{ If I think carefully, you are horrible. But in front of me dang you're adorable

Nathan was zoals altijd weer het leven van het feestje met zijn gesprekken. Echt, wat had je er eigenlijk aan? Oh, het feit dat hij haar hielp jailbreaken? En haar een wapen gaf? Eventueel ook een baan? Hmm, misschien moest ze maar niet klagen en het voor lief nemen. Blijkbaar moesten ze naar links, iets wat Ragya dus ook braafjes deed zoals ze nu eenmaal was. Ze liep het hoekje om en zag al snel tekenen van natuurlijk licht aan het einde van de gang. Ze moesten nog op gaan schieten zo, het leek er niet op of ze de enige waren die rond de uitgang rondhing, al stonden de zichtbare schimmen buiten. Naast haar merkte ze de beweging van Hotstuff op, dat een grijnsje bleek te zijn. Zij merkte nu ook dat het protesteren was gestopt. Ja hoor, ze shipte het. Aldrei was nog nooit zo vriendelijk geweest tegen een andere pokémon. Nog nooit. En waarschijnlijk kwam dat zo makkelijk niet meer hierna. Al verwachtte ze stiekem nog steeds dat het gewoon lag aan iets wat de vos had gegeten wat ze niet had moeten eten. “Ik denk dat we hierna moeten rennen” Merkte ze uiteindelijk maar op. Echt zin om het tegen heel de politie van de hoofdstad op te nemen had ze niet. Een beetje realistisch denken van tijd tot tijd zou nog eens goed voor haar levensduur kunnen zijn.

Ze volgden uiteindelijk gewoon de gang, waaroom hier en daar een richting werd aangegeven door de groenharige. Het was duidelijk te zien hoe er uiteindelijk bij een van de laatste gangen enkele schimmen stonden, geweldig, moest dat er ook nog eens even bij. Omdertusen leken hun twee Pokémon wel heel erg klef te doen, iets dat nog steeds een enorm raadsel was waarom. Vooral voor het geval met de Ninetales, wetende dat deze normaal altijd humeurig was en een hekel aan de wereld had. Zodra het hem werd verteld dat ze dacht dat ze hierna moesten rennen, keek de groenahrige Ragya aan met echt zo een blik van 'je meent het'. "Denk je? Ik dacht dat we er gewoon uit konden wandelen." klonk er met een overduidelijk sarcasme van hem. Maar ze had wel gelijk ja, het was niet bepaald het beste idee om het enkel met hun twee tegen de politiemop te nemen, als ze met wat meer waren was dit nog wel een mogelijkheid, maar nu absoluut niet.

Ze kwamen steeds dichterbij de half afgeplakte ramen, dit zorgde ervoor dat er wel licht door binnen kwam maar het onmogelijk was om er duidelijk doorheen te kijken. Vrij irritant naar haar mening. Toen de ander sarcastisch begon te doen raakte dit haar korte lontje. Echt, ze ging best goed met haar woedebeheersing om vond ze zelf, het ging steeds beter. Maar soms gebeurde het gewoon dat ze al reageerde voor ze er goed en wel bij was. Haar toon was ook aangebrand toen ze antwoordde. "Geestig hoor" Haar accent werd was weer wat erger geweest dan normaal, maar nu stonden ze wel voor de deur. Ragya keek even opzij naar Aldrei. "Aldrei, ga ons voor" Zei ze simpel, en dit zorgde ervoor dat ze afstand nam van de Luxray en voor haar ging staan. Niks persoonlijks tegen Nathan, maar de Ninetales was nu eenmaal haar geliefde navigatie en zou dit ook blijven.

Het was te merken hoe de roodharige aangebrand op zijn opmerking antwoorde, iets waarop hij toch lichtjes greens. "Iemand kan niet tegen een enkele opmerking?" oké, hij deed dit soort fratsen wel vaker bij haar, de ander opstangen, maar het was wel leuk als je het hem vroeg. Ondertussen leek de roodharige haar vos naar voren te hebben gestuurd, waarschijnlijk om de weg te gaan leiden ofzo. Naja, zolang het hielp zou je hem niet erover horen klagen. Een stuk verderop was het te zien hoe een chaos het was, met nog steeds Agrona als Aella die het grootste deel veroorzaakten. "Zet je maar schrap om te rennen." green de jongen, om vervolgens de capsules van die twee te pakken en ze terug te keren. Eerst leken de mensen verward te zijn waadom de twee rampagende Pokémon verdwenen maken, maar zodra ze hem en Ragya opmerkte -ervan uitgaande dat deze hem nog niet was gesmeerd- stormden ze op hen af. "Nu." klonk er van hem, waarna hij het gebouw uitkwam in een flink tempo. Haha, nu moest de roodharige haarzelf maar niet weer laten vangen, want voor een tweede ontsnappingspoging zou hij de ander niet helpen.

