We're going on a trip in our favorite rocking ship. [PATROL + LIMA MATTON]

Met een norse blik haalde Soul een kam door zijn haar. Nu wist hij weer waarom hij de Ranger Base niet gemist had. Met hun belachelijk vroege opdrachten ook altijd. Oké, het was tien uur ’s morgens, maar hij had de avond ervoor niet goed geslapen omdat hij een nachtmerrie over zijn vader en zusje had gehad en nu moesten ze patrouille gaan doen door Lumiose City. En dan had hij nog eigenlijk geluk dat hij de avonduren niet had gehad, want dan kreeg hij te maken met dronken mensen. En aangezien dit een patrouille samen met Lima ging zijn, wilde hij niet dat ze in gevaar verkeerde door zo’n dronken idioot die zichzelf niet koest kon houden. Overdag had je minder kans op dat soort dingen en dus was hij wel blij dat ze de dagindeling hadden kregen. Soul wist dat Lima beneden op hem zou wachten en dus haastte hij zich naar beneden. In de kantine nam hij een broodje voor zichzelf en voor haar mee, propte dat niet al te charmant in zijn mond en zag zijn vriendin al zitten toen hij om de hoek kwam. Hij gaf haar het broodje die hij voor haar had meegenomen en liep toen naar de balie toe. “Soul Storm en Lima Matton melden zich voor de patrouille,” zei hij met zijn mond vol. De receptioniste keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan en lachte toen. “Ongelooflijk dat jij een vriendin hebt.” Soul grijnsde. “Je bent gewoon jaloers omdat jij nog niemand hebt gevonden. Maar ik weet wel iemand voor je.” Ze vernauwde haar ogen naar hem. “De laatste keer dat jij zogenaamd iemand voor hem had gevonden moest ik in allerijl naar mijn kamer om mijn rok te vervangen omdat die gozer zijn koffie erop gemorst had.” Hij grinnikte. Hij moest eerlijk toegeven dat hij zijn gesprekken met zijn favoriete receptioniste wel gemist had. Zij gaf hem altijd al zijn opdrachten en altijd waren ze met elkaar aan het kibbelen. “Veel plezier in Lumiose City.” Soul glimlachte overdreven naar haar, nam toen nog een grote hap voor haar ogen zodat ze hem uitschold voor “varken” en liep toen naar Lima. “Mijn aanwezigheid wordt ook nergens geapprecieerd,” klaagde hij luid tegen haar. Hij wierp nog één blik op de receptioniste – Amanda genaamd – en liep toen naar buiten. Hij haalde Salamence tevoorschijn en liet Lima eerst op zijn rug springen. Daarna ging hij achter haar zitten en liet Salamence met een tikje van zijn voet tegen zijn flank weten dat hij op mocht stijgen. Lumiose City doemde niet veel later en zicht en Soul keerde Salamence terug vanaf het moment dat ze op vaste grond stonden. “Nou, ik hoop dat we snel klaar zijn met onze ronde,” mopperde hij tegen haar. Hij had hier echt zo geen zin in.

