There is a time and place for everything, but not now!

Het was niet al te lang geleden dat Aiden de beschikking had gekregen over niet één maar drie Mega Pokémon. Zijn twee eerste Pokémon hadden beiden hun Mega stone en -vorm al gekregen na de overwinning in de Cyllage City Gym, terwijl Arya (één van de meer recentere aanwinsten binnen zijn team) deze pas sinds kort had. Ze hadden hard getraind en hij was er van overtuigd sterker te zijn dan ooit. Vooral Tyrion en Arya waren beiden omhoog geschoten in hun recente trainingen en de rest leek niet langer tegen hen opgewassen te zijn, al was dit natuurlijk iets wat altijd om kon schieten. Immers zou hij nooit enkel en alleen zijn aandacht op een klein deel van het team richten. Nu waren de twee per toeval zeer belangrijk geweest door de komende gym en hun Mega vormen, maar de tijd daarna zou ieder ander weer even veel aandacht krijgen als ze verdienden. Vooral Ronan scheen immers niet gewend te zijn aan de tijd die hij de laatste tijd in zijn ball door bracht. De Pokémon eiste echter veel te veel aandacht op om tijdens de trainingen buiten zijn ball te kunnen blijven, al leek dit de afgelopen tijd al vele malen minder te zijn. Hij vluchtte niet meer zoveel als hij eerder deed, wat voor Aiden een hele opluchting was. Een sterke Wartortle op de vlucht was nou niet zijn ideale beeld van een reis.

Vlak voor Aiden een poging zou doen tot zijn derde badge, had hij te weten weten te komen wat de Pokémon waren die gebruikt zouden worden in de gym. Hij moest zeggen enthousiast te zijn. De types van de Pokémon zouden het gevecht nog weleens naar zijn winst kunnen zetten. De gymleidster had namelijk drie Pokémon. Eén puur fighting type, welke dus zwak zou zijn tegen de Fairy-aanvallen van Arya. Na deze Pokémon zou een Pokémon komen die hij, even als de vorige, nog niet kende. Deze was zowel van het Fighting type als van het Flying Type. Dit betekende dat Arya niet alleen haar Fairy aanvallen tegen deze Pokémon zou kunnen gebruiken, maar ook de Charge Beam die ze geleerd had. Bovendien zou het kunnen betekenen dat de Pokémon veel Flying aanvallen kende, wat niet enorm effectief was op de Mawile. Tot slot was er dan nog een Lucario. Ook deze was deels van het steel-type, wat minder simpel te verslaan was dan veel andere types. Vandaar dat Aiden, mocht zijn tactiek slagen, hier om zou schakelen naar Tyrion. Fairy-aanvallen richtten immers niet veel schade aan, maar vuur-aanvallen wel. Vooral aangezien Tyrion dan (hopelijk) nog in een enorm goede conditie zou zijn, betekende dit dat Tyrion heel misschien een kans van slagen had tegen de Lucario.
Of zijn tactiek zin zou hebben lag compleet aan de kracht van zijn tegenstander. Met zijn Mega had hij natuurlijk één stapje voor, maar als de tegenstander enorm sterk was of slim speelde, kon de winst alsnog gemakkelijk naar haar hand gezet worden en dit was iets waar Aiden niet al te veel naar uitkeek. Het idee om nogmaals een gymgevecht te verliezen zinde hem niet en hij wilde gewoon graag door. Hij wilde verder komen en eindelijk uit de buurt gaan bij Geosenge Town, de stad die hem enorm was gaan vervelen de afgelopen tijd. Hij wilde nieuwe Pokémon ontmoeten, nieuwe trainers ontmoeten en misschien een zesde toevoeging vinden in zijn team.

En toen was het zo ver. Voor zijn neus bevond zich de Shalour Gym, waar gymleidster Korrina zich bevond met haar drie vechtpokémon. Even voelde hij voor een klein moment de moed in zijn schoenen zakken, waardoor hij zijn ogen sloot en diep ademhaalde. Drie. Het zou de derde gym zijn die hij uit zou dagen in Kalos. Hij was in het voordeel en gebruikte de twee Pokémon waarmee zijn band misschien wel het beste was. Hij had een Mega Evolutie klaar staan en wist zelfs al van tevoren welke Pokémon er gebruikt zou worden. Theoretisch gezien had hij zich perfect voorbereid, was hij klaar voor deze gym. Nu was het hopen dat dit in de praktijk ook het geval was.