Na haar kleine snauw ging de ander gewoon verder met haar op te stangen, waardoor ze hem vuil aankeek en binnensmonds wat mopperde in haar eigen taal. Het was in ieder geval duidelijk dat ze het niet waardeerde. Echt, als je een eitje bij je had kon je het spontaan op haar hoofd bakken. Hoe dan ook, ze waren nu bij de deur gekomen en het was tijd voor ze om hun vertrek te maken. Nathan leek er wel zin in te hebben, en keerde zijn eigen pokémon terug. Het duurde niet lang voor de agenten hun opmerkte, het was immers maar de rode lichtstraal volgen, en achter hun aan kwamen. Hotstuff gaf het startsein en meteen schoot zowel Aldrei als zijzelf naar voren. Normaal hielt ze van subtiel weggaan, maar subtiel zat niet in dit plan inbegrepen. Gelukkig was haar sprint niet verkeerd. Na enkele passen kreeg ze haar tempo uitgestrekt, op dit moment hoorde ze Aldrei wat grommen. “Uit de stad” Reageerde ze maar. Ze ging er immers vanuit dat niet alle agenten meer achter hun aan mochten. Daarbij kon je je wel verstoppen richting de buiten rand. In ieder geval was ze niet vanplan nog eens opgesloten te zitten vandaag.

Ja, het was nu wel heel erg duidelijk te merken dat ze het maar niets vond, gezien de roodharige hem een vuile blik had toegeworpen en wat leek te mopperen, al verstond de jongen er niets van. Zodra de hel die was losgebroken, op de twee was gericht, was dat het seintje voor de jongen om te gaan rennen. Hij merkte het hoe ook al de andere twee aan het rennen waren. Het was voor het moment slimmer om te gaan opsplitsen, wetende dat ze anders makkelijker gepakt komden worden. Niet dat dat eerder veel verandering had uitgemaakt, maar toen was het een iets andere situatie. Chryses was ondertussen voor hem aan het rennen, al wist de kat niet wat diens trainer wou uiteraard. "Naar een leeg pand, niet hier in de buurt." nee, eerst moesten ze zoveel mogelijk afstand krijgen van het gebouw, waar ondertussen trouwens enkele agenten uit kwamen gaan rennen. Het waren er vier en voor zover hij kon zien, leek het erop dat de ene helft op de roodharige afging en de andere helft op Nathan. Leuk, een achtervolging, dit werd nog eens wat. Hij versnelde zijn pas wat, zodat hij verder van het gebouw kwam. Echter waren de agenten zelf verassend snel, welke hem dus ook dan daadwerkelijk leken bij te houden. Verdomme. Moest hij maar een andere manier gaan vinden om van hen af te komen. Ragya en hij zouden later vast nog wel een manier vinden om elkaar later weer te vinden, eerst was het afschudden van die gasten wat belangrijkers.