Soul had met zijn ogen gerold toen ze erop aan bleef dringen om de volgende keer met Khaleesi te gaan, maar wist dat hij haar haar zin toch wel zou geven. Hij kon het haar niet kwalijk nemen dat ze op haar eigen Pokémon wilde vliegen en bovendien verdiende Salamence ook wel eens wat rust. Hij hoopte dan ook dat er vandaag niet iets raars ging gebeuren waardoor ze hun Pokémon nodig hadden. Dit was echter wel nog steeds Lumiose City en de kans dat er iets ergs ging gebeuren in één of ander steegje was vrij groot. En dan moesten ze het weer op een harmonieuze manier oplossen, want daar stonden de Rangers nu eenmaal voor. Nou, als één of andere kerel het prettig vond om aan zijn vriendin te zitten, konden ze er zo veel op aandringen als ze wilden dat alles harmonieus moest gebeuren, maar dan zou hij die regels toch negeren. Er waren maar een paar dingen die bij hem harmonieus gebeurden en dat waren meestal niet zijn Quests. Hij kon zich nog herinneren dat hij met een oudere jongen vast had gezeten in een grot toen ze een blokkade weg moesten halen in Frost Cavern. Hij had claustrofobie – nog iets wat Lima niet wist trouwens - en dat was geen pretje geweest. Toen ze dan ook nog eens lastiggevallen werden door een grote Pokémon die lawines kon veroorzaken, had hij het al helemaal zitten. Als hij dat op een harmonieuze manier had opgelost, had hij hier vandaag niet meer gestaan. “We kunnen naar de film gaan of zo?” vroeg hij schouderophalend. “En misschien kunnen we daarna beter hier verblijven in het Pokémon Center. We zitten met die stomme avondklok en als ze Salamence of Khaleesi in de lucht zien vliegen, krijgen we misschien problemen met Team Rocket.” En dat wilde hij best als hij alleen was, maar niet met haar. Bovendien had ze een shiny op zak en daar waren die grunts op uit. Toen hij nog meer wilde zeggen, kwam er opeens een oude man naar hun toe die het over een café had en of ze hem alsjeblieft wilden helpen om deze te promoten. Net toen Soul wilde vragen of ze flyers hadden, kwam er opeens een vrouw met grijs haar en een wrat op haar gezicht waar een haartje uitstak. Ze had kleurrijke make-up op en Soul speurde subtiel naar een uitgang. “Schat, misschien kunnen we ze deze laten dragen. Wat denk jij?” Dit moest een grap zijn. Opeens hield ze twee kostuums die overduidelijk Crawdaunt’s moesten representeren. Toen las Soul pas de naam van het café: Crawdaunt’s Sweets Café. “What the hell,” vormde hij met zijn lippen naar Lima. Gingen ze dit écht doen? Like, really?

Had hij maar een week vakantie gehouden of zo. Of nee, waren ze maar naar Mossdeep City gegaan. Toen hij zijn patrouille deed in Mossdeep City was hij redelijk interessante dingen tegengekomen en had hij er echt heel de dag zijn handen aan vol gehad, maar dat waren tenminste niet zo’n vervelende opdrachten zoals deze. Hoe haalde dat mens het in haar hoofd om hun rond te laten lopen in zo’n belachelijke uniformen enkel en alleen omdat ze Rangers waren en bevoegd waren mensen te helpen? Gaf haar dat zomaar het excuus om hun belachelijk te maken? Maar nee, hij ging zichzelf niet voor schut zetten. No way. Hij ging die pakjes niet accepteren en hij wist dat Lima het ook niet zag zitten. En dus wilde hij zijn mond al open doen om te protesteren, maar toen kwam er opeens een andere oplossing. Soul wierp een tersluikse blik op de vrouwen en mannen die rondliepen en besloot dat die pakjes wel in orde waren, al leken ze hem wat strak te zitten. Voor de dames waren het witte kniekousen, schoenen met een hakje en een band en een jurkje dat net boven de kniekousen eindigde en voor de heren was het een grijze broek met strepen, een witte blouse en een zwarte das en een vestje dat lang uitgesneden was. Oftewel: het zag er belachelijk uit. Dat van Lima zag er nog enigszins sexy uit, maar dat van hem was echt niet te filmen. Maar ja, het was of dat of de Crawdaunt kostuums. En dus was de keuze snel gemaakt. “Doe dan maar wat de serveersters aanhebben,” zei hij mompelend. De vrouw glimlachte breed, ook al leek ze zijn keuze jammer te vinden. “Mooi, mooi! Volg mij dan maar, dan kunnen jullie je omkleden. Hier is een dienblad met flyers op. Edward zal jullie wel tonen hoe jullie het dienblad op de juiste manier vasthouden.” Soul trok een raar gezicht naar Lima en volgde toen de vrouw naar zijn kleedkamer. Hij kreeg het pak in zijn handen geduwd en ging naar binnen. Hij kleedde zich uit en begon zich vervolgens weer aan te kleden. Hij moest toegeven dat het redelijk goed zat, alleen ging hij die mouwen echt niet zo lang dragen. En dus rolde hij de mouwen van zijn blouse wat op zodat het niet zo bekakt leek en liet het vestje wat casual openhangen. Hij zag er… oké uit. Hij weigerde om het goed te noemen, want dat zou betekenen dat hij dit belachelijke gedoe apprecieerde en dat wilde hij niet. Hij ging alvast naar buiten en kreeg een dienblad met een hoop flyers in zijn hand gedrukt. Vervolgens moest hij een of andere ingewikkelde houding leren waarbij hij zijn voeten stijf naast elkaar moest houden, licht naar voren moest buigen en met een lichte buiging de flyer aan moest reiken. Op het dienblad. Soul zuchtte. Wat een ellende.