Met enige zekerheid stapte hij daarom de gym binnen en keek hij om zich heen. “Korrina? Ik daag je uit!” riep hij. Hij herinnerde zich nog hoe zeker hij de eerste Gym was binnengestapt. Dit was toch minder geworden na zijn verlies in Cyllage City, al had hij dit de tweede keer meer dan goed gemaakt. Nu was het hopen dat hij het van deze gymleidster zou winnen. En dat ze niet de rare behoefte voelde om steentjes in haar haren te verbergen. Of bokshandschoenen. Of wat een door vechten geobsedeerde vrouw dan ook in haar haren zou proppen. Je wist maar nooit. En wie weet. Haar Lucario zou best eens de mogelijkheid tot Mega Evolutie kunnen hebben. Immers wist hij dat een Lucario ook kon Mega Evolueren en dat scheen zeker geen zwakke Pokémon te zijn…
‘Hallo daar! Zie ik daar een nieuwe uitdager?’ klonk er enthousiast, waardoor Aiden omhoog keek. In tegenstelling tot wat hij verwachtte, stond daar dus een jong meisje. Haar blonde haar was enorm lang en ze droeg… Een helm. Wat zouden ze nou dan krijgen. Naast de helm dacht ze schijnbaar dat het nodig was om rolschaatsen te dragen (ROLSCHAATSEN). Aiden slaakte een diepe zucht. Tot nu toe was hij zwaar teleurgesteld. De eerste Gym was simpel geweest, de tweede gymleider droeg steentjes in zijn haar en dit meisje leek op een uitgerekte driejarige. En dit zou dan zijn derde Gymgevecht worden…
Maar goed. Hij had geleerd mensen niet te onderschatten op hun missende kwaliteit kleding uit te kiezen, dus keek hij haar weer aan. “Dat klopt,” reageerde hij daarom kort. ‘Helemaal geweldig! Ik keek al uit naar een nieuwe uitdaging!’ reageerde het blondje enthousiast, waarna ze er vandoor skeelerde. Met een diepe zucht besloot Aiden haar te volgen. Immers had hij vrij weinig keuze.

‘Welkom in de Shalour City Gym, uitdager!’ riep de blondine enthousiast nadat ze haar plek op het veld had aangenomen. Aiden ging aan zijn kant staan en keek even om zich heen. Nu het gevecht dichterbij kwam, kwamen alle gevoelens weer naar boven die altijd deel uit schenen te maken van een gevecht. Dat gevoel alsof je… Zelf vocht. Het was vermoeiend, maar boven al enorm spannend.
‘Mijn naam is Korrina en als je wint krijg je van mij de Rumble Badge!’ riep ze uit. Aiden knikte langzaam. Dat was wel waarvoor hij hier kwam, ja… Het zou toch een interessante ontwikkeling zijn als hij zijn badge na winst ineens niet kreeg. Zou het niet?
‘Het gevecht is over als alle Pokémon van één kant zijn uitgeschakeld,’ klonk er toen. Aiden richtte zijn blik op de jonge scheidsrechter langs de kant. Het was bijna saai hoe ze altijd hetzelfde zeiden. Konden ze er niet eens een interessante draai aan geven? Dat zou alles zoveel interessanter maken…
‘Enkel de uitdager mag van Pokémon wisselen tijdens het gevecht,’ klonk er vervolgens. Aiden knikte langzaam. Ja, dit was bekend. En hij was van plan hier gebruik van te maken, mocht Arya het lang genoeg volhouden om Tyrion de kans te geven tegen de laatste Lucario. Hij twijfelde er namelijk niet aan dat dit de sterkste Pokémon van de blondine en dus haar geheieme wapen zou zijn.. Als hij er al tegen de Hawlucha uit zou moeten, zou het immers kunnen betekenen dat hij te uitgeput zou zijn op het moment dat hij eindelijk tegen de Lucario zou mogen vechten, wat misschien tot verlies zou leiden.

‘Dan begin ik! Mienfoo!’ riep de blondine uit en ze gooide een Pokéball de lucht in. Eruit kwam een zeer… Vreemd uitziende Pokémon. Al was het duidelijk een puur fightingtype (wat betekende dat hij zijn huiswerk goed had gedaan), was het lang niet zo intimiderend als een machoke of Lucario. Maar, dat maakte niet uit. Een Pokémon hoefde er niet intimiderend uit te zien om te beschikken over kracht. Immers was Arya ook niet de meest angstaanjagende Pokémon om te zien. Langzaam pakte Aiden zijn Pokédex er toch maar bij, benieuwd naar het vreemd-uitziende ding. ‘Mienfoo, the martial arts Pokémon,’ vertelde de dex. ‘Mienfoo’s sharp claws strike quick and precisely. It also overwhelms opponents with its sillful combination attacks,’ werd er toen gezegd door de bekende computerstem. Even fronste Aiden. Snel en precies. Combinaties. Dit waren dingen waar hij zeker op moest gaan letten, wilde hij dat Arya kans zou maken om te winnen van deze Pokémon. Maar, hij had er alle vertrouwen in.
