Dangerous streets. [&LIMA MATTON]

‘Jongens zoals mij?’ Herhaalde Soul op een vragende manier. Oh Arceus nee, nu had ze zich echt in de problemen gewerkt. Het erge er aan was ook nog eens dat ze nog nooit op die manier problemen had gehad en dus ook geen flauw benul had hoe ze die zou moeten oplossen. Ze had iets gezegd dat ze normaal gesproken nooit zou zeggen en er ook op gereageerd waardoor het duidelijk werd. ‘Je bedoelt buiten het sarcastische, botte en klungelige gedeelte?’ Vervolgde Soul waarna hij grinnikte. Ze had wel vaker gehad dat ze iets aan hem niet helemaal begreep, dat had ze bij iedereen wel, maar die opmerking was iets waar ze met haar hoofd écht niet bij kon. Een wat moeilijke blik verscheen in haar ogen terwijl ze de jongen enkele secondes stil aan keek. Okay ze was hier mee begonnen en tegen zo'n reactie kon ze natuurlijk niet stil blijven. Ze bracht haar bovenlichaam wat overeind door op haar onderarm op het bed te leunen. "Het sarcastische houd je nuchter, beter dan sweet talk als je het mij vraagt. Bot? Dat ben ik net zo goed en kan ik dan ook wel waarderen. En het klungelige is juist schattig," zei ze op een uiterst serieuze toon. Lima slaakte een zucht. Waar had ze zich zelf in gewerkt? Ze snapte echt niets van niemand op het moment en dat was niet bepaald fijn. Alles wat ze er van werd was een stuk moeier. Snel hield ze haar hand voor haar mond toen ze opnieuw geeuwde. "Vanaf nu ben jij m'n kussen," zei ze rustig. Vervolgens liet ze zich weer op het bed zakken en legde haar hoofd voorzichtig op zijn onderarm weg. Doordat de armen van de jongen gespierd waren en niet een of ander hoopje pudding lag het wat hard, maar juist dat was wel fijn. "Je moet jezelf niet zo onder doen," zei ze op een zachtere toon.

[Ik wilde wat cools doen maar vergat wat het was]

Soul keek met een opgetrokken wenkbrauw naar Lima, maar vroeg zich af of de vraag die hij aan haar gesteld had de verkeerde was geweest. Of hij het nu echt voor zichzelf had verpest omdat hij misschien wat karakteristieke eigenschappen aan het licht had gebracht waar ze zelf nog niet bij stil had gestaan. Waar ze nog niet aan had gedacht, maar waar hij haar nu van op de hoogte had gebracht zodat ze hem toch de rug toe kon keren. Of hem enkel als een vriend kon beschouwen. Het leek hem namelijk wel vrij duidelijk dat ze hem al iets in de trant van leuk moest vinden. Meiden dachten dat het Soul nooit opviel, maar dat deed het wel en hij koos altijd zelf hoe hij er op wilde reageren. Aangezien dat het Lima was en het naar zijn idee wel duidelijk was dat hij haar ook leuk vond wilde hij er natuurlijk positief op reageren, al had hij geen idee hoe hij dat moest doen omdat hij niet het soort persoon was dat elke week met een vriendin thuiskwam. Hij had nog nooit iets gehad wat je in de trant van een vriendin kon noemen en had dus ook geen idee wat wel juist was om te doen en wat niet. Hij had al van vorige jongens geleerd – en niet door naar ze te luisteren, maar door hun acties te zien – dat een meisje direct beginnen uitkleden op de eerste date geen goed idee was. Haar slaan wanneer ze iets fout deed ging bij hem ook niet echt door de beugel. Maar haar overladen met complimentjes en alles geven wat ze wilde ook niet echt, dus wat moest hij dan doen? Zou hij wel goed genoeg voor haar zijn of zou ze beter een andere kerel hebben die zich over haar kon ontfermen? Soul werd weer met zijn gedachten bij Lima gehaald toen ze begon te spreken. ‘Echt één van de eerste keren dat ik hoor dat ik schattig ben,’ zei hij met een droog gezicht tegen haar, maar meer om zijn opluchting te verbergen dan dat hij die opmerking echt wilde geven. Toen ze besloot om hem als kussen te gebruiken grinnikte hij. ‘It’s all yours,’ mompelde hij. Hopelijk lag ze een beetje lekker. Hij had nu niet zo’n super sixpack waar alle dames op schenen te vallen, maar gespierd was hij wel. Hij had een beginnende sixpack. Ook sexy, toch? Lol. ‘Zo geweldig vind ik mezelf anders niet,’ mompelde hij tegen haar. ‘Er zijn kerels die veel beter voor je zouden zijn dan ik.’ Had hij dat nu echt weer gezegd? Het leek net alsof hij hardop had geconcludeerd dat ze hem wel leuk moest vinden. ‘Ik weet van het verleden dat ik meisjes eerder wegjaag dan dat ik ze echt naar me toetrek. Dat soort gave heb ik nu eenmaal. Het is me een verbazing dat je tot nu toe nog altijd bij me bent gebleven.’ Hij grinnikte terwijl hij naar beneden keek zodat hij haar kon aankijken. Of haar hoofd dan toch.

