Stay with me ~

de jongen duwde zijn gezicht tegen zijn lichaam aan en de lange jongen slikte even, ongemakkelijk. Het was pijnlijk de ander zo te zien, dat moest hij gewoon toegeven... Maar verdomme... "Ik... Ik wil gewoon dat je een goed leven hebt!" Klonk er snikkend. De eenogige gast aaide hem kalmpjes, maar kon het niet laten een vuist van zijn hand te maken. Wat voor iets was dat nu weer? "Als dat betekent dat... dat ik weg moet..." Gvd... nee... Hij trilde en duwde zich meer tegen hem aan... ja dat was goed..... GVD... "Ik snap het niet... Ik weet niet meer wat ik moet doen..." Ugh.. Hij trok de ander wat terug en keek naar hem. "je gedroeg je gewoon als een klein kind! Verdomme! IK was het ook zat ok!" zei hij trillend.. "Maar ga verdomd niet weg! GVD!" hij gilde het zowat uit terwijl zijn handen, die de ander vast hadden, trilden... Gvd... Mel...

De jongen aaide hem kalmpjes, verdomd... Verdomd het voelde goed en dat deed alleen maar meer pijn. Het was net alsof de pijn steeds meer en meer werd en dat voelde totaal niet fijn. Hij werd opeens iets terug getrokken, waardoor hij met betraande wangen naar de ander keek. "je gedroeg je gewoon als een klein kind! Verdomme! IK was het ook zat ok!" klonk er trillend van de jongen af. "Maar ga verdomd niet weg! GVD!" klonk er half gillend van de ander terwijl hij de trillende handen op zijn schouders voelde. Hij knikte langzaam en liet zich voorover weer tegen de ander aanvallen en hugde hem stevig. "Het... Het spijt me..." snikte hij tegen de ander. "Ik was jaloers... het spijt me..." snikte hij tegen de ander terwijl hij hem steviger vast greep.

De ander knikte, gelukkig, ander zou hij erop meppen hoor. Het was gewoon zo dat matt niet goed die dingen binnen kreeg. Als iemand met een serieuze angst voor mensen die hem achterlieten en mensen die verdwenen in zijn leven was deze reactie ok, maar niet helemaal geschikt voor de samenleving. Niet iedereen zou deze angst voelen... Maar goed, het draaide niet om hem, voor een keer. "Het... Het spijt me..." Klonk er snikkend nadat hij voor een hug ging. "Ik was jaloers... het spijt me..." Hij zuchtte even en aaide hem. "Jaloers op de absol...?" sigh... Wat was dit toch een mess...

Het klonk zo raar. Hij was jaloers op een pokémon. Maar het was niet zomaar een pokémon, het was een pokémon die dichter bij Matthew stond dan hij, had hij het gevoel. En dat was de eerste keer dat hij dat mee maakte überhaupt. Meestal was hij de enige die zo dicht bij Matthew stond en nu was dat opeens niet meer, dat maakte hem bang. Heel bang. Hij snapte het niet, waarom was de ander zo close met de pokémon? Verdomd. Hij hoorde de ander even zuchten, waarna de hand even over hem heen ging om hem te aaien. Dit was eigenlijk de eerste keer dat hij zich zo voelde en het voelde totaal niet fijn. Matthew was zijn vriend, niet die van Mika. Jaloers op de absol....?" klonk er even van de jongen af, waarop Mel even fel op keek. "Is dat zo erg!" sprak hij half snikkend tegen de ander. "Jij wordt jaloers op alles wat bij me in de buurt komt en als ik het dan een keer ben, is het niet goed?" gvd... Dat was niet eerlijk.