“Arya, kom maar!” riep Aiden, waarna hij zelf ook een Pokéball de lucht in gooide. Het ding spinde in de lucht en liet uiteindelijk een kleine Mawile vrij, wie de tegenstander met haar felrode oogjes aankeek. ‘Een Mawile? Wat leuk!’ sprak de gymleidster en Aiden snoof zachtjes. Ze zouden nog wel eens zien hoe leuk dit was.

‘Mienfoo, Swift!’ klonk er. Het gevecht zou nu dus eindelijk officieel beginnen. De Mienfoo creëerde sterren, waarna hij deze afschoot op de Mawile. “Charge Beam!” reageerde Aiden. De Mawile draaide zich om, waardoor haar gigantische tot bek vervormde hoorn richting de Mienfoo en de naderende aanval gericht werd. Net voor de sterren haar zouden raken, werden deze geraakt door een krachtige straal elektriciteit, welke door schoot richting de Mienfoo zelf en hem raakte. “Goed zo, Arya,” complimenteerde Aiden zijn Mawile. Deze keek hem met een glimlachje aan, waardoor Aiden zelf zijn tanden bloot grijnsde, terwijl zijn blik richting de gymleidster gleed. Deze scheen niet de beste te zijn in het verwerken hiervan. Immers knarste ze met haar tanden en leek ze vrij geïrriteerd te zijn over het feit dat haar eerste aanval had gefaald om de Mawile te raken. Al kon hij het haar moeilijk kwalijk nemen, verwachtte hij over het algemeen toch meer van een gymleider. Meestal hadden deze een golf van kalmte om zich heen hangen en was hij de driftkikker.
‘Force Palm!’ riep ze. Dit betekende dus dat ze opnieuw zelf in de aanval zou gaan. Zou ze dit blijven doen, kon Aiden gaan steunen op tegenaanvallen en dat was eigenlijk zijn favoriete tactiek binnen gevechten. Het feit dat ze een flinke driftkikker was, zou hem dus nog wel eens kunnen helpen. De Mienfoo naderde de Mawile met een gloeiende klauw. “Ontwijken, Arya,” zei Aiden rustig en de Mawile knikte. Ze sprong aan de kant, waardoor de Force Palm miste. ‘Swift!’ werd er echter al snel geroepen en het scheen sneller te zijn dan Arya. Nog voor ze de kans had opnieuw te ontwijken, werd ze geraakt door de naderende sterren en even kon Aiden de irritatie zien in de ogen van de Mawile, terwijl de gymleidster vrolijk juichte om haar succes. Aiden wist dat hij zich niet al te druk moest maken, maar toch irriteerde het hem. Al deed een Swift een Mawile niet veel en was het ook niet de meest krachtige aanval, was hij niet van plan het hierbij te laten. Nee, dit gevecht was pas net begonnen. Hij was niet van plan de gymleidster veel langer in de waan te laten dat dit alles was wat ze konden.
“Arya! Mega Evolve!” riep Aiden. Nog vlak voor hij zijn vinger op zijn polsband legde, kon hij de verbazing in de ogen van zijn tegenstander zien. Terwijl licht zijn key stone verliet en overging in de Mega Stone van de Mawile, veranderde de Mawile van vorm. Haar ene bek werd zo veel machtiger en er kwam er nog één bij, welke ze schijnbaar afzonderlijk van elkaar kon bewegen. Ook groeide ze aanzienlijk en kwam de kleur magenta tevoorschijn in haar vacht en wist de kleur zelfs in haar ogen tevoorschijn te komen. Al was het een verandering die kleiner was dan die van een Charizard, was het alsnog een flinke verandering en was maar al te duidelijk dat er niet te spotten viel met de kleine Mawile, die nu met een felle grijns tegenover haar tegenstander stond.
