I will never build a snowman.

Ze corrigeerde hem en ging door met dreigen, waardoor hij haar met een fronsje aankeek. “Wacht maar, Lilium,” zuchtte hij. “Vergeet niet wie er hier de geboren engerd is,” knipoogde hij vervolgens. Hij was immers vrij eng in sommige situaties. Of hij het nou wilde of niet, maar als hij het vanuit iemands anders ogen bekeek was hij nou ook niet echt het persoon waarmee hij in een grot vast zou willen komen te zitten. Natuurlijk zou hij liever met een leuk meisje vast komen te zitten, maar dat was weer een verhaal voor een andere keer.
“Het is een kunst,” zei hij trots nadat ze hem vertelde dat hij zich onbetrouwbaarder had bewezen. Nee, dat klopte niet helemaal. In het begin was het echt heel hard bergafwaarts gegaan en had ze elke ontmoeting een grotere hekel aan hem, maar het leek de laatste tijd redelijk te gaan. Voor nu. Want je wist maar nooit hoe lang het duurde voor haar vrouwenkwaaltjes ervoor zorgde dat ze rare dingen ging doen.
Ze klonk er lang zo zeker niet meer van en Aiden keek haar geamuseerd aan. Het was gelukkig niet heel druk bij de achtbaan, dus de rij wandelde al redelijk door en erg lang zou het niet duren voor ze zelf aan de beurt zouden zijn. “Dus, zakt de moed al in je tenen?” vroeg hij haar liefjes.

Hij moest haar niet onderschatten, zei ze. Aiden lachte even. “Arceus, Lil. Zelfs een schichtige Espurr gaat niet voor jou aan de kant,” zuchtte hij. Hij schudde zijn hoofd even. Nee, Lilium was alles behalve eng. Sowieso was ze al vrij lastig om serieus te nemen op de meeste momenten, aangezien ze… Ja, ze was een Lillipup. Meer uitleg was niet nodig.
Ze zei niet bang te zijn en Aiden keek toe hoe het laatste setje instapte, waardoor ze een kort moment moesten wachten voor er een kar voor hun klaar stond. Met een grijnsje zette hij zich achter Lilium. “Huphup, instappen pupsel,” zei hij veel te geamuseerd. Ja, hij vond dit heel mooi. Bange kinders in de achtbaan waren vaak veel te grappig.

“Ach, je hoeft maar drie keer ondersteboven te hangen,” glimlachte Aiden liefjes, nadat het meisje haar zei dat het ding veel groter was dan die in Santalune. Immers was het zo dat deze twee leuke minuscule kurkentrekkertjes (heartroll noemden ze het) had en een halve looping. Vooral die kurkentrekkers waren altijd leuk omdat je dan even in de beugel hing die over de benen ging in deze achtbaan, waardoor je bovenlichaam gewoon vrij kon bewegen. Iets wat fijn was, want die dingen zaten toch een partij oncomfortabel.
De stem die uit de boxen kwam begon af te tellen, na een kort verhaal te hebben gedaan. Aiden keek Lilium nog even aan. “Niet te hard gillen eh,” knipoogde hij haar toe, vlak voor ze vol gelanceerd werden om de baan te volbrengen. Hihi. Haar reactie zou hopelijk nog mooier zijn dan de attractie.

Natuurlijk niet, had ze willen zeggen. Maar op dat exacte moment vond de lancering plaats. Aiden klemde - het was immers toch best wel lang geleden dat hij zich voor het laatst op een kermis begeven had - de beugel voor een seconde vast, voor ze door de eerste looping schoten. Een gilletje ontsnapte uit het meisje naast ‘m en hij grinnikte (heel mannelijk en) kort, voor hij voelde hoe ze zijn arm omklemde.
Het duurde maar kort en binnen de kortste keren kon hij er al weer uitstappen en stak hij zijn hand geamuseerd naar haar uit, om d’r uit ‘t karretje te krijgen. “Dus, hoe gaat ‘t met de bikkel?” vroeg hij plagerig. Hij wist oh zo zeker dat ze het eng had gevonden, maar het feit dat ze erin was gegaan was al heel hard en bewees toch wel dat hij het misschien aardig gezellig kon gaan hebben met ‘r. Ze was niet zo slecht als hij soms van haar dacht. Ze was een bikkelend pupje.

