Step one ..

» Step one .. » with; -

Nala's besluit om die ochtend niet te veel te eten bleek een goede te zijn. Ze voelde zich misselijk terwijl ze voor de gym van Sanlunte City stond. Sinds ze enkele dagen geleden eindelijk was aangekomen in de stad waar de eerste gym zich bevond was ze constant onwijs op eieren aan het lopen. Spreekwoordelijk dan. Ze kon zelfs niet goed meer slapen. Dus had ze vandaag de knoop doorgehakt en was ze op weg gegaan naar de gym. Het moest nu afgelopen zijn vond ze zo. Toch was het gemakkelijker gezegd dan gedaan. Voor tien minuten lang stond ze nu al naar de gevel van het gebouw te staren. Zal ik gaan? Zal ik niet gaan? Zal ik gaan? Zal ik niet gaan? Één ding was zeker. Ze zou vandaag gaan maar wanneer dat was.. Met een beverige zucht sloot ze haar ogen en probeerde ze te kalmeren. Zonder er te veel bij na te denken zette ze de eerste stap en voor ze zichzelf kon stoppen liep ze de treden op. Mentaal schoten alle scenario's die mis konden gaan vandaag door haar hoofd. Ergste scenario; Al haar pokémon waren niet sterk genoeg en raakte zo ernstig gewond dat ze de gym ook niet nogmaals kon uitdagen voor meer dan een week. Gin kon ze gebruiken maar deed ze bewust niet en Perona was nog te onervaren. Plus ze kende elkaar nog niet goed genoeg. Ze duwde de deuren open en werd meteen begroet door een kleine ontvangstruimte die vol hing met foto's van bug pokémon. Toen ze de deuren achter zich sloot merkte ze dat het warmer was dan buiten. De luchtvochtigheid was hoger. Nala liep flink door. Als ze nu ging stoppen wist ze dat ze zich omdraaien zou en weg zou lopen. Dat ging dus mooi niet gebeuren! Vastberaden zette ze haar handen tegen de dubbele deuren aan en stapte ze het échte gedeelte van de gym binnen.

Het strijdveld zag er uit alsof het net zo goed in de buitenlucht had kunnen zijn. De gym zelf leek zich te bevinden in een soort plantenkas. Het was er benauwd en warmer dan het buiten was. Langs de randen van het veld groeide allemaal vegetatie. Planten, struiken, bloemen en planten. Voor hen was het een veld van aarde en zand met een ondiepe plas. Als Nala er in zou gaan staan zou het tot net boven haar enkels komen. Het was iets wat Nala niet had verwacht en nooit had durven dromen. "Gegroet uitdager! Welkom in de Santalune City gym!" De vrouw had haar camera al tevoorschijn gehaald en maakte een foto. Nala verschoot geschrokken toen de flits haar verblindde. Blijkbaar ging ze ervan uit dat Nala er was om haar uit te dagen.. "Mijn naam is Viola en ik ben de gymleader van deze gym". Ze glimlachte breed en maakte nog wat foto's. "Aangenaam, dan daag ik inderdaad bij deze uit!" Nala wist niet echt wat ze anders moest zeggen. Haar stem was gelukkig minder zwakjes als Nala zich voelde. Viola knikte. "Schitterend! Laten we beginnen!"