“Nu beginnen we pas echt,” sprak Aiden. “Arya, Fairy Wind!” riep hij vervolgens luid. Terwijl de gymleidster nog verbaasd was over het feit dat de Mawile kon Mega Evolueren, begon deze hard te tollen. Een witte wind werd gecreëerd door de snelheid waarmee ze ronddraaide en deze raakte de Mienfoo hard, waardoor hij naar achteren werd gelanceerd en met een flinke kracht op de grond terecht kwam. Aiden wist dat de aanval van Arya super effectief was en dat het, gezien haar Mega vorm, nog veel krachtiger was dan normaal. Maar, het leek nog niet genoeg te zijn. De Mienfoo kwam namelijk langzaam weer overeind en keek met een enorm felle blik naar de Mawile, duidelijk niet blij met het feit dat ze hem zo af aan het takelen was. Echter was dit pas de tweede geraakte aanval, dus hij zou nog flink wat te verduren krijgen.
‘Force Palm!’ werd er geroepen. De gymleidster klonk nu nog veel geïrriteerder dan hiervoor, al was er ook duidelijke fascinatie hoorbaar in haar stem. Aiden had echter het idee dat ze dit beter had kunnen waarderen als ze het gevecht had gezien en dat ze niet aan de kant zonder Mega vorm had hoeven staan. “Ontwijk en Iron Head,” reageerde Aiden, vlak voor de Mienfoo de Mawile raakte. Met een enorme snelheid schoot de Mawile aan de kant, waardoor de Force Palm miste. Haar kop begon wit te gloeien en nog voor de Mienfoo door scheen te hebben dat zijn aanval gefaald had, werd hij vol geraakt door de Iron Head. Opnieuw vloog hij enkele meters door de lucht, voordat hij verderop op de grond terecht kwam.
‘Mienfoo! Niet opgeven!’ riep de blondine uit en Aiden keek haar met een wat ongeamuseerde uitdrukking aan. Niet opgeven inderdaad. ‘Calm mind!’ riep ze daarom. Ho-ho! Dit zouden ze niet laten gebeuren. Aiden weigerde de Mienfoo de kans te geven zijn rare combinaties uit te proberen, dus betekende dit dat hij niet langer kon gaan wachten op de aanvallen van de Pokémon. “Arya! Play Rough!” riep Aiden uit. De Mawile knikte en schoot op de Mienfoo af. Ze voerde haar krachtige, super effectieve aanval direct met succes uit, waardoor de Mienfoo voor een moment door zijn benen zakte, zoekend naar dat laatste beetje energie wat hij nodig had.
“Laten we het afmaken, Arya. Fairy Wind!” sprak Aiden. De Mawile begon wild rond te draaien, waardoor een witte wind gecreëerd werd. Al riep de gymleidster nog zo hard tegen haar Pokémon dat deze moest ontwijken, scheen deze hiervoor niet langer de energie te hebben. De Mienfoo werd dan ook vol geraakt door de Fairy Wind, wat betekende dat hij al voor de derde keer door een Super effectieve aanval was geraakt, naast de andere aanvallen die hij te verduren had gehad. Dit keer scheen het dan ook genoeg te zijn. De Mienfoo werd de lucht in gegooid en landde met een harde plof op de grond, waar hij bewegingloos bleef liggen. Enige seconden gingen voorbij, voor dan echt duidelijk was dat de Pokémon was uitgeschakeld.

‘Mienfoo is uitgeschakeld en kan niet verder vechten! Mawile wint!’ werd er geroepen. ‘Goed zo Mienfoo. Keer maar terug,’ sprak de gymleidster daarna, waarna de Pokémon opgezogen werd door een rode straal. Met een felle blik keek ze naar haar tegenstander. ‘Een Mega, he? Dat had ik niet verwacht,’ gaf ze toe, waarna ze een felle grijns op haar gelaat toverde. ‘Maar wees niet bang: dit gevecht is nog lang niet over!’ verklaarde ze vervolgens. Aiden knikte langzaam. Nee, dat wist hij maar al te goed. Hij had er pas één neer en de volgende konden altijd veel sterker zijn. Hij mocht haar niet onderschatten. Hij had destijds Grant onderschat, wat hem tot verlies had gebracht. Deze keer wilde hij dat niet. Hij weigerde opnieuw ingemaakt te worden, vooral nu hij Arya erbij had…
‘Hawlucha!’ riep het blondje uit en een soort worstelvogel kwam uit de ball. Aiden pakte zijn Pokédex er nieuwsgierig bij, al was er weinig twijfel over de types van de Pokémon. ‘Hawlucha, the wrestling Pokémon,’ vertelde de dex hem. ‘Although its body is small, its proficient fighting skills enable it to keep up with big bruisers like Machamp and Hariyama. With it wings, it controls its position in the air. It likes to attack from above, a maneuver that is difficult to defend against,’ vertelde de dex dan ook. Het was een flinke uitleg, waardoor Aiden kort fronste. Van boven, hè? Dat kon nog wel eens interessant gaan worden, dan…

‘Hawlucha, Wing Attack!’ werd er geroepen. Nog voor Aiden kon reageren, was de Mawile al geraakt door de vleugel van de Hawlucha. Zacht gromde hij even. De snelheid van de Hawlucha… Het was gewoon niet leuk. Hij zou iets moeten bedenken om Arya zich daar tegen te kunnen laten verzetten, anders kon de Hawlucha nog wel eens van haar winnen…
‘Hawlucha, Flying Press!’ klonk er. De Hawlucha sprong de lucht in en schoot op de Mawile af, klaar om haar te raken met een Flying Press. “Ontwijk, Arya!” riep Aiden luid, maar opnieuw wilde haar snelheid het niet winnen van de Hawlucha, waardoor Aiden zacht gromde. Hoe kon hij de Hawlucha verslaan? Met zijn snelheid moest hij echt iets gaan verzinnen, anders moest zijn Mawile het onderspit delven en ze was sneller dan Tyrion, dus de kans dat Tyrion iets te vertellen zou hebben tegen de Hawlucha was maar klein.
