I've lost my goddamn mind +Riddle

Gelukkig leek het niet al te lang te duren of de rij waar mensen stonden om zich in te schrijven werd kleiner en kleiner, tot deze gewoon helemaal verdwenen was. De mensen werden tot stilte gebracht door de vrouw van eerder, welke ook voor de inschrijvingen had gezorgd en wanneer alleen nog de stedelijke geluiden op de achtergrond te horen waren galmde haar stem over de plaza ”En vanaf nu zijn de aanmeldingen gesloten!” nu was bijna alle aandacht op haar gericht, natuurlijk waren er nog wat andere mensen bij wie hun aandacht ergens anders naartoe ging maar dat soort dingen gebeurden eenmaal. ”Alle namen zijn in deze doos gegooid.” werd er gezegd en tegelijkertijd werd de doos omhoog gehouden ”Elke kandidaat mag één kaartje uit de doos halen, zodra je jouw kaartje hebt ontvangen moet je opzoek gaan naar je partner.” hmm, eigenlijk klonk dat best wel onhandig, als het de groenharige werd gevraagd. Nadat al deze woorden waren ging de vrouw langs met de doos, waar de kaartjes inlagen met de vele namen erop. Uiteindelijk kwam de vrouw bij de jongen langs en deze pakte één van de weinige kaartjes die er nog tussen stonden en het werd hem gevraagd om zijn naam te zeggen, waarschijnlijk zodat zijn naam verwijdert werd tussen de rest. Nathan keek op het kaartje en meteen verduisterde zijn blik, toen de hem wel erg bekend voorkwam ‘Riddle Chaika’ natuurlijk wist hij de achternaam niet van haar maar het was niet dat er nou bepaald veel mensen op de wereld liepen met de naam Riddle. Dat werd maar zoeken dan hé? Het was nu wel, omdat ze in het bijzijn van vele mensen, Nathan zich ging proberen in te houden. Al zoekend naar de blondine, wat niet een al te gemakkelijke taak bleek te zijn, klonk er ”Zodra jullie het Laverre Nature Trail in zijn, zullen er overal mensen zijn in een oogje in het zeil gaan houden, dus als jullie vast lopen of er is een probleem kunnen hun ingrijpen!“ dat zou dan maar goed ook zijn. Eindelijk zag hij het ondertussen bekende hoofd van de vrouw, het was overduidelijk dat hij iets probeerde tegen te houden, al zou het voor een vreemde onmogelijk zijn om te raden. Zijn vinger tikte twee keer tegen haar schouder, zijn ogen stonden strak gericht op de plek waar haar ogen ongeveer zouden moeten zijn zodra de blondine was omgedraaid.

De blondine keek in de eerste instantie met een grote glimlach naar hem zodra ze haarzelf had omgedraaid, tot Riddle nou echt besefte wie er voor haar neus stond. Haar ogen werden groot van schrik toen het pas echt haar hoofd binnendrong dat ze samengekoppeld waren en dat ze dus, vooral waarschijnlijk voor haarzelf ging bevestigen dat ze voor deze ene keer partners waren. ”Denk je soms dat ik het prettig vind om met een Team Rocket lid om te gaan?” ja, hij dat dat zojuist serieus gezegd, iedereen had het kunnen horen maar er werd gewoon simpelweg geen aandacht aan besteed. Er werd verteld dat de groep nu naar het Laverre Nature Trail ging en zodra ze daar zouden aankomen de namen van elk paar genoemd zou worden en één voor één echt de speurtocht ging beginnen, zou weinig bij mis kunnen gaan, toch? Na een tijdje wachten mochten Nathan en Riddle eindelijk vertrekken en zodra ze echt ‘onderweg’ waren vroeg de jongen, niet bepaald vrolijk ”En, wat is de eerste opdracht?” ja, kon hij dat nou weten als de vrouw een paar meter voor hem het opdrachtenblad in handen hield.

Een voorwerp moesten ze dus vinden, een eetbaar voorwerp dat de kleur van een Piplup had. Hoe kon de groenharige het nou weer weten wat voor kleur een Piplup had, Nathan had er immers nog nooit een gezien, het enige wat hij wist dat het volgens hem één van de starters waren, als hij het goed had van Sinnoh. Het klonk als een water Pokémon maar dat hoefde niet meteen zo natuurlijk te zijn maar gewoon, voor de huidige situatie nam de jongen het maar gewoon aan het het de kleur blauw had. ”Klinkt als een bes.” het zou hopelijk niet al te moeilijk zijn om het ding te vinden, gezien alles om hen heen bruin met groen was, een kleur waar blauw best wel gemakkelijk zou gaan opvallen. Zijn gouden ogen scanden de omgeving, de groenharige had al gemerkt dat een paar meter achter hem, achter de bomen iemand verstopt zat. Het leek er gewoon op dat hij hier snel vanaf wou zijn doordat het persoon waarmee hij in een team moest zitten, daar ging een leuke dag die hij had gepland zo weg~ Ineens, zag hij iets een paar meter voor hem, in de buurt van Riddle iets uit de modder steken met een duidelijk blauwe kleur. Het zou hem niks verbazen als dat het voorwerp was naar wat ze aan het 'zoeken' waren, met snelle passen liep de groenharige haar voorbij en hield het voorwerp in de lucht en bekeek het, er zat een klein briefje aan vast, terwijl de jongen het ging lezen sprak hij ondertussen elk woord hardop 'gefeliciteerd! Je hebt de eerste hint goed begrepen' er werd even een wenkbrauw opgeheven, dat was makkelijk 'het volgende raadsel is wat moeilijker maar zodra je het antwoord hebt, word alles een stuk makkelijker.' mhhh, dat zou nog wat kunnen worden 'I used to be the light of your life, I’d keep you warm while I cried, Now I’m forgotten and tossed away. What am I?'

