Tragedie en Komedie [Open]

Net toen hij de kans kreeg om de politie te bellen was de batterij leeg. Well, je zal maar moeten roeien met de riemen die je hebt. Dat is trouwens een uitspraak die Kenneth altijd al raar vond. Riemen doe je om je broek, daar roei je niet mee. Wat hij daarna zag gebeuren had hij kunnen voorspellen. De heldin sprong de mand in als het ware. Wat ging ze doen? Fistfight? Het kon hem eigenlijk niet zo boeien meer. De kinderen waren zijn prioriteit.

Hij was de situatie nog eens helemaal aan het nagaan toen hij plots één van de twee Adultus leden hoorde roepen: "Nog één stap, en we laten de ballon neerstorten op de kinderen!"

Hij wist dus niet precies wat er boven hem was gebeurd, maar toen hij naar boven keek zag hij Cecille met haar handen in de lucht. Dat luchtte eerlijk gezegd wel op. Hij had de consequentie in ieder geval niet willen aanzien.

Wat hij echter niet had gezien door alle heisa, was dat Vinton weer zijn eigen gang aan het gaan was. Deze keer was hij het net op aan het klimmen. Sommige kinderen keken met open ogen en hun hand voor hun mond wat de kleine held aan het doen was. Ze wilden natuurlijk niks verklappen. En daarbij, ze hadden hem al eens in actie gezien. Dit gaf de kleintjes pas echt het vertrouwen dat het goed zou komen.

Juistja, hij kreeg mee dat de blondine liever niet zou springen. Met een knikje maakte hij duidelijk aan Hermes dat hij wel even naar boven kon vliegen om haar op te pikken. En dat deed hij dus ook braaf. Het viel Kenneth nu pas op dat zijn team eigenlijk best wel complementair was. De een vulde de ander aan en vice versa. Hij keek mee hoe Hermes naar zijn doel vloog en voor Cecille stopte, zodat ze erop kon gaan zitten. Kenneth keek haar richting in en gaf een goedkeurend knikje.

Vinton was nu bijna helemaal boven aangekomen bij de haak die het net met de mand van de ballon verbond.

Hij kon zien dat Cecille tijd probeerde te rekken. Op zich was dat een goed plan van haar. Dan kregen ze beide de tijd om iets te bedenken. Maar vervolgens vond Sjeems dat hij iets moest zeggen tegen hem. "Hé Emo!" Riep hij. "En als jij die haringen niet verwijderd pletten we de kinderen als nog!" Al weer zo eentje die hem emo noemde. Hij was echt alles behalve. Maargoed, dat zat er wel een beetje aan te komen. Hij wist niet precies hoe die derpos van plan waren om te ontsnappen, maar dit risico zou hij in ieder geval niet nemen. Ook hij begon erg langzaam zijn haringen te verwijderen. Tot ergernis van de team Adultus leden. "Schiet op!" Riep Bessie. "En haal die Pokémon van je weg." De eerste haring werd er toen maar snel uitgetrokken en hij riep al zijn Pokémon, behalve Hermes, terug. Althans, er was er nog eentje die hij niet terug kon halen. Waar zat die fratsboy nu?

Dat mensen zich zo konden opwinden over een woord zoals 'emo' snapte hij niet. Hij vond dat iemand zich pas beledigd kon voelen door woorden wanneer deze betrekking hadden op de waarheid. Daarbij boeide het hem niet hoe hij er uit zag. Dus hij kon enkel reageren op Cecille's uitbarsting met opgeheven wenkbrauwen. Vervolgens was Isak raar aan het doen in zijn ooghoeken, dus keek hij naar wat er aan de hand was. Daarna maakte hij duidelijk dat hij naar boven moest kijken. "Wel heb je.." Mompelde hij. Net op het moment dat Kenneth keek had Vinton het net van de mand weten los te maken en steeg de ballon zachtjes. Maar dat betekende wel dat de Cubone naar beneden tuimelde. En met een heldwaardige snoekduik wist Kenneth zijn kameraad op te vangen in zijn armen.

Met zijn Cubone in zijn armen stond hij op en zag hoe team Adultus langzaam op aan het stijgen waren. Hij beloofde zichzelf dat hij ze de volgende keer wel zou krijgen. Wat niet gaat, gaat namelijk niet. En doelen kun je bereiken. Hij zag ook dat Cecille op Hermes was gesprongen en haar lingua exhibiteerde. Mja, dat hoefde voor hem nou ook weer niet. Wat team Adultus verder deed kon hij niet meer meekrijgen. Ook niet wat ze zeiden. Daar juichte de kinderen naast hem te hard voor.

De team Adultus leden deden snel de brander aan. Op een soort manier hadden zij ook verloren vandaag. Ze hadden zich niet eens de tijd genomen om hun Pokémon, waarmee ze hadden gevochten, mee te nemen. Twee van die prachtige starters.
Hij hoopte maar dat de politie hem zou geloven als hij dit absurde verhaal zou vertellen aan hen. Maar nu was het eerst de bedoeling om iedereen te bevrijden. Hij zette Vinton naast hem op de grond en legde zijn vinger en duim op zijn kin. Ze hebben een net dat niet doorgesneden kan worden. Deze kan met niet te veel firepower worden open gemaakt vanwege de kinderen. Wat te doen?

Hij greep een Pokéball en met een gefrustreerde zwaai hield hij die in de richting van Hermes. Die stuurde hij terug. "Een Pokéball met Teleport.." De volgende Pokéball die open ging was van zijn Ralts. "Heb je ons gehoord?" Vroeg hij koud zonder naar haar te kijken. De blik van Molly ging van Kenneth naar de kinderen en begon zich te teleporteren en de kinderen één voor één mee te nemen. Hij keek Cecille niet aan, maar zijn opmerking was wel naar haar gericht. "Jou Pokémon kun je terug halen door ze in hun Pokéball te stoppen."