‘Echt één van de eerste keren dat ik hoor dat ik schattig ben,’ was het eerste dat hij reageerde. Die reactie luchtte Lima enorm veel op. Het was een vrij neutrale reactie en ze had niets liever dan dat gehad. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. "Zelfde gold voor mij daarnet hoor," reageerde ze grinnikend. Daarnet had hij haar ook schattig genoemd. En net zoals voor hem was het voor haar ook een van de eerste keren geweest dat ze zo werd genoemd. ‘It’s all yours,’ reageerde Soul mompelend op dat ze zei dat hij haar nieuwe kussen was geworden. Met die reactie was ze uiterst tevreden. Hij leek het niet erg te vinden en dat was alles waar ze om gaf. Als hij het niet fijn had gevonden zou ze, ondanks wat ze net had gezegd, met haar hoofd van hem af gaan. ‘Zo geweldig vind ik mezelf anders niet,’ mompelde Soul. Een lichte frons verscheen op haar hoofd, ze kon dat simpelweg niet begrijpen. Voor zo ver ze hem kende had ze nog niets gevonden dat niet leuk was. ‘Er zijn kerels die veel beter voor je zouden zijn dan ik.’ Wacht wat? En opnieuw kon ze zijn woorden niet begrijpen. De hele avond leek elk moment verwarrender te worden. Haar gedachtes, emoties en Soul, het was allemaal gewoon zo vaag voor haar. ‘Ik weet van het verleden dat ik meisjes eerder wegjaag dan dat ik ze echt naar me toetrek. Dat soort gave heb ik nu eenmaal. Het is me een verbazing dat je tot nu toe nog altijd bij me bent gebleven.’ Vervolgde Soul waarna hij grinnikte. Nog meer dat ze niet begreep. Die tutholas van daarnet waren anders duidelijk in hem geïnteresseerd geweest. Lima draaide haar hoofd zodat ze hem kon aankijken. "Niet waar, je bent wel geweldig vind ik." Er was niets waar ze zekerder van was over de jongen. Alles dat hij tot nu toe met en voor haar had gedaan was simpelweg geweldig. Je kwam niet zomaar iemand tegen die zo veel voor je zou doen als Soul.

[Lima is al net zo goed als ik in mensen begrijpen/proberen op te beuren X"D ]

