[RangerQuest]Charge Up the Duo![+Lima Matton]

Met een vuile blik in haar ogen keek Lima naar het student ranger uniform, het was een halve maat te groot voor haar als het al niet meer was. Het voelde niet fijn maar een nieuw zat er ook niet in. Het geld had ze er niet voor en bovendien zou ze het niet meer aan moeten als ze een graduate ranger werd. Dan zou ze een ander uniform krijgen, een die beter zou passen. De kleur zou dan alleen weer niet mee zitten gezien rood haar niet geweldig stond. Zuchtend deed ze haar haren in een hoge paardenstaart, perfect zou het er toch nooit uit zien. Uiteindelijk ging het toch niet om het uiterlijk maar om de daad. Zodra ze het pokémoncenter waar ze zich had omgekleed uit liep liet ze haar pokémon uit zijn pokéball. De Weavile rekte zich languit uit, wierp een korte blik op zijn trainer en draaide zijn kop weer weg. Typisch. Lima begon te lopen in de richting van de plaats waar ze de ranger zou ontmoeten waarmee ze de quest samen zou doen. Averill Stanwick zou zijn naam moeten zijn. Gezien de duidelijkheid wist ze alleen de naam van de ranger dus zou het zoeken worden naar ranger uniforms. Hoe Averill er uit zou zien was voor haar nog een raadsel, zelfs het geslacht kon nog anders blijken dan verwacht. Averill kon zowel een jongen als een meisje zijn gezien de naam bij beide geslachten al een keer had gezien. Op het moment dat haar ogen eindelijk een ranger uniform kruiste werd er al een hand haar in haar richting opgestoken. Lima salueerde snel met middelvinger, wijsvinger en duim terwijl ze richting de jongen liep. "Ik neem aan dat jij Averill bent?" Vroeg ze zodra ze bij de jongen stond. Hij leek ongeveer van haar leeftijd te zijn, dat maakte het werken altijd wat makkelijker. Er waren niet veel hele jonge rangers maar genoeg ouderen die soms verwachtte dat je alles meteen al perfect deed.

{Het fangirlen om Noya werkt echt niet tijdens het posten X"D}

De Dragonite die naast de jongen had gestaan liet haar kop zakken en gaf een lik over Cozen's wang. Vanuit haar ooghoek kon Lima zien dat de Weavile dat alles behalve op prijs stelde. De pokémon's klauwen waren duidelijk geïrriteerd tot bijna vuisten gebald. Het was echter een hele opluchting. De Weavile had ook naar de Dragonite uit kunnen halen maar had zich ingehouden. Als dat had gebeurd zou de rest van de quest waarschijnlijk moeizaam verlopen. “Zij is er ook nog, hea? Je hebt het trouwens juist, de naam is Averill en zij is Agami,” stelde de jongen zichzelf en zijn pokémon voor. De Dragonite liet een brul horen nadat ze was voorgesteld wat Cozen een stap achteruit liet doen. Deze keer kreeg Lima ook een lik over haar gezicht van de Dragonite. Lima grinnikte kort terwijl ze het speeksel snel van haar wang veegde met de mouw van haar uniform. “Aangenaam, en ik had jullie namen nog niet meegekregen,” zei Averill al snel daarna. "Aangenaam Averill en Agami, ze is een mooie pokémon trouwens. Ik ben Lima en dit is Cozen." Zei ze terwijl ze met haar knie de Weavile lichtelijk porde. De pokémon knikte begroetend richting de jongen en zijn pokémon maar met tegenzin in zijn ogen. “We kijken erop uit om met gezamenlijk deze missie tot een goed einde te brengen!” Lima schrok op bij het plotselinge luide spreken van de jongen die zijn armen over elkaar sloeg. Kort grinnikte het meisje waarna ze bevestigend knikte. Ze klapte haar handen voor haar borst tegen elkaar. "Okay waar gaan we eerst heen?"

