Het was nog vroeg in de ochtend dat Mikey diep inslaap tussen de dekens lag met Chase de Pikachu op zijn hoofd kussen. Zijn andere Pokémon lagen verspreid door de kamer maar er was toch wel iets bijzonders gaande. De enige die op het moment wakker leek te zijn was de Flareon die in een hoekje lag van de kamer waar ze tussen haar poten een klein wezentje aan het wassen was. Het was opdat moment dat de Pikachu wakker werd van de kleine geluidjes die de kleine baby Pokémon maakte waardoor de nieuwsgierigheid werd gewekt van het wezentje. Chase sloop voorzichtig van het bed af waarna hij zachtjes naar Zoey toe trippelde op zijn vierpoten die hem zwijgend aankeek. Vervolgens merkte de Pikachu het kleine bruine pluizebolletje op tussen haar voorpoten op en kreeg hij een brede glimlach rond zijn snoetje. “Pikachu, Pika?” fluisterde hij en wees naar de kleine Eevee. Zoey knikte met haar kopje ter bevestiging dat het haar kindje was en de Pikachu keek voor een moment even naar het slapende gestalte van de jongen. Moest hij Mikey wakker maken? Opdat moment werd zijn aandacht getrokken door de kleine bruine Pokémon die zijn grote zwarte kijkers op hem gericht had en deed een poging naar hem toe te waggelen. Alleen zijn kleine pootjes waren nog erg wankel waardoor de Eevee van zijn moeder afrolde en op zijn buik terecht rolde op de koude grond. Het wezentje leek er niet echt van te schrikken omdat hij koppig probeerde om op te staan en naar de Pikachu te wankelen. Chase ving grinnikend het wezentje met zijn staart op waarna zijn moeder hem bij zijn nek vel kon pakken. Zoey zette de Eevee weer tussen haar voorpoten in waarna ze zijn kopje begon te likken. Het geritsel van lakens deed het drietal opschrikken waarna de drie Pokémon omkeken en Mikey slaperig in zijn ogen zag wrijven. De jongen knipperde even met zijn ogen om het slaap eruit te krijgen waarna hij al snel Zoey en Chase in het vizier kreeg. Zijn blik gleed vervolgens naar de kleine Eevee tussen haar voorpoten waarna er een frons verscheen bij zijn wenkbrauwen. Huh.. was dat nou een Eevee bij zijn Flareon? De jongen kwam langzaam van zijn bed waarna hij naar zijn Pokémon toeliep om vervolgens voor de wezentjes neer te knielen. “Flare..” piepte Zoey terwijl ze uit schaamte eventjes wegkeek. De kleine bruine pluizebol tussen haar poten keek hem even onder de indruk aan waarna hij een hand uitstak naar het kleine wezentje zodat hij kon ruiken. Echter verwachtte de jongen niet dat Zoey haar jong op tilde en op zijn hand neer zette waardoor Mikey hem moest ondersteunen met zijn andere hand. De Flareon kwam toen overeind waarna ze zich bij hem voegde en haar kopje tegen zijn bovenarm drukte. Mikey verplaatste de Eevee op zijn armen waardoor hij tegen zijn borst aan lag. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Chase ook dichterbij was gekomen en enkel naar het bruine wezentje staarde. “..hoe gaan we hem noemen?” vroeg hij aan zowel de Flareon als Pikachu die beide opkeken bij het horen van zijn stem. De Pikachu bracht zijn pootje met een bedenkelijk uitdrukking naar zijn kin en Zoey zat enkel naar hem te kijken. Mikey had altijd al een Eevee willen hebben die hij Nero zou kunnen noemen omdat de vader van Zoey zo had geheten. Tenminste hij wist dat de Flareon een hechte band had gehad met haar vader en was er kapot van geweest toen de Leafeon ineens was gestorven. Het zou een prima eerbetoon zijn aan haar vader en de opa van de kleine Eevee want Mikey was ook dol geweest op de Leafeon.