Soul kon er niet bepaald omheen dat er geen jongens waren die Lima als ‘schattig’ bestempeld hadden. Of misschien hadden ze het niet in haar gezicht gedaan. Jongens konden immers tegen elkaar zoveel zeggen over een meisje, maar vanaf het moment dat ze het in het gezicht van het desbetreffende meisje moesten doen werden ze zo bang als iets. Dan waren ze opeens niet meer zo stoer. Nee, Soul had niet bepaald een goede indruk van zijn leeftijdsgenoten. De meesten waren toch alleen maar rokkenjagers. Hij had genoeg momenten meegemaakt in de Ranger Base dat hij in de kantine ging zitten en dat een groepje jongens tegen elkaar aan het opscheppen waren hoe veel dates ze wel niet hadden gescoord in het weekend. Een van de jongens had zelfs uitgebreid verslag gedaan van hoe een meisje er naakt uitzag en hoe… hij rilde even kort. Nee, dat ging hij niet eens in zijn gedachten herhalen. Het was toen ook dat hij op was gestaan en met gebalde vuisten weg was gelopen. Hij kon er niet omheen dat er kerels waren die het enkel voor de jacht deden. Stel dat hij iets met Lima zou krijgen en hij zou haar overtuigen om iets lichamelijks te doen, maar haar daarna als grof vuil aan de kant zetten. Dat kon toch gewoon niet? Die jongens moesten zich toch wel schamen voor de manier hoe zij meisjes behandelden? Soul was nu ook niet bepaald heilig als het op meisjes behandelen aanging – daarmee bedoelde hij dat als een meisje hem sloeg dat hij terug zou slaan – maar hij zou ze nooit opzettelijk mishandelen of gebruik van hun maken. Soul werd uit zijn gedachten gehaald door Lima en grinnikte toen hij haar woorden hoorde. ‘Dan ben je veruit de enigste,’ zei hij droog op haar woorden. Jeetje, wat snakte hij eigenlijk naar een sigaret. Maar hé, hij had al een hele avond niet meer gerookt! Dat was eigenlijk best goed voor hem. Omdat hij zijn tanden twee keer per dag poetste en soms zelfs drie keer leed zijn gebit er niet echt onder, maar zijn longen zouden waarschijnlijk een ander verhaal zijn. ‘Maar ik vind jou ook geweldig, hoor,’ fluisterde hij terug en hij gaf haar een knipoogje. Jeetje, wat was ze toch mooi. De manier hoe haar ogen hem aanstaarden… ze liet zijn gedachten op hol slaan zonder dat ze het waarschijnlijk zelf wist. En zonder dat hij zichzelf kon beheersen pakte hij één van haar lokken vast en liet deze traag – haast liefkozend – door zijn duim en wijsvinger glijden terwijl zijn ogen haar aan bleven kijken.

Ze had eerder al een beetje spijt gehad van haar woorden, ze waren er anders uitgekomen dan ze wilde. Die hadden haar een vuur rood hoofd gegeven omdat ze iets zei dat te veel liet merken dat ze hem leuk vond. Over die dingen kreeg ze de kans ook niet om na te denken van zichzelf. Deze woorden waren het tegenovergestelde. Ze was blij dat ze die gezegd had al had ze er niet over na kunnen denken. Het was oprecht wat ze vond van hem. Hij was geweldig punt. ‘Dan ben je veruit de enigste,’ reageerde de blonde jongen wat droogjes. Aan de ene kan was ze er blij om, het betekende dat ze de enige was die hem leuk vond. Aan de andere kant vond ze het ook wel vervelend gezien het niet heel fijn moest zijn voor Soul. ‘Maar ik vind jou ook geweldig, hoor,’ fluisterde de blonde jongen waarna hij haar knipoog gaf. Het liet haar helemaal warm worden van binnen. Na enkele secondes merkte ze pas dat de jongen een paar van haar donkerblauwe lokken tussen zijn vingers liet bewegen. Haar ogen waren al die tijd enkel op zijn ogen gericht, alsof ze in een of andere trans was. Het gebeurde haar vaker, als ze hem wat langer aan keek leek ze alle besef van tijd kwijt te raken. Haar oogleden begonnen langzaam maar zeker zwaarder aan te voelen. Het lag vreselijk lekker en dat maakte haar nog moeier. Ze had Soul's trui aan en lag met haar hoofd op zijn arm. Het zorgde er voor dat ze half in slaap lag. Een soort van roes die je ook altijd had als je net wakker was.

[Nah ik ben dat super awkwarde persoon dat geen flauw idee heeft wat te doen...]