Soul kon het niet even laten om te grinniken toen hij Lima zag verschijnen. Het was geen wonder dat ze een rechte houding moest hebben, anders kon je echt recht onder haar rok door zien. Als ze te ver door boog dan tenminste. Misschien was deze opdracht dan toch niet zo erg after all, zo lang jongens maar niet te erg naar zijn vriendin zouden staren. “Sexy,” fluisterde hij plagerig in haar oor. Het was leuker dat ze dit soort dingen als koppel deden dan als ze gewoon goede vrienden waren, want dan was dit gewoon ronduit awkward geweest. Als koppel hadden ze er nu tenminste nog een beetje lol in en hadden ze wat aan elkaar. Ze konden stiltes opvullen door met elkaar te praten. Of nou ja, sowieso was dat niet echt nodig, want hij wist dat er weer iets ging gebeuren waardoor ze oftewel heel hard voor schut gingen staan oftewel dat er een kleine drama zou gebeuren. Het ging nooit helemaal goed in zijn leven en dat kondigde zich keer op keer weer aan als hij een week ergens spendeerde. Er ging altijd wel iets mis met zijn Pokémon of met hemzelf waardoor de gekste situaties ontstonden. Soul merkte dat Lima hem ook aan het checken was vanuit zijn ooghoeken en hij vroeg zich voor de eerste keer in zijn leven oprecht af wat iemand van hem vond. Of nou ja, waarschijnlijk had hij zich dat al vaker afgevraagd met haar in zijn buurt, maar dat was nog voordat hij dit belachelijke pak had aangetrokken. Nu vroeg hij het zich haast wanhopig af. Niet dat hij dat hardop tegen haar ging zeggen of zo. Soul deed een keertje voor hoe dat hij het dienblad vast moest houden zodat Edward tevreden knikte en hun naar buiten stuurde. Hij ging een eindje verderop flyers staan uitdelen en zei precies dezelfde zin als Lima. Zijn rug deed na verloop van pijn zeer van de bekakte houding waarin hij stond en om zijn tijd te doden keek hij maar wat naar Lima. Zijn houding werd wat alerter toen hij het macho type zag passeren en klemde zijn kaken op elkaar toen de kerel zijn vriendin vastpakte en nog een domme opmerking maakte. Hij keek snel over zijn schouder naar het café, maar ze leken hun niet in de gaten te hebben en ongeveer vier passen later stond hij naast Lima. “Afblijven, dude.” Hij gaf de kerel een duw naar achteren en kneep zijn ogen samen. “Poten af van mijn meisje of ik sla je op je bek.” De kerel begon hard te lachen, stootte zijn vrienden aan en deed vervolgens een stap naar Soul toe. Nog voordat hij kon uithalen, pakte Soul zijn hand vast en kneep met zijn vingers precies tussen de gaten van zijn botjes. De jongen kreunde van de pijn en haalde uit naar Soul. Nog voordat hij Soul kon raken, werd zijn hand al vastgepakt en omgedraaid waardoor Soul meende iets te horen kraken. “Klanten zoals jullie kunnen we hier niet gebruiken. Opgerot en snel een beetje of ik pak mijn shotgun erbij.” Soul stond met zijn mond vol tanden naar Edward te kijken die met een boze uitdrukking naast hun stond. De jongens draaiden zich nog één keer om en de kerel die zijn vriendin had vastgepakt keek hem strak aan. “Ik krijg je straks nog wel, mannetje.” Soul wierp een kille blik op hem. “Raak mijn vriendin nog één keer aan en je hebt wel wat meer zorgen aan je hoofd dan een shotgun alleen.” De kerel snoof en draaide zich om. Soul had er een slecht gevoel in zijn maag over, want hij kende dat soort crapuul. Die gingen hun nog lang niet alleen laten. Maar goed, dat zag hij dan wel weer. “Gaat het?” vroeg hij bezorgd en hij legde een hand tegen haar wang. “Als er nog zoiets is, kom me dan zeker roepen. Ik ga weer terug naar binnen. Jullie zijn heel goed bezig. Ik geloof dat we nog een klein half uurtje nodig hebben en dan is het wel genoeg geweest.” Edward knipoogde naar hun en ging weer terug naar binnen. Soul bleef Lima aankijken. “Als je niet meer wilt kunnen we ook stoppen,” zei hij zacht. “Maar ik beloof je dat als we doorgaan dat ik bij je in de buurt blijf. En over straks hoef je je ook geen zorgen te maken. Ik breek zijn nek als hij je nog eens aanraakt.”

