Silent Screams +Riddle

Hij was maar gaan zitten op de bank, had ondertussen zijn glas cola opnieuw bijgevuld en het zichzelf gemakkelijk gemaakt. Ondertussen had de jongen zijn holo caster maar gepakt, om hierbij even gewoon wat ermee bezig te zijn. Voornamelijk dan bijvoorbeeld het nieuws checken, of er nog iets belangrijks gaande was waar hij echt op de hoogte van moest zijn. Echter leek dit niet het geval te zijn, ergens gelukkig maar ook eigenlijk. Hij keek even kort richting de trap toen daar voetstappen te horen waren, om Riddle uiteraard te zien die dus nieuwe kleding had aangetrokken. Ze ging naast hem op de bank zitten, om vervolgens de tv aan te doen en daar maar naar te gaan staren. En toen vloog de deur ineens open. Kort fronste hij, kijkende naar het gestalte die naar binnen stapte. Riddle's vader. Leuk, dus niet. Hij wist al dat de man helemaal niets met Nathan had, en het zou de jongeman dan ook niets verbazen als deze ook al wist van Riddle wat er was gebeurd. Ja hoor, zodra hij dan ook was opgemerkt door de oudere man, was er meteen een afkeurende uidtrukking op diens gezicht te zien. Oh wat zo vreselijk gezellig ook zeg.

Oh dear, dat kon maar weinigs goeds betekenen dat die man hier nu was. En ja hoor, hij werd vreselijk nors aangekeken en Riddle zat er zowaar bij als versteend. En daar begon de hel al, met een snauw waarom hij hier was. Euh. Echter leek de blondine al het woord te nemen, gelukkig voor hem in welk geval. Snel stopte de groenharige zijn holocaster weg, nu was immers nou niet bepaald het beste moment ervoor om op het ding te blijven kijken. Andoluut niet nee. Hij werd hulpeloos voor even aangekeken, euh oke, hij moest helpen. Echter had hij maar weinig tot geen tijd om echt iets te helpen kua reactie, want ze begon al verder te praten. Over hoe het bijvoorbeeld een grote vergissing was geweest en dat ze nog niet de tijd had om het te vertellen. Er werd ook nog gesproken dat ze geen nee tegen hem zou zeggen, om nog zijn kin vast te pakken. Hij greens even toen dit dan ook werd gedaan. "We hebben het erover gehad en zijn nu dan ook weer bij elkaar." sprak hij, om zonder pardon Riddle wat naar hem toe te krijgen, door middel van een arm om haar heen te gooien. Smooth hoor Eric. Echter zou het, door dit kleine ding, wel heel duidleijk moeten zijn voor Riddle dat hij het eigenlijk was, en niet Nathan. Het was dat ze het nu even wat euh te 'druk' hadden om daar zorgen over te maken, al moest hij wel nog steeds deze act ophouden van Nath voor haar vader. Het was namelijk niet dat hij nu al wou dat deze erachter kwam. Of eigenlijk gewoon ooit.

Het leek er wel zeker op dat hij een goede imitatie van de jongen had, want dat was in welk geval wel iets waar deze intrapte. Zodra hij dan ook namelijk was uitgesproken, snoof de man even kort, om vervolgens scherp te spreken dat het maar belangrijk was dat Riddle blij was. Hij slikte net aan niet. Heerlijk gezellig ook he, om door de vader van je vriendin, of eigen Nathan's maar toch, te worden bedreigd. "Maar natuurlijk." sprak hij dan ook met een 'glimlachje', om vervolgens dan ook brutaal haar een klein kusje op haar wang te geven. Kijk eens aan, het kwam en voor de situatie uit én Eric hoorde je er al zeker niet over klagen. Zijn ogen volgden nog even hoe de man naar de keuken liep, om vervolgens terug te komen en de twee nog even een te staren. De groenharige had nog zeker een glimlach op zijn gezicht staan, eigenlijk kwam zijn gehele act wel heel goed over. Het zou maar wat zijn als deze dat immers niet deed. Haar vader stond vervolgens nog even in de deuropening, om vervolgens te verdwijnen en de deur dicht te gooien. Phieuw, dat scheelde echt vreselijk weinig. Echter was het geweest dat hij, zelfs nu, haar nog steeds vasthield, oeps. Ach, zo heel erg was het hues niet hoor.

Vrijwel meteen had de blondine een rode kop gekregen, iets dat wel erg mooi was voor hem om te zien. Kort lachte hij dan ook, al had de jongeman wel de imitatie die hij deed van Nathan gestopt, vooral gezien het nu weer onnodig was. Er werd voor een kleine tijd door haar gewoon naar voren gestaard, al keek ze hem toch wel uiteindleijk 'nors' aan. Doordat de blondine enkel het gesicht van een tomaat had, was dit nou niet geweest dat het er dan ook echt nors had uitgezien, dus hij moest enkel maar grijnzen. Er werd gesproken of hij het erg vond, vervolgd door dat hij het haar 'erg moeilijk' maakte. Hij bleef haar aankijken, zelf toen zij had weggekeken. "Like it was that bad, a thaisce." expres had hij de toon van zijn stem wat verlaagd, op zo een manier dat het eigenlijk dan ook wel vrij sexy had geklonken. Om het erger te maken; zijn blik hielp er ook niet bepaald veel mee, gezien deze ook een soort van charmante uitdrukking had gekregen. Hijzelf? Hij vond het geweldig om dit zo voor elkaar te kunnen krijgen. Of nou ja, om dit te doen was eigenlijk al iets dat gewoon eigenlijk in zijn karakter zat, dus zo een heel raar iets was het ook weer niet eigenlijk.