Nathan ging een andere kant op, maar echt veel aandacht besteedde ze er ook niet aan, waarom zou ze ook? Hij wist vast wel waar hij mee bezig was, daarbij had ze hier toch twee agenten op haar hielen zitten. Prioriteiten stellen natuurlijk. Ondertussen kreeg ze het voor elkaar naast haar vos te rennen, waardoor ze wat tijd had voor small talk. Jammer genoeg werd er net een aanval op haar afgeschoten toen ze haar mond open deed. Wat onhandig sprong ze opzij en rende weer verder, de Ninetales volgend die nu parkoer begon te doen. Dit wel gewend zijn, trok ze zichzelf omhoog via een ijzeren buis, zo een afkorting te krijgen van de normale weg. Na nog een tijdje rennen dook ze een straatje in, en kwam zo weer uit op de buitenste ring van de stad. Achter haar kwamen de agenten weer dichterbij, die blijkbaar net ietsjes sportiever waren dan zijzelf. Geen zin hebben om weer te falen, klikte ze een van de pokéballen open en klom op de rug van Huginn. Deze vloog meteen op met krachtige slagen van zijn zwarte vleugels. Na een rondje gevlogen te hebben voor snelheid dook hij weer naar beneden, zodat Ragya de tijd kreeg om de nog rennende Ninetales ook op de rug te trekken. Was dit vals spel? Ja, dat zeker. Vooral omdat ze makkelijk tussen de gebouwen kon verdwijnen, om uiteindelijk ergens op een dak weer tot landing te komen. Tevreden ronkte haar vogel, die ze even door zijn nekveren heen kriebelde. “Bedankt Huginn, ik denk dat we ze kwijt zijn..” Je wist het immers niet zeker, dus bleef ze nog op de Honchkrow, Aldrei tegen zich aanhoudend, tot ze die bevestiging kreeg.

Wetende dat Chryses wel een goede plek kon vinden, rende de groenahrige achter de kat aan. Niet dat hij super veel ander keuze had, met agenten achter zich aan en het politiebureau nog in zicht. Met was flink parkour rende hij door de stad, of een klein deel eevan. Echter leken de agenten een stuk betere conditie te hebben dan hij had verwacht, dus het was wel toch wel even een flink stuk minder. Ondertussen, vele straatjes verder te hebben gerend en ondertussen ook buiten adem zijn geraakt, leken de agenten het ook een stuk moeilijker te krijgen. Na een straat te hebben ingeslagen, leek Chryses een plek te hebben gevonden, eindelijk. Voor zo snel als hij kon, stormde de jongen zowat naar binnen en deed de deur achter zich dicht. Want euh ja, dat werkte. Hij wist niet hoe dichtbij die agenten nu nog waren, maar als ze hier naar binnen kwamen, wist de jongen wel dat nu rennen geen nut meer zou gaan hebben. In andere woorden, het werd vechten. Boven de normale stadsgeluiden, hoorde hij vrij luide voetstappen naderen, en na een blik op de kar te hebben geworden, kon hij er wel vanuit gaan dat dit de gasten waren. Hij steunde zich tegen een van de muren aan, lettend op de deur en geluiden. Hij had nog net niet zijn pistool in handen, al zou hij deze wel snel genoeg gepakt kunnen hebben, hoopte hij.

Ragya merkte al snel dat de agenten hadden besloten de aandacht op de groenharige te richten. Deze riepen dus de locatie op van hun collega’s en vervolgde met een sprintje hun weg. Zelf leunde ze wat naar voren, waardoor Aldrei wat vast kwam zitten tussen haar en de vogel, waardoor ze een keffende snauw gaf. Fronsend gaf ze de teef haar ruimte en keek even over het gebied heen. Verderop zag ze een persoon met diens kat een gebouw binnen rennen, met de agenten achter hem aan. Even overweeg ze de opties, maar besloot uiteindelijk dat ze maar vriendelijk moest zijn en moest gaan helpen. Rustig sloeg ze haar arm weer rond Huginn terwijl de andere Aldrei tegen haar lichaam hielt. “Kom, we gaan Nathan eens helpen” Ze had er al het vertrouwen in hoor, dat hij zichzelf kon redden, maar alsnog. De vogel dook naar beneden en na een korte vlucht landde hij op het dak van het gebouw, waar ze afstapte. “Blijf hier, we zijn –hopelijk- zo terug” Met deze woorden gebaarde ze de Ninetales en trapte een van de ramen in, waarna ze naar binnen klom. Ze jogde de trap af en stelde zich op naast de groenharige, Aldrei voor haar. “Hey Hotstuff, geen leuke dingen doen in je eentje hé?” Ze zaten hier in een brandbaar gebouw en ze was nu toch al bezig haar geweten te verkleinen, kon ze net zo goed verder gaan right?