Soul moest moeite doen om de woede die zich in zijn lijf bevond te onderdrukken. Sinds hij terug was gekomen van de trip naar zijn moeder had hij veel meer moeite met zijn agressie te beheersen. Als Edward er niet was tussengekomen, had hij waarschijnlijk met de jongen op de grond gelegen, vechtend om de overhand te kunnen krijgen. Hij was kleiner dan de gemiddelde jongen van zijn leeftijd en dat maakte dat mensen hem als een makkelijker slachtoffer zagen, maar hoewel hij klein was, had hij wel veel kracht in zijn lijf waardoor een rechtse hoek van hem heel hard kon aankomen. Soul vond het aan de ene kant vervelend dat mensen hem onderschatten, maar aan de andere kant ook wel leuk omdat de reactie des te leuker was als hij opeens uithaalde. Zijn blik richtte hij op Lima toen ze begon te spreken en hij keek haar eerst even verbaasd aan, maar toen speelde er een klein glimlachje om zijn lippen. “Je bent fantastisch.” Hij drukte een kus op haar lippen. “Hoewel ik geen beloftes kan maken. Ik kan er niet tegen als een kerel aan je zit.” En met een nonchalant gebaar draaide hij zich weer om waarna hij weer op een bekakte manier flyers ging uitdelen. Zijn flyers waren gelukkig bijna op, want hij had hier echt geen zin meer in. Hoe lang waren ze al bezig voor dat incident met Lima? Anderhalf uur? Nee, misschien nog niet eens een uurtje. Maar het voelde langer aan en hij had er echt geen zin meer in. Net toen hij bijna van zijn laatste flyer verlost was, kwam er opeens een meisje langs. Ze droeg hoge hakken, een rood laag uitgesneden jurkje dat bijna tot haar kont kwam en had een zonnebril op. Toen ze langs hem liep, draaide ze zich een klein beetje naar hem om en glimlachte toen. Ze schoof haar zonnebril weg en Soul ontdekte ijsblauwe ogen. Ze had lang bruin golvend haar en velen zouden haar een schoonheid genoemd hebben, maar Soul kon het werkelijk geen bal schelen hoe ze eruitzag. Er was voor hem maar één meisje. Dat idee leek het meisje voor hem niet met hem te delen, want ze deed een stap naar voren en legde een hand op zijn borstkas neer. Eh… “Heb je zin om wat anders te doen dan flyers uitdelen?” En opeens zat haar hand niet meer op zijn borstkas, maar dwaalde deze naar beneden. Amelia drong zich op in zijn hoofd en verkrampt greep hij haar pols vast. “Doe niet,” siste hij haar toe. Het dienblad viel met een klap op de grond en het meisje deed een stap dichterbij. Ze drukte haar lichaam tegen het hare en Soul draaide zijn gezicht weg toen ze haar borstkas tegen de zijne drukte. Terwijl hij haar hand in bedwang hield, deed hij een poging om haar naar achteren te duwen. “Oprotten, zei ik. Ik wil je niet en ik wil niet met je mee naar huis gaan of wat dan ook. Begrijp de hint, trut.” Zijn stem klonk killer dan gewoonlijk en opnieuw gaf hij haar een zet zodat ze wankelde op haar hakken. Hij raapte het dienblad snel terug op en deed een stapje achteruit terwijl hij met op elkaar geklemde kaken wachtte tot iemand de twee laatste flyers mee zou nemen zodat ze eindelijk konden stoppen.

