I've lost my goddamn mind +Riddle

Ze waren onderhand een stukje aan het lopen en het was ook stil tussen de twee. Als hij loog of niet, hij was in haar geval nog steeds niet te vertrouwen dat wist ze wel, maar het had toch geen nut om tegen hem te gaan schreeuwen dat hij de waarheid moest gaan vertellen, want like, alsof hij dat zou doen. Ze vertrouwde dan maar gewoon op haar eigen pokémon, daarvan wist ze zeker dat hij te vertrouwen was. Haar felblauwe ogen gingen langs de bomen die een voor een langs kwamen en ze dwaalde even af naar de lucht en ze gingen weer even naar de grond. Ze wilde natuurlijk wel kijken waar ze liep, straks struikelde ze nog ergens over en dat was gênant. Opeens kwam Nathan snel langs haar gelopen en Riddle trok dan ook een wenkbrauw op. What the hell deed hij. Nathan draaide zich om en bleef zo achteruit lopen en Riddle trok dan ook even een raar gezicht. Wat, hij kon ook gewoon vragen of ze even kon wachten of zo. Met een rare blik keek ze de groenharige jongen aan die nu dus achteruit liep. Stiekem hoopte ze dat hij nou een keer zou struikelen, dan kon zij een keer lachen. Terwijl ze hem aan bleef kijken, eigenlijk met een vragende blik, want ze was best wel nieuwsgierig nu. Hij zei ineens dat hij haar uitdaagde voor een pokémon gevecht. Wat? Schoot er door haar hoofd. Nu? Op dit moment? Ze liep door, maar haar Mightyena, Hiro, bleef plots stilstaan bij het horen van de woorden. Riddle zag het niet aan komen en struikelde over haar eigen pokémon heen. Gelukkig bleef ze wel overeind en ze keek dan ook even naar haar Mightyena die dan ook even beduusd stond te kijken en zich vervolgens uit schudde. Oké dat was echt vette rot karma. Ze stond dus weer stil en keek Nathan aan "Oke dan" haar blik ging naar haar Mightyena "Het ziet er uit dat Hiro het aanvaard" zei ze een beetje onverschillig. Eigenlijk wilde ze gewoon zo snel mogelijk naar huis, maar Hiro dacht daar dus anders over. Waarschijnlijk zou meneer Nathan er ook erg blij mee zijn. Al wist ze niet zo goed wat ze ermee aan moest. Ze had niet vaak pokémon gevechten en haar gevoel zei haar dat Nathan niet alleen zelf sterk was, maar ook zijn pokémon goed getraind waren. Ja, dat zei haar gevoel ja. Al was het niet zo dat Riddle's pokémon team super sterk was, haar Mightyena was het sterkst. Misschien moest ze nog maar een keer gaan trainen.

Het had er waarschijnlijk best droog uit gezien voor andere mensen. Ineens iemand die de ander in haalde en achteruit begon te lopen, waarna de ander weer afgeleid was en de pokemon voor diegene zijn neus stopte en vervolgens die persoon over die pokemon struikelde, ja pure humor. Eenmaal tot stilstand gekomen had ze ermee ingestemd, naja eerder haar Mightyena. De jongen zei dat het geweldig was en ze moest even in zichzelf grinniken. Nathan haalde een pokeball tevoorschijn en daaruit kwam zijn Fennekin. De pokemon die ze vaker had gezien en die haar had verraden. De jongen vroeg of ze klaar waren en haar blik ging naar de Mightyena die zichzelf voor haar plaatste en in een soort van aanvalshouding ging staan. "I guess" zei ze met een lichte glimlach. Haar blik ging terug naar haar Mightyena "Nou let's begin" zei ze met een grote grijns. Het was al even geleden dat ze een gevecht had met iemand. Laat staan met iemand zoals Nathan. De Mightyena zette zich af en nam een sprint richting de Fenneken "Tackle Hiro" riep ze hem achterna. Ze moest toch maar gewoon beginnen met iets though?

Riddle keek toe hoe haar pokémon een sprintje trok naar de vosachtige pokémon en een Tackle volgde snel, maar natuurlijk was de Fennekin snel genoeg om de Mightyena te ontwijken. De Fennekin zette vervolgens een Flame Charge in en er kwam een aardige warmte vanaf. Ook Riddle voelde de warmte van de aanval en haar Mightyena zal het helemaal gevoeld hebben, want het lukte de Fennekin om erg snel te zijn en ze kreeg het dan ook voor elkaar om Hiro een beuk te geven. De Mightyena schoof een eindje weg, maar zette zijn nagels in het zand en kwam tot stilstand. Hij gromde even van klap. Riddle verzette even een stap, want tja het was wel haar pokémon die geraakt was. "Hiro" mompelde ze zachtjes, maar de Mightyena schudde zich even uit en zette zichzelf weer af en rende weer op het kleine ding af. "Gebruik crunch" riep ze haar Mightyena achterna. Toen de Mightyena eenmaal in de buurt kwam van de Fennekin, maakte hij een schijn beweging waarna hij aan de andere kant van pokémon terecht kwam. Vervolgens nam Hiro een poging om zijn crunch uit te voeren. Zijn bek werd geopend en zijn vlijmscherpe tanden kwamen zeer dichtbij de kleine pokémon. Haar Mightyena ging maar al te graag de uitdaging aan, meestal, misschien moest Riddle toch wat meer trainen met haar pokémon. Haar ouders noemde haar nog wel is een mislukkeling wat TR betreft. De meeste TR members die ze kende stegen boven haar uit, maar Riddle had nooit de behoeften gevoeld om diehard mee te doen met die zooi.