“Wat dacht je van Nero?” vroeg Mikey zich toen ineens hardop af waarna hij zijn blauwe ogen richtte op de Flareon. Zoey leek even na te denken over de woorden van de jongen maar knikte toen instemmend. Hij zag wel een klein beetje dat Zoey er moeite mee had maar de Flareon wist ook wel dat de jongen het goed bedoelde. Haar zoontje Nero noemen was dan ook wat ze het allerliefst wilde op het moment. “..Flare.. Flareon!” zei ze toen enthousiast. De Pokémon drukte haar kopje tegen zijn arm aan waarna Mikey zich naar zijn Flareon draaide en haar kopje aaide. Het was een lief gezicht om te zien hoe zijn Flareon om ging met de hele situatie en dat ze zoveel liefde toonde voor haar baby. Het deed Mikey denken aan zijn eigen moeder die waarschijnlijk al die tijd bezorgd was om hem omdat hij niks van zich liet horen.. oeps. Dat zou hij dan wel doen als hij zijn tweede gymbadge had bemachtigd. Vandaag zou hij gaan trainen op de Aerial Ace van Kenji maar dat betekende eigenlijk dat het nu niet verstandig was om een training in te lassen. Vanwege de geboorte van de kleine Nero. Alleen merkte de jongen al snel dat Zoey niet zo heel erg vrolijk meer naar de kleine Nero keek toen de jongen het bruine beestje bij haar neerzette. Wacht had ze hiervoor niet ook al zo gekeken? “Wil je niet voor Nero zorgen?” vroeg hij toen ineens onverwachts waardoor de Flareon opkeek en vervolgens beschamend haar blik afwendde. Alsof ze iets verkeerds had gedaan. Troostend legde de jongen een hand op haar kopje en streek langzaam door haar borstelige vacht met zijn vingers. “..dat word wel lastig..Zoey..” mompelde hij vervolgens tegen het wezentje dat opkeek. “..maar ik begrijp wel dat het een hele grote verantwoording voor je is,” eindigde hij zijn woorden en aaide de kleine Eevee vervolgens over zijn kopje. Mikey keek even naar Chase die inmiddels zijn oren had laten zakken en kreeg vervolgens een idee. Hij zou zijn moeder kunnen bellen om de Eevee tijdelijk naar huis te sturen maar dan moest Zoey met hem mee gaan. En hij zag de Flareon dat niet echt doen. Ze wilde na al die jaren bij hem zijn en eerlijk gezegd was dat ook niet echt een makkelijke keuze omdat de jongen haar ook had gemist. Zoey had duidelijk even de tijd nodig om alles te kunnen laten bezinken wat Mikey ook wel begreep, maar Nero had zijn moeder ook nodig. Hij zuchtte eventjes waarna hij zijn holocaster pakte en het nummer van thuis in tikte in de hoop tot een oplossing te komen. Vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar het tweetal dat dicht bij hem zat waarna hij zijn holocaster hoorde over gaan. “Hallo met wie spreek ik?” klonk het vervolgens vragend door de hoorn heen waardoor de jongen opschrok door de stem van zijn moeder. “Ja mam ik ben het,” reageerde de jongen met een scheve grijns op zijn gezicht. “Oh Mike, wat goed om je stem te horen,” kwam de verwachtte reactie van zijn moeder waarna de jongen besloot om met de deur in huis te vallen. “Mam.. ik heb een vraag.. wat zou je doen als er onverwachts een baby word geboren?” begon hij vervolgens zijn uitleg waarop zijn moeder aandachtig luisterde naar haar zoon. Mikey legde vervolgens uit wat er was gebeurt zonet maar dat hij ook niet wist wat hij met een moeder aanmoest die niet voor haar kind wilde zorgen. Zijn moeder leek het al snel op te pakken toen hij klaar was met praten en vertelde hem dat ze de baby dan een surrogaat moeder moesten geven. Het klonk niet heel gek in zijn oren maar keek toch even naar Zoey of ze het goed vond. De Flareon leek er geen problemen mee te hebben maar hield het wezentje toch in de gaten. Je kon iemand immers niet dwingen iets te doen waar ze geen in hadden. Het was ook meer om te kijken of zijn Flareon dan later misschien voor de kleine uk kon zorgen als ze dat wilde tenminste. “..Kom je hem dan ophalen?” vroeg Mikey vervolgens maar hoorde al aan de korte stilte dat ze het druk had. “Waar zit je precies?” werd er toen gevraagd. “Verdanturf City.”