“Arya, Bite!” riep Aiden. Omdat de Hawlucha nog dichtbij was, wist de Mawile hem met één van haar twee gigantische bekken beet te pakken. “Nu, Charge Beam!” riep hij. Zonder hem los te laten, opende de Mega Mawile haar andere bek en schoot ze een enorm krachtige Charge Beam af op de vogel, waardoor deze over de grond heen schoof en verderop tot stilstand kwam. Zou dat hun kans op winst zijn? Wacht… Natuurlijk! Ze vielen graag aan vanuit de lucht en beide aanvallen die de Pokémon tot nu toe had gedaan, had hij vanuit de lucht gedaan. Ze wisten dus van tevoren vanaf waar hij zou aanvallen. Het was een simpele kwestie van tegelijk aanvallen, dan zou de Hawlucha zichzelf in haar aanval lanceren. Even grijnsde Aiden tevreden. Op die manier zouden ze misschien de snelheid van de Hawlucha in hun voordeel weten te gebruiken. Als Arya enkel aan hoefde te vallen en hij zichzelf erin zou lanceren, scheelde dat immers enorm veel energie voor haar.
‘Hawlucha, Aerial Ace!’ klonk er. Zoals verwacht, sprong de hawlucha de lucht in. “Arya, Fairy wind!” riep Aiden daarom. De Mawile knikte en begon hard te tollen. Net op tijd, schijnbaar, aangezien de Hawlucha volop tegen haar aan vloog. Hij werd hierdoor wel vol geraakt door de witte wind, maar wist de mawile alsnog te bezeren met zijn Aerial Ace, aangezien haar Fairy Wind nog niet op volle kracht was geweest door de korte tijd die ze had gehad, waardoor ze hem niet af had weten te weren. Aiden gromde zachtjes. Ze hadden hem nu pas twee keer geraakt en hij haar al drie keer. Als dit zo door zou gaan, zou het niet al te goed af kunnen lopen…
‘Hawlucha, Flying Press!’ klonk er. “Arya, Charge Beam! Omhoog!” riep Aiden. De Hawlucha sprong omhoog en schoot richting de Mawile, maar werd in de lucht geschept door de elektrische straal, waardoor hij op zijn rug terug op de grond terecht kwam. Dit was het geluk dat een Charge Beam ook Super Effectief was. Op die manier maakten ze enige kans, aangezien de aanval veel meer schade aan richtte dan alle niet effectieve flying-type aanvallen die de Hawlucha had.
‘Hawlucha! Sta op! Karate Chop!’ werd er geroepen. De Hawlucha schoot op de Mawile af. Nogmaals vanuit de lucht. “Iron Defense!” sprak Aiden. De Mawile knikte en werd omhuld door een blauwe gloed, waarna ze wist een groot gedeelte van de schade niet te ontvangen. Play Rough!” riep hij daarna. Aangezien de Hawlucha zo dichtbij was van zijn eigen aanval, raakte de Play Rough meteen en deze deelde flink wat schade uit aan de deels vechttype Pokémon. Nu begon het er toch eindelijk weer op te lijken dat Arya het voordeel had.
