Silent Screams +Riddle

Dus ze waren officieel weer bij elkaar. En hell hij was daar blij mee. Nu stond hij dan ook weer voor het huis waar hij euh, had gewoond. Echter had hij, nadat de blondine het had uitgemaakt tussen de twee, had hij of eigenlijk eerder Eric, al hun spullen ingepakt en in de team rocket basis in een kamer gedropt. Dit was dan ook enkele dagen daarna geweest. Dit betekende dus eigenlijk ook, hij had de sleutel van het huis niet meer, die had hij daar namelijk achter gelaten. Hij belde een enkele keer aan, nu moest hij gewoon gaan wachten tot Riddle de deur open zou gaan doen. Damn, waarom was hij zo zenuwachtig voor zoiets? Nathan had er echt geen enkele reden voor, want euh ja, ze waren al zo lang bij elkaar geweest. Hoe moeilijk kan dit dan nou zijn, als hij al zowaar een anderhalf jaar met haar in een relatie had? Omdat dit anders was. Er was njet echt een andere reden. Maar hij moest die gedachten opzij zetten,  het mocht inderdaad wel anders zijn, maar dat betekende niet dat ze weer verder konden.

Zelf had hij eigenlijk maar kleding aangetrokken die voor hem nu wat standaard wat, maar het was wel vrij netjes dus eh ja, het zou er wel zeker mee doorkunnen. Het duurde dan ook absoluut niet lang nadat hij de bel had ingedrukt voor er werd opengedaan, maar nog woordat de jongen een normale reactie kon geven, hing Riddle al letterlijk om zijn nek. Wel liet ze hierna weer los, om vervolgens te zeggen dat hij binnen kon komen, gelukkig, anders was het dan nog steeds niet echt goed tussen die twee. Hij stapte dan ook naar binnen, om te grinniken bij haar woorden. "Zal ik doen." sprak hij dan ook met een glimlach op zijn gezicht. Wow, hij was echt lang niet hier naar binnen geweest, dat was iets dat hij zich nu bedacht. Nee, hij was zelfs niet eens gegaan naar Anistar die hele tijd, zo was het zelfs. Het was goed om weer terug te zijn. Dat vond hij wel zeker. Hij ging zitten op de bank, alles was eigenlijk vrijwel hetzelfde, maar ja euh, zonder dat zijn spullen er dan lagen, die er wel ooit hadden gelegen. Hij leunde wat achterover. Het was weer goed om hier te zijn. Het was hem eerder opgevallen dat Riddle richting de keuken liep, waarschijnlijk om wat drinken voor haarzelf te pakken. "Wil je voor mij ook wat meenemen?" vroeg hij, had genoeg zodat zij het kon verstaan.

Zodra hij de blondine dan ook had gevraagd of zij ook wat kon meenemen, klonk er luid en duidelijk dat ze dat wou doen. Hij glimlachte even, dan hoefde hij er niet moeilijk heen te gaan lopen. Ze kwam dan ook al terug lopen met twee glazen cola in haar handen, waarna ze beiden glazen zette op de tafel. "Dankje." klonk er van hem, waarna hij met zijn gele ogen Riddle volgde, welke naast hem ging zitten en de groenharige ging aankijken. Zelf bleef hij ook uiteraard gewoon terugkijken, want waarom niet? Er werd gesproken dat ze blij was dat hij hier weer is. "Ik ben daar ook blij mee." en dat was hij weer zeker ja. Hij was op het moment blij met zoveel dingen, hier weer zijn, dat hun weer samen waren. Hij kon op die manier op wel even doorgaan hoor. Hiervoor had Nathan dan ook een enorme glimlach op zijn gezicht, of voor zover hij een grote glimlach kon trekken dan.. Hij was gewoon blij, dat was het.

