Let's see if you can handle~ (Echo Wolf)

Dit was niet echt iets wat hij verwacht had, op het moment dat het berichtje binnen was gekomen op zijn Holocaster. Niet alleen was hij te drinken uitgevraagd, het was ook nog eens door de Commander van Team Rocket, door Riddle. Hij had geen idee wat hij hiermee aan moest, maar besloot er maar gewoon op in te gaan. Het kon nooit kwaad om eens een biertje te nemen, hij hoopte alleen dat hij het vol zou houden. Het zou de eerste keer zijn dat hij zou gaan drinken na zijn ervaringen met de rangers en het hele ziekenhuis bezoek en alles. Hij was trouwens ook nooit meer terug gegaan naar het ziekenhuis. Voor zover hij wist had Team Rocket 't voor hem opgelost of iets in die richting.
Echo zuchtte zachtjes terwijl hij in de spiegel keek. Hij wist niet of hij netjes of casual gekleed moest gaan en had daarom besloten om in een zwarte spijkerbroek met een zwart overhemd en een loshangende rode stropdas te gaan. Hij vond het wel een beetje een mix van beide.

Niet veel later liep hij door de straten van Anistar City, een stad die bekend stond om het vreemd ... ding in het midden van de stad. Hij had nog steeds geen idee wat het precies was. In ieder geval was hij bijna bij de plek waar hij met Riddle had afgesproken. Toen hij haar eenmaal in het vizier had, bleef hij eventjes staan. Nooit gedacht dat hij dat ooit zou zeggen, maar damn die jurk stond d'r goed. Hij kuchte eventjes en deed z'n stropdas goed, waarna hij op haar af liep. "M'lady," zei hij met een kleine glimlach, terwijl hij een lichte buiging maakte.

Riddle leek hem wat later door te hebben, waardoor hij het niet kon laten om zijn goede oog nog eens goed over d'r heen te laten glijden. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, maar hij deed een poging om zijn gezicht strak te trekken toen ze hem aankeek. Even bleef zijn goede oog hangen op haar blauwe ogen, maar met enige moeite wist hij het te verbreken. Dit moest hij niet te vaak gaan doen, het was al te vaak misgelopen immers. De laatste keer met ernstige verwondingen. Hij schudde langzaam zijn hoofd en keek op toen Riddle zei dat het niet zo formeel hoefde. "Sorry," zei hij, zachtjes lachend. "Kon 't niet laten." Hij voelde haar blik over zich heen glijden en een huivering gleed over zijn ruggengraat. Waar ging dit heen? Hij kreeg een complimentje over hoe hij eruit zag en een kleine glimlach gleed over zijn gezicht. "Dank je," glimlachte hij. "Je mag er zelf ook wel wezen," vervolgde hij daarna. Hij grinnikte zachtjes toen hij doorhad dat Riddle zo te zien niet gewild had dat ze dat had gezegd en toen ze voorstelde om naar binnen te gaan, stapte hij op haar af en bood d'r zijn arm aan. "Als u mij zou willen vergezellen," zei hij deftig.

Riddle nam zijn aanbod aan en vouwde haar arm om de zijne heen. Hij glimlachte eventjes en hielt de deur open, zodat ze naar binnen konden.
Eenmaal binnen keek hij eventjes om zich heen. Mhm, misschien had hij zijn stropdas toch maar iets dichter moeten doen, aangezien het café er chiquer uit zag dan dat hij in eerste instantie had gedacht. Ze werden naar een tafel voor twee begeleid en direct kwam de vraag of ze wat wilde drinken. Echo keek eventjes naar Riddle en dacht eventjes na. "Een tap biertje voor mij graag," zei hij op een rustige toon. Hij keek eventjes om zich heen. Het voelde heel vreemd aan. Hij had verwacht dat ze naar een bar zouden gaan en niet naar een eet café. Maar aan de andere kant, hij had best wel honger en als ze wilde konden ze hierna als nog naar een bar toe gaan.