Aiden hielp het blondje de wagen uit en hoorde hoe ze zei dat het prima ging. Zijn blik gleed langs haar lichaam en hij hief een wenkbrauw. “Je bent een slechte leugenaar,” glimlachte hij. Ach, ze zou er wel overheen komen. Het was niet zo dat het trauma-waardig was, immers. Het was een vreselijk korte achtbaan. Ooit zou hij haar wel in iets spannenders slepen. Misschien vanavond nog wel.
Toen ze vroeg waar hij heen wilde, glimlachte hij. “Kom maar mee,” zei hij, voor hij haar hand beetpakte om haar niet tussen de massa te verliezen waar ze zichzelf voorheen moesten zette. Het was immers niet heel ver lopen naar de volgende attractie, maar gezien ze langs de vele spellen en dergelijken (waar Aiden later nog echt naar terug wilde) moesten, was de kans dat hij het ukje kwijt zou raken hem net wat te groot.
En toen stonden ze voor de Booster. Hij liet haar hand los en wees naar het gigantische ding wat over de kop bleef gaan. “Ik vind dit er leuk uit zien.”

“Ik? Ik kan hartstikke goed liegen,” merkte Aiden op. Eigenlijk was het wel de waarheid. Tegen mensen waar hij niets om gaf kon hij steenhard liegen, maar zodra hij meeleefde met de situatie ging dit talent verloren. Gelukkig waren er maar zo weinig mensen waar hij om gaf, dus kon hij over het algemeen vrij goed liegen. Toch wel fijn.
Ze wilde erin. He? Wat? Hoe? Verbaasd trok Aiden zijn wenkbrauwen op. “Herinner me nog toen ik er voor ‘t eerst met m’n vriendin in ging,” begon hij met een terugblikkend glimlachje. “Ze is nog een week lang boos geweest dat ik ‘r erin had gezet,” zei hij, waarna hij Lilium peilend aankeek. Hij was toch wel benieuwd of ze er echt in zou durven. Dadelijk moest ze kotsen, of zo. Hij wilde haar deze grote stap richting het zijn van een bikkel niet afpakken, maar in alle eerlijkheid ging hij net zo graag een knuffel voor d’r winnen. “Dus, weet je ‘t héél zeker?”

Ze wist het zeker, zei ze. Ze zei hem niet bang te zijn en Aiden glimlachte voor een kort moment. “Ik vind je best stoer,” zei hij lachend, voor hij d’r een klopje op haar hoofd gaf. “Helaas ben ik zelf misschien wel niet zo stoer en moet ik toegeven dat dat ding zelfs mij te ver gaat. Eens, maar nooit weer,” knipoogde hij, voor hij knikte naar een standje waar je kon schieten om iets te winnen. Van zijn woorden was immers niets waar. Hij vond het ding best wel grappig en was niet zo snel bang in attracties. Maar, hij wilde het haar niet aan doen en haar innerlijke Tauros zou het op geen andere manier accepteren dan dit. “Zullen we eens kijken hoe goed je kan mikken?” Een grijnsje ontstond weer op zijn gezicht. Dat klonk enger dan de attractie, eigenlijk.

Lilium werd enthousiast bij het idee van het schieten en Aiden knikte rustig. “Ik ben benieuwd hoe je het doet,” zei hij grijnzend tegen haar. Hij voelde hoe ze zijn arm beetpakte en ze hem probeerde weg te trekken. Hij had nogal moeite bij het onderdrukken van een glimlach toen hij merkte dat ze gewoon heel graag weg wilde bij de Booster. Al durfde hij er best in, zou hij het haar niet aandoen en was schieten dus misschien ook nog wel een grappig idee. Hij liet zich dus weghalen bij de Booster en wandelde op het tentje af, om een van de geweren beet te pakken en er even mee te mikken. Maar, in plaats van haar eerst voor te doen hoe het zou moeten, duwde hij het in haar handen. “Succes.” Als ze niet raakte zou hij het haar wel leren.