“Arya, Fairy Wind!” sprak Aiden luid. De Mawile begon te tollen en een witte wind werd gecreëerd, waardoor de Hawlucha gelanceerd werd en door de lucht vloog, om enkele meters verderop op het veld te landen. “Nu, Charge Beam!” riep Aiden uit. De straal naderde de Hawlucha, maar vlak voordat deze kon raken voerde de Hawlucha op bevel van de gymleidster een Detect uit, waardoor hij de aanval ontweek.
‘Nu, Aerial Ace!’ riep de Gymleidster uit. “Arya, Iron Head!” commandeerde Aiden de Pokémon. De twee schoten op elkaar af en raakten elkaar volop, waardoor beiden even leken te moeten bijkomen. “Charge Beam!” riep Aiden daarom snel. Eerder bijgekomen door het verschil in kracht, draaide de Mawile zich om en raakte de super effectieve Charge Beam de Hawlucha, waardoor hij op de grond neer kwam. Het duurde niet lang voor duidelijk was dat ook deze Pokémon niet veel energie meer over had om verder te vechten.

‘Hawlucha is uitgeschakeld en niet in staat verder te vechten! Mawile is opnieuw de winnaar!’ werd er geroepen en Aiden kon de irritatie van de gymleidster bijna voelen. De Hawlucha werd teruggeroepen in zijn Pokéball, waarna de blondine even verbijsterds stil stond. “Nu is het voor jou ook genoeg, Arya,” sprak Aiden rustig. De Mawile kreeg haar eigen vorm terug en keek haar trainer met een iets vermoeide glimlach aan. “Je hebt jezelf overtroffen. Rust maar uit,” sprak hij tegen de Pokémon, waarna deze door een rode straal opgezogen werd. Hij verkleinde de Pokéball en klikte deze vast aan zijn riem, waarna hij de gymleidster aankeek. Door haar neutrale uitdrukking kon Aiden niet zien dat ze een stiekeme angst had voor de volgende Pokémon. Hoe kon ze ook anders. Hij begon met een krachtige Mega Evolutie en wisselde nu naar een ‘normale’ Pokémon. Dit was zijn laatste wapen. Dat zou niet zomaar iets zijn. Nee. Zijn laatste wapen was Tyrion en die zou altijd iedereen overtreffen.
“Tyrion. Maak het af, jongen!” riep Aiden, voor hij een nieuwe Pokéball de lucht in gooide. Uit de ball kwam zijn gigantische Charizard, welke vuur spuwde bij het zien van de situatie waarin hij verkeerde. De passie die in zijn ogen brandde was duidelijk zichtbaar en het vuur van zijn staart werd een flink stuk groter, terwijl de Pokémon zijn poten licht uit elkaar zette, klaar voor het gevecht dat komen zou.
‘Lucario! We laten hem hier niet mee weg komen!’ riep het blondje uit en ze gooide een laatste Pokéball de lucht in. Aiden had al eerder Lucario’s gezien, dus wist hij al wat hij moest verwachten van deze laatste Pokémon. Zijn Charizard leek zeer geïnteresseerd in de Aura Pokémon, wat hij duidelijk maakte door zijn vlam nog iets te vergroten. De Lucario veranderde zijn houding ook en keek de Charizard uitdagend aan.
‘Denk maar niet dat je makkelijk van me wint! Ik heb Lucario al jaren!’ riep de blondine uit en Aiden grijnsde. Hij besloot niets te zeggen. Als Tyrion sterk genoeg was om de Lucario aan te kunnen, dan zou de blondine vanzelf wel zien dat ze hem ook niet mocht onderschatten. Arya was sterk, maar Tyrion en hij voelden elkaar perfect aan. Dus dit kon nog wel eens interessant gaan worden.

‘Dragon Pulse!’ klonk er. De Lucario creëerde een bol in zijn handen en vuurde deze af richting de Charizard. “Dragon Rage!” reageerde Aiden hierop. Deze aanval was niet bedoeld om de Lucario mee te raken, maar simpelweg om de Dragon Pulse te breken, waardoor de aanval ook hem niet zou raken. Dit slaagde zonder enige problemen en de Charizard sloot zijn bek weer, om de Lucario met een felle grijns aan te kijken. Het was duidelijk dat de Charizard er plezier in zag om tegen een sterke tegenstander te vechten. Het was niet iets wat vaak gebeurde, immers. Vooral niet gezien het feit dat hij bij de laatste gym niet mee had kunnen vechten door het gigantische typenadeel dat hij had. Dit keer was hij juist in het voordeel. Niet alleen deden zowel steel- als fightingmoves hem weinig, ook deden zijn vuuraanvallen de Lucario juist veel, waardoor ze nog meer schade aan zouden richten dan ze normaal al deden.
