Tragedie en Komedie [Open]

Onderwerp: Tragedie en Komedie [Open] ma apr 04, 2016 10:26 am

De volgende plek waar hij aan kwam was Verdanturf Town. Hij vond het wel prettig dat hij hier wat makkelijker kon ademen. Het leek hier as-vrij te zijn door de wind. Hij wist niet goed wat er hier allemaal te doen was, dus hij ging maar eens op onderzoek uit.
Na een tijdje gelopen te hebben hoorde hij muziek en mensen luid spreken. Hij liep de hoek om en trof een grote groep mensen aan. Hij ging erbij staan en zag temidden van het stadje een openlucht theater. Er werd een toneelstuk opgevoerd. Hij wist nog niet waar het over ging, maar eigenlijk was hij wel heel benieuwd en bleef er dus bij staan.

[Open]

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] wo apr 13, 2016 6:51 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Oké, een toneelstuk opvoeren was een intens karwei als je ook aan props en alles moest denken. Het verhaal was misschien ook te simpel geworden nu, maar ze had het dan ook van herinneringen moeten doen. Dingen die ze vergeten was, vulde ze zelf aan. Het was een geluk dat ze deze mensen was tegengekomen – al helemaal toen ze vertelden dat ze nog een gaatje over hadden in hun programma en dat opgevuld moest worden. Ze betaalden een goed prijsje voor de opvoering en hoewel het bij lange na niet genoeg was, kon Cecille het niet zomaar afslaan. Daarom oefende ze tot ze erbij neerviel en stond ze nu met haar pokémon op het toneel. Gelukkig was ze niet bang voor een publiek – in tegenstelling tot een zekere Blaziken – en was ze niet de enige persoon die hieraan meewerkte. Muziek en het narraten werd gedaan door de rest van de crew die bij het openlucht theater werkte.

“En dus vertrokken de Lucario en Fiona, samen met hun trouwe Tyrogue, van het verlaten kasteel weg. De draakpokémon was verslagen en Lucario kon zijn taak volbrengen door de prinses naar heer Farquaad te brengen,” werd er verteld. Cecille, Daichi en Sivar begaven zich naar het einde van het podium, waarna de achtergrond werd doorgeschoven en ze zogezegd op een nieuwe plek uitkwamen. Ze wandelden terug het podium op en stopte halverwege. “Is het niet slim om te pauzeren?” sprak Cecille tegen haar pokémon. “De avond valt al snel en dit is een prima plek om te overnachten.” Ze gebaarde naar de achtergrond, waar een grot op afgebeeld stond en het plan om een vuurtje te maken al snel gevormd werd.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] wo apr 13, 2016 10:15 pm

Het leek er op dat de gehele voorstelling al een tijdje bezig was geweest. Op het moment dat hij aan liep een vrouw met lange blonde hare het toneel op met een Lucario en een Tyrogue. Ze hadden het over een draakpokémon. Hij vond dit soort middeleeuwse fantasieverhalen wel leuk en bleef geïnteresseerd kijken. "Dit zou Vinton ook wel leuk vinden." Dacht hij. Hij liet de kleine Cubone uit zijn Pokéball en hield hem in zijn armen. De opvoering was net op het punt gekomen dat ze zouden gaan overnachten. "Benieuwd wat er nu gaat gebeuren."

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 11:21 am

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Cecille liet haar blik voor een paar tellen over het publiek heen glijden en zag dat er een redelijke opkomst was komen zitten. Gelukkig, want dat betekende dat ze wel gewoon uitbetaald werd. Hoe graag de blondine ook wilde entertainen moest er wel wat voor tegenover staan, zeker nu ze dat het hardste nodig had. Vanuit haar ooghoek zag ze nog net hoe iemand zijn pokémon liet verschijnen om mee te laten genieten, waardoor haar mondhoeken onbewust wat verder omhoog krulden. Nice. De nacht viel en ging voorbij zonder iets spannends. Dat was logisch, want ze hadden net nota bene een draakpokémon verslagen. Cecille’s personage was de eerste die ontwaakte en het idee kreeg om een ontbijtje te maken. De rest ontwaakte en na het ontbijt gingen ze weer op pad.

De blondine liep voor de twee en begon zachtjes te neuriën. “Onze helden vervolgden hun weg naar hun bestemming, maar ze waren niet de enige die door de bossen wandelden…” weerklonk de narrator op een ietwat duistere wijze. Cecille zette zich schrap, want zo meteen zou er iemand verschijnen die haar met zich mee zou trekken – weg van haar Lucario en Tyrogue. De man verscheen dan ook een paar tellen later en deed precies zoals verwacht. “Wat doe je?” riep de blondine boos. “Ah, ik red je van dit verschrikkelijke monster, mon cherie!” reageerde haar tegenspeler. Meer mannen verschenen op het toneel, gekleed in dezelfde stukken stof als de eerste man. “Het enige monster waar ik van gered moet worden ben jij,” beet ze hem toe.