Soul probeerde zijn lach in te houden toen hij zag dat haar oogleden zwaarder werden. En maar niet willen toegeven dat ze eigenlijk wilde slapen. Maar hij had eindelijk een oplossing gevonden waardoor ze wel slaperig werd: zachtjes door haar lokken gaan met zijn hand. Of misschien kon ze ook wel slaperig worden als hij haar arm streelde. Voor hem was het best wel een aangename bezigheid. Haar lokken voelden zacht aan en bovendien kon hij waarschijnlijk het eerste half uur toch niet slapen. Dan was het fijn om te zien dat zij dat wel kon. Het feit dat ze zo slaperig bij hem werd wilde ook zeggen dat ze zich op haar gemak bij hem voelde. Als je je niet op je gemak voelde in een omgeving dan kon je ook niet slapen. Je gedachten gingen alle kanten op en gaven je geen moment rust waardoor je in plaats van slaperiger juist wakkerder werd. Lima leek dit niet te hebben, want ze was al half in slaap. Haar ogen dwaalden langzaam weg van de zijne omdat haar oogleden langzaam aan het dichtvallen waren. Misschien kreeg ze ook wel die bekende hoofdpijn die je kreeg als je moe was en wilde gaan slapen, maar nog met iets bezig was waardoor je niet direct kon gaan slapen. In dat geval zou hij graag hebben dat ze direct ging slapen. Voor hem moest ze niet per se wakker blijven en binnenkort waren ze morgen toch nog de hele dag slapen. ‘Ga maar lekker slapen,’ fluisterde hij zachtjes tegen haar. Met een grissende beweging had hij de dekens al vast en trok deze een beetje over haar heen. Omdat hij hoger lag dan haar bedekte het enkel zijn middel, maar Soul had het toch warm genoeg en zeker met Lima zo dicht tegen zich aan. Terwijl hij wachtte tot ze al dan niet in slaap zou vallen bleef hij ritmisch door haar lokken strelen en keken zijn ogen haar aan.

‘Ga maar lekker slapen,’ hoorde ze Soul nog vaagjes zeggen. Bij die woorden vielen haar oogleden helemaal dicht, ze sliep bijna. Ze merkte hoe er iets over haar heen kwam te liggen, de dekens die op het bed lagen. Lima nestelde zich in het bed en verlegde haar hoofd een beetje op zijn arm. Door de denken en dat ze tegen Soul aan lag was het alles behalve koud. Het gevoel dat de jongen haar haren streelde viel steeds verder weg. Langzaam maar zeker was ze in slaap gevallen. Op deze manier zou ze altijd wel kunnen slapen, het was inmiddels een beetje vertrouwd en lekker warm. Waar ze niet aan had gedacht was dat Soul nu niet zomaar terug kon naar zijn eigen bed.

[Korte post maar op naar dag 2 >:3]

Met een tevreden blik merkte hij dat ze steeds meer in slaap begon te vallen. Ze verschoof een beetje op zijn arm, maar daar besteedde Soul geen aandacht aan. Ook aan het feit dat hij nu niet meer terug kon naar zijn eigen bed besteedde hij geen aandacht aan. Hij wilde hier gerust blijven liggen bij haar als zij dat wilde. En hij nam aan dat als ze dat niet gewild had dat ze nu niet in slaap was gevallen. Het werd tijd dat hij ook maar eens zou gaan slapen. Soul sloot langzaam zijn ogen terwijl hij dacht aan de plaats waar hij haar naartoe wilde nemen en glimlachte. Ze waren er wel een beetje ver uit de buurt van, maar in elk geval zou het het waard zijn om haar ermee naar toe te nemen. De prachtige afgesloten omgeving die gevuld was met mooie kleuren, een lekkere geur van… nee, niet aan denken. Hij zou het morgen zelf wel zien. Dadelijk waren er dingen aan de plek veranderd en ging hij zichzelf allemaal dingen inpraten die niet waar waren. Hij was er immers al een hele tijd niet meer geweest. Maar wie weet kon hij morgen Lima ook wel vertellen over Fever. Aangezien de plek met Fever gelinkt was en Lima moest weten wat voor emotionele waarde de plek voor hem had. Hij slikte en voelde dat zijn ogen langzaamaan dicht begonnen te vallen. Hij wist dat hij het eerste half uur sowieso nog wakker bleef – en misschien nu nog wel langer omdat hij zich bewust was van het meisje dat tegen hem aan lag – maar het was het waard voor hem. En inderdaad, na pas drie kwartier zakte hij weg in een rustige slaap. Toen Soul zijn ogen opende sijpelde er licht binnen door het raampje dat niet groter was dan zijn lichaam en Soul draaide zijn hoofd naar Lima… alleen keek hij niet meer naar haar hoofd. Hij keek over haar heen en dat kwam omdat hij in zijn slaap gedraaid was en een arm om haar heen had geslagen. Soul wist niet zeker wat hij moest doen en dus zou hij maar wachten tot ze wakker zou worden.