Zogezegd zogedaan. Een halfuur nadat Mikey zijn moeder had gebeld liep hij samen met Zoey en Chase aan zijn zijde, en met de kleine Eevee in zijn armen naar de uitgang van het Pokémon Center. Het was niet iets dat hij graag deed maar de jongen had absoluut geen verstand van baby Pokémon en zo’n jong wezentje had zonder zijn moeder veel hulp nodig. Dat Arlo jong was betekende niet dat dit een hele andere situatie was, de Squirtle kon al vast voedsel eten en wist zichzelf prima te redden maar Nero kon amper op zijn pootjes staan en had veel meer verzorging nodig dan zijn Squirtle. Mikey streek neer op een bankje vlakbij het center terwijl hij wachtte op zijn broer die de kleine Nero zou ophalen terwijl Chase bij hem op het bankje sprong. Zoey ging aan zijn voeten liggen waarbij ze probeerde om niet naar de kleine Nero te kijken. Mikey wist eigenlijk helemaal niets te zeggen op het moment want de Eevee besloot zich om te draaien in zijn slaap. Hij had zijn aandacht nu even bij het kleintje waarna hij het rustig over zijn kopje streek met zijn vingers. “Pikapi,” piepte Chase en wees met zijn kleine vingertje de lucht waar een Pokémon vlak voor hun neus landde. Het was een Skarmory die er voor zijn neus stond en al snel stapte zijn broer van het wezen af. “Wow,” bracht Mikey als enigste uit en keek vol ongeloof naar de Pokémon voordat zijn broer zijn aandacht trok. “..je had een Eevee zei mama?” vroeg Milan toen waardoor Mikey zijn blauwe ogen van de Skarmory scheurde en de oudere jongen aankeek. Hij knikte vervolgens en haalde wat dekens weg zodat het kopje van Nero te zien was. “Hij moet wel zijn moeder wilt niet voor hem zorgen,” legde hij in het kort uit waarop zijn broer knikte en zijn handen naar hem uitstak. Mikey overhandigde met veel moeite de kleine Eevee aan Milan die het wezentje in zijn vest stopte waar het veilig zou zijn. Zonder nog iets te zeggen stapte Milan weer op de rug van zijn Skarmory waarna hij even zwaaide en vervolgens vertrok door de lucht. Mikey wierp even een blik op de Flareon die zich al bij hem voegde en vervolgens langs zijn benen streek waarna de jongen door zijn knieën ging en het wezentje geruststelde door haar over haar kopje te aaien. “Het is goed,” mompelde hij tegen de Flareon waarna hij zich toch begon af te vragen hoe ze aan de kleine Eevee kwam. Mikey had geeneens opgemerkt dat ze zwanger was geweest of een ei bij zich had gedragen maar dat was ook niet echt te zien met zo’n dikke wollen kraag om haar nek. En de jongen was nu ook niet zo geweldig met die dingen op te merken. Desondanks voelde hij zich opeens heel erg schuldig dat hij niet op tijd was geweest bij de geboorte van de kleine Eevee want als hij dat wel had gedaan dan had hij haar kunnen geruststellen. Hoe kon hij überhaupt zo stom zijn geweest? Zoey had alles in haar eentje moeten opknappen.
Dat Mikey boos op zichzelf was merkte Chase gelijk waardoor de Pikachu hem aantikte en doordringend aankeek. Zelfs al had hij het kunnen voorkomen betekende nog niet dat hij een slechte trainer was.. je kon niet alles voorkomen.. dit soort dingen gebeurde nou eenmaal. “Pikachu..” zei Chase toen terwijl hij dichter naar zijn trainer toeliep en hem een bemoedigend klopje gaf. Mikey glimlachte even kort naar het gele wezentje waarna hij even een blik wierp op zijn Flareon. Ze had vooral rust nodig en zeker na vanochtend alleen leek ze niet van zijn zijde te willen gaan. De Pokémon was nu echter wel een stuk rustiger dan voorheen. “Well.. misschien word het tijd dat je even je rust pakt in je Pokéball?” stelde hij toen voor aan het wezentje dat even opkeek. Zoey begon toen opeens uitgebreid te geeuwen waarna hij met een lichte grijns de Pokéball van zijn riem pakte. Hij richtte het ronde voorwerp voorzichtig op zijn Pokémon die vervolgens op werd gezogen door de rode straal. Vervolgens keek hij even naar Chase die afwachtend naar Mikey staarde die zich vervolgens uitgebreid uitrekte en even zijn kaart pakte. “Well, we kunnen nu naar Mauville City vertrekken en dan door naar de woestijn even verderop,” sprak hij toen met een kleine glimlach op zijn gezicht tegen de Pikachu die opkeek. Wat woestijn? Wat was hij nu weer van plan? Verward keek Chase even naar de jongen die een mysterieuze blik in zijn ogen had. “Pika?” vroeg Chase toen voorzichtig maar Mikey gaf niet direct een reactie. “Dat zul je daar wel zien.” Grijnzend draaide hij zich om waarbij hij zijn kaart in zijn tas stopte en vervolgens een sprintje trok richting de route naar Mauville City. Chase bleef even kort staan maar kwam toen gelijk in beweging en rende snel zijn trainer achterna voordat hij achterop raakte.