Viola stuurde haar eerste pokémon het veld op. Surskit landde op de plas water en danste vrolijk als een ballerina over het water oppervlak zonder rimpelingen in het wateroppervlak te creëren. Ze trok haar pokédex en luisterde aandachtig naar wat die haar vertelde. 'Surskit, the Pond Skater Pokémon. Surskit can walk on water as if it was skating. It attracts prey with a sweet aroma it produces' Nala stopte haar pokédex weg en pakte haar pokéball tevoorschijn. Voor ze hem het veld opstuurde staarde ze enkele momenten intens naar de bal. Dit is het.. ik heb hier al die tijd naartoe gewerkt en nu is dan het moment. Arceus, sta me bij, help mij om dit te winnen. Sprak ze mentaal. Of het echt hielp wist ze niet maar wat ze wel wist dat het spreekwoord ‘niet geschoten is altijd mis’ nu zeker van toepassing was. Ze haalde diep adem en liet toen ook Nura verschijnen voor haar op het veld. De Fletchinder landde op een rots en nam haar tegenstander zwijgend in zich op. Haar donkere ogen fixeerde zich op de Surskit. Even keek ze achterom naar Nala en liet enkele vrolijke tonen horen ter teken dat ze er klaar voor was. Vastberaden keek ze toen weer om en liet een uitdagend getjilp horen naar de Surskit. Viola moest glimlachen en schoot ondertussen wat foto's met haar camera die om haar nek hing. Het geklik en geflits van de camera maakte Nala mogelijk nog nerveuzer dan ze al was. Ze kon wel door de grond zakken. Als ze verloor vandaag dan zou ze het vastgelegd hebben op haar camera. Dan zou haar nederlaag voor altijd vastgelegd zijn! Ze haalde diep adem om haar zenuwen te kalmeren en besloot toen dat er geen weg terug meer was. Als ze nu koude voeten kreeg dan zou ze zichzelf nooit vergeven! "Klaar?" vroeg Viola met een uitdagende blik in haar ogen. Nala knikte vastberaden.


'Surskit doe je Bubble' het blauwe wezentje op het water zoefde als een raket terug naar Viola, maakte een gracieuze pirouette en vuurde toen de bubble aanval af. "Ontwijk". Nura schoot omhoog en bleef op enkele meters hoog in de lucht fladderen. "Quick Attack!". Nura maakte een duik en schoot pijlsnel naar de Surskit toe. Water spatte op door de hoge snelheid. Viola riep nog om te ontwijken maar het was net te laat. Surskit werd een eindje achteruit gebeukt maar herstelde zich best snel weer. Nura zoefde pijlsnel weer terug naar Nala. Haar lichaampje begon op te warmen door de plotse beweging. Nala wist dat elke Fletchinder een krop had op diens borst die je niet zien kon. Als die eenmaal warm genoeg was konden ze enorm snel vliegen. Haar vader had haar dit geleerd voor ze met haar reis begon. Als ze er voor kon zorgen dat Nura in beweging bleef zou ze uiteindelijk snel genoeg zijn om de Surskit elke keer te kunnen ontwijken. 'Surskit, Sweet Scent'. Surskit maakte gracieuze bewegingen op het wateroppervlak en vulde de kas met een zoete geur. Het prikte in Nala's neus. Het rook naar rozenblaadjes andere zoete dingen. Ze werd er erg kalm van.. Haar ogen schoten omhoog naar Nura die aan het dalen was. Ze leek te kalmeren door de sweet scent. "Nura, het is een truc!". Riep ze naar haar Fletchinder die ondertussen gevaarlijk laag bij de grond was gekomen. 'Nu, Surskit! Quick attack!'