Een nacht zo vredig als die was een lange tijd geleden geweest. Ze was niet een keer wakker geworden tijdens de nacht en dat was een zeldzaamheid. Het kwam of doordat ze aardig moe was geweest of doordat ze bij Soul in bed had gelegen. Langzaam begon ze wakker te worden door het licht dat de kamer binnen drong. Al snel merkte dat er iets meer dan enkel een deken over haar heen lag. Er was een arm om haar heen geslagen, die van Soul om precies te zijn. Aan de ene kant had ze er totaal geen probleem mee om zo te blijven liggen maar aan de andere kant wilde ze toch weten of Soul dit in zijn slaap had gedaan of bewust. Als de jongen nog sliep zou ze hem wekken en dat wilde ze toch om een of andere reden voorkomen. Ze waren vergeten om een tijd af te spreken om een wekker te zetten en ze had zo het gevoel dat Soul dat ook niet meer had gedaan nadat ze in slaap was gevallen. Voorzichtig draaide ze haar hoofd om recht in Soul's blauwe ogen te kijken. "Eh, goedemorgen." Zei ze op een lichtelijk onzekere en zachte toon tegen de jongen. Wat moest ze anders zeggen dan dat?

[Ik zou het je niet heel kwalijk nemen want ik vergeet veel shit]

Soul moest ergens wel inwendig lachen om hoe ze hier nu zo lagen. Dit was pas de derde ontmoeting en dan lagen ze er al zo bij. Hij voelde zich ergens wel vreselijk omdat hij de indruk misschien wekte dat hij dit bij elk meisje deed, maar dat was echt niet zo. Hij had zelfs de arm niet eens om haar heen willen slaan, het was per ongeluk gebeurd. Oké, misschien was het ook wel een beetje gelogen dat hij het niet om haar heen had willen slaan, want dat wilde hij wel. Alleen deed hij het niet omdat hij niet te snel vooruit wilde gaan en hij eerst wilde ontdekken of ze hem wel echt leuk vond. Het feit dat ze op zijn arm in slaap viel moest eigenlijk al wel genoeg bewijzen, maar hij was niet zeker of… of ze dat bij andere jongens ook deed. Hij haatte alleen de gedachte al en zijn glimlach zwakte af, maar kwam weer lichtelijk terug toen ze zich plotseling omdraaide en ze elkaar recht aankeken. ‘Goedemorgen,’ sprak hij. Het idiootste aan zichzelf vond hij dat zijn stem ’s morgens de neiging had om naar heel zwaar te gaan en een beetje rauw te klinken. Hij had van andere meiden gehoord dat ze dat juist sexy vonden, maar hijzelf haatte het. Hij schraapte zijn keel dan ook en haalde zijn arm voorzichtig van haar vandaan. Alsof er niks gebeurd was ging hij overeind zitten en rekte zich uit zodat de spieren in zijn armen, benen en in zijn rug zich aanspanden. ‘Klaar voor de dag?’ vroeg hij. Met een simpele beweging kroop hij over haar heen. Hij zocht in zijn rugzak naar wat kleren die hij aan kon doen en vond een broek dat tot zijn knieën kwam – een grijze – en een zwart shirt met een V-hals. Hij trok het shirt over zijn hoofd heen en wierp een blik in de spiegel. ‘Nadat ik dat vogelnest van me heb gefatsoeneerd,’ mopperde hij over zijn haar. ‘Het is toch elke dag iets, hè. Ik heb al diverse keren overwogen om mijn haar er af te scheren, maar misschien verlies ik dan mijn prachtige look.’ Hij rolde zijn ogen naar haar ten teken dat hij er niks van meende en begon een kam te zoeken in zijn rugzak.