De crunch was raak en Riddle moest even grijnzen. De Mightyena had zijn tanden in de vacht van de Fennekin geplant en beet door. Riddle hoorde hoe Nathan de Fennekin toe riep om een Fire Spin te doen en Riddle riep meteen naar Mightyena "Ontwijk!" riep ze hem toe. De Mightyena was echter iets te laat om los te laten en kreeg dan ook een vlammen zee om zich heen. "Hiro!" riep ze wat paniekerig. Echter verscheen uit de vuur zee ineens haar Mightyena weer. Hiro gromde wat en had op sommige plekken wat schroei plekken. Riddle's gezicht vertrok even. Hiro schudde zich zelf weer uit en keek zijn trainster uit en gromde nog een keer. Riddle keek hem even aan "Oke" mompelde ze lichtjes. De Mightyena vond dat hij nog wel door kon gaan en zette zichzelf weer schrap. Met zijn poten op de grond en zijn nagels die zichzelf in het zand boorde. Hiro bleef zo staan, in aanvalshouding, wachtend tot de Fennekin zelf weer verscheen uit de vuur zee. Hiro was nog niet van plan om op te geven, wat dat betreft had hij een iets sterkere persoonlijkheid dan zijn trainster, al deed hij wel alles voor haar. Van kleins af aan waren ze al bij elkaar, dus best logisch. "You're not bad at all" zei ze met een grijns op haar gezicht, doelend op Nathan en zijn Fennekin.

De Fennekin kwam eindelijk weer uit zijn Fire Spin. De Mightyena had los gelaten anders was hij te veel verbrand dat was logisch. De Fennekin gebruikte Howl waardoor zijn Attack stat. omhoog ging. De Fennekin ging vervolgens weer over in een Flame Charge. Hierdoor werd ze nog sneller dan ze al was. Mightyena was wel snel, maar dat kleine ding, was toch echt sneller. Ze was dan nu ook wel een beetje in het nadeel. "Gebruik Tackle" riep ze naar Hiro. De Mightyena zette zich schrap en zette het op een lopen en zette precies op het zelfde moment als de Flame Charge zijn Tackle in. De Mightyena was misschien niet snel, maar wel sterk en een echte doorbijter. Riddle gaf hem een compliment, want ja het was gewoon zo. De jongen zei dat zij ook niet slecht was. Ze grijnsde "Thanks" zei ze wat opgetogen, maar waarschijnlijk wist ze al hoe deze battle ging af lopen. De meeste battles won ze meestal doordat ze zeer goed was in het afleiden van de trainer waar ze een gevecht mee had. Gewoon lief lachen was soms al genoeg. En tja haar Mightyena was ook best slim en maakte er dan ook meestal gebruik van, maar bij Nathan ging het niet lukken en Riddle had ook niet geweldig getraind de laatste tijd.

De twee pokémon knalde tegen elkaar op en haar Mightyena schoof weer een stuk naar achteren. Door zijn nagels in het zand te duwen kwam hij weer tot stilstand. Dat zou volgens haar wel wat voor hoofdpijn zorgen. De pokémon schudde zijn hoofd, maar voordat hij echter kon reageren, werd de Fennekin bevolen om een scratch te doen. De scratch was raak bij de Mightyena en kwam dan ook recht in zijn gezicht terecht. "Hiro!" riep ze wat in paniek. De Mightyena deinsde piepend terug en probeerde met zijn ene poot de pijn weg te halen, maar dat werkte niet echt. De Mightyena kon duidelijk even helemaal niks zien. Met een bezorgde blik bleef ze haar Mightyena aan kijken. Wat moest ze nou doen? Het gevecht stop zetten of wat? Haar Mightyena had in ieder geval moeite met het zicht.

De Mightyena was flink geraakt en wonden in het gezicht waren absoluut geen pretje. Riddle keek wanhopig naar haar Mightyena en haar blik ging dan ook even naar Nathan om te kijken wat hij van plan was om tegen Fennekin te zeggen. Echter toen ze hem aan keek was er alleen maar een sadistische lach op zijn gezicht verschenen. Ziek persoon, schoot er door haar hoofd. Hij vond het dus leuk, was dit het doel van het gevecht geweest? Ze keek hem nors aan en toen de jongen vroeg of ze op zou geven of dat haar pokémon nog meer pijn zou leiden, keek ze hem wat vals aan. Ze zuchtte even en keek naar haar Mightyena met medelijden. Ze liep vervolgens op de pokémon af en knielde bij hem neer. Vanuit haar ooghoeken keek ze de groenharige jongen aan. "Jij wint" mompelde ze met tegen zin. Ja, zelfs Riddle vond het niet leuk om te verliezen, maar verder vechten met haar Hiro was gewoon zielig. Haar hand gleed over de kop van de Mightyena en de Mightyena opende zijn ogen weer. Een kras midden over de neus van de Mightyena was te zien, maar gelukkig waren zijn ogen niet beschadigd. Thuis moest hij maar verzorgd worden. "Je hebt goed je best gedaan" zei ze met een glimlach waarna ze hem nog een aai gaf en op stond. Ze klikte de pokéball van haar riem en liet haar Hiro terug keren. De pokéball werd terug geklikt aan haar riem terwijl ze zich naar Nathan toe draaide. "Wil je nog iets hebben, omdat je gewonnen hebt?" vroeg ze droogjes. Niet echt erover nadenkend dat ze nou dus geen pokémon meer had om de terug weg te vinden. Na ja misschien kon haar Flaaffy of haar Krookodile nog wat betekenen.