Let's see if you can handle~ (Echo Wolf)

Haar reactie was priceless, dit maakte zoveel goed en zo veel los. Hij had nog steeds moeite met zich in te houden, maar als ze gingen plagen zou hij de upperhand krijgen. Zijn hart bonsde in zijn keel, hij had het warm en zijn hoofd was gevuld met ... leegte? In ieder geval was hij helemaal van de wereld van wat er precies gebeurde hier. Riddle zei dat hij moest stoppen, maar hij schudde langzaam zijn hoofd. Mooi niet dat hij zou stoppen. Echter toen ze zei dat hij amazing was stopte hij eventjes met waar hij mee bezig was en keek eventjes weg. "I'm a monster, you can just be happy nothing went wrong today," zei hij zachtjes. "But I don't want to talk about it now, not now," vervolgde hij daarna.
Ze ging weer door zijn haar heen, waarschijnlijk had hij nu een heel vogelnest op zijn hoofd staan, maar ach, wat maakte het uit. Toch bleven haar woorden door zijn hoofd heen gaan. "I .." hij stopte eventjes, proberen na te denken over wat hij wilde gaan zeggen. "I love you," mompelde hij daarna, terwijl hij een zoen op haar mond planten en hun twee in een vloeiende beweging omrolde, zodat ze weer bovenop zat.

Het was gemeend, alles was gemeend, maar hij kon geen belofte maken van wat hij zich er nog van zou kunnen herinneren morgenochtend, of whenever hij zijn kater ging uitzitten. Al hoopte hij dat hij nog een groot deel zou kunnen herinneren want damn dit gevoel wilde hij niet kwijt. De zoen die hij Riddle had gegeven voelde zo geweldig aan, maar al snel leek ze meer te willen doen en voelde hij haar lippen weer over zijn hals glijden. Hij moande zachtjes toen haar tong erbij kwam en hij haar hand door zijn haar heen ging. Hij voelde zich geweldig, al voelde het alsof hij in vuur en vlam stond. Misschien stond hij dat ook wel, voor haar alles. Arceus ja, voor haar alles Hij kwam iets overeind, zodat hij haar een kusje op d'r voorhoofd kon geven, maar liet al snel zijn hoofd weer op het bed vallen. "Let me have you," zei hij stem dik van de emoties en hormonen. Hij hijgde een beetje, terwijl hij met een hand onder haar kin d'r dwong weer op te kijken. "Don't let me beg for it," vervolgde hij zachtjes, met een shimmer of hope in his eyes.

En ze ging rustig door, waarom zou ze ook niet. Vanuit haar standpunt moest dit natuurlijk ontzettend grappig zijn geweest. Ze zei tegen hem dat ze misschien wilde dat hij zou gaan bedelen om door te mogen gaan. Een norse blik verscheen in zijn ogen, terwijl hij een zachte zucht slaakte. "Zou je me dat echt aan doen?" vroeg hij zachtjes, terwijl hij zijn hoofd weer op het bed liet vallen en hij een poging deed niet al te enthousiast te worden van de handen van de roodharige die over zijn lichaam heen gleed.
In een flits kwam hij overeind en duwde haar tegen het bed aan, waardoor hij de leiding weer over kon nemen. Zijn handen hielt hij nog eventjes bij zich, terwijl zijn ogen op haar gezicht bleven hangen. "Tease," zei hij zachtjes, terwijl hij d'r een zacht kusje op d'r lippen gaf. Hij plaatste een van zijn handen op haar heup, terwijl zijn ogen op haar gezicht bleef hangen. Eens zien of hij een leuke reactie eruit kon krijgen als hij wat terug zou plagen.

Oh Arceus, stop being so damn cute. De piep die ze liet horen toen hij haar omdraaide liet hem grijnzen. Waarom deed ze hem dit aan? Rustig ging hij verder, zijn hand op haar heup, rustig draaide hij rondjes met zijn vingers. Gewoon om te plagen, gewoon om te kijken hoe ze erop zou reageren. En de reactie was meer dan welkom. Al was het iets minder leuk dat ze zo geïrriteerd klonk. Hij wilde haar niet kwaad maken. Nee, als deze roodharige kwaad was had hij er een foute aan. Dat wilde hij niet meemaken.
Op het moment dat ze haar armen naar hem uitstak en de verlossende woorden sprak, kwam er een grote grijns op zijn gezicht en dook naar voren toe om haar een diepe zoen te geven, terwijl hij vluchtig met zijn handen werk maakte van alles wat laag zat. Hij voelde zich volledig op zijn gemak, zelfs het zeurende stemmetje in zijn hoofd was stilgeslagen op de achtergrond. Zijn lichaam stond volledig in de automatische piloot en hij genoot van elk moment.

