{ If I think carefully, you are horrible. But in front of me dang you're adorable

Hij had het niet geheel verwacht, maar er was wel een antwoord gekomen op zijn gemompeld, waaruit klonk dat het hier niet zo werkte. Kort grinnikte hij. "Had ik gemerkt." was zijn antwoord simpeltjes. Al waren ze gewoon doorgelopen, leek het erop dat de gast die hun stalkte dichterbij was gekomen dan ze in de eerste instantie hadden gedacht, want ineens vloog de roodharige half naar achter, waardoor hij meteen naar achteren keek, om daar te zien hoe Ragya haar tas vasthield en ondertussen de gozer een flinke klap gaf met haar had. Te zien van de afdruk meteen op diens gezicht, kon hij wel raden dat het geen zachte klap was geweest. Ondertussen leek de stalker, al was het meer wanna-be dief geworden, in te zien dat hij waarschijnlijk sneller was dan de roodharige als hij er vandoor ging. De twijfeling was in zijn ogen te zien al. "Waag het maar niet." klonk hij dan ook simpeltjes, ondertussen de arm van de gast flink vasthoudend zodat deze niet gemakkelijk weg kon komen, of hij was echt blind, of deze gast had amper spiermassa om zich te verdedigingen. Het had ernaar uitgezien dat de roodharige een handje -haha- extra nodig had, dus die gaf hij dan ook maar, niet te letterlijk.
Al had hij het wel gezien op hoe een snelle manier de slungel zich voortbewoog door de plek en gebouwen, leek deze toch wel erg snel bij de roodharige te zijn gekomen en probeerde nu diens tas af te pakken, ging goed zeg. Net zoals de vos liep de katachtige flink grommend op de vreemdeling af, al maakte het hem weinig uit dat er iets gebeurde dan iemand anders dan zijn trainer, wist Chryses dat Nathan er zich natuurlijk weer zo nodig mee moest gaan bemoeien, geweldig. "Laten we dat maar doen ja." het leek hem wel dat de gozer de twee Pokémon al door had, gezien het nou niet bepaald as dat de twee het nou niet lieten merken dat ze hier waren.

Zodra hij de arm van de spriet had vastgepakt, was het nog te voelen hoe deze zich probeerde los te trekken. Echter zat er zo weinig kracht, voor zijn gevoel dan, achter dat dit amper te merken was, wow, dat was ook vrij zielig zeg. hij zou het bijna denken dat de gast hier al iets op had bedacht, maar met de huidige gang van zaken was dit iets dat te betwijfelen was. Op het moment dan ook dat de roodharige het sprietje wat flinke klappen uitdeelde, was dit dan ook het moment voor de groenharige om de gast weer los te laten. Want als ze raak zouden zijn, wat er wel zo naar uitzag, zou het niet bepaald zijn dat de gast nog veel kon doen, want het kon nog wel eens flink wat pijn doen. Echter toen de roodahrige sprak dat dit niet diens slimste plan was kon de groenharige wat zien glinsteren in eens van diens handen toen de misdadiger, of nu eerder het slachtoffer, voorover boog. Het gebeurde in een oogwenk, maar tijdens die woorden kwam de gast overeind en haalde uit met een voorwerp uit dat Nathan kon gaan herkennen als een mes. Wetende dat zijn waarschuwing te laat zou gaan aankomen, gaf hij echter met zijn voet een flinke schop tegen diens onderbeen, daarbij zorgend dat deze diens evenwicht verloor en half viel. Met een paar snelle, goed geplaatste stappen stond hij achter de gast en gaf daarbij een flinke klap tegen diens nek, iets dat ook flink pijnlijk was. "Als ik jou was, zal ik ervoor zorgen dat hij dat mes niet meer heeft." sprak hij simpeltjes tegen Ragya, zonder zijn blik van de gast af te halen.
Geen idee wat er precies gebeurde, maar het leek er in welk geval niet op dat zijn hulp nodig zou zijn. Was het een keertje rustig voor hem, beter. Het was ook dat er eigenlijk niet echt plek meer was voor de katachtige, tenzij hij iedereen onder stroom wou zetten daar, maar nee, dat was niet bepaald het beste om te doen, wetende dat wel meerdere daar niet blij mee zouden zijn, niemand eigenlijk. Dus zat hij maar, van een afstandje toekijkend, als dit fout ging lopen kon hij ingrijpen maar dat leek niet nodig.