De Dragonite stelde het complimentje duidelijk op prijs. “Ik was op die naam gekomen, maar zij had het goed gekeurd, dus… de eer aan jou, Agami,” zei de jongen waardoor er een vrolijke grijns op Agami's kop verscheen. De Dragonite leek een leukere persoonlijkheid te hebben dan Cozen. Er verscheen een verbaasde frons op Lima's gezicht toen Averill richting Cozen begon te grommen. De Weavile leek hem te verstaan aan zijn gezichtsuitdrukking te zien. Ondanks dat hij netjes wachten tot de jongen was uitgepraat haalde de Weavile zijn neus op zodra Averill zich weer tot Lima wendde. “We moeten dus een Dedenné en Manectric opsporen, dus stel ik voor dat we in twee groepen afsplitsen. Jij richt je op de eerste Pokémon en ik op de ander, maar het opsporen dus… Zo geregeld,” vertelde Averill. Lima knikte bevestigend waarna ze kort naar Cozen keek. De pokémon knikte en liet zijn ogen het gebied af sporen. De Dragonite ging de lucht in en Averil ging door zijn knieën en leek de geur van de pokémon uit het gebied op te sporen. Dit was voor haar genoeg bevestiging dat hij een deel van zijn leven met pokémon had door gebracht. Hij kon met ze praten en hij deed dit. Er naar vragen zou ze niet, dat zou waarschijnlijk niet heel beleeft zijn. Het was de tijd er natuurlijk ook niet voor gezien ze op een quest waren. “Lima, Cozen!” Het meisje en haar pokémon keken hem meteen aan. “Achter de rotsen aan je rechterzijde zit een exemplaar, ze schijnen wel snel te zijn…” Zijn blik ging natuurlijk richting Cozen, Weavile waren een van de snelste soort pokémon. Agami leek inmiddels de andere pokémon te hebben gevonden en ontweek enkele elektrische aanvallen. "Cozen, je weet het plan", fluisterde Lima richting haar pokémon die knikte en meteen weg schoot. Het meisje draaide zich richting de stenen en begon voorzichtig te lopen. Lima stond inmiddels vlak achter de stenen toen er vonken omhoog kwamen. Cozen was om de groep stenen heen gegaan en had de Dedenne zo in een hoek gedreven. De pokémon wilde natuurlijk vluchten en de beste optie was over de stenen. Daar kwam de pokémon echter oog in oog te staan met Lima.

Achter haar gebeurde van alles, ze had vertrouwen in de ranger dus kon ze zich het beste focussen op de pokémon voor haar. De Dedenne keek gepanikeerd om zich heen, voor de pokémon stond Lima en achter haar rotsen met Cozen er op. Als hij naar ze zijkanten zou proberen te rennen had Cozen hem met één sprong ingehaald. De pokémon begon geel te gloeien voor er elektriciteit alle kanten op schoot. Er werd duidelijk niet fatsoenlijk gemikt door de pokémon gezien alles langs haar af ging en Cozen maar een enkele keer een stap opzij moest zetten. "Icy Wind", zei ze op een rustige toon om de pokémon niet nog meer af te schrikken. De Weavile opende zijn bek en liet daar zijn enige ijs aanval uit komen. Binnen enkele secondes was de Dedenne geraakt, rillend bleef de pokémon op zijn plaats zitten maar de elektrische vonken bleven rond vliegen. Lima schoot de tol van haar styler richting de pokémon nu die stil zat en begon er mee rondjes om hem heen te draaien. Ondanks dat zij en Cozen niet werden geraakt werd de tol dat wel. Dat zou niet goed zijn voor het ding, niet genoeg om het te slopen maar beter zou het er ook niet op worden. Na nog een paar rondjes om te pokémon te hebben getrokken stopte de aanvallen en binnen een paar rondjes was hij helemaal rustig geworden. Het eerste wat hij deed was als een gek achter de tol aan rennen tot hij die te pakken kreeg en hem zo naar Lima kon brengen. Met een toch dankbare glimlach liet Lima zich door haar knieën zakken om de tol van de pokémon aan te pakken. De Dedenne maakte een vrolijk geluidje en sprong onverwachts op haar arm om zo op haar schouder te gaan zitten. Meteen kreeg hij een zure blik van Cozen toegeworpen, daar trok hij zich echter niets van aan. Lima gaf de pokémon op haar schouder een korte aai over zijn kop voor ze zich omdraaide om te gaan kijken hoe Averill er voor stond. Het was duidelijk dat de ranger er niet gemakkelijk van af was gekomen. Er lagen een aantal grote stenen blokkeerde haar zicht, die werden echter al snel verpulverd door de draak pokémon. Ze ahd nog maar een paar stappen dichterbij gezet voor ze het op een drafje zette. Ze knielde voor de jongen neer waarna ze voorzichtig probeerde zijn hand goed te bekijken. "Hoe heb je dat nou weer voor elkaar gekregen?" Vroeg ze terwijl ze in een van de zakjes aan haar riem begon de graaien. Ze haalde er een klein wit rolletje verband uit en hield het naar voren. "Mag ik? Je moet het even beschermen tegen vuil om ontstekingen te voorkomen en je moet zo er even door iemand naar laten kijken." Zei ze met een serieuze blik in haar ogen. Het rolletje verband had ze altijd voor de zekerheid bij, en nu bewees het zijn nut. Als Averill het goed vond tenminste.

