Pups 'nd alcohol.

Ze zei dat het een rustigere dood was dan Team Rocket voor haar had gepland en Aiden hief zijn schouders. “Ah, ik heb ook zoveel plannen voor hen joh,” sprak hij nonchalant. Hij was niet bang voor Team Rocket, maar hij was wel bang voor wat ze haar aan konden doen. Vandaar dat hij hoopte dat ze slim genoeg was hem te contacteren als er iets was. Op die manier wist hij in ieder geval zeker dat alles goed zou gaan.
Het meisje zei dat ze tegen Lilium mishandeling was en geamuseerd hief Aiden één wenkbrauw. “Mishandeling? Ik wist niet dat ‘t gesprek al zo ver gevorderd was,” grijnsde hij. Hij zag hoe ze even bevroor, maar had niets van de telefoon gemerkt dus verwachtte dat het ging omdat ze zelf de vreemdheid van haar woorden inzag.

Alleen als er écht gevaar was. Aiden vernauwde zijn blik en keek het meisje aan. “Als er zo’n engerd in je buurt komt, of ook maar een woord tegen je spreekt, dan wil ik dat je belt,” merkte hij op. Hij vond haar woorden maar… Vreemd. Alsof ze iets verborgen hield en het beviel hem maar niets. Hij hoopte dat hij het maar verzon en dat ze het wel allemaal goed op een rijtje had. Maar, Lilium kennende… Zou ze wel weer in de problemen zitten. En al gebruikte hij Tyrion niet echt actief meer in de gyms omdat deze de absolute overhand erin had, zou hij zijn kracht best willen testen op een lid van Team Rocket.
“Laat maar zitten,” grijnsde hij naar d’r. “Dat is nou pre-cies wat ik bedoelde met… Onschuldig,” wist hij haar nog toe te knipogen. Ja, ze was nou niet echt ehm… Ja. Ze was gewoon heel onschuldig wat dat allemaal betrof.

Lilium vertelde hem dat hij het maar moest kijken en Aiden hief zijn wenkbrauw. Hij begreep in eerste instantie niet zo wat er zo speciaal was aan de letters op d’r scherm en waarom hij dat zou moeten lezen, tot hij aandacht begon te besteden aan de woorden die er stonden. De volgende keer? Daarna? Allison? Aiden had de telefoon de hele tijd niet aangeraakt en keek omhoog naar Lilium. Zijn blik was niet vrolijk te noemen, terwijl zijn groene ogen die van haar leken te doorboren. “Ik verwacht een goede uitleg,” zei hij. De volgende keer indiceerde dat ze dit persoon al eens eerder tegen was gekomen, dus hij wilde wel eens weten wie dit was. En wie hij wel niet dacht te zijn. Lilium bedreigen? Dat was wel een beetje 2014 dom, was het niet? Zo onderhand moest het toch wel bekend zijn dat dat niet het slimste zijn wat je kon doen.

Ze zei de eerste binnen te hebben gekregen toen hij de cola was gaan halen en Aiden fronste. Kon hij nou niet eens fatsoenlijk cola halen? Een zuchtje ontsnapte uit zijn mond en hij luisterde hoe ze vertelde over de Elite (Marcel?) met de rode haren. Over hoe ze destijds uit de problemen had weten te komen en Aiden zuchtte. “Die Allison is dan de andere elite,” leidde hij af uit het berichtje. “Hmn,” kwam er vervolgens uit zijn mond en hij staarde wat afwezig naar Lilium, zonder echt door te hebben dat zijn blik op haar gericht was. “Misschien moet ik die Marcus zelf maar ‘ns opzoeken,” mompelde hij. “Ik wil niet dat je ook maar in zijn buurt komt - wat hij ook zegt,” besloot hij haar nog te waarschuwen.
Al gauw verdween de strenge blik echter en wreef hij even met zijn hand in zijn gezicht. “Je trekt ze ook wel aan, hmn?”

Het blondje zei hem het te weten en beloofde hem niet op te zoeken, waardoor Aiden lichtjes fronste. Hij wist dat het misschien onaardig en oneerlijk was dat hij zo kwaad op haar werd, maar hij kon het nou niet echt helpen. Ze bezorgde hem hoofdpijn op elke mogelijke manier en hij kon daar niet al te goed tegen. Hij begreep het ook niet, begreep niet hoe het kwam dat hij haar in zijn bescherming had genomen. Het as niet dat ze hem aan iemand deed denken, of dat het een goede, verklaarbare reden leek te hebben. Het was gewoon… Hij had geen idee.
Ze zei dat ze het nooit had gewild en dat het niet had moeten gebeuren en opnieuw knikte hij. “Klopt,” kwam er mompelend uit. “Het is niet altijd eerlijk,” zuchtte hij vervolgens. Arceus, wat een gedoe allemaal. En hij had zo gehoopt hier niets meer mee te maken te hebben, dat hij zich buiten al het geklaag kon houden zodra hij Kanto verliet.
Missie gefaald.

‘Dan ga ik mee,’ waren de woorden die zijn lippen bijna verlieten. Bijna. Aiden opende zijn mond om de woorden te spreken, maar wist het net op tijd voor elkaar te krijgen om ze in te slikken. Zijn groene ogen schoten naar een tafel net achter hen, waardoor hij Lilium niet aan hoefde te kijken. Het werd met de dag moeilijker om zijn zorgen wat voor zich te houden en hoe meer vragen hij zich hierover stelde, hoe verwarder hij raakte. Elke keer als hij dacht te weten waarom hij iets deed, kwamen er twee nieuwe vragen bij.
Zijn blik gleed weer naar Lilium. Hij begon zich te realiseren dat hij veel te lang stil was gevallen en vernauwde zijn blik iets. “Een andere regio?” vroeg hij. “Ik denk niet dat een andere regio veel veiliger is,” mompelde hij. Nee, het maakte hem ongemakkelijk dat ze er zo over dacht. Hoe verder ze uit de buurt was, hoe groter zijn zorgen zouden zijn.

Even keek hij haar aan toen ze zei dat hij misschien gelijk had, voor hij een Pokéball van zijn riem haalde en het ding op de tafel legde. Nog altijd verkleind, maar het zou maar al te duidelijk zijn wiens ball het was. Krassen sierden de oude ball en onderscheidde deze van de anderen. Hij vergrootte het ding en keek Lilium aan. “Ik zal ervoor zorgen dat ze uit je buurt blijven,” sprak hij fel. “Tyrion zal ze desnoods stuk voor stuk zonder Pokémon laten zitten. Ik zorg ervoor dat ze iets te vrezen hebben,” vervolgde hij. Wat zeiden ze nou? Een dwaas zou enkel de dwazen op hun knieën krijgen, maar de duivel had ze allemaal. Hier wilde ik een letterlijke quote van Blackbeard neerzetten maar ik kon het niet aan. En als plan één niet slaagde, zou hij eens gaan zien hoe veel er nodig was om de angst in hun te ontwaken. Want, hij wist zeker dat hij die elite leider wel hebben kon. Hoe sterk kon ‘ie nou zijn?