{ Step one, set me on fire

De roodharige keek nog eens mismoedig naar haar kleding en begon al in haar tas te rommelen naar wat anders om aan te doen. Echter werd haar zoektocht onderbroken door de aankondiging dat er koffie was. Meteen sprong ze omhoog en liep naar het aanrecht toe en ze de mok pakte. In tegenstelling tot de ander nam ze er meteen een slok van, ze was het gevoel voor warmte vrijwel verloren in haar mond, en dat zorgde ervoor dat ze dingen dronk die ze eigenlijk eerst had moeten late afkoelen. Gelukkig kon ze nog proeven, want de koffie smaakte geweldig. "Dit is goede koffie" Verklaarde ze even richting de ander, die hierna al een vraag stelde. Ze keek met een klein lachje terug. "Waarom ook niet? Welke gaan we nu kijken?" Vroeg ze waarna ze haar mok ergens weg zette en verder zocht in haar tas, waar ze nu een shirtje en een broek uit toverde. "Trouwens, zeg maar niks, verras me maar dan ga ik me even omkleden" Sorry Lucian, maar ze was het ding nu helemaal zat. Terwijl Ragya richting de badkamer liep ging Aldrei op de bank liggen, die haar blik niet van het tweetal af hielt.

Ragya keek even in de spiegel zodra ze de badkamer ingelopen was. Nou, zeg vaarwel tegen de nette Ragya en verwelkom de hot mess die ze eigenlijk was. Ze zette de wasbak even aan en waste haar gezicht, om hierna haar kleren uit te doen en de andere weer aan te trekken. Eenmaal klaar had ze een kort stoffen broekje aan en een zwart topje. Hierna gooide ze haar haren los en ging er even met een borstel doorheen, die ze schaamteloos van Lucian's wastafel had gestolen. Hij merkte het toch niet, hij had immers ook een stuk rood haar. Eenmaal klaar ging ze weer naar buiten en stopte de jurk weg, waarna ze tevreden haar mok koffie weer vond en naar de bank liep. Hier ging ze tussen Lucian en Aldrei inzitten terwijl ze een slok nam. "Nou Dyrmaetur minn, wat gaan we kijken?" Vroeg ze terwijl ze de Ninetales rustig begon te aaien. Deze was nog altijd beledigd en gromde kort, maar legde uiteindelijk toch haar kop op Ragya's schoot en ontspande wat. In ieder geval zolang alles veilig bleef wat haar doel betrof.

Ze trok haar benen op de bank en ging zo wat comfortabel zitten. Aldrei paste zich hierop weer aan en vouwde haar staarten over de leuning van de bank heen, waardoor er een waterval aan gouden vacht kwam. Even keek ze opzij naar Lucian toen hij aankondigde dat ze de Titanic gingen kijken. Het enige wat ze erover wist was dat hij bekend was en het iets was met een boot. Aangezien ze niet dom wou klinken door dit te zeggen hielt ze verder maar haar mond en nam nog een slok koffie. Lucian zette de film aan en ze zette na de intro ook de mok op tafel. Het feit dat ze weinig film keek zorgde er meteen voor dat ze met alle aandacht keek.

Nou hier was ze niet op voorbereid geweest. Maar goed, haar enige informatie was ook geweest dat het ging over een boot. Wat dus veel over liet aan de fantasie. Toch bleef ze kijken naar de film en ze was iets onderuit gezakt tijdens het hele gebeuren. Om eerlijk te zijn had ze weinig meer gelet op degene om haar heen. Zo was het haar niet eens opgevallen dat Aldrei in slaap was gevallen. Uiteindelijk kwamen ze aan bij de scene waar de hoofdpersonen op de boot de bekende pose deden en er een mooi liedje op begon te spelen. Ze was iets naar voren gaan leunen bij de gehele film en kreeg het nu voor elkaar even uit die trance te komen. Ragya leunde weer naar achteren en hielt haar pigmentloze blik op de film. Toch was ze zich weer bewust geworden van degene naast haar en zonder zichzelf de tijd te geven over dingen na te denken liet ze haar hand naar de zijne gaan en pakte die vast. Het was een klein gebaar op zichzelf, maar voor iemand die zulke dingen niet kon, was het best groot. Daarbij had ze het gevoel dat de film met haar emoties speelden. Alles zo romantisch maken.

Ragya voelde hoe haar hand ook werd vastgepakt. Ze wist wat ze wou, maar ze zou het zelf nooit doen. Toch had ze alle vertrouwen in Lucian dat hij het zou begrijpen. En dat deed hij ook, want het duurde niet lang voor ze hem dichterbij voelde komen en ze kippenvel kreeg dankzij het liedje dat nog op de achtergrond verder ging. Ook de roodharige draaide nu haar gezicht naar hem toe en voelde zijn lippen al, die ze zacht beantwoorde. Zachtjes kneep ze in de hand die ze nog altijd vast had, onbewust maar alsof ze wou zeggen dat hij gedaan had wat niet in haar karakter zat om zelf mee te beginnen. Ineens stopte de muziek en hiermee trok ze zich ook terug, al ging ze niet meer terug zitten op haar eerste plek.

Het was bijna teleurstellend dat de film weer gewoon verder ging. Als het aan haar lag hadden die twee wel langer op dat dek mogen staan. Even maakte ze nog oogcontact met Lucian, haar mondhoek trok lichtjes omhoog waarna haar blik uit reactie weer wegschoot en uiteindelijk bij de tv bleef hangen. Ze kon zweren dat ze rood begon te worden. Ragya bewoog nauwelijks meer terwijl ze de film verder volgde. Als een eerste kijker die absoluut niks over de film wist, wat al zeldzaam was, kreeg je nogal een grote klap toen de boot ineens ging zinken. Ze voelde meteen de haartjes in haar nek overeind komen en de lichte spanning door haar heen komen zoals gebeurde bij een goede film. Het schip begon langzaam te zinken de ruimtes liepen vol met water. Voor een deel was ze blij dat Aldrei sliep, die zou het hier moeilijk bij gehad hebben. Zelf zat ze ook helemaal in de film gezogen.

En ze voelde het al aankomen. Ze ging niet huilen voor een film. Ze vertikte het. Maar het was zo zielig, en toen gingen ze beiden onder water. Toen bleek hij niet dood te zijn en kwam Rose op dat bord te liggen. Uiteindelijk waren de tranen zo ver naar voren getrokken dat ze al in haar ogen lagen, nog aan het wachten op het juiste moment vrij te worden gelaten. Zelf hielt ze nog steeds de hand vast van de ander en leunde tegen hem aan, aangezien ze hier op het breekpunt lag. Ondertussen ging de film gewoon onverstoorbaar verder en daar had ze een nieuw diepte punt bereikt. Ze huilde bij een film, het was geluidloos maar nu het eenmaal begonnen was kon ze alleen maar vrezen voor de rest.