Het was lichtelijk beschamend dat zijn vriendin hem moest komen redden. Hij was opgegroeid in een cultuur waar het normaal was als de mannen voor de vrouwen opkwamen, maar het abnormaal was als het andersom was. Hij wist dat Lima het goedbedoelde en hij wist dat het flauw van hem was om dit zo te zeggen, maar eigenlijk had hij liever dat ze er niet tussenkwam en dat ze hem gewoon alleen liet met zijn ellende. Aan de andere kant vond hij de pittige kant van haar ook wel leuk en leek ze echt boos te zijn op de brunette, net zoals hij pasgeleden nog kwaad was geweest op de kerel. Maar van deze brunette waren ze misschien wel volledig af, de kerel zou straks waarschijnlijk nog terugkomen om zijn wraak te nemen. Daar maakte Soul zich niet zenuwachtig over. Hij trok een grimas op de woorden van Lima toen ze het erover had dat ze nu quitte stonden. “Wat vernederend,” mompelde hij vervolgens. “Ik kan niet eens een meisje van me weghouden. Maar…” Hij twijfelde even en keek haar aan, maar schudde daarna zijn hoofd. Nee, hij wilde het niet over Amelia hebben. Niet nu. En dus werkte hij zijn laatste flyers af toen zij dat ook deed en ging toen samen met haar naar binnen. “Geen problemen meer gehad?” vroeg Edward aan hun. Soul schudde zijn hoofd. “Niets dat we niet konden afhandelen tenminste,” zei hij tegen Edward en deze glimlachte naar hun. Toen keek hij vervolgens naar de lege dienbladen en klapte hij tevreden zijnde in zijn handen. “Wel wel, het ziet er naar uit dat al onze flyers weggegeven zijn. Dat zal zeker goed zijn voor de zaak.” Soul keek met een zijdelingse blik naar Lima, maar zei er verder niets op. Hij was ook wel zo slim om niet te vragen of ze nog iets konden doen. Eigenlijk hoopte hij dat ze nu weg zouden mogen gaan en deze opdracht klaar was, want hij begon een gloeiende hekel aan dit pak te krijgen en het café bracht gewoon slechte herinneringen met zich mee. Hij pakte Lima’s hand vast en gaf er een kneepje in terwijl hij wachtte tot ze ontslagen zouden worden… of totdat ze nog iets moesten doen.

Hij hoopte eindelijk klaar te zijn met deze vervelende opdracht, maar toen kwam ter sprake dat hun actie om flyers uit te delen niet echt geholpen had. Er waren weinig mensen die het café bezochten en dus hadden de man en de vrouw nog steeds niet wat ze wilden hebben. En het leek er niet op dat ze Lima en hem zomaar lieten gaan, dus moesten ze met een andere oplossing komen. Net toen hij schrik had dat de vrouw ging voorstellen om de Crawdaunt kostuums toch aan te trekken, had Lima opeens een ander idee. Soul keek haar aan met een vreemde blik in zijn ogen, maar haalde uiteindelijk zijn schouders op omdat hij eerlijk gezegd geen beter idee had en de hare nog redelijk oké klonk. Edward leek ook nadenkend te knikken en zijn vrouw klapte enthousiast in haar handen waarna ze Lima al meteen naar het keukengedeelte leidde. Edward en Soul keken elkaar kort aan en rolden toen allebei met hun ogen waarna ze grinnikten. Blijkbaar was deze man ook niet zo’n fan van het werk in de keuken. Toch volgde Soul zijn vriendin naar de keuken zodat hij kon zien wat ze aan het doen waren en zodat hij hier en daar iets mee op kon pikken. En om natuurlijk ook een cakeje te hebben als Edward en zijn vrouw even niet keken. En misschien ook als Lima niet keek, want ze zou het hem waarschijnlijk niet in dank afnemen. Terwijl er aan Lima uitgelegd werd hoe dat ze die cakejes kon maken, sloeg Soul zijn armen over elkaar heen en staarde geamuseerd zijnde naar zijn vriendin. “Ik was al bang dat ze weer ging voorstellen om in zo’n Crawdaunt kostuum naar buiten te gaan, maar dit is beter.” Lima kreeg een schort aangereikt en Soul leunde met zijn handen op het aanrecht om te zien hoe dat ze die cakejes nu eigenlijk gingen maken. Ondertussen kwam Edward naar hem toe en gaf hem een reeks nieuwe flyers. “Misschien zou het ook helpen als je wat charme gebruikt bij de dames.” Voordat Soul kon protesteren, was Edward alweer weg en hij keek zuchtend naar Lima. “Alleen als jij toestemt,” mompelde hij vervolgens.