‘Goedemorgen,’ reageerde Soul met een stem die zwaarder was dan ze van hem gewend was. Het klonk op zich wel grappig en het ruwere deel er aan ook wel leuk eigenlijk. Ze voelde een oprecht gevoel van teleurstelling toen Soul zijn arm van haar af haalde en rechtop ging zitten om zich uit te rekken. ‘Klaar voor de dag?’ Op de vraag mompelde Lima wat bevestigends maar geen duidelijke woorden. Ze was nog half aan het slapen en zat er mee dat ze Soul's arm terug wilde om zich heen. Toen hij over haar heen kroop raakte ze weer afgeleid en begon ze ook wat beter wakker te worden. Terwijl Soul een shirt aan trok rekte Lima zich op haar eigen manier uit, dat betekende dat ze haar rug hol maakte terwijl ze plat op het bed lag en haar armen en benen gebruikte om zich zo lang mogelijk te maken. Met een snelle beweging liet ze haar bovenlichaam overeind komen en wreef ze even in haar ogen. ‘Nadat ik dat vogelnest van me heb gefatsoeneerd,’ zei Soul niet op zijn vrolijkste toon terwijl hij voor de spiegel stond. ‘Het is toch elke dag iets, hè. Ik heb al diverse keren overwogen om mijn haar er af te scheren, maar misschien verlies ik dan mijn prachtige look.’ Zei hij waarna hij met zijn ogen rolde. Lima grinnikte om zijn opmerking terwijl ze haar kleding uit haar tas haalde. Ze schudde een keer met haar hoofd voor ze naast Soul voor de spiegel kwam te staan. Door het schudden werd het nog erger, de helft van haar haren hingen in haar gezicht en alles zat door elkaar, hier en daar staken ook nog eens plukjes uit. "Nee, ik lijk net een poedel." Zei ze met een klein grijnsje voor ze door liep naar de badkamer om zich opnieuw om te kleden. Geweldig melkglazen deur, haast vergeten. Snel gooide ze wat water in haar gezicht om zich op te frissen. Een licht spijkerkleurige highwaist short en een zwart topje met een hoog sluitende nek. Vervolgens kwam ze weer de kamer in gelopen en haalde een borstel uit haar tas. Voor de spiegel haalde ze het ding enkele keren door haar donkerblauwe haren voor ze het vanaf een afstandje terug haar tas in gooide. "Ready?"

Het duurde niet lang voordat hij de kam had gevonden en met een geïrriteerde blik keek hij naar zijn haren dat echt alle kanten op hing. Hij maakt de kam een beetje nat en begon vervolgens de kammen waarna hij zijn hand er wat doorheen haalde. Hij had zijn haren niet gewassen gisteravond, maar dat was gelukkig ook niet nodig. Al zou hij ze twee dagen niet wassen dan zagen ze er nog even goed uit. Hij had vrij dik haar en ondanks dat het ’s morgens alle kanten op lag, wist hij met een paar bewegingen van een kam het wel wat te temmen waardoor het netjes lag en er zelfs uitzag alsof hij er een föhn doorheen had gehaald. Zijn haar lag, buiten ’s morgens dan, ook nooit slecht of zo. ‘Een knappe poedel dan toch,’ plaagde hij haar, maar zijn wangen werden toch lichtelijk rood. Toen hij er zeker van was dat ze niet keek deed hij zijn broek uit. Met één snelle beweging ruilde hij zijn boxershort in voor een ander en de gebruikte ruimde hij snel op in een apart deel van zijn rugzak. Hij tilde net zijn andere broek op toen Lima de kamer binnengelopen kwam. ‘Nog even een heerlijk geurtje opspuiten en dan ben ik klaar,’ zei hij waarbij hij het weer eens niet kon laten om met zijn ogen te rollen. Soul: één en al sarcasme. Dat was wel een beetje hoe men hem omschrijven kon. Snel haalde hij de deodorant tevoorschijn en spoot wat onder zijn armen waarna hij wat parfum pakte en dat in zijn nek spoot. Het ding met mannelijke parfums was dat de geur lekker lang bleef hangen. Soul wapperde wat met zijn hand zodat de geur zich ook naar de rest van zijn lichaam verspreidde en hij ritste zijn rugzak dicht. ‘Ready,’ mompelde hij vervolgens na één laatste blik over zijn schouder te hebben geworpen om te zien of ze niks achterlieten. Het liefste wilde hij haar straks weer meenemen naar een Pokémon Center zodat ze bij elkaar konden gaan liggen, maar helaas waren ze Rangers en hadden ze ook andere dingen te doen dan tijd met elkaar spenderen. Maar vandaag niet, hield hij zichzelf voor. In plaats van Lima te begeleiden naar de voorkant van het Pokémon Center liep hij naar het enige raam toe in hun kamer en deed deze wijd open. Hij gooide de Poké Ball van Salamence naar buiten en wachtte tot de Pokémon voor het raam kwam zweven. Hij wenkte Lima en klom zelf al op de rug van de Salamence na gecheckt te hebben of de deur van hun kamer gewoon open was. Op een indringende geur van mannelijke parfum na had hij niks achtergelaten en grijnzend wachtte hij tot Lima ook op Salamence zou gaan zitten.