Daichi en Sivar namen een gevechtshouding aan terwijl ze omsingeld werden. Cecille keek boos van haar belager naar de rest van de groep, terwijl de narrator weer begon te spreken. “Ze waren met teveel, dat kon Fiona nu al zeggen. Was er maar iemand in het publiek die kon helpen…” Haar ogen gleden naar de toekijkers. Wie zou toe happen?

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 12:30 pm

Helaas was er in de nacht niet meer veel interessants gebeurd. Hij keek toe hoe de helden van het verhaal het bos in liepen. Toen de prachtige Fiona zo maar werd gegrepen door een man begon Vinton heftig te bewegen om uit Kenneth's armen te komen, maar hij bleef hem stevig vast houden.
Het werd zelfs nog erger, ze werden nu omsingeld door nog meer van die rare bosmensen. Maar Vinton wist zich niet los te wurmen uit de greep van de zwartharige. De verteller vroeg om hulp bij het publiek. "Goh, dat is wel een leuke toevoeging zeg." Dacht Kenneth. En dat was nou precies wat hij niet moest doen.
Door de plotseling minder sterke greep van zijn trainer kwam de Cubone los. Hij kwam op de grond terecht en rende naar het toneel toe. "Oh shiddlesticks! Hier gaan we weer.." Hij rende achter zijn Pokémon aan. Eenmaal aangekomen op het toneel zag hij hoe de Cubone naar de eerste de beste bosman rende en met zijn bot mikte op zijn.. eh bramenstruik. Kenneth stond er een paar meter vanaf en hield zijn hand voor zijn ogen. Dit hoefde hij niet te zien.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 1:05 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Waar de blondine – en de rest van de crew – eigenlijk een persoon hadden verwacht, kwam er eigenlijk een kleine Cubone op het podium afgestormd. Cecille fronste in eerste instantie. Het zag er wel schattig uit, maar blijkbaar was het niet de bedoeling dat de pokémon naar het podium kwam gelopen. Tenminste, als ze moest uitgaan van de jongen met het zwarte haar en de manier waarop hij naar hen toe kwam gerend… Het ging allemaal te snel voor haar en haar team om echt grip op de situatie te krijgen. Het ene moment kwam het kleine beestje het toneel op gesprint en het andere moment lag één van Cecille’s tegenspelers op de grond te kreunen van de pijn. Haar blik gleed even over het geschokte publiek heen, hun blikken slechts een spiegelbeeld van hoe zij zich voelde. Vervolgens keek ze naar de jongeman die de trainer moest zijn.

“Euh… We… We houden even een kleine pauze, dames en heren!” hoorde de blondine de narrator stamelen. Tot zover het toneelspel, huh? Het doek ging omlaag en voor ze het wist waren zij en de rest van de crew niet meer zichtbaar voor het publiek. Heet geroezemoes was echter nog wel te horen en Cecille kon niet anders dan zich enorm schuldig voelen. Sivar en Daichi stonden inmiddels bij de persoon die was geraakt door het bot en de Cubone. Zij besloot er ook heen te gaan en knielde naast de Cubone neer. “Hey kleintje,” begroette ze hem met een klein glimlachje. “Je bent toch niet al te erg geschrokken, hè? Die man is geen echte slechterik, maar een… Een acteur. Hij deed alsof.” Ze had geen flauw idee hoe oud de pokémon was, dus ze wist niet echt hoe ze het precies moest uitleggen. Daarom gleden haar paarse ogen door naar de trainer. “Jij hoort bij hem, neem ik aan?” vroeg ze aan hem, de vriendelijke glimlach nog steeds op haar gelaat. Ondertussen werd de gewonde naar de kant geholpen door andere staffleden.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 1:41 pm

En vervolgens hoorde hij de verwachtte pijnkreet. Het was alsof hij de pijn kon voelen. De verteller kondigde een pauze aan en het doek ging achter hem naar beneden. "Misschien hebben ze hier ergens wel ijsblokjes voor de arme stakker." En hij begon in het rond te kijken.
Ondertussen stonden een Tyrogue, een Lucario en inmiddels ook Fiona bij Vinton. En bij het zien van zijn dame in nood sprong hij in haar armen. Hij zou haar beschermen tegen iedereen! Dat ze had verteld dat het allemaal toneel was negeerde hij. Dat kon niet waar zijn.