Jirachi, die gast was verassend snel, want blijkbaar had deze nog naar de roodharige kunnen uithalen en daarbij haar arm lichtjes kunnen openhalen. Meer dan dat kon de ander niet doen, want toen al was Nathan in actie geschoten door de ander tegen de schenen te schoppen en nek te slaan. De roodharige deed wonderlijk wat hij had gezegd, echter was het niet dat de spriet hier niets tegen deed, want zodra Ragya achter hem stond, werd ze gemeen geschopt waardoor zij afstand had moeten nemen. Zo werd er door haar ook weer een trap uitgedeeld, waarbij zij ook meteen het mes van de ander had adgepakt, mooi. Hij had een wat minachtige blik opgezet en keek naar de gast, welke nu kwaad keek naar de roodharige. "Probeer het maar niet." klonk Nathan's stem doods. Hij had geen idee wat Ragya ermee wou doen, met zowel de gast als het mes, maar als het aan hem lag, kon die gast worden neergepoked. "'T zullen we met hem doen?" vroeg hij maar, als Rag namelijk betere ideeën had kon dat anders namelijk.
De kater keek rustig toe hoe de vos haarzelf uit het gevecht haalde en zich naast de kater voegde. Toen er echter een mes tevoorschijn werd gehaald, voor de verandering niet door Nathan, fronste hij even. Niet veel later was Aldrei al aan het klagen over dat het vorige keer ook al zo goed ging met een mes. "Oh?" klonk er dan ook vrij nieuwsgierig van de Luxray, ergens wel vrij benieuwd naar dat verhaal.

Geen idee wat er nu in het hoofd van Rag om ging, maar misschien dat hij het wel ergens kon gaan raden. Echter bij haar antwoord keek hij de roodharige droogjes aan, maakte ze een grapje of meende ze het serieus? Te oordelen aan haar sarcastische klank kon hij het wel raden dat ze het uiteraard niet meende. Toen de slungel ineens wou wegrennen, door eerst vreselijk onhandig op te staan, reageerde Nathan snel door zijn arm in een verstikkende houding om diens nek te houden, meteen voelde hij hoe de anders diens handen aan zijn arm vasthaakten, een opging om los te komen. "Hij word wat vervelend, zullen we 'm afmaken." het klonk niet eens als een voorstel meer, hij was helemaal klaar met die gast en wou dus ook letterlijk van hem af. "Of ben je daar te bang voor? Misschien dat er dan verder niets gaat gebeuren. zie het maar als een 'motivatie'." sprak hij met een klein grijnsje op zijn gezicht. Ragya kennende, was dit een van de punten waar ze absoluut niet tegen kon, dus het kon nog wel eens in in zijn voordeel komen.
Bij zijn 'vraag' werd er kort gezucht, niet echt dat dit een nieuw ding was dat de Ninetails deed, maar toch. Toch kwam er wel een uitleg wat er aan de hand was, dat de roodharige iemand wou afleiden maar diegeen juist doodde. Oh, ja, dat kon ook nog. "Dat is wel knap om dat zo te doen." sprak hij na enige stilte te hebben gehouden. Het was zeker ehm, apart. Om het maar even zo te noemen dan.

