Le Bien Qui Fait Mal

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Voor de verandering had Floyd een thee besteld. Met zijn hand ondersteunde hij zijn hoofd terwijl hij aan het wachten was op de bestelling. Wanneer dat hij zijn Thee eenmaal kreeg hield hij zijn hand daar ook, en mompelde zelfs geen bedankje voor de serveerster. Het theezakje hing hij maar in het warme water. Normaal gezien bestelde hij enkel koffie, maar hij wilde toch eens wat anders proberen. Alles om even gewoon rustig van de dag te kunnen genieten, want wonder boven wonder was het nog aardig rustig in het café. Veel volk maar ze waren rustig.
Een rustig moment dat helemaal werd verstoort. Vanuit zijn ooghoeken had hij iemand kunnen zien vallen, dat wel ja, maar hij schonk er geen aandacht aan. In plaats daarvan sukkelde hij wat met het theezakje. Als hij het er zo uit ging halen hing de volledige tafel onder met thee, hij moest het eerst wat laten uit lekken, en daarvoor wilde hij het kleine lepeltje gebruiken. Daar was hij echter niet geraakt. Iets viel op zijn schoot. Een persoon om correcter te zijn. Zonder ook maar verder na te denken schot hij recht. De stoel waar hij op zat viel op de grond, en of degene die op hem gevallen was ook op de grond zou vallen viel nog af te wachten.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Waarom moest hij altijd zo’n vreemde situaties aan trekken. Het was niet meer menselijk. Wie er ook op hem was komen te vallen lag ondertussen al op de grond, maar het eerste waar de jongen naar keek was zijn thee, om er zeker van te zijn dat hij niet weer een drank had verspilt. Het zou niet de eerste keer zijn. De andere begon ondertussen te spreken, en dat was ook wanneer haar stem hem ergens bekend in de oren klonk.
Floyd had zich op veel zaken kunnen voorbereiden, maar dat sloeg toch echt alles. Het meisje op de grond. Haar bekende gelaatstrekken. Natuurlijk. Zijn mond had hij ervoor geopend om nog te zeggen dat het geen kwaad kon. Maar dat zou enkel het geval zijn geweest als het iemand anders was geweest. Toen sloot hij enkel zijn mond even en keek om zich heen. Ze hadden zeker wel de aandacht weten te trekken van iedereen, want zo goed als iedereen keek hen aan. ‘Dit is awkward.’ was het eerste wat hij wist uit te brengen. Iedereen om hem heen negeerde hij. Tegen alles in wist hij zijn hand naar haar uit te steken om haar recht te helpen. Aangezien iedereen keek had hij niet veel andere keus. Je kon een meisje toch niet zo maar op de grond laten liggen zonder te helpen.} 

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Al die aandacht. Waarom moest hij weer de aandacht weten te trekken van iedere individu in het café. Het was veel beter geweest als het allemaal niet gebeurd was. Dan zou iedereen niet zijn kant op hebben gekeken en was hij gewoon een normale burger die wat kwam drinken. Het meisje maakten het er ook allemaal niet beter op met haar reacties. Daardoor keken mensen ook alleen maar langer, omdat ze zich toch wat angstig gedroeg en zijn hulp volledig afsloeg. Al kon dat te verklaren zijn met haar koppigheid. ‘Dat zie ik ja.’ antwoordde hij op het feit dat ze zei dat het wel lukte. ‘Nog even onhandig als altijd zie ik?’ zei hij rustig. Ondertussen zetten hij de stoel waar hij eerder op zat weer recht. ‘Daarbij ga ik nog beginnen denken dat we tot elkaar aangetrokken zijn. De hoeveelste keer is dit nu weer?’ vroeg hij en hij zetten zich neer. De stoel stond nogal ver verwijderd van de tafel aangezien Lilium in zijn weg stond.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{De reactie die hij kreeg was best amusant. Een kleine glimlach kwam daarbij ook op zijn gelaat zonder dat hij haar blik van haar af haalde. ‘Hmhm, begrijpelijk.’ zei hij rustig. Zijn armen legde hij neer op de armleuningen. ‘Je voelt je vast al aangetrokken tot die babysitter van je.’ ging hij rustig verder.
Wanneer dat Lilium vroeg wat hij hier deed wees hij in eerste instantie naar zijn thee die op de tafel stond. ‘Ook ik ga soms wel eens naar een café toe om gewoon wat te drinken.’ antwoordde hij. Even kwam hij van zijn plek om de warme drank te pakken en te zien of die al wat af gekoeld was om nadien en slok te nemen. ‘Ik ben ook maar een normaal mens dat af en toe ook wel eens gewoon wat rust wil.’ en met de thee in zijn handen zetten hij zich weer neer op de stoel.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Op de opmerkingen die naar zijn hoofd gegooid werden reageerde hij niet. Wel ja, zijn daden waren misschien niet altijd zo menselijk, maar daar zorgde iedereen altijd zelf voor. Het was hun eigen schuld als het verkeerd liep. Lilium liep weg, om op een barkruk te gaan zitten. De rust van Floyd was toch al verstoord, dus hij kon net zo goed zich met wat bezig houden. Hij stond dan ook recht, met thee en alles en ging terug naast Lilium zitten. De reactie die hij eerder gekregen had was hem zeker niet ontgaan. ‘Vertel eens, wat vind je zo geweldig aan die babysitter van je?’ vanuit zijn ooghoeken keek hij haar aan. Zelf vond hij hem maar niks, maar dat kwam misschien doordat hij ook een man was. Floyd snapte sowieso niet vaak wat vrouwen in bepaalde mannen zagen. Iets wat daar het perfecte voorbeeld van was. ‘Koekje?’ en hij stak het koekje dat hij bij zijn drank gekregen had naar haar uit.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Ongeïnteresseerd begon Floyd maar naar voor te kijken, wachten op reactie van Lilium. Ze had gewoon het café kunnen verlaten. Een ander kunnen zoeken, maar in plaats daarvan was ze gebleven. Ze had misschien wel geluk dat het druk was in het café. En dat Floyd toch geen zaken meer met haar had. Tevens had hij ook geluk dat het druk was. Zo ging ze hopelijk haar pokémon binnen houden. ‘Het boeit me ook niet, dit heet gewoon een conversatie starten.’ zei Floyd terwijl hij ondertussen een slok nog van de thee. ‘Goed, want je had hem toch niet gekregen.’ de tas zetten hij neer zodat hij het koekje kon open maken. Het was een rond koekje, met chocolade op en kokosnoot stukjes op. Kon niet slecht zijn. Daarom dat hij het ook op at.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Floyd was blij dat ze het koekje niet had aangenomen. Daarvoor had het veel te goed gesmaakt. Waarschijnlijk had hij het toch niet gegeven, maar hij had ook verwacht dat ze het niet ging aannemen. Daarvoor vertrouwde ze hem niet. Dat was allemaal zo duidelijk aan haar houding af te lezen. Ze vroeg dan ook waarom hij niet gewoon was blijven zitten, en als eerste reactie haalde hij zijn schouders op. ‘Ik wilde niet dat er nog iemand mijn schoot op zou vallen.’ reageerde de zwart harige op zijn typisch neutrale manier. Hij keek de blondine ondertussen niet aan, maar bleef voor zich uit kijken. Zijn elleboog plaatste hij weer op de toog en zo ondersteunde hij met zijn hand zijn kin. ‘Het was best wel aangenaam.’ zei hij, al meende hij er niks van. Echt niks. Ze was veel te close gekomen. Er was veel te veel contact geweest en het was gewoon weg verschrikkelijk. Meer kon hij er niet van zeggen.}