Zodra ze had gezien hoe hij haar nad aangekeken, werd de blondine nog roder, niet normaal meer was dat. Echter had hij het wel allemaal expres uitgelokt, dus hij had dit kunnen gaan verwachten. Er werd zacht gesproken dat ze niet eens ging vragen wat hij zojuist voor bijnaam had gebruikt, dus der vertaling er eigenlijk van. Ook klonk er mog dat hij dit leuk leek te vinden, erg leuk. "Just like I could make you like it a lot." kwam er dan ook als vreselijk fout antwoord van hem. In Eric's ogen was dit gewoon 'normaal', dus dan deed hij dit ook gewoon. De jongen bleef de blondine dan ook aankijken op dezelfde manier, maar dan nu ook erop lettende hoe ze hierop reageerde. Bij het laatste dat klonk, grinnikte hij licht. Gelukkig maar dan ook eigenlijk voor hem dat het niet werkte. "No, that certainly doesn't work now." sprak hij geamuseerd. En al mocht het misschien niet zijn dat Nathan hem niet kon gaan vermoorden, het kon wel zeker zijn dat de ander hem ging irriteren, oo wat voor manier dan ook eigenlijk. En nee, al klonk dat niet aannemelijk, het was toch niet dat deze het zich ging herrinneren.

Hij werd beduust aangekeken bij zijn woorden, waarna er vreselijk twijfelend had geklonken om dat maar niet te doen. Uiteraard had hij nog steeds die glimlach op zijn gezicht, want waarom zou hij niet? "And why then does it seem like you're doubting yourself?" Hij reageerde niet echt meer op de opmerking van dat hij veel minder subtiel was dan Nathan, alsof dat namelijk niet duidelijk genoeg was zeg. Jammer genoeg had de blondine alweer haar aandacht op de tv gericht, maar dit leek ook niet voor al te lang te duren. Ze boog zich namelijk wat voorover en zijn kant op. Onhandig als Riddle dan ook was, verloor ze op wat voor manier dan ook haar balans, om half op zijn schoot te vallen. Hij had voor even een geamuseerde uitdrukkig op zijn gezicht gekregen. Ja, dit was namelijk wel weer iets dat hij leuk vond. Al snel werd er door haar de afstandsbediening gepakt, die hoe dan ook bij hem was gekomen, waarna ze weer overeind kwam zitten. "If you wanted a piece, you could've just said so. No need to fall on me." sprak hij, om weer even een knipoog te geven. Somebody stop him. jammer genoeg was het wel, dat door haar korte moment van onhandigheid, ze was 'losgekomen' van zijn arm. Deze had hij dan ook wel weer bij zichzelf gelaten.

Hij werd rechtstreeks en vrij droog ook nog aangekeken, waarop hij uiteraard gewoon terug bleef kijken. Voor een moment werd er niets eigenlijk gezegd. In welk geval leek ze blij te zijn met het feit dat hij haar nu had losgelaten, pft. Er werd gesproken dat als ze iets van hem 'nodig' had, hij het wel zou horen. Enkel damn, die glimlach maakte het zeker af. "I'd love to." werd er op een zelfde soort mamier geantwoord door de groenharige. Er klonk ook erbij nog nors dat ze niet aan haarself twijfelde, kort grinnikte hij. "Oh sure you don't." ondertussen was hij wat gaan verzitten, omdat hij uiteraard nu niet meer Riddle vast had. Echter bij haar vraag fronste hij lichtjes. Iets over hemzelf vertellen? "And what would you want to know then?" ja, wist Eric veel wat te vertellen. Zelf vond hij niet dat hij euh het meest 'interessante' leven leidde, nee, allesbehalve zelfs. Maar oke, dat lag blijkbaar in de ogen van andere mensen dus heel erg anders. Niet dat hij dat nou bepaald ongelijk zou kunnen gaan geven, maar toch. Ondertussen had zijn zijn glas cola weer vastgenomen, om er een slok uitmte nemen, Riddle hierna wat vragend aankijkend.

Hij fronste enkel even bij haar woorden, al was het dan nu wel wat geamuseerd. Hij geloofde haar nog zeker niet, vooral omdat zij juist eerder nog twijfelend had geklonken. Oh well. Hierna waren ze aan het praten over euh, hem. Omdat de blondine enkel meer over hem wou gaan weten. Zodra Riddle weer begon te spreken, was het dan ook geweest dat zij eerst begon over wat ze wel al wist, vervolgd met dat hij wel meer kon vertellen. Hij dacht voor een moment even na, tja, wat kon hij nou eigenlijk vertellen. "Well, I like to play guitar and sometimes sing along with it for example.." echt, hij zou daadwerkelijk geen idee hebben wat meer te vertellen, want al was hij ook anders dan Nathan, waren ze ook ergens weer hetzelfde. Het was gewoon moeilijk uit te leggen. Ook Riddle 'beschreef' het al zo, en hij wist wel wat ze eigenlijk bedoelde ja. "I'm sure you've noticed, but I'm kind of a flirt." hij ging er niet eens over liegen ook, want euh ja, het was gewoon zo. Wel, dat waren dan in welk geval al drie dingen, dus dat was iets blijkbaar.