[Quest] Let's do this!

Eindelijk maar dan ook echt eindelijk.. had hij een kleine missie weten te bemachtigen. Kai had de afgelopen dagen zijn uiterste best gedaan om zijn styler beter proberen te gebruiken en tot grote opluchting was dit ook nog gelukt. Vandaag droeg hij dan ook vol trots zijn school uniform terwijl hij een briefje in zijn hand vasthield. Het was nog een beetje onwennig om met stevige laarzen aan zijn voeten te lopen maar eens moest toch de eerste keer zijn. Kai keek omlaag naar zijn voeten waar een Zorua stond met een vragende blik in haar ogen naar de jongen te kijken. Het was aan haar ogen te zien dat Kurama wilde weten wat de jongen van plan was, hij liet het briefje aan de Zorua zien waarop hij haar wenkte en het Pokémon Center verliet. Het was algemeen bekend dat de jongen niet graag in de schoolbanken zat en veel liever dingen in praktijk bracht. Desondanks had hij wel research gedaan en informatie opgezocht over Geosenge Town en had dus al een heel plan van aanpak op papier geschreven. Dit soort dingen nam hij wel serieus dus dat zou wel goed komen. Kai liep op een van de dichtstbijzijnde rotsen af die er te vinden was en klopte op het gesteente zodat hij Kurama beter aan kon kijken. Het lab waar ze moesten zijn stond schuin tegenover hen waardoor Kai het makkelijker kon uitleggen. ”Hmm? wat is er Kai? Je doet zo mysterieus..” klonk het stemmetje van Kurama vragend waardoor Kai zijn aandacht op de Zorua vestigde. “We zijn vandaag op missie.. iemand van dit lab heeft dit op het boord geplaatst en ik denk dat wij dit wel kunnen,” grijnsde Kai naar zijn Zorua. “We moeten opzoek gaan naar een Stunky,” voegde hij eraan toe.

Kurama glimlachte toen ze zag dat de jongen zo enthousiast was en helemaal in zijn element scheen te zijn. Het was wel duidelijk te zien dat hij naar dit moment had toegeleefd. De Zorua vroeg zich af of de jongen al een plan had. ”Weet je al hoe we dit aan moeten pakken?” vroeg Kurama toen aan Kai die breed grijnsde en zijn armen achter zijn hoofd vouwde. Natuurlijk wist Kai dit, dat zag ze in de blauwe twinkelende ogen. “Sensei heeft al contact gehad met de mensen van het lab en toen is me daarna vertelt dat er op route 11 Stunky te vinden zijn,” legde Kai verder uit. Kurama zag dat Kai even leek te twijfelen over iets maar daar had de jongen wel vaker last van. Hij was heel erg onzeker terwijl hij het eigenlijk prima deed voor een eerste keer op ‘missie’. In principe hadden ze nog niks gedaan maar Kai had al heel wat gedaan, voordat de missie écht was begonnen. “Kom maar route 11 is deze kant op!” riep Kai vrolijk waarop hij de Zorua wenkte en snel naar de uitgang liep van het dorp. Kurama volgde hem snel op de voet waar ze snel van de rots afsprong en achter de jongen aanrende, die helemaal in zijn element was. Op de route aangekomen was meteen al te zien dat dit een bergachtig gebied was, het stikte hier bijna van de vele Nidoran en Starly. Gek genoeg waren er opeens geen Stunky te vinden alsof deze het aanvoelde dat Kai en Kurama er naar een op zoek waren. Uit voor zorg had de twaalfjarige jongen zijn styler erbij gepakt om meteen te kunnen reageren mochten ze er eentje vinden. Kurama stond ook op scherp en spitste haar grijze oortjes alert. ”Kai..” klonk het stemmetje van Kurama waarop de jongen vragend naar de Zorua keek.