Het zag er naar uit dat Riddle hetzelfde dacht als hijzelf over het hele gebeuren waar ze nu in zaten. Het was een vreemde beleving, moest hij heel eerlijk in zijn. Sowieso ging hij niet zo veel uit en meestal hing hij rond in een bar en niet in een café als dit en daarnaast was hij nog samen met een meisje ook. Hij keek eventjes in het rond en direct viel 't hem op dat een paar gasten aan het omkijken waren naar hen, of vooral naar hem. Hij was blikken inmiddels wel gerend met met dit soort gelegenheden had hij toch liever wat meer privacy. Echo snoof zachtjes en keek weg, op het moment dat Riddle een baco bestelde. Zo, die was voor het zoete spul dus. Goed om te weten.
De roodharige zei dat het meer was dan dat ze verwacht had en hij glimlachte eventjes. "Nog nooit hier geweest?" vroeg hij, puur nieuwsgierig. He didn't blame her or anything, het was meer dat hij het niet verwacht had. Riddle zei dat ze dit vaker moesten doen en een lichte fonkeling verscheen in Echo's grijze oog. "Daar hou ik je aan," zei hij met een grijns op zijn gezicht. Ach, waarom ook niet. Het zou vast een leuke avond worden.
De serveerster kwam het drinken brengen en hij besloot dat hij nog wel iets meer de heer kon uithangen. Rustig pakte hij de menukaart en vouwde deze open, voordat hij 'm doorgaf aan Riddle. "Dames eerst," zei hij vervolgens.

Het zag er verdomd schattig uit, hoe ze zo deed in zijn buurt. Damn, hij had dit willen voorkomen. De laatste keer dat hij zo goed omging met een meisje had hij haar aangevallen en geprobeerd neer te steken met een mes. Waarom? Waarom was het leven zo gemeen tegen hem. Er was een reden waarom hij dit soort interacties over het algemeen vermeed. Het liep toch nooit goed af. Hij moest zich rustig houden en zijn emoties niet de vrije loop laten geven, want anders kreeg hij straks weer een aanval. Echo zuchtte zachtjes en deed met zijn vinger de kraag van zijn overhemd wat losser.
Riddle legde uit dat ze hier wel vaker was gekomen, maar dat het veranderd was. "Dat klinkt alsof je bekend bent met de stad," concludeerde Echo daarna op een kalme toon. Hey, het was een goede icebreaker en zo haalde hij de aandacht van het ongemakkelijke begin van deze avond af. Hij glimlachte toen ze de menukaart van hem aannam en hem bedankte. "Geen dank," zei hij zachtjes, terwijl hij achteruit ging zitten en een slok van z'n biertje nam. Ah, heerlijke verkoeling. "Ik moet je zeggen, dat rood staat je goed," zei hij geniepig, doelend op haar licht rode hoofd. Hij grinnikte zachtjes.

Er werd aan hem uitgelegd dat Riddle hier geboren was, nou ja, in de stad, niet in dit café om precies te zijn. Hij grinnikte eventjes om de opmerking, voordat hij nog een slok van z'n biertje nam. Alcohol deed het altijd goed in dit soort situaties en het liet hem minder goed nadenken over wat er allemaal mis zou gaan als hij zich zo zou blijven gedragen.
Terwijl Riddle de menukaart bekeek, wist Echo met enige moeite zijn ogen van haar af te krijgen en het café rond te kijken. Het was op zich geen slechte plek, iets wat aan de drukke kant, maar daar kon hij wel mee leven. Het zou in ieder geval niet zo veel opvallen als hij iets zou navragen over het werk. Zijn aandacht werd terug gezogen naar Riddle toen ze begon te stotteren over wat hij net gezegd had. Hij grinnikte zachtjes. Arceus, het zag er best wel schattig uit zoals ze deed. Ze vermeed zijn blik, wat nogal opvallend was, but he would let it slight. "Mhm," zei hij op een rustige toon, toen ze zei dat het warm was hier binnen. "Het geeft niet, het is best wel schattig," reageerde hij daarna droogjes, terwijl hij nog een slok van z'n bier nam.

Het was eigenlijk best wel leuk, om iemand zo een beetje te plagen. Riddle daar in tegen leek er niet al te blij mee te zijn, wat er voor zorgde dat ze hem doordringend toe sprak. Hij haalde zijn schouders op en nam de menu kaart van d'r over. Rustig gleden zijn ogen over wat er allemaal te eten was. Het was best lang geleden sinds hij een echt goede maaltijd had gehad, aangezien hij niet echt de beste kok was. Hij kon wel koken, maar het was niet van de beste kwaliteit. Toen hij eenmaal zijn keuze had gemaakt, legde hij de kaart dichtgeklapt op tafel neer en keek Riddle aan. "Dus, hoe zit het verder op werk?" vroeg hij nonchalant terwijl hij zijn biertje verder opdronk en over de rand naar de roodharige keek. Het was niet de beste manier om een gesprek te beginnen, maar hij was eigenlijk best nieuwsgierig naar het leven van een Team Rocket Commander. Hij was zelf immers maar een simpele Lab Assistant.