‘Aura Sphere!’ klonk er. Opnieuw vormde de Lucario een bol tussen zijn handen en vuurde hij deze af op de Charizard. De aanval leek qua uiterlijk vrij veel op de vorige, al wist Aiden dat deze aanval van het vecht- en dus niet van het drakentype was. “Wing Attack!” riep Aiden. De vleugels van de Charizard gloeiden wit en groeiden aanzienlijk, waarna hij op de bal afschoot om deze te breken met zijn vleugel, waarna hij richting de Lucario schoot. ‘Detect!’ klonk er echter, waardoor de aanval miste. ‘Aura Sphere!’ klonk er toen. Net toen de Charizard tot stilstand wist te komen, geschrokken door het feit dat de Wing Attack miste, werd hij in zijn rug geraakt door een Aura Sphere. Gelukkig deed dit niet al te veel schade, waardoor het enkel resulteerde in een enorm luide grom van de Charizard, wie de Lucario aankeek met een blik die zou kunnen doden.
‘Power-Up Punch!’ riep de blondine en de Lucario schoot opnieuw op de Charizard af. Hij hield zijn vuist naar voren, welke omhuld werd door een oranje aura. “Tyrion! Flare Blitz!” riep Aiden. Vlak voor de Lucario hem dan ook zou raken, omhulde de Charizard zichzelf in een laag vuur en schoot hij op de Lucario af. De twee raakten elkaar volop, waardoor rook zich over het veld verspreidde. Aiden wist zeker dat Tyrion nog overeind stond. Immers was de Flare Blitz super effectief en de Power-Up punch juist niet enorm effectief, waardoor de aanval veel meer schade aan zou richten aan de Lucario dan andersom het geval zou zijn. Hij zou dan ook proberen vooral vuuraanvallen te gebruiken, zodat hij meer schade kon aanrichten in een kortere tijd, wat ook betekende dat de Lucario minder tijd had om aan te vallen en dat kon wel eens een winst betekenen, als hij het slim speelde tenminste.
“Heat Wave!” riep Aiden. De rook verdween met de wind van vuur die Tyrion creëerde, waardoor hij kon zien hoe de Lucario opnieuw geraakt werd door een super effectieve aanval. Aiden wist dat de vuuraanvallen Heat Wave en Flare Blitz enorm sterk waren, waardoor hij ze enorm graag gebruikte. Vooral tegen een tegenstander waartegen het super effectief was, want dan zouden de aanvallen zoveel schade aan richten dat hij er enorm veel tijd mee kon winnen. En, tijd was enorm belangrijk in een Pokémon Gevecht. Als je aan de winnende hand stond, wilde je zo min mogelijk tijd over zetten. Want, hoe meer tijd, hoe meer kansen om alles compleet om te gooien. En dat was iets waar hij zeker niet naar uit aan het kijken was. Zolang alles bleef zoals het nu was, was er een kans dat hij zou winnen. En hij wilde die kans met beide handen grijpen.
‘Extreme Speed!’ riep de gymleidster en Tyrion werd bijna meteen geraakt door de fysieke aanval. Omhuld door een witte gloed van snelheid, was er gewoon weinig tegen te betekenen en Tyrion zette enkele passen naar achteren om zijn evenwicht te kunnen bewaren. ‘Nu, weg daar!’ riep de blondine en Aiden grijnsde zijn tanden bloot. Mooi niet dat hij haar toe zou staan om weg te gaan. “Tyrion, Flamethrower!” riep Aiden uit. Dit was een aanval die de Charizard nog niet heel lang kende. Sterk, simpel en effectief. Hij opende zijn bek en schoot een enorme vlammenzee af op de Lucario, wiens poging om te ontwijken faalde. Deze schoof dan ook enkele meters naar achteren en gromde zacht naar de Charizard. Het begon langzaam maar zeker duidelijk te worden dat de super effectieve aanvallen zijn tol aan het eisen waren op de Lucario en Aiden hoopte dat elke aanval de laatste kon zijn. Ook hoopte hij dat de Pokémon geen geheime laatste zet had, waarmee hij het gevecht compleet om zou kunnen draaien. Een aanval die de Charizard in één keer neer zou krijgen, zoals de Amaura gelukt was. Dit had ze gedaan met een aanval van het rotstype, welke een dubbele effectiviteit had tegen de Charizard. En wie wist of de Lucario ook zo’n aanval bij de hand had… Dan zou dit gevecht nog wel een heel andere wending kunnen nemen.