Kurama wees met haar pootje naar een paars wezentje dat een poging deed om een bes uit de struik te halen maar veel geluk had het beestje niet echt en viel pardoes omver. Kai grinnikte om de falende poging en liep voorzichtig met de Zorua naast zich naar de paarse Pokémon toe. Het was een mannelijke Nidoran die waarschijnlijk een besje voor zijn vriendinnetje wilde plukken maar er niet echt bij kon door zijn korte lengte. De jongen had namelijk opgemerkt dat de Nidoran vergezeld werd door een vrouwelijke Nidoran. “.. wil je die bes daar hebben?” vroeg Kai met een vriendelijke glimlach rond zijn lippen terwijl hij de paarse Pokémon op zijn vier pootjes terug zette en zijn blauwe ogen richtte op de struik. De Nidoran deed snel een stap achteruit zodat hij zijn vriendinnetje tegen de jongen kon beschermen maar deze kwam weer overeind en plukte zonder moeite de twee pechabessen van het takje af. “Alsjeblieft,” sprak hij vervolgens tegen de twee wezentjes die schuw de pechabessen van de grond gristte en er beide vandoor spurtte. ”..Dat is ook stom,” hoorde hij Kurama brommend zeggen en keek de twee Nidoran beledigd na. Kai grinnikte maar de Zorua scheen dit niet echt te waarderen van de twee Pokémon waarbij enkel zijn schouder ophief. “Tsja, wilde Pokémon hebben het niet zo op mensen,” reageerde de jongen het zand van zijn broek vegend en opnieuw om zich heen keek. Het was eigenlijk gewoon zoals de natuur werkte.. niet elke Pokémon had het op mensen. Opeens zag hij vanuit zijn ooghoek iets bewegen en draaide zijn hoofd een stukje om het figuur van een Stunky opmerkte. Een lichte schok van opwinding schoot door zijn lijf heen en begon breed te grijnzen.


Het paarse beest zag er chagrijnig en wat verwilderd uit, waarop de jongen gokte dat deze Pokémon net een gevecht had gehad. De Stunky schrok op toen hij Kai en Kurama opmerkte waarop de paarse Pokémon meteen in een verdedigende houding ging staan. Voor Kai betekende dit dat hij zijn capture styler erbij pakte en tegen over de Stunky ging staan maar nog voordat de jongen iets kon doen, draaide de Stunky zich met zijn rug naar de jongen en zijn Zorua toe en begon met zijn staart te schudden. De ogen van de twaalfjarige jongen werden groot toen de Stunky een Poison Gas uitvoerde die recht op zijn partner af ging. “KURAMA KIJK UIT!” schreeuwde Kai naar de Zorua die opschrok en verstijfd bleef staan. De jongen rende op een snel tempo naar Kurama toe waar hij het vosje van de grond pakte en zich over de grond liet rollen met de Zorua veilig in zijn armen. Kai hield even zijn ogen gesloten door de val op zijn schouder en opende zijn ogen. Hij grijnsde even waarop hij snel overeind kwam en zag dat de Stunky weg wilde lopen. Maar zo snel liet hij zich niet uit het veld slaan! Kai stak zijn arm al rennend met de capture styler naar voren waarop hij de capture disc uit het rode apparaat liet verschijnen. De tol ging recht op de Stunky af die perplex op zijn plek bleef staan en toekeek hoe er langzaam een lijn om de Pokémon vormde, niet te zwijgen over het feit dat de capture die hij uit wilde voeren meteen leek te lukken na de tweede cirkel. Toen de Stunky even leek op te lichten was dat al meteen een teken dat het beestje was gevangen.


“Het is gelukt! Me eerste vangst met de styler!” riep hij uit terwijl hij zijn vuist de lucht in gooide en zich naar Kurama omdraaide. Deze kreeg een trotse grijns op haar gezicht waarop Kai de capture disc terug in het rode apparaatje stopte en vlug in zijn broekzak stopte. “Terug naar het lab, partner!” Kurama grinnikte om de jongen waarop ze snel achter de jongen aanliep. Eenmaal terug in Geosenge City waar hij algauw het lab bereikte waar ze de Stunky graag wilde hebben. Een van de assistenten kwam half naar hem toegerend waardoor Kai weer een beetje verlegen werd en naar zijn schoenen staarde. De man bedankte hem hartelijk voor zijn hulp waarop de jongen een beetje ongemakkelijk meeliep naar de Professor die druk bezig was met typen achter zijn laptop en zijn assistent niet scheen te horen. De professor achter het bureau keek na een tijdje op voor hij Kai, Kurama en de Stunky opmerkte. Afwachtend keek de jongen naar de man.. hadden hij en Kurama het goed gedaan?