“Ik had even niet goed opgelet en om een ernstige situatie te voorkomen had ik de Manectric afgeschermd. Enkel kwam net terecht in zijn aanval maar achteraf is het wel mijn eigen schuld. Ik had het niet zover moeten laten komen dat hij een Thunder Bolt zou afvuren,” vertelde de jongen hoogstwaarschijnlijk naar waarheid. Lima zuchtte licht op zijn verhaal, hij had een perfecte ranger instelling als je hem zo hoorde. “Prima,” zei hij terwijl hij de hand naar haar uitstak. Dat werkte in ieder geval al mee. Ze zou hem niet zo rond kunnen laten lopen en als hij niet mee zou werken werden dat problemen. Meteen begon ze het verband om zijn hand te wikkelen die ze met drie vingers voorzichtig vast hield. Eerst een rondje om de pols, dan de hand en vervolgens nog dun over iedere vinger. Ze zou er maar geen wanten van maken, dat was vreselijk onhandig. Voorzichtig zodat het niet te strak zou zijn legde ze een knoopje in het verband boven op zijn hand. “Maar… Hoe was het om voor het eerst te werken met een stylus voor jullie twee? Het verging jullie namelijk veel minder… gewelddadig dan aan mijn zijde en oja, Cozen…” Sprak Averill terwijl ze bezig was met het verband. Wat hij gromde naar de pokémon kon ze niet verstaan, Cozen haalde enkel zijn neus op. Die pokémon kon nooit eens vriendelijk tegen anderen zijn. Ze werden nogmaals door de jongen bedankt voor de quest. "Ik heb genoeg kunnen oefenen dus het ging wel prima. En wij zouden jullie moeten bedanken in plaats van jullie ons. Maar we zijn nog niet helemaal klaar, we moeten de pokémon eerst nog even af gaan leveren." Reageerde Lima nuchter. Haar blik ging even in de richting van waar ze heen zouden moeten voor ze naar de Dedenne op haar schouder keek. Het was nog best een schattige pokémon als hij zo rustig stil zat.

“Nou, laten we dan maar gaan,” opperde Averill op een vrolijke toon. Vrijwel recht daarna keken de jongen en zijn pokémon elkaar aan. Er was iets? Cozen leek het ook door te hebben. Zij had geen pokémon niveau zintuigen en had daarom niet echt een idee wat er precies was. De twee grinnikte voor ze begonnen te lopen. Cozen tikte tegen haar hand en wenkte met zijn kop dat ze ook moest mee lopen. Lima haalde haar schouders op en volgde het tweetal, de Weavile achter haar. Bij een man stopte het tweetal. Averill maakte een gebaar met zijn hoofd richting de twee pokémon zodra Lima hun had ingehaald en naast de jongen stond. De Dedenne op haar schouder was duidelijk nieuwsgierig naar de man. Ze was niet zeker van haar zaak maar het leek er op dat het de man was waarvoor ze de pokémon moesten halen. Er verscheen een brede lach op het gezicht van de man. "Wat een pracht pokémon. Dank jullie beide voor het brengen." Zei de man op een wat enthousiaste toon. Lima stak haar arm uit richting de man, waar over de Dedenne liep en met een klein sprongetje op de schouder van de man terecht kwam. Het meisje glimlachte vriendelijk naar de man en knikte een keer richting de pokémon. Ze zou haar eerste pokémon die ze voor een quest moest vangen met haar styler voorlopig niet vergeten. Haar blik ging vervolgens uit naar Averill, hij zou vast wel weten of ze nog wat moesten doen of dat de quest nu klaar was. Ze wist ook niet helemaal zeker of ze het ergens moesten melden of niet, daar zou ze later wel achter komen.