fluisterde: "Dankje." Toen ze plotseling zo open deed over zijn ooglapje. Hij keek verder naar de omgeving en knikte instemmend toen Vivienne voorstelde om naar beneden te gaan. Hij frummelde wat met zijn gibs en zei plagerig: "Zal ik maar voor gaan jonge dame?"

Ze glimlachte wat verlegen toen ze een kus en een dank je kreeg van haar vriend. Ze ging op d'r tenen staan en gaf 'm een kus terug. "Geen dank," mompelde ze zachtjes met een glimlach. Ze pakte zijn hand toen hij instemde met haar idee om eindelijk de onderkant van de toren eens te gaan onderzoeken. "Graag, edele heer," zei ze daarom met een glimlach, waarna ze een kleine deftige buiging voor hem maakte.

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zijn hand greep en haar vriend volgde, de trap omhoog. Het was lang en ze zag niet geweldig veel als ze naar beneden wandelde. Een licht verscheen naast d'r en al snel zag ze een bekende pokémon. "Hey Pyre," zei ze zachtjes, en ze stak haar hand uit om de Volcarona een aai te geven. "Je ziet er goed uit," complimenteerde ze de pokémon en glimlachte.
Daarna zochten haar ogen naar Jace en ze grijnsde eventjes. "Het maakt me niet uit wat we tegen komen in de duisternis, ik heb mijn prins al bij me, die zal me wel beschermen," zei ze zachtjes, terwijl ze zich vastklampte aan zijn arm.

Vivienne grinnikte zachtjes, het zag er schattig uit als Jace zo stond te blozen. "Gelukkig," zei ze zachtjes, terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder legde. Ze was blij dat ze hier met hem was, een beetje tijd voor zichzelf. Ze keek op toen ze een keuze kreeg en haar ogen gleden van links naar rechts, echt veel verschil zag ze niet in beide gangen, dus besloot ze maar gewoon wat te zeggen. "Uhm .. Links," zei ze een beetje twijfelend. Ze voelde zich veilig zo, tussen Jace en Pyre in. Al wist ze dat ze zelf ook nog een heel arsenaal aan pokémon bij zich had die haar zouden kunnen beschermen. Ze moest niet meer zo veel op haar pokémon leunen, ze kon het ook wel zelf oplossen.

Vivienne keek om zich heen. De grot was ruim, koel en ... donker, ze zag bijna niets dat buiten het bereik van Pyre's licht viel. Toch keek ze geïnteresseerd om zich heen. Haar oude liefde voor geschiedenis en archeologie kwam langzaam terug terwijl ze dieper de tunnel in wandelde. Ze merkte was dat Pyre op haar rug was geland, toen ze wat gekriebel voelde en zag hoe Jace naar haar stond te staren. Ze grinnikte zachtjes en gaf de Volcarona een aai over haar kop heen. Daarna strekte ze haar armen en draaide een rondje. "Wat vind je ervan? Staat een Volcarona me een beetje?" vroeg ze daarna vrolijk aan haar vriend, voordat ze naar hem toe draaide en een kus op zijn lippen drukte.

Vivienne glimlachte lief en voelde hoe een gewicht van haar schouders afging, Pyre was weer opgestegen. Daarna volgde ze de hand van Jace en haar mond viel open met een kleine "Ohhh", toen ze de pool water zag. Een klein, gemeen glimlachje verscheen op haar gezicht, terwijl ze naar de pool toe liep en een met haar hand voelde in het water. Het was koud, maar aangenaam koud. Ze grinnikte zachtjes en met een simpele sprong en een bijna perfect landing, eindigde ze in het water.
Niet veel later kwam ze weer boven water en schudde het water uit haar haar, voordat ze over de rand ging hang en met een simpel vinger gebaar Jace dichterbij riep.