Streak of Madness

Toen Eric weer verder ging liet ze haar blik weer omhoog glijden, nog steeds in de twijfel of hij dit allemaal meende of dat dit gewoon de manier van sarcastische humor was waarmee ze heir omgingen. Ze vreesde op het moment om het eerste. Maar toen ze eenmaal de ander zag met diens zelfingenomen blik zakte haar ruzie met zichzelf er nog verder in. Waarom vond ze dit leuk? Merkend dat ze weer in tomaat modus ging keek ze weg. Jammer genoeg was haar mindset ingesteld op droge en sarcastische opmerkingen. “Not your love, and I like to see you try” Damn, zei ze dit nu echt? Waarom, waarom moest ze op hem in gaan? Het was een wrede moeder natuur leek het erop.

Ze vroeg zich flink wat af hoe het er allemaal aan toe ging in Eric’s hoofd, wat hij wel niet moest denken. En voornamelijk in welk gedeelte de gedachte kwam dat het een goed plan was iemand zomaar te kussen. Toegegeven, het was maar op de wang, maar het was genoeg om Ragya te laten stoppen in haar pas en de ander verbaast aan te kijken. De roodharige wist niet goed wat ze moest doen en wat ze er allemaal van vond, al helemaal niet toen de ander vroeg of ze meer wou en de ergste van de bijnamen gaf. Hij deed het erom, en zijzelf werkte vrij makkelijk, bij dieren zou je het oversprong gedrag noemen. Als je niet wist wat je moest doen; ga vechten. Daarbij vielen bijnamen zoals dat haar toch nooit lekker. “Ertu að djóka?” Haar accent werd dieper terwijl ze de ander uitdagend aan keek. Vechten dan. Goed, ze mocht misschien ver in het nadeel staan, maar dit had haar nog nooit eerder tegengehouden.

Update op de hele situatie. Wat vond ze van Eric? Geen idee. Wat moest ze ermee aan? Geen idee. Hoe moest ze reageren? Geen idee. Goed, nu dit even opgehelderd was. Wat moest ze nu gaan doen. Het hielp nu ook niet dat Ragya zo makkelijk van het ene humeur op het andere aan het springen was. In tegendeel zelfs. Toen de ander nog irritant begon te doen was het voor de roodharige genoeg aanleiding om uit te halen. Ze moest hier echt eens een andere oplossing voor gaan verzinnen, fightmode moest niet je eerste reactie zijn in deze situatie. Maar aan de andere kant, zelfs als dat niet ingebouwd was had ze geen goede reactie gevonden.

Goed, Eric hielp niet echt. Pissig keek ze terug op zijn woorden. “Kind of my point Smári” kwam er nog uit, al was haar accent erop zo erg alsof ze in haar eigen taal sprak, het zou haar niks verbazen als de ander het niet kon verstaan. Hoe dan ook, ze stapte weer naar voren en haalde nogmaals uit, al had ze niet echt een goed idee waarop ze nu mikte. Iets, gewoon iets was wel genoeg. Het was niet eens persoonlijk op de ander gericht, gewoon algemeen. Daarbij bleek geen begroeting legit te zijn zonder dat ze naar iemand uit viel.

Waarom probeerde ze het nog. Na de gefaalde poging had ze kort de aanval gestaakt en stond nu even een gat in de grond te branden, nog steeds de standaard acties dus. Bij de opmerking keek ze Eric recht aan en trok een wenkbrauw op. Wat vriendelijk zeg. Nog voor ze er goed en wel bij nadacht had ze al gereageerd. “Nah, I like the way you f*ck me better” Een, twee, drie. En Ragya realiseerde zich nu wat ze had gezegd bij wie. Het was voor een moment te merken dat ze niet wist waar dit vandaan kwam. Waarom ging ze zo snel van het ene uiterste naar het andere? Al moest ze toegeven dat ze ook benieuwt was naar de reactie van de ander, wat een van de minder spannende redenen was waarom ze haar woorden niet terug nam.

En natuurlijk kreeg ze een reactie terug, ze wou helemaal geen reactie terug. Maar tja, de ander was al aan het praten voor ze hem tegen kon houden. En natuurlijk was het weer iets wat haar van haar stuk af kreeg, al was het vooral de toon die dit effect had. “I-..Ne-…hmff.. Helvíti” Ragya.exe has stopped working. Praten ging hem ook niet worden. Echt, waarom moest het ineens zo moeilijk zijn? Waarom was Eric zo.. urgh, laat ook maar. De roodharige stond nu wat in oorlog met zichzelf op haar plek, haar pigmentloze blik op de ander gehouden. Please laat hem een normale opmerking maken en verder gaan. Please laat haar Aldrei ineens komen opdagen of haar ruggengraat ineens terug groeien.

Ze wist niet goed of ze de grijns en blik van de ander toe moest voegen aan dingen die ze niet van hem mocht of juist wel. Over het algemeen begon ze te denken dat haar grens daartussen absurt klein was geworden. Bij de vraag van de ander leek er weer contact te komen in de servers. “Where do you want me to start?” Opperde ze subtiel, om hierna langzaam weer in beweging te komen en een poging deed verder te lopen. Lopen was goed, er konden geen rare dingen gebeuren als ze gewoon verder liepen. Damn, dat moest ze maar niet te hard zeggen voor de ander het als een uitdaging zag. Nieuw plan, Aldrei tegenkomen. Niemand deed rare dingen met Aldrei in de beurt, bij de vos was ze veilig en kon ze van haar leven genieten zonder zich steeds af te vragen of ze degene voor zich aan moest klagen of moest trakteren op een pot sterke koffie en op hem in te gaan. Damn, vond ze hem leuk? Nee, dat was slaaptekort en lichte paranoia dat sprak.

Ragya was al verder gelopen, in afwachting op de reactie die ze zou krijgen. Maar toen ze eenmaal de reactie kreeg was dit niet meer van haar favoriete irritante Ier, nope, ze hadden Nathan terug. Opgelucht dat ze niet meer onder schot stond en ze zich eindelijk weer kon relaxen haalde ze adem, die ze onbewust wat had ingehouden. Nu moet meer de verbaasde van het stel te zijn vond ze zichzelf weer redelijk terug, al was nog steeds aan haar te merken dat ze zich wat vreemder gedroeg, een beetje van haar stuk gebracht. Vandaar dat ze lichtelijk schuldbewust grijnsde richting de groenharige. “Niks, was niet voor jou bedoeld” Omg Nathan, nooit gedacht dat ze die arsehole zou missen zeg. Nu was ook maar een klein greintje gewijzigd van hem opgelucht te omhelzen, al was het maar omdat ze het gevoel kreeg dat Eric dan weer terug zou komen. Ergens diep van binnen vond ze het wel zielig voor Nathan en wou ze het hem best uitleggen, aan de andere kant, dit kwam haar veel beter uit. En ze hielt nu eenmaal van de makkelijke oplossing van tijd tot tijd.