Lost boy

Hij had werkelijk geen flauw idee waarom juist die woorden uit zijn mond waren gekomen. Maar ah, het was Lyan. De meest duistere dingen schuilden achter hem... Tja  niet echt geheimen, hij had gewoon wat verzwakte gedachten. "Door die regel durfde niemand in het koninkrijk nog wat te zeggen, totdat er een vreemdeling verscheen." Hm? Dat zou vast de hero moeten voorstellen in het verhaal of niet dan? "De vreemdeling was erg slim en ging naar de koning toe met een kaart met tekens op en sprak; "Mijnheer, bent u bewust hiervan?"" zei Lyan kalm terwijl hij even knipperde en nadacht. Uit het niks leek hij het verhaal wat te gaan voorspelen.. Heh, wat niet echt moeilijk was in zijn opzicht.

Heh... Hij dacht even kort na. " 'Daar twijfel ik niet aan.' zei de vreemdeling aan de koning met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht, 'Ik wil u wat vragen.' " zei Lyan zachtjes terwijl hij even zijn ogen sloot en zijn hoofd liet hangen. Hij had geen meerwaarde aan zijn ogen openhouden. Het zou hem niet helpen, noch verhinderen... tenzij je het energieverbruik van knipperen meetelde. Maar voor het gemak hield ie dat maar weg... Het was namelijk meer een natuurlijk, maar toch belangrijk, reflex... So yeah... whatever...

Er kwam al snel een reactie, opnieuw dacht Lyan even na en probeerde hij een redelijk scenario op te stellen. " 'Welke route zou u nemen?' sprak de vreemdeling terwijl hij de kaart voor de koning legde." zei de jongen kalm terwijl hij wat figuurtjes in de grond begon te maken met een tak die hij had gevonden door even met zijn handen door het gras te gaan. Hij begon wat met de tak te porren in de grond. Ze was niet zo groot, wel redelijk stevig. Zolang het niet brak was het goed, niet?

Het antwoord en de manier waarop de jongen het zei gaf Lyan wel een idee van hoe de koning was, in de ogen van de ander. De blonde jongen had zelf nog niet echt iets over hun persoonlijkheid. maar een weerwoord had ie zeker klaarliggen. " 'Dat is een wijze keus,' prees hij, 'U bent zeker heel slim' " Hm... Hij sloot even zijn ogen en begon cirkeltjes op de grond te tekenen. Hij had geen idee wat de adner nu aan het doen was, buiten het verzinnen van het verhaal. Voor Lyan was er vrij weinig te doen naast het denken aan correcte zinnen. Niet dat het echt anders was met wat ie normaal moest doen... maar goed.

De ander leek een vrij geïrriteerde stem na te doen. Lyan keek even lichtjes op. Niet om de ander te zien, want hij was blind, maar eerder om na te denken. Hij knipperde enkele keren met zijn blauwe ogen voordat hij een zucht liet horen. "De vreemdeling was niet aangedaan door de toon van de koning en zei enkel; 'U hebt wel geen geduld,'" De blonde jongen hield zijn hoofd wat schuin en begon verder tekeningetjes te maken op de grond, zonder zelf door te hebben wat hij tekende. Natuurlijk kon hij wel een beeld maken in zijn hoofd van dit alles, maar dan opnieuw zou dat verschrikkelijk veel werk zijn voor iets waar hij niet zoveel om gaf.

Hij was plots vergeten wat ze hier deden. Hoe lang zaten ze hier ook alweer? Uhm... Nee, hij was het echt vergeten... Help... Ah tja, het was niet dat de ander er klaar voor was om te gaan blijkbaar. Want gingen ze niet iets met pony's doen...? Yeah... Arceus... pony's. Hij haalde diep adem en wachtte gewoon af. Eerst dit afmaken zeker. "Wachters! Gooi hem er uit! Zei de koning boos." klonk er en Lyan slikte even. dat had hij inderdaad gewild als karakter. "De vreemdeling lachte even en zei; 'U overtreed uw eigen regel,'" klonk er. En daar zou dan toch wel een straf op moeten staan... Right? Geen idee, hij was het een soort van vergeten.

Ze bewogen echt niet. Nja, hij bewoog, dat wist hij. Lyan wist niet wat de ander deed, want hij zag dat niet. Het was niet zo simpel als opkijken en je ogen opendoen. Tja, het leven was hard, niet? Hij knipperde enkele keren, als een simpele reactie. Ook die dingen moesten nat blijven, zelfs ongebruikt. Net toen hij een weerwoord wilde brengen voelde hij de grond wat trillen, wat hem verwilderd liet opkijken. Als een idioot konijn schoot zijn GRowlithe weg en verdween in de struiken. "Wat...?" klonk er van Lyan, totaal niet doorhebbende wat er gebeurde.
Ondertussen benaderde een horde losgeslagen Lillipup en Poochyena, op de huilen gezeten door 6 grote Taurussen. Maar hij zag het niet aankomen, natuurlijk niet. Waarom zou hij? Als hij het niet kon zien dan bestond het niet, toch? maar ergens was hij wel bezorgd... Wat... Waarom was zijn growlithe weg. meuh.