[HF] How to catch a cat, place a box

De avond was nog maar net begonnen en Four werd overal mee naartoe gesleurd door de vrolijke pikachu, waaronder een klein negen jarig meisje zat dat het hier maar al te veel naar haar zin had. Dit was echt haar ding, zo'n feest waarin ze haar kon verkleden en kon doen alsof ze ook daadwerkelijk de pokémon was. Oh wat had ze vroeger veel erover gedroomd om zelf een Pikachu te zijn. Een pokémon die aanvallen kon leren, een trainer had en beste vrienden kon zijn met de andere pokémon. Dat zou het leukst zijn geweest, maar ze kon niet klagen over haar momentele positie. Ze had een grote broer erbij gekregen, iemand die ze nooit meer los zou laten. Four was haar Lucario en dat maakte haar dan eigenlijk zijn trainer, maar dat was ze niet echt. Ze was eigenlijk nog helemaal niks, gewoon een kind dat nog ouders hoorde te hebben - verplicht was om bij ouders te wonen. Maar ze had Four toch? Die kon haar tenslotte beter beschermen tegen de gevaren van de buitenwereld dan ouders, niet waar? Hij was tenslotte haar grote broer, hij zou haar nooit in de steek laten! Four deed zijn best om het ook leuk te vinden, maar dit was niet echt zijn ding. Hij hield er niet van om bij zoveel mensen in de buurt te zijn, wat als ze erachter zouden komen dat Emily hier niet was met haar ouders maar alleen met haar pokémon, die ze overal naartoe sleurde? Wat als mensen het smoesje dat ze 'hier alleen mocht zijn als ze haar Lucario meenam' niet meer aanvaarden? Hij was er maar zenuwachtig over, maar die zenuwen liet hij niet aan Emily zien. Of eigenlijk, zij zag ze niet. Ze was niet zo goed in het lezen van gevoelens, het meisje was daar te naïef voor. Iets waar Four juist heel gevoelig voor was, want vertrouwen in anderen wekte hij niet heel snel op.

Op het moment stonden ze in de rij voor een trick or treat bag. Met een klakkende tong en bewegende voetjes die in een ritme tegen de grond aan tikten stond ze te wachten tot de rij verder naar voren ging. Ze boog even een beetje naar links om te kijken of de rij nog lang was en ging vervolgens zelfs op haar tenen staan of ze over de mensenmassa heen kon kijken. Al om al was ze nog steeds een negen jarig kind en die hielden niet van wachten. "Hoelanng nog?" Zei ze, terwijl ze haar hoofd in haar nek gooide en naar boven keek. "Nog even," Was het antwoord dat Four haar al de hele tijd gaf. Ze slaakte een diepe zucht en begon te friemelen aan haar Pikachu staart. De rij liep zo langzaam en ze kon het niet meer aan, ze wilde haar trick-or-treat bag hebben en niet zo lang wachten! Ongeduldig boog ze nog een keer af, om erachter te komen dat het nog maar vier mensen waren. Máár vier! Vrolijk duwde ze Four in zijn zij. "Nog vier!" Haar stem schoot enthousiast omhoog bij het woord vier en je kon aan de grote glimlach op haar gezicht zien dat ze blij was bijna aan de beurt te zijn. Het duurde echter nog een eeuw voor het gevoel van het meisje, want naarmate ze steeds enthousiaster werd, werd ze ook steeds ongeduldiger. Eindelijk stond ze daar aan de toonbalk, met glinsterende oogjes en een grote glimlach op haar gezicht. "Dat is dan vijftien pokédollar." Weerklonk de stem van de man achter de balie. Ze deed haar hand in een van de zijzakken van haar jurkje en haalde daar de dollars uit, terwijl ze even telde of het er vijftien waren en deze vervolgens naar voren hield. De man nam ze aan en haalde het zakje van de toonbalk, om deze aan haar te geven. Wetende dat ze er anders moeilijk aan zou komen. "Dank u wel meneer!" Zei ze beleefd, waarna ze samen met haar Lucario uit de rij stapte om vervolgens op een bankje te gaan zitten om te kijken wat erin zat.

Enthousiast opende ze het en haar eerste blik was redelijk verbaast. Er zaten.. pokédollars in? Wat raar, maar ze was er wel blij mee. Nu had ze tien pokédollars gekregen, wat betekende dat ze er maar vijf verloren had! Ze liet het vrolijk zien aan Four. "Mooi, daar kunnen we vanavond nog iets lekkers van kopen!" Zei hij, gewoonweg om haar enthousiast erover te maken. "Een suikerspin?!" Weerklonk haar stem, die weer omhoog schoot van de enthousiasme. Hij knikte lachend en vrolijk ging ze verder met het doorzoeken van haar zakje. Er zat een paar duivelsvleugels bij en die hield ze ook omhoog. "Mooi hé!" Ze keek toe hoe plotseling een jongen naast haar kwam zitten met een doos in zijn handen. Had hij geen zakje gekregen? Even was haar blik verrast op de jongen gericht, nieuwsgierig ook, waarna ze weer wegkeek en verder ging aan haar eigen zakje. "Oh kijk, een disc!" Ze hield hem omhoog naar Lucario. Zou hij het kunnen gebruiken? Ze wist het niet. Ze keek even naar de jongen die zijn disc ook scande, en voordat Lucario er een stokje voor kon steken, had Emily haar mond al geopend om haar vraag te stellen. "Wil je dat voor mij ook doen?" Met grote, vertrouwende oogjes keek ze de jongen aan, terwijl ze de disc al naar hem toe stak. Ze wist niet zeker wat voor TM het was en het zou wel handig zijn om het te vragen, anders kon ze hem toch niet gebruiken!

{Het is een TM97 en ze kan hem gebruiken op haar Lucario, gewoon even voor als je haar vraag accepteert haha}