Silent Screams +Riddle

Oké, ja, wat zou hij haar nog meer kunnen vertellen..? Zijn volledige naam zou een optie zijn, echter of Riddle deze dan ook daadwerkelijk kon verstaan en onthouden, dat was zeker een tweede. Oh, zijn leeftijd, want eh ja, hij was ouder dan Nathan. Eerst hadden ze het nog even over zijn hobby en dat hij het te casual had gezegd over een flirt te zijn. Hij werd dan ook wat verbaast aangekeken, vooral waarschijnlijk om het feit dat hij dat laatste had gezegd. Heh. Haar antwoord begon eerst over het gitaar spelen, over dat ze van het instrument hield en eigenlijk wel bijna elke. Al was deze, de viool en de piano toch wel haar favorieten. Oh! Hij wist anders wel wat dat hij kon gaan voorstellen. "If I have my guitar with me, you want me to play something then?" dan kon en hij het ding weer eens bespelen, en zij er immers ook nog eens wat van horen. Dus dat was eigenlijk wel een goed idee hoor, vroeg je het Eric. Er was een grijns op zijn gezicht gekomen toen er werd gesproken dat ze niet zeker was wat zij ervan vond dat hij een flirt was, maar er niets over kon zeggen omdat hij toch niet helemaal Nathan was. Hij kwam expres iets dichterbij, om licht naar kin vast te pakken, haar daarbij dwingend hem aan te kijken. "But this body is definitely his." hierbij had hij weer zijn stem expres verlaagd.

In welk geval leek zijn voorstel om een stukje gitaar dan te gaan spelen haar wel aan te staan, want er werd dan ook een enthousiaste 'sure' gesproken en kijk, daarvoor zou hij het dan wel willen doen. Volgende keer als hij dan hier was, of als Riddle weer eens op de basis was en hun spullen lagen daar nog, zou hij dat dan maar eens moeten gaan doen. Echter bij het volgende, was de situatie weer een stuk anders, vooral dan uiteraard eigenlijk door hem. Bij zijn woorden en de actie van dat hij haar kin had vastgepakt, leek ze weer rood aan te schieten. Er werd hierna gemompeld dat ze dat wist, waarna ze van hem wegkeek. Nu was er voor hem dan weer het 'voordeel' dat hij haar kin vasthad, in andere woorden, zij kon haar hoofd niet afwenden. Hij wist niet precies hoe ze hier erover nadacht, maar aan haar uitdrukking en reacties kon hij er wel het een en ander aan dingen gaan opmaken. En het waren goede dingen dan ook. Of eigenlijk, goed voor hem dan wel. Hierna werd dan ook gemopeld dat hij niet hoefde te vertellen dat hij een deel was van Nathan. Het kon namelijk wel flink uitmaken of dit nou wel of niet het geval was, en voor Eric was het wel ja, altijd nu eigenlijk het geval. "That's good." en hell, hij kon hierbij zoveel dingen bedoelen. Dat zou de blondine ook wel zeker weten moeten gaan weten, vooral ze nu wel een beetje wist hoe de jongeman in welk geval was. Hij kwam dan ook expres nóg meer dichterbij, zodat de twee nu bijna op elkaar zaten, nee, personal space was een nogal onbekend woord voor de groenharige.

Zijn woorden leken de blondine enkel roder te gaan maken, maar alsnog hield ze wel haar blik op de zijna gericht. Hij had wel zeker gezien dat die ongemakkelijke glimlach daar ook was verschenen, maar aandacht eraan besteden, dat deed de jongeman weer niet. Het was te voelen hoe haar handen zijn onderarm vast pakten, maar er verder niet mee gebeurde. Echter werd er eel nog gesproken dat zij haar eigen hoofd wel omhoog kon houden. Hij leunde wat naar voren, zodat zijn hoofd nu vlak naast de hare was. Verrassend genoeg had Eric nu wél haar kin losgelaten. "Oh, I know." werd er dan ook in haar oor gefluisterd. Natuurlijk kon ze wel haar eigen hoofd omhoog houden, dat zou nog maar eens wat zijn zeg immers, als je dat niet kon doen. Ach, hij wou er niet verder aan denken, immers had hij het eh, wat te 'druk' met iemand anders. Om het zo dan maar even te noemen. Nog voordat hij iets naar achter weer zou gaan leunen, gaf hij haar voor de tweede keer zelfs, weer een kus op haar wang. Vervolgens leunde hij een beetje meer naar achteren, al was het nog steeds weinig genoeg dat hij flink dichtbij haar zat. Ergens wist hij maar al te goed dat hij ooit eens ermee zou moeten stoppen, maar daar had hij ook eigenlijk absoluut weer geen zin in.

