Viva la Creative! [+Kenneth Brine]

Hij was eigenlijk al bang geweest dat die vraag gesteld zou gaan worden. Kenneth wist NIKS van ethiek. Hij wist dat hij de slechterikken wilde pakken. En nu kreeg hij te maken met dit soort dilemma's. Anyway, Viktoria draaide ook haar hoofd maar lette daarom niet meer goed op de grond en struikelde over een steen. Ze viel zodanig dat de ze kooi meetrok en deze omviel. Op zijn zijde. Hun groepje stond nu helemaal open en bloot. En het geluid van de vallende kooi was ook opgevangen door de horde Mightyena. Binnen een seconde renden die achter hen aan. Kenneth probeerde Viktoria op te trekken en begon te rennen. Ja, door de adrenaline voelde hij de pijn in zijn enkel niet zo goed. Wat er vervolgens gebeurde was dat de groep die op de kooi had moeten gaan zitten mee werd genomen door een groep mannen met van die skipak-achtige dingen aan en maskers op. Maar waarschijnlijk was de aandacht voor nu even op iets anders gericht.

Kenneth en Viktoria waren aan het rennen. En toen hoorde hij Cecille lawaai maken. Door wat ze zei werd het hem duidelijk wat ze aan het doen was. Ze wilde als afleiding dienen. "Dwaas.." Fluisterde hij. Maar hij kon nu niet teruggaan. Ze zou ofwel verstandig worden en mee komen, of het zou ehm minder goed aflopen voor haar. Maar hij ging er geen drie slachtoffers van maken. Nee bedankt. Dat zou zelfs nog meer dwaas zijn.

De twee hadden geluk uiteindelijk bij iets aan te komen dat wees op een beschaafd persoon. Het was een klein schuurtje. Met de nadruk op klein. Kenneth stelde voor om naar binnen te gaan om te grijpen wat ze grijpen konden dat hen kon helpen. Misschien zat er zelfs wel iets tussen waarmee ze Cecille konden helpen.. Als dat al niet te laat was.. De Monferno liet in ieder geval al merken met zijn mopperen dat hij het dus helemaal niks vond dat ze die lieve dame hadden achtergelaten.

Ze werkte zich de schuur in en bekeken de spullen die ze om handen hadden. Viktoria, toch wel heel erg in paniek nu, zowel door de morele problematiek als hun kans op overleving, keek enkel angstig naar Kenneth. Hij leek op het moment de enige baken van veiligheid en kalmte. En daar had hij ook goede reden voor. Enkel als je rustig blijft kun je de beste keuzes maken en de beste manier vinden om jezelf en anderen uit de meest benarde situaties te helpen. Dus hij bleef rustig verder kijken. Er stonden verschillende objecten. Een groot leeg wijnvat, gordijnen, een cirkelzaag, een plafond-airco, een paar kratten, wat fiets-zijwieltjes, een wiel en wat naald en draad. Okii, daar kan hij wel wat mee.

Even later schoten ze door het dak de lucht in, in hun zelfgemaakte helikopter. Het wijnvat was het gedeelte waar ze in zaten. De propellers van de airco de wieken, de zijwieltjes het landingsgestel, de gordijnen aan de zijkant waren als stuurvleugeltjes vastgezet en de cirkelzaag was de motor. Op naar Cecille!

Viktoria gooide in paniek haar armen om Kenneths' middel. Want hoewel het voertuig prima in elkaar zat, het was alsnog een beetje schokkerig. Kenneth besteedde er geen aandacht aan. Het doel was om terug naar Cecille te gaan en haar mee te nemen. Het kwam ook goed uit dat dat ongeveer ook de weg naar het kasteel was, dus dat kon hij mooi in één weg doen. Want dat was natuurlijk heel belangrijk. Het redden van een leven kwam als tweede. Toch? Nee, vast niet. Maargoed, tussen de bomen door en proberend boven het bospad te blijven vlogen ze terug naar Cecille. Kenneth zag haar al op de zwarte Hyena's intrappen en -slaan. "Spring met je armen omhoog!" Riep hij naar haar. "Jij moet haar grijpen." Fluisterde hij achterom naar Viktoria. Dit plan KON werkelijk NIET misgaan. Ahem..

Kenneth had op het moment even geen tijd om zich op de dames te focussen. Kenneth was misschien dan wel een pientere jongen, maar piloot zijn vergt concentratie. Daarnaast moest hij een aantal springende Mightyena zien te ontwijken en hij moest er voor zorgen dat hij niet tegen Felix aan reed.. vloog. Pas daarna kon hij koers maken voor de rivier.. maar voelde hij nu iets trekken aan de helikopter. Hij keek vluchtig om en zag een Mightyena aan Cecille haar been. Moest het dan altijd zo moeilijk gaan? Kenneth gooide het stuur om en vloog richting een boom en zwierde toen naar de zijkant in de hoop de Mightyena tegen de boom op te slaan.

Kenneth hoopte dus heel erg dat Cecille geen lange nagels had. Hij had toevallig geen toen pleisters bij zich voor Viktoria. Maar nu terug naar de koers. Een u-bocht en daarna stak hij zijn hand uit. Niet om aan te geven dat hij naar rechts is. Nee, hij deed het om alsnog Felix op te pakken en mee te nemen. Daarna ging de koers naar de rivier. "We gaan naar het kasteel." Zelfs in dit soort situaties bleef Kenneth een koel hoofd houden. Hij kon net zo goed even zijn plan vertellen. Ze hadden wel tijd toch? Ze waren van de Mightyena af, dus de rust was wedergekeerd. Toch? "Vermoedelijk krijgen we daar meer antwoorden op onze vragen." Kenneth deed niet vaak aan hopen. Maar dit keer was hij aan het hopen. Hopen op antwoorden.

Bla bla bla. Jammer jammer. Zeur zeur. Dat was alles wat Kenneth ervan mee kreeg. Het ging er bij hem bij een oor in en bij het andere weer uit. Onbelangrijke zaken moest hij nou eenmaal filteren. Hij schatte de overlevingskans van alle andere kandidaten maar bar laag in zonder hem. En dat was nog niet eens een arrogante uitspraak. Als hij er niet was geweest, waren er geen Pokéballs gevonden, en hadden mensen zich niet van de Mightyena kunnen redden. Er was een mogelijkheid dat iedere kandidaat bij het kasteel uit moest komen. Vandaar zijn keuze. Het was ook het enige andere interessante punt op dit eiland. Een plus een is twee, zogezegd. Vrij gemakkelijk vlogen ze over de rivier. Kenneth besloot even de hoogte van de helikopter wat op te voeren. Misschien kon hij van een hoger punt wat meer van de situatie zien. Hopelijk had er niemand hoogtevrees.

-Krak- oeps.. ze dalen.. dat wordt een crash!