Eerlijk was eerlijk, de mensen die ervoor moesten zorgen dat alles soepeltjes zou gaan verlopen waren best wel goed met verstoppen. Op het ene persoon na, die de groenharige eerder had opgemerkt leek het er niet op dat er iemand anders was, of deze kon gewoon erg goed zijn of haar aanwezigheid maskeren. Nadat Nathan het raadsel hardop had gesproken klonk er zacht gegrinnik, wat duidelijk van de vrouw van achter hem kwam en er werd een wenkbrauw opgehaald (wauw, ook een van de dingen die hij de laatste tijd veel deed zeg). "Vuur? Sowieso iets met vuur" met een automatische keek de jongen op, waarom had hij nou iets met vuur? Eigenlijk klonk het best logisch ja maar wat dan met vuur, er waren zoveel dingen die met vuur te maken hebben. "Naja we moeten iets vinden wat met vuur of kaarsen te maken heeft" de jongen knikte, dat zou eigenlijk wel het best idee zijn, en hetgeen dat het meest logische was in verband met het raadsel. [b]”Dit gaat zeker niet makkelijk worden.”[/i] sprak Nathan, het was best wel duidelijk, in tegenstelling namelijk tot de eerste opdracht, was dit een vaag gebeuren. Hij had werkelijk geen idee waar de groenharige moest kijken, zoveel verstop plekken op het pad. In de modder, in bomen, struiken en nog meer. Een zucht verliet zijn mond terwijl zijn ogen de takken van de bomen scanden, de groenharige had er wel het idee van dat Riddle de grond zou doen. Iets glimmends scheen in zijn ogen, zou dit het zijn?

Zijn aandacht lag volledig ergens anders dan bij haar woorden, dus eigenlijk verstond hij de ene helft niet en de andere helft ging het ene oor in en de ander weer uit. Ja hoor, zijn vermoedens bleken voor de verandering waar te zijn. Het voorwerp dat in zijn ogen scheen, bleek een kandelaar te zijn. ”Kom eens kijken.” zijn stem was nog steeds kil maar ach, het zou wel haar aandacht trekken. Zodra de jongen het gevoel had Riddle echt aan het opletten was wees zijn vingen naar de boom, richting de takken, precies naar de plek waar de kandelaar verborgen lag. Het zou waarschijnlijk niet zo zijn dat het enkel iets was dat een ander persoon had weggegooid, er was te veel oeite voor gedaan om het te verbergen.

Hoe de twee het ding uit die boom moesten krijgen, tja, dat was wel een erg goede vraag zeg. Zijn gouden ogen vingen nog op hoe Riddle misschien naar een mogelijkheid zocht dat ze de boom kon gaan beklimmen, al leek dat geen nut te hebben. Ondertussen ging de jongen ook maar denken aan een manier, er kwam alleen helemaal niks nuttigs zijn hooft te binnen. No way. dat waren gewoon zijn allereerste gedachten bij het aanhoren bij het voorstel van haar maar ja, het leek er wel op dat het nodig was om verder te gaan met de speurtocht. Een zucht verliet hij mond, terwijl Nathan zachtjes, vrijwel onverstaanbaar wat mompelde "Fantastic. Precies wat nodig was." sarcasme? Nee joh, geen idee wat dat was. Hij keek Riddle even aan, wie zou wie een zetje gaan geven?

Ja, het was onderhand wel duidelijk geworden dat hij sterker was en haar dus waarschijnlijk met een gemak de boom in kon krijgen. Al wist Nathan natuurlijk wel dat hij haar de boom in moest duwen om verder te gaan maar op sommige momenten waren vrouwen in het algemeen gewoon irritant, voor zijn gewon was de vrouw voor hem altijd zo maar tja, dat had wel weer deels natuurlijk te maken met zijn persoonlijke zaken. Zijn blik stond nog steeds duister en het was duidelijk dat Nathan er absoluut geen zin in had, tot er een ideetje hem te binnen gleed. Hij moest haar omhoog laten komen hé? Hij was niet van plan haar een zetje geven. Zodra Riddle een goede tak had gevonden ging de jongen in de eerste instantie het gebaar maken om haar voet omhoog te duwen, tot de groenharige bliksem snel haar middel vastgreep en haar daarna omhoog gooide terwijl een een grijns op gezicht stond.