Lost.

Een kleine zucht ontsnapte haar lippen. Great. Niet alleen leek ze hopeloos verdwaald te zijn, maar ze moest ook nog eens ontzettend nodig naar de wc. En alsof dat al niet genoeg ellende was, lag er ook nog eens overal water waardoor de druk van haar blaas nog hoger leek. Ze wist dat het natuurlijk alleen maar in haar hoofd zat en dat de druk ietsje af zou nemen zodra ze zich weer op droog gebied bevond, maar dat hielp op dit moment niet. Ze had wel een jurkje aan, dus ze zou eventueel… Haar gedachten gingen terug naar de foto’s van haar die overal in de school hadden gehangen en ze schudde haar hoofd. Dit was natuurlijk totaal helemaal anders, maar ze kon het zich niet permitteren dat er iemand stiekem keek en het filmde. Dadelijk was er hier ook nog één of andere viezerik aanwezig en dan had ze het al helemaal zitten. Nee, ze zou het wel ophouden tot… De druk werd nog erger en Eve beet op haar onderlip. Haar Luxio, die trouw naast haar liep, keek haar vragend aan. “Wc,” murmelde ze. Haar Pokémon leek haar wonderbaarlijk genoeg te begrijpen, want ze deed een knikje naar een afgelegen plek op een droger stukje. Even keek ze haar wantrouwend aan, maar toen besloot ze om eieren voor haar geld te kiezen en liep naar het droge stukje. Ze liet zich zakken en… “Aah,” zuchtte ze zachtjes en opgelucht. Haar Luxio stond met haar rug naar haar trainer gekeerd, maar Eve zag wel aan het zachte schokken dat de Pokémon aan het lachen was. “Wacht maar tot jij…” Ze stopte haar dreigement, want eigenlijk was het vrij nutteloos. Als Noxa haar behoefte moest doen, kon ze gemakkelijk overal gaan. Die luxe had Eve natuurlijk niet. Ze wilde net weer overeind komen toen ze plotseling het kraken van takken hoorde. “Shit, shit,” schold ze. En tot overmaat van ramp lukte het haar niet om alles tegelijkertijd weer op te trekken zodat ze op z’n minst bedekt was. Als ze één moment kon kiezen om dood te gaan, dan was het nu wel.