Had de zon überhaupt geschenen vandaag? Het leek wel alsof er een hele dag uit zijn geheugen was gewist. Op het moment dat hij zijn ogen open deed en hij nog net de laatste restjes van het daglicht kon zien, kreunde hij zachtjes en draaide zich om, waardoor hij weer met zijn gezicht in een kussen lag. Zijn lichaam voelde stijf en pijnlijk, al was het niet zo erg als het hevige gebonk in zijn hoofd. Kreunend kwam de witharige man overeind, terwijl hij iets wat onnozel om zich heen keek. Vage herinneringen en de geur en smaak van alcohol nog in zijn keel deden hem eraan denken wat er gebeurd was de afgelopen nacht, of dag, hij was zijn ritme nogal kwijt. Nu was Echo altijd al een nachtuil geweest, dit was wel heel erg extreem geweest. Zijn rode oog deed pijn en hij maakte een halve mental note dat hij zijn medicatie in moest nemen. Zijn grijze goede oog gleed de kamer rond en bleef al snel liggen op de roodharige die naast hem nog lag te slapen. Echo zuchtte zachtjes, terwijl hij zich weer terug liet vallen in het bed. Hij kreunde zachtjes, terwijl hij voorzichtig de slaap uit zijn ogen wreef. Het klonk misschien ontzettend cliché, maar Arceus wat had hij trek in een peuk.

Alcohol was een vloek, dat moest hij zichzelf echt eens een keer goed inwrijven. Hij wist echt niet hoe Flynn het deed om de hele tijd door te drinken, maar waarschijnlijk was die vent gewoon te immuun geraakt voor de alcohol. Daar zag hij hem best wel voor aan, om eerlijk te zijn. Echo geeuwde en rekte zich uit, terwijl hij om zich heen keek. Zolang Riddle nog lag te slapen wilde hij niet het bed uit gaan, bang om erachter te komen dat ze niet meer alleen in het huis waren. Ondertussen kwamen de herinneringen van de afgelopen nacht terug en hij wist niet wat hij moest denken erover. Sinds zijn laatste ongeluk had hij altijd gewild om zo veel mogelijk weg te blijven bij relaties, bang om andere pijn te doen en meer te verliezen dan dat hem gegund werd. Maar deze nacht had ook laten blijken dat hij dit te veel gemist had en zich misschien iets te ver had laten gaan. Hij zuchtte zachtjes en wilde zich net omdraaien, kijken of hij nog wat slaap kon vatten, toen opeens zijn arm werd vastgegrepen. Hij keek om naar de roodharige die zich aan hem had vastgeklampt en glimlachte eventjes, terwijl hij met zijn vrij hand door haar haar ging. Ach, het kon geen kwaad.

Zijn arm was een hostage geworden en hij wist niet eens zeker of hij het erg moest vinden of niet. Voor nu liet hij het maar gewoon gaan, maar hij bleef wel doordenken over wat hij nou precies moest gaan doen. Hij wilde deze herinneringen bewaren, maar hij wilde ook niet het risico lopen dat hij haar pijn zou doen zonder dat hij het zelf door zou hebben. Hij zuchtte zachtjes, terwijl hij voor zich uit keek en door het haar van de roodharige heen woelde.
Over de roodharige gesproken, het leek erop dat ze eindelijk wakker geworden was. Hij keek eventjes om, terwijl ze langzaam maar zeker weer in het land van bewustzijn en hem aankeek. "Goedemorgen," zei hij op een kalme toon terug. Het merendeel van de alcohol was uit zijn lichaam en hij had werkelijk geen idee hoe hij met dit om moest gaan. Wat betekende dat hij zichzelf wat achter hielt en niet meer zo open en vrolijk was als de nacht ervoor. Maar goed, daar zou ze vanzelf wel achterkomen.