‘Metal Sound!’ klonk er en de Lucario sloeg de pinnen aan zijn handen samen, waardoor hij witte geluidsgolven creëerde. De Charizard gromde en kneep zijn ogen samen bij de pijn die het geluid veroorzaakte, terwijl de Lucario zelf ook geluid maakte bij zijn aanval. ‘Nu is je kans!’ riep de blondine uit. ‘Dragon Pulse!’ riep ze daarna. De Lucario stak zijn handen bij elkaar en vuurde een Dragon Pulse af, welke de Charizard raakte. Deze deed een pas naar achteren en schudde zijn kop wild heen en weer, bijkomend van de Metal Sound.
‘Nu, Power Up Punch!’ klonk er. “Flare Blitz!” riep Aiden snel. Opnieuw kwamen de twee Pokémon op elkaar af. De vuist van de Lucario gloeide, terwijl hij de Charizard naderde en duidelijk al zijn (laatste) energie in de aanval stak. De Charizard werd omringd door een laag vuur en schoot op de Lucario af. Op het moment dat de twee elkaar raakten klonk een harde klap en werd het veld opnieuw bedekt door een laag rook gezien de kracht van beide aanvallen. Het viel compleet stil en met gebalde vuisten keek Aiden naar het veld. Geen van de Pokémon leek geluid te maken, waardoor onduidelijk was of ze nog overeind stonden. En zo niet, welke zou er liggen? Zou hij deze keer wel in één keer gewonnen hebben, of zou hij opnieuw falen?

Enkele seconden streken voorbij en langzaam trok de rook weg. Aiden kon de zware adem van zijn Charizard horen, terwijl deze door de adrenaline heviger begon te ademen, zijn tanden ontblotend in een zachte grom. ‘Lucario! Kan je nog verder?’ hoorde Aiden zijn tegenstandster roepen. Zelf zei hij geen woord. Hij was er van overtuigd dat de ademhaling die hij hoorde van Tyrion was. De adrenaline die hem ertoe zette zo heftig te laten ademen, was iets wat hij verloren zou hebben als hij uitgeschakeld op de grond lag. Het enige wat nu nog de vraag was, was of de Lucario wel uitgeschakeld zou zijn…
Toen Aiden de Lucario uitgeschakeld zag liggen, schoot er een grijns over zijn kop. ‘Lucario is uitgeschakeld en kan niet verder vechten! De uitdager wint het gevecht!’
Ze hadden het gedaan! Tyrion en Arya hadden hem geholpen aan zijn derde badge! Hij kon zien hoe de uitdrukking op het gelaat van de Charizard veranderde en voor hij het wist rende de Charizard op hem af en werd hij opgetild in een enthousiaste knuffel. “Ty-Tyrion! Ja…” lachte Aiden, proberend te ontsnappen uit de strakke omhelzing van de Charizard. Toen deze hem eindelijk los liet, klopte Aiden wat trots op de buik van de Pokémon. “Je was fantastisch, jongen,” sprak hij. Ja, Tyrion had het geweldig gedaan.

‘Hoe kan het…?’ klonk er aan de andere kant van het veld. Uiteindelijk schudde het meisje toch lachend haar gezicht en kwam ze op Aiden aflopen, die haar met een fronsje aankeek. Haar Lucario had ze schijnbaar terug laten keren terwijl Tyrion zijn enthousiasme uitte. ‘Wat een vernedering! Misschien moet ik mijn titel maar opgeven en toegeven dat je kracht zoveel groter is,’ zuchtte het meisje dramatisch, waarna ze haar tong wat uitstak en één oog sloot. ‘Ik maak maar een grapje,’ vervolgde ze. Aiden hief enkel één wenkbrauw op. Wat een raar mormel was dat, zeg.
‘Hier is je badge. Jongen, je zal spoedig in ze rollen!’ merkte ze op. Wacht. Rollen? Waarom zou hij rollen in badges? In ACHT badges rollen? Hoe wilde je rollen in ACHT badges? Daar kon je niet eens twee handen op leggen zonder dat ze allemaal verdwenen. Serieus, wat was er mis met al die gymleiders in Kalos…? Hij zuchtte een keer en ging met zijn hand door zijn haar.
Het meisje overhandigde hem dan toch de badge, welke hij aan pakte en haar met een grijnsje aankeek. “Bedankt, blondje,” grijnsde hij rustig. Hij draaide zich om en wenkte zijn Charizard mee te lopen. Drie badges. Nog vijf te gaan. En dan kon hij… Rollen?