Step one ..

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala ging wat onderuit op het bankje zitten terwijl ze genoot van de zon op haar gelaat. Wat had ze verdiend om dit lekkere weer te hebben? Wie weet wel haar doorzettingsvermogen. Als ze niet tegen zichzelf gezegd had toentertijd dat ze nú naar binnen moest gaan stond ze nu nog voor de gym. "Hmm" neuriede ze. "Goed nieuws is altijd leuk! Vertel vertel!" Zei ze, opnieuw hype geworden bij het idee van 'goed nieuws'.

» Step One » with; Kenneth Brine

Er was een stilte.. een lange pauze. 'Vanochtend liep ik in Santalune' Nala ging wat rechter zitten en hield haar adem in toen hij een dramatische pauze inlaste. Nee.. hij zou toch niet ... 'En ik heb vandaag ook de Gym uitgedaagd. En ik ook, heb gewonnen' Nala snakte dramatisch naar adem en riep, wellicht iets té hard voor de afstand van de holocaster tot haar mond, "Oh mijn Arceus, echt? Dat is geweldig! Gefeliciteerd!" Lachte ze. Wat waren de toevalligheden! 'Zal ik naar je toe komen?' "Ja!" Zei ze eigenlijk meteen. Nala werd rood al was ze blij dat hij dat toch niet kon zien en glimlachte toen. Ze dwong zichzelf niet opeens opnieuw overmand te worden door zenuwen. "W-waar moet ik naartoe komen? Of jij? Waar ben je?" Besloot ze maar gewoon te vragen met een schittering in haar ogen.

» Step One » with; Kenneth Brine

Eventjes stond ze zichzelf toe om zich heen te kijken of ze Kenneth zou zien. Hij was nergens te bekennen echter. Natuurlijk zou hij niet magisch in de buurt materialiseren, pff, wat dacht ze wel? Toen hij haar vroeg welke straat ze was keek ze even om zich heen. "De straat waar het pokécenter ook staat.. eh .. Roseliadrive" Zei ze en haar ogen gingen naar de fontein van de Roselia die een eindje van haar vandaan stond. Het water glinsterde en schitterde in de zon. Enkele kleine kinderen en hun baby pokémon speelde in het verkoelende water. Nala besefte dat ze plots stil was gevallen. "Dan eh .. zie ik je zo meteen" Mompelde ze met een flauwe glimlach. "Tot zo" Fluisterde ze toen en ze duwde het nummer weg. Hopelijk vond hij het niet erg.. maar dan zou het moment specialer zijn als ze elkaar gewoon 'in person' zagen. Tenminste, dat vond Nala.

» Step One » with; Kenneth Brine

De spelende kindjes waren enorm schattig. Spelend in het basin met hun Chespin, Pidove en Eevee. Het deed Nala heel kort even nadenken over haar eigen jeugd. Toen het allemaal nog zo simpel was. Tja, niet dat het nu bijster moeilijk was. Ze was tenslotte vijftien. Nog net geen zestien. Ze kwam pas net om de hoek kijken. Ze besloot op dat moment om haar gedachten daar vanaf te laten. Ze had geen idee of Kenneth in de buurt was en kon ze net zo goed even rond lopen. Nu pas besefte ze dat de hele omgeving was bedekt met prachtige rozen. Gele, witte, roze en zelfs op sommige plekken hele perken wijnrode en karmozijnrode. Tot haar schrik en enige voldoening was deze plek best romantisch. Niet super romantisch maar omdat je voor alsnog omringd was door een bloeiend stadje mensen maar het was niet slecht. Ze liet haar handpalm over de bovenkant van enkele rozen strijken en boog toen om eentje te plukken. Een witte. Nala rook er kort aan. Ze keek op toen ze iets zag bewegen tussen de bloemen. Tot haar verbazing tuurde een Roselia nieuwsgierig tussen de bloemen door om daarna weer te verdwijnen.

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala stapte een open stuk in het perkje in. De grond er omheen had een verschoten kleur wat er op duidde dat waarschijnlijk er tot voor kort er iets gestaan had. Iets wat er heel lang gestaan had. Ze ging op haar hurken zitten en tuurde tussen de bloemen door. Twee ogen staarde terug maar verstopte zich weer toen ze merkte gezien te zijn. Ze moest er om grinniken. "Ik doe je niets" Zei ze op een zachte toon. Roselia tuurde voorzichtig weer om de bloemen heen toen Nala haar witte roos naar haar uitstak. Nala haar ogen vielen toen op de wijnrode rozen die om haar heen groeide. Ze wist niet waarom maar ze kreeg er een apart gevoel bij. Ze plukte er enkele toen ze zag dat Roselia weer snel verdween, ergens van geschrokken. Ze stond op en bekeek hem. De roos herinnerde haar aan .. Kenneth. Zijn ogen! Ze durfde het niet hardop te zeggen en voelde hoe een blos op haar wangen trok. Vervolgens viel haar oog op een schaduw die naast haar viel. Met een rood hoofd draaide ze zich om. Kenneth! Haar hart sloeg een slag over. Ze was zich daar erg van bewust. Ze lachte schaapachtig toen ze voor hem stond. "Hey" Zei ze voorzichtig. Oh, gevoelens waren moeilijk soms. Nou ja.. niet soms .. altijd!

» Step One » with; Kenneth Brine

Nala merkte niet eens dat haar mondhoeken automatisch omhoog krulde toen ze oogcontact maakte met hem. Ze voelde zich meteen een stuk vrolijker nu hij weer bij haar was. Omdat ze toch al niet zo'n kei was met emoties herkennen en leren kennen had ze ergens een soort gevoel dat het niet goed was, maar ook weer wel.. Het kenmerkende klik geluid van een dure camera schokte haar uit haar gedachten op. Haar ogen zochten naar de bron van het geluid en vestigde zich op een blonde vrouw die met een enorm grote grijns achter een camera op een statief stond. 'Yes, als dit geen romantiek uitstraalt..!' Nala werd opnieuw rood en keek opzij naar Kenneth. Nu pas viel het haar op. Een hartvormige doos.. zij omringd door rozen .. hun 'emotionele' terugzien (ongetwijfeld wat die vrouw van hen dacht).. Het was pérfect. Om niet een scéne te schoppen en de vrouw ook een leuk momentje te geven pakte Nala zijn hand aan en trok hem voorzichtig naar haar toe. Want het was natuurlijk allemaal alleen om die vrouw te bevallen, jep. Ze wachtte echter voor Kenneth om een goede posé aan te slaan. De vorige keer dat ze een foto had gemaakt had zij hem een beetje overvallen ermee. Dat herinnerde ze zich nog. Wellicht was hij wat meer op zijn gemak als hij het voortouw nam.

» Step One » with; Kenneth Brine

Kenneth stond plots recht voor haar, dichterbij dan ze had verwacht. Nala haar adem stokte en één ademloos moment keek ze omhoog in zijn rode ogen, zich bewust ervan dat nu een goed moment was voor iets. Iets meer dan gewoon hem aan blijven kijken. Zenuwen kropen omhoog en begonnen door haar lijf te gieren. Kenneth leunde naar voren.. Nala voelde paniek. Wat als ik het fout doe? Wat als ik het niet goed doe? Wat als Kenneth niet dezelfde gevoelens heeft voor mij ondanks dit? Raasde er door haar hoofd heen. Twijfels, onzekerheid, paniek, angst, overgave, begrip, acceptatie. In die volgorde voelde ze het toen ze naar hem toe leunde en de kus beantwoordde.