Step one ..

» Step One » with; Kenneth Brine

Op dit moment deed niets anders er eigenlijk meer toe. Ze kreeg een gevoel alsof ze gewichtsloos was en ze samen met Kenneth in de wolken zweefde, met zijn tweeën. Het was goed zo. Kenneth was de eerste die terug trok en daarbij voelde Nala zich licht in haar hoofd worden. Ze zocht bij hem voor steun en legde haar handen op zijn schouder en bovenarm. Ze beantwoordde zijn blik en keek hem ademloos aan, recht in die mooie rode kijkers. Voor eventjes wist Nala eindelijk eens niet wat ze nu zeggen moest. Dus besloot ze dat ook maar niet te doen en in plaats daarvan voor te genieten van dit magische moment tussen hen twee.

» Step One » with; Kenneth Brine

Kenneth zijn armen hielden haar vast op deze planeet. Ze was bang dat als ze hem losliet ze weg zou vliegen. Meegenomen door de zachte bries die door de warme lucht waaide. En daar was het dan. Kenneth zijn glimlach was oprecht gemeend. Ze voelde de aandrang hem nog een kus te geven maar bedacht zich toen ze zich bewust werd van een figuur naast hen. Met tegenzin draaide Nala haar hoofd opzij en werd begroet door een wild grijnzende fotografe. 'Sprankelend, geweldig! Tre bien!' Zei ze vol verrukking. Nala trok een gezicht en liet Kenneth los, haar hand ging echter voorzichtig langs zijn arm naar zijn hand. Ze liet haar vingers door de zijne glijden en keek hem met een zachte glimlach aan.

» Step One » with; Kenneth Brine

Nu met Kenneth zijn hand vast voelde ze zich plots een stuk zekerder van haar zaak. Welke zaak dat was, wist ze niet zo zeer. Gewoon zelfverzekerder over alles. Zwijgend keek ze de fotografe boos aan maar had geen behoefte iets te zeggen. Ze was nogal overweldigd door de kus. Zijn stille bevestiging dat haar gevoelens wederzijds waren. Ze voelde zich tevreden. Ze hoefde niet langer te gissen maar wist het nu. Nala was daar blij mee. En deze keer was er geen Gin die de kus had kunnen onderbreken. Als het aan haar lag kwam dat moment er ook nooit meer.

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala haalde opgelucht adem toen de dame zonder al te veel poespas hun even een momentje alleen gunde. Vluchtig keek het meisje om zich heen om te zien of er nog meer mensen waren. Tot haar opluchting waren alle toeristen doorgelopen en was het enkel hun twee in de zee van bloemen. Nala keek op naar Kenneth en voelde hoe een warme glimlach op haar gelaat verscheen. Blozend vielen haar ogen toen op het cadeautje die hij bedoelde. Een hartvormige doos. Nala moest onwillekeurig lachen en voelde hoe ze rood werd. De doos was mooi versierd met lijntjes en strepen. In het midden was doorzichtig papier aangebracht zodat je er in kon kijken. Twaalf chocolaatjes samen met een kaartje! Ze wriemelde het doosje voorzichtig open en pakte het kaartje er uit. 'Voor de liefste, de mooiste en de leukste' Las ze mentaal en verbaal. Een fijn gevoel trok door Nala heen en ze liet zich even meeslepen in het moment. Ze sloeg haar armen om Kenneth heen en gaf hem nog een kus, vluchtiger deze keer. "Bedankt, het is echt een heel lief gebaar, Kenneth" Murmelde ze in zijn oor.

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala zonk weg in zijn omhelzing en zuchtte tevreden. Ze zou voor eeuwig zou kunnen blijven staan tot de tijden hun in steen zouden veranderen. Om hen heen wiegde de bontgekleurde rozen in de zachte zomerbries. In de verte hoorde je kinderen lachen en gillen, maar dat klonk om een of andere reden verder weg dan eerst. Het was bijzonder hoe ze zich eerst zo ver weg van hem voelde staan. Hoe dat nu veranderd was met één relatief simpel gebaar. Terwijl de momenten door tikte kon Nala niet de gedachten onderdrukken die haar achterna zat. Alles goed en wel,.. maar wat nu? Nala had niet bijster veel ervaring met dit soort dingen. Iets waar ze zich van tijd tot tijd voor schaamde. Ze hadden gekust. Hij had haar een cadeautje gegeven.. shit nu moest ze iets terug doen natuurlijk! 'Ik ben gewoon blij je te zien' Al haar zorgen verdwenen weer gedeeltelijk. Ze vond het wel prima zo. Voor nu zou ze haar bedenkingen achterwegen laten tot ze in ieder geval niet meer zo comfortabel vastgehouden werd. "Ik ook" Beaamde ze met een zucht.

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala moest daarom grinniken en wurmde zich los uit hun innige omhelzing. Haar handen vlochten zich echter nog wel in de zijne terwijl ze voor hem bleef staan en omhoog keek in zijn rode ogen. "Ah, het pannenkoekenhuis" verzuchtte ze alsof ze plots nostalgisch werd aan de gedachten van vroeger "Als ik je die dag niet aangesproken had waren we misschien nooit hier beland, misschien kende we elkaar dan geeneens" Fantaseerde ze met een geamuseerde glimlach. Nu Nala eens nadacht vond ze dat het allemaal wel goed gelopen was zo. Ze had ook best niet op Kenneth afgestapt kunnen zijn en dan zouden ze deze conversatie in deze setting nooit hebben. Nala bedankte haarzelf in het verleden daarvoor.

» Step One » with; Kenneth Brine

Er viel een stilte. Beide keken ze elkaar glimlachend aan, het zou er vast apart uitzien voor de toeristen die langs liepen. Uiteindelijk scheurde Nala haar blik los en keek ze om zich heen. Ze had honger.. dit moment was geweldig en ze zou willen dat ze voor eeuwig hier konden blijven staan. Maar ze had wel honger. Met haar handen nog in de zijne keek ze weer omhoog en vroeg ze voorzichtig, plots weer onzeker. "Wat zeg je er van als we wat gaan eten?"

» Step One » with; Kenneth Brine

Zowel tevreden als opgelucht knikte ze met een glimlach en liet toe hoe hij één hand losmaakte. De ander hield hij wel nog vast, iets wat haar zeker niet ontging. Met een hupsje sprong ze uit het perk en landde naast hem. De foto's, oh ja! Dat was ze alweer vergeten! "Oh ja, juist, laten we dat eerst doen!" Zei ze enthousiast en ze liep al vooruit naar de fotografe die inmiddels druk bezig was met het lastigvallen van een ander koppel. Ze had het gevoel alsof ze op een soort wolkje zweefde. Nala kon de grijns maar niet van haar gelaat afkrijgen. Ze had zich nog nooit zo gevoeld als nu!