Kenneth werd aangesproken. "Ja." Zei hij kort. "Blond. rond de twintig. Actrice. Vriendelijk. Vinton. Paarse ogen. Wacht.. Vinton.." Hij zuchtte even. "Mijn excuses voor mijn Cubone." Zei hij terwijl hij zijn handen naar voren hield om Vinton weer aan te nemen. "Hebben jullie een zak ijs?"

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 1:53 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Cecille werd een beetje overrompeld door de Cubone toen hij op haar afsprong, maar ze ving hem netjes op in haar armen. Gelukkig was ze aan dat soort dingen wel gewend en kon ze snel reageren. Wat ervaring met kinderen en jonge pokémon wel niet allemaal voor je kon betekenen. De blondine lachte even om het beest, waarna haar blik naar de jongeman gleed en ze weer overeind kwam. Ze hield zijn Cubone stevig – doch niet zo stevig dat het hem zou hinderen – in haar armen vast. “Maakt niet uit. Ik durf te wedden dat de rest hier over een week wel om kan lachen,” sprak ze grijnzend tegen de zwartharige, waarna ze de pokémon aan hem doorgaf toen hij zijn armen uitstak. Hoe graag ze kleine wezentjes ook in haar armen hield, was hij niet van haar. Cecille haalde vervolgens haar schouders op en keek opzij, naar de man en zijn twee verzorgers. “Ik werk hier verder niet, dat kun je beter aan hun vragen,” biechtte ze op. “Waar heb je het voor nodig?”

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 2:20 pm

Ze zei dat ze er waarschijnlijk over een tijd wel over zouden kunnen lachen. "Geloof me, dat gaat niet gebeuren." Zei hij terwijl hij de Cubone overnam. De blondine leek het wel een beetje jammer om Vinton af te staan, maar Kenneth had er niet zo veel behoefte aan dat iemand anders op zijn Pokémon zou gaan passen. Vooral niet zo eentje als Vinton.
Ze wist niet waar het ijs was en vroeg waarvoor hij het nodig had. "Die man gaat het nodig hebben." En ineens scheen er wat zonlicht in zijn ogen. Het doek ging weer omhoog. In paniek deed hij het enige dat hij van toneel wist. Hij ging staan zoals Rafiki dat deed met Simba toen ze hem aan het dierenrijk lieten zien. Maar dan uh.. met Vinton.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 2:48 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Deze knul was kennelijk niet iemand die van grapjes hield. Dat weerhield Cecille er niet echt van. Toch viel ze nu even stil omdat ze niet wist hoe ze hierop moest reageren. Sure, ze wist niet hoe pijnlijk zoiets voor een man was, maar ze had ook vaak pijnlijke stommiteiten begaan waar ze nu wel om kon lachen. Een wat geforceerd lachje verliet haar mond om de stilte te maskeren. Gelukkig nam hij zelf al het voortouw door naar het ijs te vragen. Cecille wierp weer een blik op de man en fronste. Het zou haar eigenlijk niet moeten verbazen omdat ijs voor bijna alles gebruikt werd als het op pijnlijke klappen aankwam, maar ze had nooit geweten dat zoiets ook… Y’know. Voor de blondine echter kon reageren dat ze zo wel even konden vragen of het met hem ging – aangezien hij al hulp genoeg leek te krijgen – ging het doek weer omhoog.

Was het niet voor het kleine publiek dat er nog steeds zat, dat helaas een flink stuk verminderd was sinds het ongelukje, dan was ze meteen in lachen uitgebarsten om de zwartharige zijn reactie. Er stonden nu echter een flink aantal ogen op hen gericht en Cecille raakte zelf ook een beetje in paniek. Moesten ze nu een ander toneelspelletje opvoeren om het ongeduldige, teleurgestelde publiek op te beuren? Zoals altijd wanneer ze een keuze kreeg voorgelegd, ging er maar één gedachte door haar heen. Muk it. Tijd voor een simpele versie van de Litleo King. “Dames en heren! … Kimba!” sprak ze vlug, waarna ze trots naar de Cubone gebaarde en nadacht over haar volgende improvisatie. Dit ging echt een slechte productie worden, had ze zo het idee.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 3:10 pm

Er waren een stuk minder toeschouwers, maar ze moesten schijnbaar wel verder. De vrouw kondigde Vinton aan als Kimba en het publiek begon te klappen. "Wat vinden ze daar nou goed aan? Zo simpel als dat? Dat kan ik ook wel.'' "En ik, Nafiki," Sprak hij luid. "presenteer u de zoon van Mufaba!" Hij zetten een paar stappen naar voren. Maar hij bevroor. Normaal kon hij altijd zo snel denken en oplossingen vinden, maar nu kon hij niks bedenken. Paniek!

