Pups 'nd alcohol.

“Ik ben gewoon realistisch,” zei hij trots, doelend op het feit dat ze hem vertelde een ego te hebben. Nee, hij was zich ervan bewust dat hij niet altijd de vriendelijkste was en het was ook niet zo dat hij er vaak moeite voor deed. Immers was het veel makkelijker als je onaardig was. Mensen verwachtten niets van je en hij was niet klaar, zou nooit klaar zijn, om aan zulke verwachtingen te voldoen.
Het ging weer over zijn ego en ze vertelde hem voorzichtig te zijn. Haar blik op zijn arm ontging hem niet en hij grijnsde. “Ik kom er heus wel levend uit. Dit is iets wat jaren geleden afgerond had moeten zijn,” vertelde hij haar. Alleen destijds was hij wat te klein geweest om iets aan zijn vader te doen. Immers was hij een klein jongetje geweest wat lang niet de kracht had om zijn vader neer te slaan. Stiekem voelde hij zich nu wel een beetje voldaan dat hij dat had gedaan, vooral na het feit dat de man Lilium had benaderd.

Ze leek het niet echt eens te zijn met de woorden die hij sprak. Hij was ‘gewoon Aiden’. Een frons ontstond op zijn gezicht, terwijl hij haar met één opgetrokken wenkbrauw aankeek. “Gewoon… Aiden? Ik weet niet of dat positief klinkt,” merkte hij met een fronsje op. Gewoon Aiden klonk als gewoon Maaike en dat was alles behalve positief. Nee, hij wilde niet gewoon Aiden zijn. Hij wilde… Super coole fabulous Mega Aiden met vampiertandjes Hij had geen idee wat hij wilde zijn.
Lilium verontschuldigde zich voor het aan de andere kant van de deur laten staan en hij grijnsde. “Ach, dat zit wel goed,” knipoogde hij haar toe, voor hij even achterom keek. “Wat denk je ervan om even iets non-alcoholisch te gaan drinken?” vroeg hij. Met de nadruk op non-alcoholisch.

Lilium wist het ook niet. Aiden zuchtte een keer, terwijl hij haar met een fronsje aankeek. “Ik voel me beledigd en gevleid tegelijk,” zei hij haar. Hij keek haar nog even zo aan, maar schudde al snel zijn hoofd met een wat geamuseerde grijns. “Je lijkt inderdaad een stuk minder angstig,” zei hij liefjes. “Als ik eerder ook maar in je buurt kwam deinsde je terug.” Eén wenkbrauw kwam omhoog terwijl hij de woorden sprak. Het was echt zo en toch had hij nooit het idee gehad zó eng te zijn. Ze was immers de enige die zo heftig op hem had gereageerd. Ook de reden dat hij haar het interessantst vond, natuurlijk.
Ze vond het goed om iets NON-ALCOHOLISCH (want Lilium mocht nooit meer alcohol - dan trok ze rare gozers aan) te gaan drinken en Aiden knikte, om richting de deur te lopen en zijn hoed van de grond te rapen. Hij zette het ding op zijn hoofd (want zonder was zo kaal en naakt) en keek ‘r aan. “Hier of wil je ergens anders wat drinken?” Als ‘t niet te druk was vond hij het Pokécenter ook niet heel erg.

Ze vond hem niet eng. Aiden hief zijn wenkbrauwen op en keek haar geamuseerd aan toen ze zei dat hij gewoon raar deed. “Ik meen me toch te herinneren dat je toch achteruit stapte als ik dichterbij kwam. Stonk ik dan zo?” vroeg hij liefjes. Dat zou vast wel mee hebben gevallen. Hij douchte, ondanks het feit dat Tutu dat niet zo heel mannelijk vond. Het was namelijk zo’n beetje nodig. Zo’n beetje dagelijks.
Ergens anders wilde ze. Aiden knikte eventjes. “Er zal vast wel iets anders te vinden zijn,” grijnsde hij, voor hij door de gang stapte in de hoop dat ze mee wandelde, om het center uit te wandelen en hier even een vlugge blik om zich heen te werpen. Gelukkig leek er geen spoor te zijn van zijn vader. Even verliet een opgeluchte zucht zijn mond. “Enig idee waar?”

Ze kende hier niets. Aiden zuchtte even en nam zijn neusbrug tussen duim en wijsvinger beet. “Jij woont in Kalos, ik kom uit Kanto,” verzuchtte hij een keer, voor hij even om zich heen keek. “Ach, zo lastig zal ‘t heus niet zijn om iets te vinden,” besloot hij maar te zeggen. Het was immers niet zo dat hij het erg vond om even met haar door de stad te lopen, dus het maakte niet uit als ze er even over zouden doen. Er was geen haast, al zou hij het best wel fijn vinden als hij vandaag de gym nog kon uitdagen. Al was morgen ook nog een dag, natuurlijk.
“Laten we maar eh… Daarheen,” zei hij, voor hij naar links stapte. Laverre City was eigenlijk maar een heel rare stad. “Ik weet niet zo goed wat ik van dit stadje moet denken… Is de gym ook zo vreemd?” besloot hij haar te vragen. Gespreksstof voor het lopen, dan maar.

Ze kende niet veel plaatsen om uit te gaan en zei dus niet vaak in Laverre te zijn geweest. Aiden zuchtte nogmaals. Hij keek haar even aan toen ze de volgende woorden sprak en zette een lichte glimlach op zijn gezicht. “Ik laat je nog wel wat plekken zien,” knipoogde hij haar grappend toe. Hij had geen idee of het een serieuze belofte was. Of hij het erg zou vinden om zoveel tijd met het meisje door te brengen. Waarschijnlijk wist hij het antwoord wel.
Het meisje mompelde dat hij weg was en Aiden glimlachte. “Ik zorg er wel voor dat ‘ie nooit meer in je buurt komt, Lil,” zei hij. Dit was wel een zekere belofte. Hij weigerde te accepteren dat de man nog eens in haar buurt zou komen.
Poppenhuis? “Oh heilige Arceus,” zuchtte hij na het horen van de woorden over het poppenhuis, waarna hij opkeek toen ze een cafétje aanwees. “Prima,” zei hij. Het zou vast wel goed genoeg zijn om wat te drinken. Cola konden ze niet verpesten, toch?

Het feit dat ze glimlachte toen hij haar zei dat hij d’r plekken zou laten zien. Dat was geen afwijzing, iets wat toch wel beviel. Want ondanks het feit dat ze zo hun slechte momenten hadden, was haar gezelschap iets wat hij toch wel fijn vond. Of dit was omdat hij haar al zo veel had gezien en dus het beste kende in Kalos, of echt omdat zij het was…
Ze stapten het café binnen en Aiden keek even om zich heen. Aangezien hij absoluut niet van plan was haar alcohol te geven, realiseerde hij zich dat dit betekende dat hij ook maar van de whisky af moest blijven. Dus, de bar was geen goed idee. Met rustige passen stapte hij daarom op een tafel af en schoof hij de stoel voor d’r aan de kant, voor hij d’r veel te hintend aankeek. Nu begon hij het al gewoon te doen om d’r te klieren.