. Nura's zintuigen waren lichtelijk verzwakt door de kalmerende, zoete aroma die in de kas hing. Ze keek op toen Viola haar Surskit liet aanvallen maar was te langzaam om te ontwijken. Nura schoot een eindje omhoog maar werd geraakt. Moeizaam ving ze zichzelf op en landde vervolgens even op de grond. Surskit trok een pijnlijk gezicht en danste weer achteruit het water op. Zo te zien had Nura haar lichaam de Surskit verbrand! Nura's hidden ability flame body! "Nura, Peck!" Nura haar snavel lichtte op en werd een centimeter of wat langer en puntiger. Ze vloog op en dook op de Surskit af. Die spatte op datzelfde moment water op. Nura's reflexen trokken haar opzij van het opspattende water waardoor ze over Surskit heen scheerde. Ze maakte een cirkel en vloog weer terug naar Nala. 'Bubble aanval!'. De blauwe bellen rezen op uit het kleine poeltje water en schoten op Nura af. Ze was te dicht bij en te laag bij de grond en werd geraakt. Nura landde op de grond en kwam moeizaam weer overeind. "Gaat het, Nura?" riep Nala ongerust. Dit was moeilijk.. ze moest met een soort strategie komen nu anders zou het niet gaan werken. Aanvallen roepen zou niet gaan werken. Er moest een soort strategie achter liggen wilde ze deze gymleader verslaan. Viola riep tot Surskit die nog een bubble aanval deed. "Pas op! Ontwijk!" riep ze meteen. Nura kwam overeind en dook opzij. Vermoeid bleef ze een eindje boven de grond hangen. En toen schoot Nala iets te binnen. "Nura, ga hoog in een boom zitten en doe je Roost aanval!" Er waren genoeg bomen die hoog genoeg waren om buiten het directe bereik te zitten van de Surskit. Nura zou kunnen uitrusten en haar lichaam enigszins kunnen genezen. En dan zou ze toeslaan! De vuur vogel pokémon koos een palm uit en ging op het topje tussen de grote bladeren zitten. De Surskit danste over het wateroppervlak dichter naar haar tegenstander toe maar kon weinig uithalen. 'Surskit doe nogmaals je Sweet Scent!' De zoete geur van eerder was inmiddels al weggevaagd. Deze nieuwe laag zou voor complicaties zorgen en dat was niet de bedoeling! "Nu Nura, Quick Attack! En cirkel dan weer terug om mij heen zonder snelheid te verliezen!". Terwijl de Surskit nog bezig was met het loslaten van de zoete geur schoot Nura al naar voren als een pijl uit een boog, hersteld door de Roost. De Surskit danste nog over het wateroppervlak en kon de aanval gemakkelijk ontwijken. Nala rekende er op. Het maakte niet meer uit nu want de Surskit had zichzelf ondertussen nog flink verwond aan de brandwonden die Nura haar gegeven had. Maar nu ze eenmaal de aanval had uitgevoerd was de krop onder Nura's verenkleed ongetwijfeld goed opgewarmd. Wat betekende dat ze hoe dan ook warm genoeg was voor de laatste aanval. Nura schoot langs Nala heen en maakte een halve cirkel, klaar om weer naar de Surskit te schieten. "Flame Charge!" Net zoals ze geoefend hadden werd Nura's lichaam omringd door hete vlammen. Het momentum was al opgebouwd door de Quick Attack waardoor ze nog sneller werd dan eerst. Surskit had geen enkele manier om op tijd weg te komen en werd geraakt. Het beestje werd van het wateroppervlak gestoten en landde voor Viola, knocked out.