Het was heel erg stil, er stond namelijk geen tv of radio aan en blijkbaar was er niemand anders thuis dan hun twee. Maar dat was niet erg, absoluut niet voor nu dan eigenlijk. Hij fronste even kort hoe de blondine hem ineens plagerig aankeek, maar dan had het nu wel eerder een liefdevolle frons.. Voor zover dat dan eigenlijk een ding was. Er werd gesproken dat ze 'dit' ook gemist had. In de eerste instantie wou hij gaan vragen wat 'dat' dan ook mocht zijn, maar al snel kreeg hij een tjeen wat het was. Namelijk ging Riddle met haar armen om zijn nek hangen en tegen hem aanleunen. Zelf had hij zijn armen over haar rug heengeslagen. "Ik ook." sprak hij, om vervolgens zacht met zijn hoofd op de hare te steunen. Hij zou wel weer voor eeuwig kunnen gaan zitten zo, enkel was dat niet echt een optie, ook hun moesten namelijk met dagelijks leven doorgaan en konden de tijd niet stoppen. Hij had zijn ogen wat lichtjes gesloten, gewoon omdat hij ook zo even van het moment kon genieten. Hij had dit, nee, haar gewoon echt veels te veel gemist.

Hij had nog niets van zijn cola gedronken, maar voor nu had hij het even wat druk met iemand anders, dus zijn gedachten waren dan ook absoluut niet bij het drankje. Hij ademede gewoon rustig in en uit, terwijl de jongen wat met haar haren begon te spelen. Hier dan ook zeg maar een klein plukje ervan te pakken en het wat rond zijn vingers te laten gaan. Riddle leek een diepe zucht uit te slaan, om wat dicher tegen hem te gaan leunen. Hij opende zijn ogen weer even bij haar vraag, maar toch bewoog hij zich amper. "Dat zou wel goed zijn ja." maar dat kon jammer genoeg niet, en daar waren ze allebij vast en zeker maar al te bewust van. De twee waren weer stil, maar dit was een stilte die hij maar al te graag had eigenlijk. Hij was gewoon blij dat hij haar weer in zijn armen kon houden, precies zoals ze mu dan ook zaten. Het was mu gewoon perfect, of nou bijna eigenlijk. Het scheelde in welk geval een hele boel dat Eric nu gewoon diens mond hield. Hij wist dat deze aan het 'meekijken' was, maar er was geen commentaar gekomne, helemaal niets.

Er heerste een heerlijke stilte. Er was dan ook niet dat voelde alsof er tussen de twee zou moeten komen, kon het maar voor altijd blijven zo. Gewoon zo in elkaars armen liggen en daar blijven, wat had hij dit echt gemist. Het was ondertussen zacht te horen van Riddle hoe er nog iets instemmend had geklonken. Hij was er niet geheel zeker meer van hoe Riddle erbij lag nu, maar hij voelde zoch norgal moe. Waarschijnlijk kwam het gewoon doordat ze hier gewoon rustig lagen en euh ja, het maakte hem gewoon wat moe. Hij had dan ook eigenlijk gewoon niet vermoedend zijn ogen dichtgedaan, er zou vast wel niets foutsgaan.. Toch? Nee joh, natuurlijk niet. Hij hoopte eigenlijk maar vooral dat Eric normaal bleef doen en gewoon even geen controle nam, dat zou toch heus niets tevele gevraagd zijn? Zijn ademhaling was ondertussen rustig en regelmatig geworden, terwijl hij in een lichte slaap was gevallen. Ze waren weer samen, hoe zo een 'simpel' iets twee mensen weer super blij konden maken was een wonder.

Oke, Nathan was dus in slaap gevallen. Het had dan ook even geduurd, of aeric had het alweer overgenomen. Echter tja, Riddle lag dus op hem en al was het alles behalve dat hun twee nou bepaald best buddies waren, of eigenlijk in welk geval, dat hun 'relatie' dezelfde was als die van haar en Nathan. Maar de jongeman moest ermee gaan leven, en dat wist hij. Dus hij zou er maar het beste van moeten maken he? Maar de blondine lag dus nog, flink slaperig op hem, iets dat hij ergens toch maar niet super erg vond. Wakker worden met een, eerlijk gezegd best goed uitziende chick op je was wel een goal hoor. Hij rolde echter even met zijn gouden ogen toen er wat werd gemompeld door haar, over dat ze moe was. "Omdat je ook net wakker bent." het was duidelijk te merken al aan zijn stem dat dit Eric was, al kwam het puur omdat hij sommige letters, zoals de 'k' en de 'w' niet normaal kon gaan uitspreken. Tja, dat kwam puur omdat dit nou geen letters waren in zijn eigen taal. Het was ook niet iets dat even snel kon veranderen, dat de jongen dan die letters -met nog anderen- even snel kon gaan leren spreken, of normaal in welk geval.