Pups 'nd alcohol.

Aiden zag hoe Lilium naar de alcohol keek en pas toen ze ging zitten, besloot hij er toch een opmerking over te maken. “Onthoud dat het de volgende dag alleen maar erger wordt,” gromde hij. Hij was er niet echt gek op dat ze de alcohol als een uitweg leek te zien en ging op de stoel zitten die hij weggeschoven had. “Ga er alsjeblieft niet aan. Drank is echt alleen als je je goed voelt, anders komt ‘t tien keer zo hard terug,” ging hij door. Streng, serieus. Er was geen grappende toon meer in zijn stem te horen. Hij was er absoluut niet blij mee. En al deed hij het zelf vaak genoeg, weigerde hij toe te zien hoe zij het ook deed. Hij had besloten haar in zijn bescherming te nemen. Dit zou hij goed doen ook.

Ze zei niet te willen drinken en hij vernauwde zijn blik, leunde wat voorover over de tafel. “Lilium, ik weet dat je het moeilijk hebt,” zei hij. Even viel hij stil, zoekend naar de juiste woorden. “Maar, ik hoop dat dat zo is, dat je eht niet wil,” ging hij hoofdschuddend door, voor hij weer achterover zakte in zijn stoel. Zijn moeder was ook niet altijd een typische alcoholist geweest, maar haar drama had haar ertoe gebracht. “Ik wil je niet jezelf kapot zien maken,” zei hij toen. Hij zuchtte een keer en haalde de kaart naar zich toe, maar besloot al gauw dat niets er echt heel spectaculair uit zag. Een cola, dus. “Sorry,” mompelde hij nog. Hij was misschien wat fel op het onderwerp, maar hij was er gewoon absoluut niet blij mee.

Het speet haar. Aiden zuchtte een keer. Ze besloot een cola te nemen en vertelde hem dat ze zichzelf niet kapot wilde maken. Aiden knikte een keer. “Dan is het goed,” glimlachte hij. Hij keek even langzaam weg. Hij had misschien niet eens het recht om zo tegen haar uit te vallen. Immers was hij niet haar vader (Arceus, gelukkig niet) en had hij ook niet de letterlijke verantwoordelijkheid over haar, maar toch weigerde hij…
Hij stond op en keek haar even aan. “Ik ga de cola’s wel even halen,” zei hij. In een bar werd je immers lang niet altijd even snel geholpen als in een fatsoenlijk restaurant, dus was het misschien een beter idee om de drankjes gewoon even te gaan halen. Het duurde dan ook niet al te lang voor hij bij de bar de twee cola had besteld en weer terug kwam. In die van haar had hij een roze rietje gedaan omdat ze nog een klein kindje was en hij zette de glazen neer, om die met ‘t rietje naar haar toe te schuiven.

Ze leek verontwaardigd om het rietje en Aiden hief zijn wenkbrauwen op. “Ja, die heb je nodig,” zei hij en hij keek beteuterd toen ze het rietje in zijn glas stak. “Nou ja zeg,” mopperde hij, waarna hij het roze rietje beetpakte en er als een klein kindje uit begon te drinken. Het maakte hem allemaal niet zo heel veel uit, eigenlijk, maar het was wel echt heel lang geleden dat hij uit een rietje had gedronken en hij moest toegeven dat het een hele ongemakkelijke manier van drinken was. Na iets wat normaal twee slokken zou zijn gooide hij het ding dus uit zijn glas en nam hij een normale slok. “Ik snap niet dat mensen dat gemakkelijker vinden,” zuchtte hij.

Toen Lil vroeg of ze een klein kind was in zijn ogen, fronste hij. “Niet zozeer een klein kind. Meer een mix tussen een bijna volwassen vrouw en een pupje,” grijnsde hij. “Met misschien een vleugje Tauros,” vulde hij hier nog op aan. Het was zeker een interessante combinatie die het meisje had. Hij wist ook niet of hij alle eigenschappen tegelijk kon waarderen. Het was meer… Twee tegelijk? Ja. Als ze alles tegelijk was, dan verwarde het hem en hij hield er niet van om verward te worden.
Toen Lilium vroeg of het zwaar viel, knikte hij. “Het spijt me dat ik je deze hel wilde laten doorstaan,” mopperde hij droogjes. Het begon hem op te vallen dat hij alcohol sneller achterover werkte dan cola, dat was vast en zeker geen goede eigenschap…

Toen haar wangen rood kleurden, hief Aiden een wenkbrauw. Zo’n groot compliment was het nou ook weer niet, toch? Normaal vond ze het vreselijk als hij haar pup of Tauros noemde. Wat verward schudde hij zijn hoofd heen en weer toen ze zei dat het mee viel, om vervolgens zijn schouders even op te halen. “Zo af en toe kan het er best mee door, ja,” merkte hij grappend op. Ze was inderdaad niet heel erg om mee op te trekken, maar zo letterlijk zou hij dat niet zeggen.
Toen ze opmerkte dat het een kunst was om uit een rietje te drinken, knikte hij even. “Ik ben toch echt heel trots op je als je dat kan, hoor,” zei hij met een grijnsje. “Ik durf het niet, ik zet mezelf maar voor gek,” ging hij even dramatisch door, voor hij een slok nam uit zijn cola.

Hij had zo zijn nuttige beschermende functies. Aiden grijnsde zijn tanden even bloot. “Die zijn immers ook niet voor iedereen,” zei hij liefjes. Nee, hij deed heus niet zo beschermend tegen iedereen. Al zou hij best iemand stoppen wanneer deze een zwakker persoon lastig viel, bekommerde hij zich maar echt over weinig mensen. Op dit moment eigenlijk over niemand behalve het Lillipupje dat voor hem zat.
Ze vroeg waarom hij voor de kleur roze was gegaan en hij fronste eventjes, terwijl hij kort nadacht. “Als je een Lillipupje was, had ik je een roze halsband gegeven,” concludeerde hij. “Roze is echt zo’n kleur voor… Onschuldige typjes,” ging hij met een lichte grijns door. Ja, dat was het. Lilium was gewoon… Roze. Als je een kleur aan d’r toe zou kennen.

Het meisje begon te hoesten en Aiden hief zijn wenkbrauwen even op. Het leek niet al te ernstig, dus het was niet zo dat hij er meteen bovenop moest zitten. Wat hij dus deed was zijn wenkbrauw optrekken en haar droogjes aankijken. “Stik je voorzichtig?” vroeg hij droogjes. Het was heus niet zo dat hij op zulke momenten al dacht dat ze zou sterven. De gevaarlijke momenten waren meer… Als er mannen in de buurt waren. Gevaarlijke. Zoals serveerders en Team Rocket-leden.
Ze had geen halsband nodig en zei niet zo onschuldig te zijn. Aiden hief zijn wenkbrauw op en zette zijn elleboog op de tafel, om even met zijn kin op zijn hand te leunen. “Het zou wel geruststellend zijn als ik je aan een riempje mee kon nemen,” merkte hij geamuseerd op. “Je zou dan wel su-per veilig zijn,” ging hij geamuseerd door. Oh, ja, in dit onderwerp kon hij zich wel vinden.