Niets. Er kwam niemand. Het leek er namelijk op dat de agenten gewoon doorliepen, zonder de huizen na te checken. Gelukkig. Het was in welk geval wat beter dan de hele tijd moeten te gaan rennen. Echter toen ineens van boven het gebouw klonk alsof iemand een van de ramen intrapte, had hij een gevoel dat het wat minder gezellig kon lopen. Het was te horen hoe het persoon de trap afliep, het was namelijk niet bepaald zacht, maar hij ontspande zich toen hij zag dat het Ragya was. Hij fronste dan ook al lichtjes bij haar begroeting, voor zover deze dan als dat kon worden beschouwd. Het kon in welk geval op heel veel manieren kon worden opgepakt, en deze zijn niet allemaal een even goede manier. "Het licht eraan wat de bedoeld." sprak hij, met nog net niet zijn wenkbrauwen wiebelend. Ja, als zij zoiets ging zeggen, moest de jongen er wel zo een soort antwoord op geven.

Meteen draaide ze zichzelf om bij de woorden van de ander. Nope, laatste keer dat ze vriendelijk ging doen. Je kon het haar niet kwalijk nemen, dit was niet haar eerste, tweede of derde taal. Veel context begreep ze pas als het te laat was. Op een zwaar sarcastische en licht humeurige toon gaf ze ook antwoord. Haar lot was ondertussen al geaccepteerd in de foute opmerking. “Whatever you want dear” zei ze dus ook, nu expres erop ingaan. Gelukkig was haar oppervrolijke gezicht niet meer te zien, aangezien ze de trap weer opliep. Hell no dat ze ging lopen als vliegen hier duidelijk de juiste optie was. Aldrei was wat verbaast achtergebleven in de ruimte waar Nathan stond. Want hoewel ze menselijke spraak zeker kon verstaan, was het punt van de conversatie haar even over het hoofd gevlogen. Ehem, what was happening?

Bij zijn woorden, had de roodharige haarzelf meteen weer omgedraaid, alsof ze dat niet had verwacht. Natuurlijk had hij maar gewoon een grapje gemaakt en hij dacht ook wel dat de roodharige dit wist, het zou anders maar wat zijn. Wat hij niet had verwacht, of niet van haar in welk geval dan. Hij hief even een wenkbrauw, om vervolgens maar te gaan grinniken. Hij had echter niets meer gezegd, beslotende hebbende dat dit naemlijk niet nodig was, en had haar maar de trap op gevolgd. Het leek hem niet dat zij daar voor haar lol heenging, gezien er andere manieren waren om het pand te verlaten. Nathan had Aldrei genegeerd die daar wat voor paf leek te staan, hm dat was waar ja, dat Ninetales de menselijke taal konden verstaan. Eenmaal het dak opstaande, zag hij inderdaad dat er een zwarte vogel was, met een gokje kon hij al raden dat deze van de roodharige was. Het beest zag er echter niet uit alsof het twee mensen kon gaan dragen, dus hij zou vast en zeker met zijn eigen Pokémon moeten gaan vliegen. "Waar gaan we nu heen?" het leek er niet op dat de politie hun bepaald nog ahcterna zat ~~want RPG magic~~, dus wat gingen ze nu doen?

Ragya liep de trap weer op, aangezien ze daar haar vervoersmon had geparkeerd. Het duurde niet lang voor ze weer het raam doorklom en zo op het dak terecht kwam. Echt, ze had wat met daken, waren geweldige plekken in haar mening. Huginn knikte weer beleefd naar haar en de groenharige jongen, voor een kort moment de punt van zijn vleugel de rand van zijn natuurlijke hoed aanrakend. Wat een gentleman was het ook. Het duurde gelukkig ook niet lang voor Aldrei er weer bijgevoegd was, die haar tong blijkbaar van de vloer had opgeraapt. Ragya draaide zich half om toen de ander een vraag stelde, maar nog voor ze antwoord kon geven viel ze over iets. Wat dat iets kon zijn wist ze niet, zuurstof, de platte ondergrond, misschien wel dat kleine stukje stof. Hoe dan ook, ze struikelde en belandde redelijk hard op het platte dak. “Urghhhh” Kwam er als reactie uit, wat duidelijk maakte dat ze het nog deed. Het was vandaag echt haar dag niet. Ondertussen was Aldrei bezig haar trainster half uit te lachen, waardoor ze een klap van Huginn zijn vleugel kreeg, deze leek echter wel medelijden te hebben.

Gesponsorde inhoud

» Very Carefully.
» Hot Dang [+Leah Day]
» We walk the front lines