Riddle was gewoon naar haar Mightyena toe gelopen, want ze vond het gewoon zielig. Ze wilde niet verder 'vechten' met een gewonde pokémon. Maar de sadistische lach op Nathan's gezicht had er ook een beetje bij geholpen wat dat betreft. Ze hoorde hoe hij zijn pokémon terug riep en de pokémon complimenteerde. Riddle had hem gevraagd of hij nog iets wilde, want ja de meeste kregen iets voor het feit dat ze wonnen, maar Nathan hoefde niks te hebben zei hij terwijl hij zijn hoofd had geschud en Riddle knikte dan ook even lichtjes. Ze zag ook dat de sadistische glimlach op zijn gezicht was verdwenen. "Na ja, laten we maar een weg uit zoeken" zei ze vervolgens. Ze wilde graag naar huis en dan ook graag een douche nemen of zo. Ze voelde zich erg vies. Haar haar zat ook voor geen meter meer en daarnaast liep ze hier rond met Nathan en zag ze eruit als een zombie. Vond ze zelf dan. Riddle rekte zich uit en pakte haar Holo Caster. Die was helaas helemaal leeg. Oké en ze wilde dit ding zo snel mogelijk opladen. Riddle begon te lopen. Ze waren op de goede weg dankzij haar Mightyena en het pad was veel meer begaanbaar geworden dus dan zouden ze de weg nu wel terug moeten vinden.
