Lets hope we won't get lost

Hana liep het laatste stukje van route 2 af en al snel doemde er een bos voor haar op. Ze was er nog nooit alleen naar binnen geweest, omdat het niet mocht van haar ouders. Waarschijnlijk omdat ze bang waren dat ze verdwaald zou raken en niet meer terug naar huis zou kunnen, maar het zou deze keer wel goed moeten komen, aangezien ze nu Ruby bij haar had en ook had ze Mizu net gevangen. Ze was in ieder geval niet alleen.
Met nog een laatste blik over haar schouder zette ze de eerste stap het bos in. Ze had geen idee hoe groot het bos was en ook niet hoelang het haar zou kosten om er doorheen te geraken. Ze liep een paar passen en keek rustig om haar heen. De bomen zorgden ervoor dat er niet heel veel zon doorheen kwam, maar af en toe kwam er een zonnestraal toch tussen de bladeren door. Ook al maakte dat het nog steeds niet echt prettig en nu ze hier eenmaal rondliep kon ze wel begrijpen waarom haar ouders haar hier niet alleen naartoe hadden willen laten gaan. Ze keek even naar Ruby die op haar schouder zat en wenkte toen. ”Zou jij de omgeving even voor me willen verkennen?” Ze wilde namelijk voorkomen dat ze zou verdwalen en dit was de beste manier, ook al was het nog steeds niet zeker dat het haar dan zou lukken. De vogel gaf een antwoord en vloog toen weg. Het was toch anders nu Ruby even niet bij haar zijde was. Ze was eigenlijk al een hele tijd niet meer zonder Ruby geweest en nu moest het toch even. Ze was natuurlijk niet helemaal alleen, ze had ook Mizu nog, maar zonder Ruby voelde het toch anders. Het was dus maar hopen dat de vogel snel terug kwam.
Het duurde even, maar na een tijdje kwam Ruby toch weer terug. Gelukkig was er niks gebeurd terwijl de vogel onderweg was geweest. ”Ruby, weet je waar we naartoe moeten?” De vogel knikte bevestigend en draaide toen om om de weg te wijzen. Ruby vloog voor haar uit en Hana volgde haar. Ze gingen steeds verder het bos in, maar na een tijdje voelde ze toch dat ze wat vermoeider werd. ”Ruby, laten we even uitrusten.” Het lopen viel eerlijk gezegd nog best wel tegen. Ze had namelijk nog nooit zo lang gereisd en al helemaal niet in haar eentje. Ze keek even om haar heen en zag een omgevallen boomstam liggen. Dat zou wel een goede plek zijn om even uit te rusten. Ze liep naar de boomstam toe en ging erop zitten. Ruby landde naast haar en keek haar even aan. Het zou wel verstandig zijn om Ruby wat te eten te geven, want de vogel had haar de hele tijd al geholpen en ze had gelukkig wel wat meegenomen uit Aquacorde town, want de volgende plaats was pas Santalune city en daarvoor moesten ze toch echt door dit bos heen. Ze pakte haar tas en haalde er wat eten uit voor de vogel en gaf het aan haar. Zelf pakte ze een appel en nam er een hap van.