Viola liet Surskit terugkeren in zijn pokébal en haalde een andere tevoorschijn. Nala hield haar adem in. Ze brandde van nieuwsgierigheid wie haar volgende tegenstander zou worden. Het kon iets groots worden het kon iets kleins worden. Ongetwijfeld zou het geen makkie zijn, dat was één ding wat vaststond. Toen Viola haar Vivillon tevoorschijn haalde slaakte Nala een zacht kreetje eerbied. De vlinder pokémon had prachtige roze vleugels. De zon die er achter in scheen reflecteerde prachtige roze kleuren door de kas. Zelfs Nura slaakte enkele eerbiedige geluidjes maar liet zich niet zo meeslepen als haar trainer. 'Maak je klaar uitdager, het gevecht is nog maar net begonnen'.


Nala besloot meteen als eerste aan te vallen. Nura was nog warm van de eerdere aanval dus zou haar Flame Charge aanval ongetwijfeld erg sterk zijn nu. "Nura, Flame Charge!". Ze schoot naar voren.  'Struggle Bug!' Vivillon sloeg harder met haar vleugels en aparte, groene spikkels begonnen zich te vormen rond haar. Ze schaarde zich tot één grote bal die de Flame Charge aanval van Nura compleet afweerde. Nura werd achteruit gestoot en moest gedwongen even landen om niet te pletter te slaan tegen de grond. 'Sleep powder!' Dikke groene poeder vloog op Nura af. "Pareer het met je wind van je vleugels" het laatste wat Nala nodig had was dat Nura in slaap zou vallen. Dan zou het volledig over zijn. Met krachtige slagen van haar vleugels werd het poeder weggeblazen. Vivillon moest zelf ook ontwijken om het niet over zich heen te krijgen. "Quick Attack" Ze zoefde op de Vivillon af. 'Ligh screen!' zong Viola. Een doorzichtige muur die in allerlei kleuren glom werd opgetrokken recht voor de Vivillon. In combinatie met de zon die door haar vleugels scheen en nu door het scherm lichtte de kas op in allerlei kleuren. Nala moest toegeven dat dit een van de mooiste dingen was die ze ooit gezien had. Nura was zo verstandig om op tijd weg te trekken waardoor de light screen aanval onaangeraakt werd. "Flame Charge!" Op datzelfde moment riep Viola 'Psybeam' Een bont gekleurde straal raakte Nura die door de aanval flink verwond leek te worden. 'Stun spore!' Vivillon vloog hoog over Nura en Nala heen en liet een regen van fel geel gekleurd poeder neerdalen op hen. Nala zette gauw wat passen achteruit om niet geraakt te worden. Nura, die nu paralyzed was, trok een pijnlijk gezicht en keek vurig omhoog naar de Vivillon. "Zoek dekking, Nura, en doe dan je Roost aanval!" Vivillon kwam terug om nogmaals een Psybeam aanval af te vuren. Nura begon haastig weg te hippen op haar pootjes, niet in staat haar vleugels uit te slaan. De bont gekleurde straal zat haar op haar hielen maar raakte haar net niet toen ze een struik in dook. Even later lichtte de struik fel op en kwam Nura weer naar buiten gevlogen. Nala merkte dat de Roost aanval minder goed heelde dan voorheen. Ze zag de gepijnigde uitdrukking op Nura's gelaat en wist dat ze het niet heel lang vol meer kon houden. "Peck!" Tot Nala's schrik pareerde Viola het opnieuw met een Struggle Bug. Nura werd achteruit gegooid. De Gust aanval die de Vivillon vervolgens afvuurde gaf haar alleen maar meer snelheid. Scherpe windvlagen sneden in de Fletchinder. Ze landde op de grond en was knock out. Met een wee gevoel in haar maag liet Nala haar terug keren in haar pokébal en keek ze peinzend naar de Vivillon. Viola lachte vanaf de andere kant van het veld. 'Geef je nu al op?' Nala's hoofd schoot naar Viola en ze keek haar boos aan. "Nog lang niet!" Ze pakte de pokéball van Ameria uit haar zak en liet haar Eevee verschijnen. Ameria schudde haar vacht uit en keek omhoog naar Vivillon en vervolgens terug naar Viola.

'Oké Vivillon, Stun Spore!' Opnieuw regende het een dikke gele wolk neer. Ameria bleef nieuwsgierig staan en rook aan het poeder, tot het op haar vacht landde en een pijnlijke steek door haar lijfje stuurde. "Refresh en doe dan je Swift aanval!". Ameria's lijfje werd omringd door een mint groene bol en toen die bol knapte waren alle effecten van de Stun Spore verdwenen. Viola bevroor aan de andere kant van het veld. Ameria sprong omhoog in de lucht en maakte een epische salto waarbij ze haar staart die wit gloeide snel op en neer bewoog, waardoor stervormige objecten op de Vivillon afgingen. De aanval raakte haar en Ameria landde zelfverzekerd op haar pootjes. "Goed zo, Shadow Bal!" 'Struggle Bug!' De diep paars gekleurde bol die Ameria had opgewekt brak door de struggle bug aanval heen en stootte Vivillon een eindje door de lucht waardoor ze wat dichter bij de grond kwam. Dichtbij genoeg voor Ameria, die al op haar af rende. "Quick Attack!" Ook die aanval werd geraakt. Nala voelde zich al wat zekerder worden. Wie weet kon ze wínnen.. Die gedachten vlamde haar vechtlust weer wat aan, aangezien ze er nog over nadacht of ze dit wel winnen kon. Het was een gymgevecht en Nala had nou niet echt oprecht veel vertrouwen in zichzelf. 'Psybeam' nu was Viola's beurt om een aanval succesvol te laten raken. Ameria kon niet op tijd weg springen of de aanval ergens mee afweren dus zij werd ook geraakt. "Sand-Attack!" 'Blaas het weg met je Gust'. "Swift!" Mis! De aanval raakte Vivillon niet die haastig opzij vloog. Ze was een eindje mee gevoerd met de Gust aanval waardoor ze ietsje sneller weg kon komen dan de Eevee. Ze landde op de grond en wachtte af wat Nala zou zeggen. "Shadow Ball!" Ameria  vuurde nogmaals de bol op Vivillon af. Deze keer viel de vlinder pokémon naar de grond en.. pakte zichzelf niet op tijd op! Ze landde op de grond en liet wat stof opvliegen toen ze contact maakte met de grond. Nala keek reikhalzend toe of ze op ging staan of niet ..