De ander keek fel op en ondanks dat hij maar een oog kon hij wel zien dat de ander niet echt blij was... Uhm... Oeps..? Sigh.... "Is dat zo erg!" Hij snikte... Hij slikte daarom even en tilde een hand op, om deze op de achterkant van het hoofd van mel te leggen. "Jij wordt jaloers op alles wat bij me in de buurt komt en als ik het dan een keer ben, is het niet goed?" Hij duwde de jongen tegen zich aan en begon hem te aaien, over zijn rug, zijn hoofd. "Zo... had ik het nog niet bekeken, h... Het spijt me..." murmelde hij even, gevolgd door een zacht zuchtje. Hij snapte het vast niet, maar het was vrij lastig voor de ander om er zo naar te kijken... Want... Kom op... Hij bleef door de haren gaan van Melvin en sloot zijn ogen. Dit was helemaal niet verlopen zoals hij wilde, zoals ze beide wilden. Hun hele kleine vakantie'tje had hun bijna zo goed als kapot gemaakt.

De jongen tilde een hand op om deze op zijn achterhoofd te leggen, waardoor Mel even knipperde. Wat nou? Huh? Hij werd na zijn zegje tegen de ander aangeduwd en begon de ander hem te aaien, waardoor hij even knipperde en even slikte. "Zo... had ik het nog niet bekeken, h... Het spijt me..." klonk er murmelend van de ander af, waarna er een zachte zucht klonk. Hij had ook niet gewild dat het zo was gegaan... maar tja... helaas zeggen we dan maar. Niks is zeker in het leven. De ander bleef met zijn hand door zijn haren gaan, waardoor Mel rustig zijn ogen sloot en weer zijn rust probeerde te herpakken. Hij had het gewoon... wat moeilijk. Met zichzelf en met de ander. Het werd langzaam stil van zijn kant af, waarna hij even voorzichtig op keek. "Het spijt me..." sprak hij zachtjes tegen de ander. "Ik heb de hele mini vakantie verpest..." sprak hij zachtjes.

Stilte viel als een dodelijk deken op hen neer, het werd weer pijnlijk en hij slikte even en haalde diep adem... HIj wist niet goed wat nog te zeggen tegen de jongen, hij was in fout geweest, niet? Hij was met zoveel in de fout geweest en nu zat hij hier dus. Hij haalde diep adem en hield een zucht in, wetende dat de ander het niet zou appreciëren zou hij nu gaan zuchten. "Het spijt me..." Klonk er en de jongen aaide de kerel even... Oh Melvin... "Ik heb de hele mini vakantie verpest..." Hm... "Heyhey... de vakantie is nog niet over okay? Dus kom... We kunnen het nog goed maken eh..." zei hij even terwijl hij hem kalm aankeek en even een zoen op zijn voorhoofd plaatste. "Het spijt me echt..." yeah "Maar we kkunnen nog leuke dingen doen niet?" een kleine glimlach rolde opnieuw op zijn gezicht... yeah.

De ander begon hem te aaien. De hand voelde zo vertrouwd aan, hij wilde dat de ander daar bleef door gaan.. Alsjeblieft... "Heyhey... de vakantie is nog niet over okay? Dus kom... We kunnen het nog goed maken eh..." klonk er van de lange jongen af, waarop Mel even naar de ander keek. Echt waar? Kon het nog goed worden? Er werd een kus tegen zijn voorhoofd gedrukt, waardoor Mel even zijn tweekleurige ogen sloot. Hm.. "Het spijt me echt..." klonk er van de ander af, waarop Mel zijn hoofd even schudde. Het was niet zijn schuld... Het was zijn eigen domme schuld. "Maar we kkunnen nog leuke dingen doen niet?" klonk er van de jongen af met een glimlachje, waarop Mel even naar de ander keek en weer langzaam begon te glimlachen en rustig knikte. "Yeah!" sprak hij even met een glimlachje, waarna hij zijn armen rond de nek van de ander sloeg om hem stevig te huggen. Naja.. auw... "Maar eh.... Misschien moeten we dan eerst naar een hotel om.. yk.." Matthew was halfnaakt en Melvin gewond en verbonden met een shirt... Dus...

de ander keek glimlachend op en matt keek hem met een licht vermoeid aan, eindelijk weer een normaal gedrag... dat was fijn om te zien. "Yeah!" Klonk er waarna hij bijna van de bank viel door de hug van de ander. Hij leunde even naar achter en begon hem kalmpjes te aaien waarna hij even diep ademhaalde, oh Melvin... "Maar eh.... Misschien moeten we dan eerst naar een hotel om.. yk.." Uhm... Hij nam terug en knikte even waarna hij langzaam recht stond en even knikte naar Mikaela. DE shiny Absol blafte even tevreden, maar een droog emotieloos gezicht bleef op zijn hoofd plakken. Oh well, sommige dingen veranderde ook nooit.

