Careful quest

Met zijn handen in zijn zakken slenterde Soul door Santalune Forest. Hij verveelde zich echt te pletter. Er waren geen Quests die hij kon uitvoeren samen met zijn Houndoom. Ook was er nog steeds niemand naar hem toegekomen die echt hulp nodig leek te hebben. Het was gewoon een saaie bedoening en het feit dat hij nog in de leer was maakte het nog saaier. Hij wilde op Quests gaan, avonturen beleven en iets te doen hebben met zijn Houndoom. Niet rondslenteren in Kalos en bedenken wat hij nog meer kon gaan doen. Een verveelde zucht werd geslaakt toen hij de Chamber of Emptiness zag verschijnen. Wel, het was beter dan niets, right? Bovendien was het daar donker en er waren daar stoerdere Pokémon. Niet dat hij er één ging vangen, want dat mocht toch niet omdat hij nog maar een student was. Zijn Houndoom liep op een trotse manier naast hem. ‘Gebruik Ember om de boel een beetje te verlichten,’ sprak Soul bevelend en niet veel later kwam er een vlam tevoorschijn. In het vage schijnsel van de vlam kon Soul een figuur onderscheiden die naar hun leek te kijken. ‘Je liet me doodschrikken,’ zei hij sarcastisch tegen het meisje terwijl hij een teken deed naar Houndoom dat hij op mocht houden met de Ember. De Houndoom sloot zijn bek weer zodat de vlam verdween en staarde met een ijzige blik naar het meisje. Soul duwde zijn handen weer nonchalant in zijn zakken, wachtend op wat ze zou gaan zeggen.

In het vage schijnsel van de vlam van zijn Houndoom had hij gezien dat het meisje een kort broekje droeg met een legerprint waardoor hij een blik kon werpen op haar benen. Menig jongens zouden dat waarschijnlijk ook gedaan hebben, maar zo was hij niet. Het was niet dat hij niet van het vrouwelijk volk hield of niet naar mooie benen keek, maar hij interesseerde zich er gewoon minder voor om dat uitvoerig te doen. Als hij al keek, deed hij dat met een snelle blik en gaf hij er nauwelijks een gezichtsexpressie op. Zo was hij niet en zo zou hij ook nooit worden. Het zou voor hem waarschijnlijk lastig zijn om een meisje te krijgen en te houden, want ze zou aan zijn opmerkingen niet veel hebben. Eerst moest hij trouwens over zijn zusje en zijn vader komen voordat hij zich weer in iets moeilijks zou storten dat zijn aandacht op zou eisen. En hij had geen idee hoe zijn gedachtegang hem hierop had gebracht, maar hij wilde het onderwerp zo snel mogelijk vergeten en richtte zijn aandacht daarom maar op haar. ‘Natuurlijk niet,’ zei hij met een sarcastische toon, gevolgd door een draai met zijn ogen. Hij keek de ruimte in en zag dat het er vrij donker was, wat hem eerder ook al opgevallen was. Er hing een koude bries rond en een grimmige sfeer. De perfecte plek naar zijn smaak. ‘Deze plek is heerlijk,’ zei hij dan ook waarna hij om zich heen keek. Zijn blauwe ogen gleden bedenkelijk weer terug naar haar omdat hij geen idee had wat hij tegen haar moest zeggen. Hij was niet echt een sociaal type en dat werd hem steeds pijnlijker duidelijk als hij zich in de buurt van iemand anders bevond. ‘Ik deze plaats wat verkennen. Veel plezier verder,’ zei hij droog en stapte vervolgens langs haar om in het donker te verdwijnen, gevolgd door zijn Houndoom. Haar alleen latend in het donker. Want wat kon hem dat schelen, right?