» Step one .. » with; -

Enkele seconde gebeurde er niets. Toen met enkele slagen van haar vleugels zweefde Vivillon weer van de grond af en fladderde een eindje omhoog. Daar hoog boven bleef ze zweven, met gracieuze slagen van haar roze vleugels. Nala beet op haar lip en Viola lachte. 'Denk maar niet dat het zo gemakkelijk over is. Dit is mijn troef, mijn laatste pokémon die tussen jou en de bug badge staat' Nala haalde diep adem, haar onzekerheid dreigde de overhand te krijgen tot ze zich herinnerde dat ze niet zo gemakkelijk de handdoek in de ring moest gooien. Ze had tenslotte hiervoor zichzelf maanden klaar gemaakt. Ameria en zij waren in de weken dat ze haar had dichter naar elkaar gegroeid en meer aan elkaar gewend geraakt. Nura was haar aller eerste pokémon, daar verwachtte ze niets anders van dan volledig vertrouwen en teamwork. Nala kon dit best.. ze moest voornamelijk kalm blijven. Maar het vooruitzicht dat ze misschien zou verliezen beangstigde haar enorm. Ze wist niet of ze het wel aandurfde om terug te keren als ze .. Nee zo moet ik niet denken! Snauwde ze mentaal naar zichzelf. Ze streek haar rokje glad, haalde diep adem. Haar koperkleurige ogen gingen naar Viola. "Laten we door gaan!". Viola knikte goedkeurend en zette toen weer haar serieuze gezicht op.

Vivillon vuurde een Sleep Powder af. Ameria die het poeder aanzag voor de Stun Spore van eerder sprong haastig achteruit. 'Blaas het verder met je Gust!' Riep Viola met een zelfgenoegzame glimlach. Vivillon haar vleugels lichtte op en toen ze hard met haar vleugels begon te slaan werd een enorm harde wind los gelaten in de kas. Nala sloeg haar arm op tegen zand dat anders in haar ogen zou vliegen. Als Nala dacht aan een vlinder pokémon dacht ze niet aan een sterke wind aanval. Ze had de vlinder onderschat en dat begon nu dus terug te komen om haar te bijten. Omdat de wind langs de sleep powder werd geblazen werd het alleen meegevoerd langs de wind en brak het dus niet uit elkaar. Omdat de wind zo sterk was kon Ameria niets anders doen dan proberen niet weggeblazen te worden. "Hou je vast, Ameria!" Riep Nala boven de harde windvlagen uit. Het poeder dwarrelde neer op haar. Haar oogleden werden zwaar.. ze voelde de aandrang om te gaan slapen. "Ameria blijf wakker!" Ameria wiegde slaperig heen en weer op haar pootjes.. weldra zou ze in slaap vallen en dan zou ze pas echt verloren zijn. Dan zou het over zijn! Perona was te nieuw en te jong om nog te vechten en Gin.. nee die zou ze hier nooit voor kunnen gebruiken. Nala keek koortsachtig rond naar de oplossing. Haar ogen vielen op de grote plas water die op het veld lag.  Dat zou haar redding zijn. "Ameria, ga naar het water!" Riep ze. Door de paniekerige toon hobbelde de Eevee haastig vooruit. Elke pas maakte haar oogleden zwaarder en zwaarder. En op het moment dat ze het water bereikte gleden haar oogleden dicht en viel ze in slaap. Ze tuimelde voorover op haar buik waarbij haar hoofdje in het water terecht kwam. Zodra het koude water haar raakte schrok ze wakker met een geschrokken piep en schudde ze haastig zich uit. Er was echter geen tijd om het te vieren. "Sand Attack en dan Quick Attack!" Grote wolken zand vlogen omhoog en vertroebelde het zicht van de Vivillon waardoor Ameria de mogelijkheid had aan te vallen. Ze dook door de zandwolk heen en tackelde. Succesvol landde ze op de grond en draaide zich naar haar tegenstander toe. 'Psybeam' inmiddels kende Nala dit trucje nu wel en nu wist ze ook hoe ze het kon verhelpen. "Ga het tegen met je Shadow Ball" De duistere bal schoot door de straal van de Vivillon heen. Zo te zien begon zij dus ook uitgeput te raken van het gevecht. "Quick Attack!" 'Pareer met je Gust' De sterke wind blies haar een eindje achteruit en verijdelde haar Quick Attack. Maar Nala bedacht zich plots iets anders. Misschien als ze de Vivillon kon verassen met een laatste aanval.. ze hadden het nog maar enkele keren geoefend. Het viel haar nu pas in. Ondertussen maakte Viola zich klaar om nog een laatste keer Sleep Powder los te laten. "Tail whip en dan Baby-doll eyes" Vivillon begon al met het los laten van de sporen tot ze de Eevee zag omdraaien en haar met haar staart zag wiegen. Dit verraste haar zo erg dat ze vergat dat ze midden in een aanval zat. 'Laat je niet afleiden, Vivillon! Struggbe Bug!' Enigszins raakte ze uit haar trance maar zodra Ameria haar meest schattige ogen opzette verstijfde de Vivillon. Betoverd staarde ze in elkaar's ogen. "Nu, doe de Swift-Shadow Ball combo!" Ameria dook in elkaar en opende haar bek. Tegelijk begon ze de swift aanval te produceren met haar staart. Toen ze het afvuurde werd de Shadow Bal omringd door sterren. Vivillon vuurde haar struggle bug af en toen de twee aanvallen elkaar raakte creëerde het een grote stofwolk die zowel de Vivillon als Ameria volledig opslokte.  