De jongen nam terug en knikte naar hem, waarna hij overeind kwam en Mel rustig zijn voorbeeld volgde. Eh... De jongen knikte even naar de Shiny Absol, die even blafte, maar er geen emotie op zijn kop te zien was. Mel knipperde even en stak zijn hand uit naar de ander met een warme glimlach. Hij wilde het nu gewoon achter zich laten en genieten van de tijd die hij nog op deze vakantie met Matthew had. Yeah... Dat klonk goed. "Heb je nog kleren in het hotel liggen of..?" Yeah.. Dat was wel handig geweest als dat zo zou zijn.

Hij pakte langzaam de hand van de ander vast.. heh... "Heb je nog kleren in het hotel liggen of..?" Hij schudde zijn hoofd en wees met zijn vrij hand naar de ander zijn schouder, waar de shirt om gebonden zat.. uhm yeah. "Eerst naar een dokter hoor," zei hij zachtjes terwijl hij zich omdraaide en de ander langzaam meesleurde. Hij stapte niet al te snel voor hem, dus dat moest perfect zijn voor de ander nietwaar? Hm yeah...

De jongen pakte langzaam zijn hand vast, waardoor Mel even rustig glimlachte. De jongen schudde zijn hoofd en wees naar zijn schouder toen hij vroeg of hij nog kleren in het hotel had liggen. Euh..? "Eerst naar een dokter hoor," klonk er zachtjes van hem af, waarna de jongen zich omdraaide en hem mee begon te sleuren. Wah... Hij knipperde even en keek naar de ander. "Het is oke.. Echt waar..." murmelde hij zachtjes tegen de ander, waarna hij naar zijn schouder keek. "En het is beter dat je waarschijnlijk met een shirt aan bij de dokter aan komt." sprak hij met een zacht lachje tegen de jongen.

Hij keek even kort om naar de ander, die hem ook even zat aan te kijken met knipperende ogen. Wat nou? "Het is oke.. Echt waar..."Klonk er waarna zijn ogen werden gericht op de shirt en schouder. Matthew volgde zijn blik met zijn ene oog en zuchtte zachtjes... great. "En het is beter dat je waarschijnlijk met een shirt aan bij de dokter aan komt." Hij knikte even langzaam en nam de shirt rustig af waarna hij het aantrok... Hij rilde even en haalde diep adem... Hij haatte vuile dingen, dat zag je zo al aan zijn oog, die een beetje geschokt stond atm.

De jongen knikte even, waarna het shirt rond zijn arm er vanaf werd gehaald en Mel even naar de ander keek. Matthew... De jongen vond het totaal niet fijn en Mel keek bezorgd naar hem. "Je hoeft dat shirt niet aan te doen... We gaan gewoon even langs het hotel okay?" sprak hhij meteen tegen de jongen. Hij vond het niet oke dat de jongen zich zo moest pushen om met hem naar de dokter te gaan.. Zo erg was het toch ook niet..? Maar een... 'kleine' wonde. Hij zou er niet aan dood gaan hoor hmpf.

"Je hoeft dat shirt niet aan te doen... We gaan gewoon even langs het hotel okay?" Ugh... Hij trok het meteen uit en liep zo snel ie kon weg van de ander. Mikaela volgde hem meteen en sprong zowat achter de eenogige man aan, waarna hij stopte voor een winkeltje waar de ander in was gedoken. Met een briefje van honderd had de ander een random shirt gekocht en in een paniek had ie die aangetrokken. Het trok op niks, een shirt die zelf voor hem ietwat te kort kwam. Zuchtend had hij even gekeken naar zijn shirt en zijn hoofd geschud. Het was altijd iets, te breed en te kort. Leven was hard nietwaar... Wait... Was Mel wek meegekomen?