Al werd er geen antwoord gegeven op wat hij had gezegd, echter werd hij wel strak aangekeken bij het volgende dat er door hem werd gesproken, iets waardoor hij enkel moest grijnzen. Heh, het leek er in welk geval wel op dat het hem gemakkelijk lukte, haar zo op te stangen. Er werd wat gemompeld door haar, maar ondanks dat hij het niet kon horen, was het makkelijk aan haar gezichtsuitdrukking makkelijk te zien wat er ongeveer gemaakt had kunnen worden. Ondanks dat alles leek de roodharige het ook meteen te doen, waarbij hij de gast losliet, wetende dat deze toch niet zo heel erg ver meer zo kunnen komen ermee. Zodra de roodharige het mes weer had teruggetrokken uit de gast, welke nu halfdood heh lag te kreunen op de grond, klonk er droogjes dat het echt werd gewaardeerd dat hij haar zo goed kon motiveren. "Daarom doe ik het ook." sprak hij met datzelfde grijnsje. Toen echter de vos achter hen fel ging grommen, keek de jongen naar achteren, want daar stond vanaf zijn oogpunt de vos, om kil naar het beest te kijken.
Er werd kort uitgelegd dat het bovenbeen en de maag in de buurt van elkaar zaten, vooral als het bewoog. Juist ja. "Vandaar." klonk er dat ook enkel van de Luxray, welke kort zuchtte toen hij zag dat de spriet was neergestoken, geweldig. Moest natuurlijk ook nog eens gebeuren. In tegenstelling tot hem, reageerde Aldrei een stuk feller, met flink grommen en al. Wel besloot Nathan rop te regeren, door de vos een ijskoude bik te geven. Wat was dat nou toch altijd een vreselijk leuk, niet, zicht zeg.

Zodra er werd gesproken dat hij nu wel haar een koffie te goed had, fronste de groenharige lichtjes. Oke, daar kon hij wel mee leven om dat te kopen voor hen beiden. "Eerlijk genoeg." sprak hij dan ook. Toen er echter ineens een stuk verderop een patrouille te zien was, jammer genoeg niet zo eentje die hij had gehoopt, betekende dat niet vel op 1 ding na; het op een rennen zetten of vechten. Geen idee hoe Rag erover had, maar het vechten werd het hem nu niet echt. Hji keek even schuin naar Rag, welke aan het mopperen was dat ze wel erg sociaal moesten doen. "Jij mag dat mij part doen, ik ben hier weg." sprak hij, om dan ook daadwerkelijk in een van de zijstraatjes te rennen, veel zin erin had hij niet nee, om te worden opgepakt. Hij hoopte het maar vooral dat en geen van de twee agenten achter hem aankwam als dit wel het geval was moest het maar anders worden afgehandeld.
Al was het maar voor minder dan een seconde, kon hij wel degelijk zien dat toen Nathan de vos kil aankeek, er een korte rilling over haar rug te zien was. Wacht wat. Ze was dan ook daadwerkelijk bang voor hem? Als hij het wel van iemand niet had verwacht, was het dan wel Aldrei. Echter, wetende dat het hem waarschijnlijk zijn pels zou kosten, zei de kater hier maar niets over. "Oh geweldig, bezoek." sprak de kater sarcastisch, grommend naar de agenten. Hij had het in zijn ooghoeken gezien hoe de groenharige hem al de benen had genomen, moest hij dat dan ook maar eens doen en die idioot vinden.

Hij had nog net aan kunnen zien tijdens zijn ehm, vlucht, hoe ook de roodharige hem de benen nam en vluchtte. Echter was het wel zo dat ze compleet de andere richting op die hij was gaan oplopen, het zag er maar naar uit dus maar naar uit dat de twee elkaar pas later weer zouden zien, als dat überhaupt het geval zou zijn. Al was de jongen niet heel erg dochtbij van de agenten, kon hij wel er eentje vrij luidruchtig zijn kant opkomen. Uiteraard was hij niet helemaal gek en had ondertussen wel meerdere steegjes ingelslagen en soms over een muurtje heengegaan, al leek de agent hem min of meer bij kunnen houden. Hm, dan moest hij maar ergens gaan verstoppen of dergelijk, dat zou nog wel eens kunnen werken dan. Zijn blik viel op de gouden kat een stukje voor hem, deze leek wel ongeveer te kunnen weten waar wat zat, dus zo kon hij meer mensen vermijden. Er waren veel lege panden in deze buurt, iets dat Nathan op het moment wel zwaar uitkwam. Het was hem dan ook gelukt om er in eentje te komen, en het leek er niet op dat die gast er nu nog was. "Zie je iets?" vroeg hij dan ook zachtjes aan de Luxray, welke de richting begon te kijken waarvan de twee waren gekomen, om vervolgens diens kop te schudden. Oke, dat scheelde in welk geval.
De vos had nog even resoluut gesnoven, hm, maar bij het arriveren van de twee agenten werd er gezucht, ook iets dat trouwens klonk van de Luxray. Al had de kater geen flauw idee wat de vos tegen hem zei, kom hij het misschien aan de huidige situatie wel ergens raden. "Good luck." klonk er dan ook, wel gemeend, van hem, waarna Chryses naar diens trainer ging, daarbij wel een hogere route nemend voor wat meer overzicht, iets dat hem nu wel zou gaan uitkomen.