move's used:

» Step One » with; Kenneth Brine

Er viel een stilte. De stofwolk begon langzaam weg te trekken. Het gebrek aan beweging nam Nala aan als een goed teken. Desondanks liet ze haar adem pas los toen de stofwolk helemaal opgelost was en ze de Vivillon knock out zag liggen. Ze had niet eens door dat ze hem ingehouden had. Ameria zakte in elkaar op het moment dat de scheidsrechter de winner aanwees. Vlug straalde Nala haar terug in haar pokébal en borg ze haar op in haar zak. Ze had rust nodig.. ze hadden het zo goed gedaan. Realisatie begon nu echt te dagen. Ze had.. gewonnen! Ze had de eerste stap gezet! 'Gefeliciteerd uitdager' Viola kwam op haar afgelopen met een half tevreden half tegenstrijdige blik in haar ogen. Ze overhandigde Nala de badge en knikte. "Bedankt" Mompelde ze ademloos en ze wreef met haar duim over de badge. Het oppervlak voelde glad aan, onaangeroerd. Een trots en warm gevoel sijpelde haar lichaam door.

Met een gigantische glimlach op haar gelaat duwde ze de deuren van de gym open en werd ze begroet met een warme zon op haar gezicht. Lichtelijk bevend zonk ze neer op een traptree van de gym en liet zichzelf toe haar emoties los te laten. Opluchting. Pure en onvervalste opluchting ging door haar heen. Nala wist best dat dit een gelukje was geweest. Ze had niet veel strategie gehad en ze had de gymleader onderschat. Ze had het op een nippertje gehaald, dat mocht niet weer gebeuren! Vanaf nu ging ze tien keer zo hard trainen. Nala haalde diep adem en haalde haar holocaster uit haar zak. Er was op dit moment één gedachten die door haar hoofd spookte. Als vanzelf zocht ze Kenneth zijn nummer op en begon wild te typen.

Nala trok een gezicht. Ze was zo buiten zinnen dat haar trillende handen zo'n beetje alle spelling en grammatica fouten in het alfabet naar hem toegestuurd had. Ze zuchtte en drukte snel haar gesprek weg, plots nerveus voor een antwoord van hem.

