Lost boy

Het was gewoon stil tussen de twee toen de ander "Geen probleem joh." had gezegd. De jongen at gewoon kalmpjes. Je weet wel, zijn eigen ding doen en niks anders doen. Niet bang zijn van geluiden die hij nog nooit had gehoord... wacht... Waarom liet de ander een Pokémon eruit... Hij verstijfde wat en knipperde even... Ging hij hem aanvallen? Was dat het? Hij begon zowat te gillen bij de rare geluiden die volgden en schoot naar achter. "IK HEB EEN GROWLITHE ALS JE ME AANVALT VAL IK TERUG AAN!" zei hij meteen. Het was duidelijk dat Lyan meteen in defense was geschoten bij het horen van het nieuwe geluid. Als hij had geweten wat er werkelijk gebeurde dan tja... Dan zou het anders gelopen zijn. De vuurhond blafte enkel speels naar de grote Pokémon. Gvd Shin... dat was niet wat ie wilde!

Eh..... Hij trilde even. Hij had niet geweten wat het was en niemand had hem erop voorbereid. Tuurlijk was hij bang geworden. Hij haatte het feit dat hij er soms dom en schichtig mee overkwam. Maar hij had liever dat dan dat hij werd aangevallen. Want dat was echt het laatste dat ie wilde. "Dat was ik in ieder geval niet van plan nee." Uh. "Wat is dat geluid dan?" klonk er meteen van de blonde jongen. Hij vond het niet fijn rare dingen te leren kennen door middel van deze manier. Hij gromde even binnensmonds en stond nog steeds gespannen recht. Hij kon het maar niet van zich schudden, het wantrouwen van aderen was altijd al iets typerend aan hem geweest. Vandaag was het niet anders, gister was het niet anders en morgen zou gewoon ook weer hetzelfde zijn.

Uh... Hij had best een scherp gehoor, maar dat viel niet op voor de jongen. maar het was zo dat als je minder zag, of in zijn geval blind werd, je beter werd op andere zintuigen. "Ik weet niet over welk geluid je het hebt, maar ik heb net mijn Piloswine wat te eten gegeven." Eh.. Hij slikte even en zuchtte... dat was vast de ademhaling van de Pokémon die hij had gehoord, aangezien het vlak nadat hij dat geluid van de ball het had gehoord. "Sorry." Hij knikte enkel een keer. "Het is te begrijpen," zei hij kalm... Zijn schouders nog redelijk gespannen onder de gedachte. Hij ging langzaam zitten. "Ik dacht dat je een Pokémon boven haalde om me aan te vallen," zei hij zacht. "Je weet immers nooit wat mensen gaan doen..." Hij staarde star naar de grond... Sigh...

Hij knipperde even en nam toen weer voorzichtig een hap van de appel om ervan verder te eten. "Het is goed om voorzichtig te zijn." Hij knikte langzaam. Hij was voorzichtig op het gebied van mensen zo... Hij zou ze wel zo aangaan, maar als ze in het geniep deden zou hij er echt... Over freaken... Hij slikte kalm een stuk door en hoorde hoe de ander ook verder at... Hij zuchtte even en hoorde Shinya kalm blaffen. "Wat is er nou?" klonk er even van Lyan. De vuurhond kwam naar hem toe en sprong hem zowat omver waardoor de blonde jongen nu in het gras lag... Hij zuchtte even en duwde de Grwolithe van zich af. "Nee je bent stout, niet doen," mopperde hij, maar de fire type kroop steeds weer op hem en begon zijn face af te likken. Gvd... SHINYA

De Growlithe gromde even speels en zag plots in dat zijn wegduw actie meer speels bedoeld was... Nee. Shinya nee! Hij begon aan zijn mouw te sleuren en even trok Lyan grommend terug, zijn gezicht stond niet al te happy terwijl hij toch redelijk pissed naar de vuurhond probeerde te kijken. Dat was niet zo fijn geweest! "Oef!" Klonk er plots, niet snel daarna begon iemand luid te lachen. Dat moest vast Jean-Pierre zijn aangezien Lyan zich nog niet bewust was van andere menen in de buurt. "Je bent en blijft een clown. Maar je bent toch echt te zwaar voor mij hoor." Klonk er. Hm. Lyan keek toch wel even verbaasd. "Hoe groot is hij dan wel niet? Ik heb nooit echt een Piloswine gezien..." zei hij kalm. Hij kon het nu dan ook niet echt doen... Wat best sneu was. Maar ah, wat moesten de mensen wel niet denken die al altijd blind waren?

Het was even stil. Wist de ander niet hoe het eruit zag? Nja... als hij het zo graag wilde zeggen kon hij nog altijd... idk... Als hij gewoon lui was kon Lyan nog altijd de Pokémon betasten, hij had er geen problemen me. Echt niet. Zolang hij zijn handen ervan kon houden. Hij wilde niet blind zijn zonder handen. Brr. Nja, je weet wel... Sommige Pokémon beten gewoon.. En dat was niet fijn... sigh. "Ongeveer een meter twintig denk ik." Aha... Hij knikte even begrijpend en sloot zijn ogen met een zucht, niet goed wetende wat nog meer te doen.. Hij zat hier maar. Voor de ander misschien iets leuks omdat hij nog naar dingen kon kijken... Maar Lyan had alleen zijn gedachten om tijdens stiltes mee bezig te zijn... en dat begon zwaar te irriteren.

Het was stil gewist van de andere kant. Hij had geen extra info uitgesproken en de ander zag vast ook in dat in deze situatie er weinig zin in had onnuttige en onnodige dingen te zeggen. "Zullen we een verhaal verzinnen? Dan zeggen we ieder steeds een zin." Oh... Never mind... daar was het al.. Hij zuchtte even en slikte. Wat moest hij daar bij voorstellen? een verhaal verzinnen en elk een zin zeggen... Het klonk raar maar ah... Hij was verveeld en dit kon perfect de tijd wat opvullen nu ze er zo over nadacht. "Ik begin wel. In een land hier ver vandaan woonde een koning." Uhm... Hij knipperde even, dat was dus de eerste zin. "Hij was heel rijk, maar best achterlijk en dom." Nailed it Lyan. Tja, hij zei maar wat. Als het niet goed was zou de ander wel iets zeggen. Hij wist immers dat zijn lichaamstaal niet iets was waar Lyan nog op kon vertrouwen... Want hij... Well... Mensen hadden het nu vast wel door waarom.

Hij koos gewoon het eerste dat in zich opkwam te zeggen, daar was niks mee... Sigh... "En omdat hij zo dom was had hij de regel opgesteld in zijn land dat als mensen hem aanspraken ze nooit meer dan 5 woorden per zin mochten gebruiken." Nou dat was nog eens een mondvol.. Kon je dat wel als een zin zeggen dan? Lyan dacht even kort na. "Anders werden ze onthoofd waarna men hun hoofd als poppen gebruikte om voor te tonen hoe de regel moest toegepast te worden," zei hij kalmpjes. Yeah, hij had zo'n fijne fantasie. Maar dat was echt het eerste dat in hem was opgekomen, kon hij bar weinig aan doen en ah, het was best grappig, non? Hij slikte even en wachtte af.