Het duurde niet zo heel lang, of hij hoorde al een gestommel bij een van de deuren die het lege pand had, gevolgd door een wat gemopper dat iemand 'weer achter een stelletje criminelen moest gaan zitten'. Dat betekende maar een ding, het was een van die agenten. Nathan had al eerder gechekt welke deuren er wel of niet op slot waren, en dit was er een van die juist wel open was, godver. Hij kon de deurklink al omlaag zien gaan, tot er een luid gekraak klonk, als dat van een walky-talky die afging. Er werd dan ook terug geantwoord door de agent, dat nam de groenahrige in welk geval aan, dat dit dit gast was, waarin met een brommerige stem werd gevraagd wat er was. Het was te onduidelijk voor Nathan om te horen wat er werd gezegd, dus waagde hij het erop om voorzichtig wat overeind te komen en daar stilletjes heen te lopen, een kort handgebaar werd naar de Gleam Eyes Pokémon gemaakt om ook dichterbij te komen, voor het geval dat namelijk. Het was moeilijk te verstaan, maar van wat hij nu wel kon verstaan, was dat er een zekere roodharige was opgepakt, met nog erbij dat ze 'die andere' wel konden laten zitten. Was het echt al zo ver gekomen? Dat Ragya haarzelf nu al had laten oppakken? Geweldig, moest er echt bijkomen. Hij wou lichtjes zuchten, maar bedenkende dat dit zijn positie waarschijnlijk zou verraden deed hij dit niet. Na het bericht liep de agent dan ook van de deur weg, wat te horen was van de zachter wordende voetstappen. Alsnog vertrouwde hij het niet, dus een andere uitweg werd genomen door de jongen, door het raam dit keer dan ook. Het was de jongen dan ook snel geluk om op het dak te komen, maar alsnog hield hij zich -voor zover dat kon op die hoogte- laag, want er bestond altijd nog een kans dat hij door de agenten werd gezien. Op een van de wat grotere wegen kon hij een van de agenten al zien, met daarbij een roodharige vast. Hij zuchtte lichtjes, aandacht trekken zou hij gemakkelijk kunnen doen, maar dan had hij niet enkel deze van Ragya jammer genoeg. Chryses was ondertussen naast hem gaan zitten, waardoor het hem opviel dat Aldrei nergens te zien was, hmm. Hij keek de straat wat verder af, maar voor het moment had hij de vos niet echt kunnen zien, die zag Nathan dan wel snel genoeg, haar kennende. Zodra de andere agent bij de twee zich had gevoegd liepen ze weg, al kon de jongen wel raden waarheen ze gingen; het politiebureau, voor ondervragingen en dat soort dingen, ugh. Na even te hebben gewacht, er zeker van zijnde dat ze echt weg waren, liet hij zich van het dak zakken en ging zo dus rustig naar de grond. "Kan jij Aldrei ergens zien?" ondertussen zocht Nathan naar iets heel anders, als ze namelijk slim genoeg was geweest, had de roodharige dat mes van haar niet bij haar gehouden, en ook dus na enkele straatjes te hebben onderzocht kon hij het ding vinden. Voor nu stopte de jongen het scherpe ding nog maar even weg in een van zijn zakken, uiteraard ging hij het teruggeven aan de roodharige, hij had niet heel veel aan twee messen namelijk, al kon het niet slecht zijn om een tweede bij de collectie te hebben, heh. Maar goed, hij verwachtte dus wel ergens dat de vos weer terug zou komen, dus daar wachtte de jongen maar weer op, eenmaal terug in hetzelfde straatje waar de twee mensen waren weggerend van de agenten.