» Step One » with; Kenneth Brine

Terwijl het steeds verder begon in te zinken dat ze nu zojuist de aller eerste gym in haar leven had verslagen, merkte ze ook dat het leek alsof ze plots geen groot doel meer voor ogen had om naartoe te werken. Natuurlijk had ze die nog maar het zou wel nog even duren voor ze de tweede gym kon uitdagen. Voor nu zou ze weer in een sleur van elke dag trainen komen. Het motiveerde haar aan de ene kant maar aan de andere kant ook weer niet. Twijfelend pakte Nala haar tas op en sprong ze de laatste paar treden af. Toen ze neer kwam hoorde ze het deuntje van haar holocaster afgaan. Ze snakte naar adem en bleef even doodstil staan. Was het Kenneth? Ze greep naar het apparaatje en keek op het scherm. Haar hart sloeg over. Het was hem! "Hoi!" Riep ze overenthousiast toen ze haar holocaster opnam. Ze trok een beschaamd gezicht en hoopte niet dat ze nu weer te overdreven deed. "Kun je het geloven! Ik heb het net gehaald! Het was zo episch"

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala zou het aan zichzelf niet snel toegeven, maar ze voelde een apart gevoel van blijdschap door haar aderen stromen toen ze zijn stem hoorde. Anders dan de blijdschap die ze voelde toen ze gewonnen had van Viola. "Het spande er echt om! Eventjes dacht ik dat het allemaal over was" waar begon ze met vertellen. Ze had de neiging om op zulke momenten zo snel mogelijk alles op te sommen waardoor het minder cool klonk dan het eigenlijk was. Nala was nou eenmaal zo enthousiast. Ze haalde diep adem en probeerde zichzelf een beetje te kalmeren. "Eerst stuurde ze een Surskit het veld op en ik heb besloten om dat insect te bestrijden met Nura.. en ah.. ik wist eerst niet zo goed wat ik moest doen dus eigenlijk behandelde ik het als een normaal pokémon gevecht maar dat was het natuurlijk helemaal niet" ratelde ze terwijl ze de momenten weer herleefde. Opnieuw voelde ze zich enorm hyped worden. "Maar goed uiteindelijk wonnen we van de Surskit.. met veel moeite! Maar toen stuurde ze haar Vivillon het veld op en man-" ze pauzeerde even om op adem te komen. "Toen ging het pas écht los"

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala knikte instemmend toen Kenneth dat zei, al kon hij dat natuurlijk niet zien. "Heel lastig! Telkens maar Stun Spore en Sleep Powder" ze zuchtte hardop bij de gedachten er aan. Dat was nou echt vervelend. "In het begin wist ik niet echt wat ik daar in hemelsnaam mee moest maar gelukkig had mijn Eevee Refresh geleerd, je weet wel.. als je die aanval op jezelf doet verlies je alle effecten van zulke aanvallen. Hoe dan ook- oh ja! Nura die was uitgeput na het gevecht met Surskit en daarom gebruikte ik dus Ameria daarna.. oh ja ik heb een Eevee, dat wist je nog niet" Ze pauzeerde even, in de war door haar eigen gedachtegang. Eventjes zei ze niets en toen herinnerde ze zich weer in welk deel van het verhaal ze zat. "Oh en uh .. ja .. oh! Nou op een gegeven moment deed die Vivillon dus een Sleep Powder, dat is pas echt vervelend.. ik had namelijk niets wat het con counteren .. nou ja ik was ook een beetje vergeten dat ze de Refresh aanval had" Gaf ze schaapachtig toe. Veel ruimte voor Kenneth om daarop te antwoorden gaf ze hem niet want ze ging weer door. "maar er lag dus een plas water in die eh .. tja de gym zelf leek op een kas.. en ik zorgde dus dat Ameria zich daar in liet vallen zodat ze uit haar slaap werd getikt" Toch was ze ergens trots op zichzelf dat ze zoiets slims had kunnen verzinnen. Al zei ze dat niet hardop. "Dat was trouwens het eerste moment voor die aanval dat ik dacht.. oh jee, misschien heb ik gewonnen! Maar nee, Vivillon stond weer op.. ze is echt veel sterker dan ze lijkt"