Er was een bosje verschenen op haar wangen na Soul's opmerking en dat verdween pas toen ze eenmaal in de badkamer bezig was. ‘Een knappe poedel dan toch,’ had hij plagend gezegd. Nadat ze gevraagd had of hij klaar was om te gaan had ze haar mobiel tevoorschijn gehaald. De site zei over het weer dat het een mooie dag zou worden met aangename temperaturen. ‘Nog even een heerlijk geurtje opspuiten en dan ben ik klaar,’ zei Soul al rollend met zijn blauwe ogen. Eerst deodorant en daarna van die speciale parfum voor mannen. Het spul leek minstens tien keer zo lang te blijven hangen als die voor vrouwen. En daarbij was het spul nog eens goedkoper ook als je de kwaliteit gelijk hield. Over het algemeen hield ze niet van de meeste geurtjes maar die van Soul rook gelukkig wél aangenaam. ‘Ready,’ mompelde hij toen hij zijn rugzak dicht ritste. Lima had haar spullen ook al opgepakt maar de capsule waar het ei in had gezeten liet ze staan. Die was geleend van een pokémoncenter en tegen haar was gezegd dat ze hem gewoon in een willekeurig pokémoncenter kon achterlaten als het ei uitgekomen was. Soul opende het raam van de kamer waardoor een frisse ochtendbries haar tegemoet kwam. Toen hij een pokéball naar buiten gooide had ze door dat ze recht zouden vertrekken en niet eerst helemaal naar de ingang zouden gaan. Ach, net zo makkelijk. Al snel kwam Salamence voor het raam zweven en stapte Soul op nadat hij haar gewenkt had. Toen ze voorzichtig plaats nam op de vliegende pokémon merkte ze zijn grijns op. Als een automatisme krulde haar mondhoeken ook omhoog. Ze wilde overigens inmiddels wel eens weten waar hij haar nou meer naar toe wilde nemen. Liefkozend aaide ze Salamence over zijn nek voor ze wegvlogen.

Soul wierp een blik opzij naar Lima toen ze aan kwam lopen. Ze was echt een prachtige verschijning. Haar prachtige benen staken mooi onderuit het korte broekje dat ze aanhad en het ding waarvan hij de naam niet wist daarboven liet een klein stukje van haar buik zien. Ze zag er in zijn ogen sowieso al geweldig uit al zou ze in een vuilniszak rondlopen. Waarschijnlijk zou hij daar geen aandacht aan besteden en misschien ook wel een vuilniszak over zijn hoofd doen. Het maakte hem meestal niet uit wat voor kleren hij droeg, maar hij merkte dat hij deze keer toch wel meer aandacht aan zijn haren had besteed dan normaal gezien. Had hij dat voor Lima gedaan? Eigenlijk hoefde hij die vraag niet eens aan zichzelf te stellen, want hij wist dat hij het voor haar had gedaan. De blonde jongen keek toe hoe ze op zijn Salamence ging zitten en wilde zijn hand uitsteken om haar te helpen, maar voordat hij de gentleman uit kon hangen zat ze al op het beest. Goed bezig, Soul. Hij toonde zich weer aan als een echte gentleman. Dat moest hij in het vervolg anders aanpakken. Maar aan de andere kant vond hij het ook leuk dat ze niet zo veel hulp accepteerde en gewoon lekker de dingen zelf aanpakte hoe ze het wilde. Salamence brulde bij onder de aandacht van de mooie dame en klapte enthousiast met zijn vleugels. Aangezien Lima voor hem zat kon hij niet in het oor fluisteren van Salamence waar hij heen wilde, maar hij had de Pokémon zo getraind dat hij met zijn benen aan kon geven welke kant de Pokémon op moest. Het was enkel een kwestie van opletten. En dus concentreerde hij zich op de weg waardoor hij niet al te veel tegen Lima zei, maar hij had zijn handen op haar heupen gelegd zodat ze er zeker niet af zou vallen. Het duurde wel even voordat hij Laverre City in zicht zag komen en snel toonde hij aan dat Salamence een bocht naar rechts moest maken. De plek waar hij wilde zijn kwam al snel in zicht aangezien de kleurrijke omgeving de aandacht algauw trok. Net voorbij een stroompje was het. Salamence landde op het teken van Soul en de jongen sprong van zijn Pokémon. Nadat hij gewacht had tot Lima hetzelfde had gedaan pakte hij haar hand zachtjes vast en leidde haar mee naar de plaats waar hij naartoe wilde gaan. Na een heuveltje op geklommen te zijn kwamen ze eindelijk op de plaats uit: één grote eik stond in het midden van een klein veldje waar allemaal kleurrijke herfstbladeren lagen. Het water dat achter hun lag schitterde door het waterige zonnetje dat er op scheen en een heerlijke aroma hing in de omgeving omdat veel Pokémon in de buurt hun Sweet Scent gebruikten. Deze plek bevond zich precies op de route tussen Laverre City en Dendemille Town en had hij gevonden toen hij en Fever samen nog veel ronddwaalden in Kalos. Soul voelde een brok in zijn keel komen en draaide zich om naar Lima. ‘Deze plek heeft een emotionele waarde voor mij omdat hier een verhaal aan vasthangt. Maar buiten dat wilde ik je gewoon de pracht van de omgeving laten zien.’ Hij glimlachte naar haar en deed een stap dichterbij terwijl hij wachtte op hoe ze ging reageren.