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 5:53 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Tot haar genoegen besloot de jongeman mee te spelen. Cecille glimlachte dankbaar naar hem, al viel die glimlach weer van haar gezicht toen ze verder moesten en de zwartharige duidelijk geen idee had hoe hij dit aan moest pakken. De blondine wierp vlug een blik op haar Tyrogue, geluidloos vragend of hij de rest van haar pokémon kon waarschuwen. Die stonden vast ergens achter de set, want hun beurt was nog lang niet geweest in hun originele toneelspel. Sivar liep langzaam van het podium af. “Ah, maar missen we niet iemand?” sprak Cecille in haar eigen narrator stem. Ze keek even rond alsof ze echt aan het zoeken was. “Waar is de zus van Mufaba? Die hoort bij de ceremonie aanwezig te zijn!” Een mannetjespokémon die de rol van de broer in het originele verhaal kon spelen had ze niet. Daarom koos ze maar voor een zus. Het duurde even, maar Rolafro kwam toen het podium op en cirkelde om Daichi heen. Kennelijk had de Bouffalant zichzelf uitgekozen als de zus en de Lucario als Mufaba. Daar kon ze wel mee werken.

Cecille nam de stem van Rolafro op zich terwijl ze zich van het podium af gaf, proberend de jongeman met zich mee te krijgen. “Doe jij de stem van de Lucario,” sprak ze hem vlug toe. Hij leek het verhaal immers ook te kennen. “Kijk, daar zal je mijn lieve broer hebben die besloot zich te mengen met het gewone volk.” Cecille hield haar blik inmiddels op de pokémon gericht. Daichi leek een beetje uit zijn doen, niet helemaal begrijpend wat verder wat hem werd verwacht, maar Rolafro vond het prima om hem te begeleiden zo te zien.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 6:19 pm

De vrouw probeerde hen beide op een slimme manier van het podium te krijgen. Hij zette Kimba voor Mufaba en zei: "De koning zal u nu toespreken!" En hij liep van het podium af. Hij fluisterde even: "Bedankt." Naar de blondine en begon zo goed als hij kon een koningstem na te doen. "Ik zal nu mijn kind in mijn armen nemen." Als ze dan toch moesten improviseren was het misschien wel slim om de spelers een beetje te laten weten wat ze moesten doen. "Ehm.. en ik.. zie mijn zus daar staan. Het leek er op dat ze me wilde spreken." Zei hij toen maar.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 9:51 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

De blondine glimlachte enkel vriendelijk naar hem toen hij haar bedankte, haar aandacht meer bij het “spetterende” optreden dat ze nu aan het opvoeren waren dan bij de rest dat om haar heen gebeurde. De jongeman gaf haar pokémon instructies en hoewel het hem een seconde of twee kostte om door te hebben dat hij de koning was en hij de Cubone op moest tillen, deed hij wat er daarnet gezegd werd. Daichi keek vervolgens op naar Rolafro, wie al een aardig stuk dichterbij was gekomen. “Mufaba is niet blij dat zijn zus niet bij de presentatie van Kimba was,” sprak Cecille vervolgens. Haar Lucario fronste kwaad naar de Bouffalant. Zij deed echter nonchalant. “Oh, dat was vandaag? Is me vast ontgaan…” acteerde de blondine. Het klonk nog niet eens half zo slecht in haar eigen oren. Ze had wellicht haar roeping gemist.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do apr 14, 2016 10:08 pm

Ah oké mooi, de vrouw wist in ieder geval wel waar ze naartoe moest met het verhaal. Maar wacht eens even. Waarom gaat hij niet gewoon weg? Hij heeft geen enkele verantwoordelijkheid hier. Oh wacht, ja zijn Cubone was natuurlijk nog daar. Achja, dan moest hij maar het beste er van maken. Hij hoorde hoe de zus van Mufaba reageerde en zag hoe ze hem de rug toe keerde. "Keer mij de rug niet toe!" Zei hij overdreven zwaar. "Je kunt maar beter een goed excuus hebben voor het missen van de ceremonie!"

Gesponsorde inhoud

» [open] switching moods [ganzenopdracht] [open]
» [open] A new team member [open]
» Open lucht muziek [Open]
» [open]the one with a Quilava[open]
» [open] the one that falls [open]