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala zag het pokécenter al verschijnen toen ze de hoek van de straat om liep. Terwijl ze druk aan het vertellen was aan Kenneth hoe haar gevecht met Viola was gegaan versnelde ze haar pas. Ameria en Nura hadden rust verdiend. "Nou het was even strijden want zowel Vivillon als Ameria begonnen uitgeput te raken maar ik had het idee dat de Vivillon iets minder vermoeid was dan wij" Herinnerde ze zich. "Tot nu toe had ik eigenlijk alleen nog maar gewone aanvallen gedaan maar eigenlijk weinig hinderlijke dingen .. dus ik liet Ameria eens niet aanvallen. Na de sand-attack palmde ze die vlinder in met een baby-doll eyes aanval, wat trouwens te schattig is!" Zong ze met de gedachten er terug aan. "Dat leidde haar genoeg af om voor enkele seconde de overhand te hebben en sneller te zijn! Ik had met Ameria geoefend op een speciale aanval namelijk. Ze kent namelijk nog niet enorm sterke aanvallen maar meer een mengeling van middelmatige aanvallen die samen sterk zijn" Nala ratelde door terwijl ze haar pokéballs op de toonbank legde en Nurse Joy ze wegpakte. Leunend met haar rug tegen de toonbank sprak ze door. "Hoe dan ook.. ik had haar laatst een speciale aanval geleerd die ze normaal niet zou kennen. Die aanval combineerde ik met een aanval die ze zelf al kende. Shadowball kende ze nog niet maar Swift wel.. uiteindelijk als je die aanval afvuurt heb je dus een shadow ball die omringd word door de swift aanval.. ziet er overigens best cool uit en is ook iets sterker dan een normale aanval" legde ze trots uit. Nala hoopte dat dit Kenneth toch wel een beetje onder de indruk maakte, tenslotte kwam ze normaal nooit met zulke dingen op in zichzelf. Breed grijnzend naar de holocaster haalde ze diep adem om haar verhaal af te maken. "Nou en toen deed die Vivillon een struggle bug aanval en een grote stofwolk werd opgeblazen! Wooosh!-" Ze voegde nog wat geluidseffecten toe om het verhaal nog net een beetje cooler te maken "en toen werden ze in die stofwolk gehuld en toen die optrok kwamen wij er uit als de overwinnaars! En dat was het" eindigde ze terwijl ze zich omdraaide naar Nurse Joy die terug kwam met Nura en Ameria.

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala pakte de pokéballs van de toonbank af terwijl Nurse Joy haar het advies gaf de kleintjes even wat rust te geven voor een paar dagen minimaal. Terwijl ze half luisterde naar Kenneth en half naar Nurse Joy knikte ze naar haar met een dankbare knik. Ze was zich er van bewust dat er opeens een stilte viel. Had ze dan toch niet alles gehoord van wat hij gezegd had? 'dusseh.. wat ga je verder vandaag nog doen?' Nala opende haar mond en sloot hem toen weer. Hm.. daar had ze eigenlijk niet echt over nagedacht. Inderdaad.. wát ging ze doen vandaag? "Uh ik eh- ik weet het eigenlijk niet" Biechtte ze lachend op en ze liep het pokécenter weer uit. Haar ogen zochten naar een bankje die ze al snel vond en daar plofte ze met een voldane zucht op. Dat had ze wel verdiend. "Ik denk dat ik gewoon het er even van ga nemen.. genieten van mijn overwinning en deze opmerkelijk zonnige dag" Daar was niets mis mee toch? Ze kon vast wel ergens een rustig plekje opzoeken en daar al haar pokémon even er uit laten. Voor Nura en Ameria zou het een soort mini vakantie zijn. "Waarschijnlijk ga ik morgen weg uit Santalune, op weg naar de volgende gym. Die is best een eind weg van hier dus ik kan maar beter zo snel mogelijk mijn spullen klaar maken en gaan" Mijn spullen klaar maken bij me ouders.. al wil ik niet naar huis Maar dat zei Nala er niet bij. Sinds het gesprek tussen Nala en haar vader had ze koppig geen enkele keer meer gebeld of opgenomen als haar ouders haar belde. Als ze dan toch een ongerust sms'je stuurde stuurde ze enkel een kort bericht terug zodat ze niet gingen denken dat ze ontvoerd was of zo. Daar zag Nala ze wel voor aan al wist ze dat haar vader ook best wel wist dat ze hen eigenlijk het liefste wilde negeren. "Het is nog een lange weg voor ik daar ben en voor mijn pokémon sterk genoeg zijn om de gym aan te kunnen.. deze keer wil ik voorbereid komen zodat ik niet nogmaals win met de hakken over de sloot" Zei ze vastberaden tegen de holocaster.