Zodra hij haar weer had losgelaten, was het te voelen geweest hoe de blondine nu ook zijn arm losliet. Bij zijn 'laatste' actie, of voor die enkele secondes de laatste, leek ze erg overdonderd te zijn, waarbij ze dan ook half van de bank afviel. Hierdoor had hij dan ook een geamuseerde glimlach op zijn gezicht staan, al kwam deze dan nu wel zeker voor meerdere redenen. Hij was er wel zeker van dat Riddle die ook maar al te goed zou weten. Kort hierna kwam Riddle weer overeind, van de bank af en mompelend dat ze 'even iets ging doem'. Haha, natuurlijk. "Here you can also do lots of things, Leannán." sprak hij, met nog steeds de geamuseerde blik op zijn gezicht. "An dtuigeann tú leat mé?" klonk er nog in het Iers, waarvan Eric dat eignelijk niet eens doorhad. Echter pakte hij hierbij, ook nog eens extra haar hand vast, om Riddle zonder dan ook maar enig pardon terug te trekken de bank op. Of nou ja, dat probeerde hij, het scheelde wel weer wat hoor hem dan dat hij wel zeker sterker was dan Riddle, maar toch. Nee, ze zou dat later wel mogen doen hoor, als ze iets ander wou doen dan eigenlijk.

Jammer gneoeg werd zijn eerste woorden genegeerd, of dat leek ze te willen doen in welk geval. Echter leek het tweede, daarbij het Ierse stuk, wel haar aandacht te grijpen. Jammer voor haar had hij toen al haar hand te pakken gekregen en de blondine hierbij op de bank getrokken, iets dat hem leek te lukken gelukkig maar ook. Ze kwam dan ook letterlijk vlak voor zijn neus, niet dat de groenharige dat overgings erg vond. Toen er werd gesproken waar hij dan aan dacht, greens hij, kom op zeg, zó moeilijk was dat ook toch weer niet om over te denken? "You know that damn well, don't you?" werd er dan ook gesproken door hem. Hij reageerde niet eens op wat hierna kwam, ze zou met wat nadenken het maar al te goed kunnen weten wat hij toen had gesproken. In plaats van dat, drukte hij nu een kus in haar nek, gewoon omdat het nu kon en hij er vooral zin in had. Die grijns op zijn gezicht verdween dan ook niet toen er werd gesproken dat hij het in welk geval leuk vond. "Like you think it's that bad." alsof hij dat niet zo doorhebben. In welk geval was ze bijna zo rood als een aardbei, dus dat was iets dat hem enkel meer zijn punt zou laten bewijzen.

Er werd niets meer gesporken op zijn eerdere woorden, maar puur al aan haar blik te zien, was het te merken dat zij het maar al te goed wist waar hij het over had. En ja, dat had hij inderdaad zojuist gewoon ze gedaan, haar zonder enig pardon juist in haar nek gezoend. Ze keek hem recht aan, met nog steeds het extreem rode gezicht, maar jammer genoeg een norse stem die sprak dat hij moest gaan stoppen. Ook klonk er nog dat ze niets ging toegeven, met nog een toevoeging van of ze het wel of niet leuk vond. Alsof dat al niet genoeg sprak. Verrassend genoeg legde ze haar hand op zijn wang, maar ze kneep er wel in. Gelukkig voor hem dat het in welk geval niet te hard was. Hij legde zijn hand op de hare, om geamuseerd te kijken bij haar volgende woorden. Al wist hij dat ze iets anders bedoelde, betekende dat niet dat hij hier op zijn eigen manier erop in kon gaan. Zonder het dan ook eigenlijk volledig door te hebben, liet hij zijn tong deels over zijn lippen gaan. "That's what I'm talking about." om het erger, of beter, te maken, leunde hij weer naar voren, maar om nu dan zelfs een kus op haar lippen te drukken, brutaal als het maar kon. Hijzelf had hier maar geen enkel probleem mee, iets dat heel erg duidelijk was.

De blondine leek erg verbaast te zijn bij zijn actie en woorden, ze zou maar eens moeten weten wat er daarna ging gebeuren. Zodra hij dan ook naar voren leunde voor die kus, leek Riddle als eerste haar hand bij zijn wang weg te halen, als een poging om naar achteren te gaan leunen. Gelukkig voor hem was ze hierbij te laat mee, want alsog had hij in welk geval wel dat voor elkaar gekregen. Nú viel de blondine wel wat naar achteren, daarbij hem echter aan zijn shirt meetrekkend. Hem hoorde je er zeker niet over klagen, het mocht erg zijn, maar het was waar. Pas op het moment dat hij weer werd losgelaten, lag Riddle met haar rug op de bank en de groenharige letterlijk over haar heen, heerlijk gezellig zeg. Zij mocht inderdaad niet genoeg kracht hebben gehad om de jongeman volledig op haar te laten liggen, maar dat hield nniet in dat hij daar niet een beetje mee hielp. Zo hing hij dan nu ook letterlijk boven de blondine, ook hallo~ De reactie die ze erbij gaf, hielp niet bepaald veel, of nou ja, het liet de 'sorry' in haar woorden niet bepaald geloofwaardig overkomen. "Are sure that you're 'sorry' about it?" klonk er dan ook extreem plagend van hem, waarbij hij zijn vingers langzaammover haar gezicht liet glijden, langzaam meer en meer naar beneden.