De vrolijkheid van de Salamence toen ze hem aaide liet een glimlach op haar gezicht verschijnen. Hoewel de Houndoom niet zo veel van haar leek te moeten leek Salamence haar juist wel echt te mogen. Cozen had op zich geen probleem met Soul maar mocht eigenlijk niemand echt. Lotus leek zo happy go lucky te zijn dat ze waarschijnlijk iedereen wel zou mogen. De grote pokémon vloog weg nadat Lima voor Soul had plaatsgenomen. Ze schrok er een beetje van dat hij haar handen op haar heupen zette maar concludeerde al snel dat het gewoon was om haar te kunnen vasthouden tijdens de vlucht. Ze vlogen een heel tijdje en Lima moest eerlijk zeggen dat zo'n eind vliegen ook wel leuk was. Je zag dingen van bovenaf die je anders nooit zou kunnen zien. Misschien zou ze later ook nog wel een vliegende pokémon vangen of kopen. Ze bleken keer op keer toch handig te zijn, zo'n pokémon waarmee je kon reizen. Het drietal naderde Laverre City toen ze plotseling een bocht maakte. Lima hield zich stevig vast aan de grote draak pokémon tijdens het maken van de bocht. Het voelde op zich wel veilig aan gezien ze een pokémon vast had die ze vertrouwde en dat iemand die ze vertrouwde haar vast had. De Salamence landde in een prachtig gebied in de buurt van een stroompje. Soul sprong van zijn pokémon af en Lima volgde direct zijn voorbeeld. Soul pakte haar hand vast en begon te lopen. Zodra hij haar hand vastpakte verscheen er een glimlach op haar gezicht. Nadat ze een heuvel op waren gelopen kwamen ze uit bij een klein veld dat bedekt was met de gevallen bladeren van de bomen. Een grote eikenboom stond opvallend midden in het veldje. Het was een werkelijk prachtige plek. Soul draaide haar richting op. ‘Deze plek heeft een emotionele waarde voor mij omdat hier een verhaal aan vasthangt. Maar buiten dat wilde ik je gewoon de pracht van de omgeving laten zien.’ Vertelde hij met een glimlach terwijl hij dichterbij kwam staan. Lima liet haar ogen nog een keer over het veldje glijden. "Het is echt prachtig", zei ze met een verwonderde stem. Ze richtte haar blik weer op Soul en glimlachte. Ze was blij dat dit de plek was die hij haar had willen laten zien. Het enige waarvan ze niet wist wat ze er mee moest was het verhaal. Moest ze er naar vragen of had hij dat liever niet?