I will never build a snowman.

Nee, zijn plan om haar de douche in te flikkeren werd niet gewaardeerd. Hij zuchtte een keer. “Nou ja zeg, ik-” Nee, liet hij maar niet zeggen dat hij best wel een keer met haar de douche in wilde duiken. Dat ging misschien wel wat ver. Niet dat het voor het eerst zou zijn dat hij zoiets deed, maar bij haar was dit waarschijnlijk niet het geval. Nee, liet hij haar maar in de onschuld houden.
Toen ze zei dat hij de sjaak was als ze hem bezopen in een gang aan zou treffen, hief hij onschuldig zijn schouders voor een moment. “Ik zal ermee oppassen,” zei hij onshuldig. Hij kon immers niet beloven niet meer aan de alcohol te gaan - hij zat vaak genoeg in een bar. Wat hij zou proberen te beloven, was niet meer over de top te gaan. Of, in ieder geval niet als hij wist dat zij in de buurt was. Dat bleek namelijk geen al te goed idee te zijn.
Toen hem werd gevraagd wat hij ging doen, hief hij zijn wenkbrauwen. “Geen idee, eigenlijk. Dacht eraan om zo ook een kamer op te zoeken, of misschien nog even wat met Tyrion te trainen,” zei hij. Dit deed hij enkel nog als het volop rustig was, want aangezien mensen levels konden checken met hun dexes kreeg hij vaak aanhang of nutteloze vragen over de gigantische Charizard.

Hij moest die zin niet afmaken. Een schaapachtige grijns ontstond op Aiden’s gezicht, terwijl hij haar even aan bleef kijken. “Ik vind dat je stinkt.” Hij keek haar aan, maar snoof uiteindelijk onschuldig. “Ha-ha, grapje!!!!” merkte hij droogjes op. Nee, dat was niet hoe hij de zin af had willen maken, maar hij kon een poging doen haar niet te laten denken dat hij een oude viespeuk was die met haar de douche wilde delen. Ondanks het feit dat hij dat misschien wel een beetje was. Misschien. Een beetje.
Toen ze vroeg of hij bekijks had met Tyrion en dat ze binnenkort maar eens moest gaan trainen, knikte Aiden opnieuw. “Ze vragen me hoe hij zo sterk heeft kunnen komen en of ik hem een speciaal soort voer geef,” zei hij. “Er kwamen eens een meisje en die vroeg of ik het echt wel zelf had gedaan. Schijnbaar zien ze me eerder als dief dan als de bekwame trainer die ik ben,” zuchtte hij dramatisch. Dit had ook kunnen komen omdat Élise hun tas had leeggegapt van eten, maar daarvoor hield hij zichzelf niet verantwoordelijk.

Ze noemde hem een arme jongen en ging wat verzitten, waarna hij zijn wenkbrauw hief. Voorzichtig klopte hij even met zijn hand op haar hoofd, terwijl hij weer ging staan (want ik weet niet of ik het beschreven had maar hij zat, ja) en haar weer aankeek. “Het wordt maar eens tijd dat ik ervandoor ga,” zei hij. Hij keek haar nog eventjes twijfelend aan, twijfelend of hij… Nee, liet hij dat nou maar niet doen. Een simpele, wat ongemakkelijke, grijns ontstond daarom op zijn gezicht. “Als je weer nachtmerries hebt hoor ik je nog wel,” knipoogde hij, half plagerig. Ze wist immers ook wel dat als het echt het geval was, ze vast wel welkom bij hem was. Hij blikte even op de deur, voor zijn blik weer op haar viel. “Nou, dan zie ‘k je wel weer meis. Slaapze,” knipoogde hij nog, voor hij de kamer uit wandelde, de deur sloot en er even tegen aan leunde. Holy Arceus, wat een dag.