{ Step one, set me on fire

Ze grinnikte even om de opmerking van de ander waarna ze zelf ook begon met eten. Voor haar doen kreeg ze nog redelijk wat kip naar binnen, want tja niemand zei nee tegen kip, terwijl de rest naar Aldrei ging toen deze aangaf ook wat meer te willen. Uiteindelijk besloot ze om vriendjespolitiek ook een stuk kip aan Khaleesi te geven. Ze verwachtte wel dat het vosje redelijk tegen de pittige smaak kon. Er bleek immers veel kruiden in te zitten. Na een tijdje gegeten te hebben was het bord leeg en keek ze tevreden. Nou, ze was trots op zichzelf, ze had gewoon eten bestellen overleefd en het was nog heerlijk ook. Dit wou ze net mededelen aan haar gezelschap toen de borden weer werden gewisseld en ze een toetje voor haar neus kreeg. Ze bekeek het even nieuwsgierig. "Hoe heette dit ook al weer?" Besloot ze te vragen, terwijl ze al naar haar lepel en mes pakte.

Ze wachtte even tot de ander de naam van het gerecht had gezegd, waarbij ze had geknikt, het niet eens geprobeerd hebbend het te herhalen. De roodharige begon hierna met het fruit, die ze met een schepje ijs voor ieder naar binnen werkte. Op deze manier ging het jammer genoeg nog redelijk snel en voor ze het wist had ze alleen nog maar een kwart perzik over en het meest zielige hoopje overgebleven ijs wat je ooit had gezien. Toch at ze ook deze op en keek wat schuldig opzij naar Aldrei, die deze ronde niet had mogen meedoen. Nu had ze Aldrei toch niet zo blij kunnen maken met fruit of een enkel hapje, dus kon ze er net zo goed zelf van genieten. Eenmaal klaar deed ze haar handen en mond af aan het servet en legde haar bestek netjes op een enkele rand van het bord, zoals hoorde volgens haar basic tafel manieren.

Eenmaal klaar bleef ze nog even zitten, nagenietend van het absoluut heerlijke eten. Maar uiteindelijk moesten ze toch weer hun vertrek maken en ook Ragya stond nu weer op. Bij de vraag van de ander grijnsde ze even. "Er is pas echt iets mis als ik nee zeg tegen een kop koffie" Met die woorden kon je er dus vanuit gaan dat ze meeging. Ze zorgde ervoor dat ze niks vergat en hief de tas weer op haar rug, waarna ze zowel haar stoel als die van Aldrei aanschoof. De vos zwiepte wat gespannen met enkele van haar staarten, ze vertrouwde over het algemeen al niemand en al helemaal niet als die net haar trainster mee uit eten had genomen. Maar Ragya zelf lette er weinig op en wachtte tot ook Lucian klaar was weer te gaan.

Het duurde niet lang of ze gingen weer de kou in, en hoewel ze het nu zeker begon te voelen vond ze het helemaal niet erg. In het restaurant was het warm geweest en dit was toch meer haar ding. Daarbij waren ze toch zo bij het hotel. Ze keek nog even naar de zielige pizzeria, kreeg een klein lachje op haar gezicht en ging toen naast Lucian lopen, om zo weer dezelfde weg terug te nemen. Normaal zou Aldrei voorgaan op zulke moment, maar de vos was nu expres wat achterop gebleven om te zorgen dat er niks gebeurde. Ze was gewoon beschermend aan het doen, dat wist ze ook wel.

Ze waren nog niet ver gekomen en ze voelde de hand van de ander weer om de hare gaan. En zoals ze was nam ze hem ook weer terug aan zoals enkele uren gelden. Wat wel een verschil was was dat Aldrei het nu wel zag. Deze begon meteen te grommen en er begon iets achter in haar keel op te borrelen. Even zette ze meer druk in de hand, om te laten weten dat hij gewoon door moest gaan. Maar net toen het erop leek dat de vos af ging vuren kwam ze half tegen hem aan lopen. Hierna liet ze de hand los aangezien het onhandig werd in deze positie, maar verwachtte dat Lucian wel wist wat hij nu moest doen. De Ninetales slikte haar aanval terug in en schudde de rook weg, waarna ze humeurig verder liep, ze wou geen rommelig schot maken en hiermee haar trainer verwonden. Dus wachtte ze op de beste kans.

Op dezelfde nonchalante manier als degene naast haar had gedaan liep ze verder, niet een keer naast zich kijkend voor zijn reactie. In ieder geval werkte het, Aldrei liet haar ongenoegen nogmaals merken met een diepe grauw maar deed verder niks. Nu nog niet in ieder geval. Als ze haar doelwit echter alleen vond, tja, dan zou ze niks kunnen garanderen over zijn veiligheid. Ragya voelde op hetzelfde moment de arm rond haar schouder komen en hielt een klein lachje in. Het was niet dat ze dit zelf zo erg vond om eerlijk te zijn. Jammer genoeg zou het lopen niet al te lang meer duren voor ze aankwamen in het hotel.

Ragya was er normaal vrij op tegen om zo bij iemand te lopen, weer iets met haar trots die in de weg zat. Maar nu vond ze het niet erg, ze kon het bijna omschrijven als een veilig gevoel. Ondertussen kwam het hotel al in zicht en hierbij doemde meteen Aldrei naast haar op. De vos keek haar niet aan, waardoor ze er alleen vanuit kon gaan dat deze beledigd was. Weer werd de deur open gehouden en ze liep er met haar pokémon langs, nu weer op zichzelf staand. Ondertussen was ze hier al vaak genoeg geweest om meteen richting de ene lift te lopen, waar eerst de Vulpix insprong en ze hierna volgden. Eenmaal in de lift drukte ze op het juiste knopje en leunde wat tegen de muur op. Ondertussen ging Aldrei naast haar zitten en keek bijna zonder te knipperen naar Lucian in een dreigende blik.

De roodharige wachtte in de lift tot het vrolijke deuntje klonk wat betekende dat ze er waren. Deze keer ging de Ninetales voorop. Ze stopte haar gestaar richting de jongen door haar lippen even op te trekken, en wendde zich hierna af. Het gouden dier stond op en wandelde rustig naar de kamer toe, om daar te wachten op de rest van het gezelschap. Ragya volgde haar en de ander naar de bekende deur en dacht even aan haar eigen sleutel terwijl Lucian de ruimte opende. Zodra de deur open was schoot haar vos naar binnen, recht langs het mannelijk gezelschap heen. Zelf wachtte de roodharige even tot ze de ruimte had haar binnen te lopen en volgde toen, al moest ze halverwege even stoppen toen het licht aan ging. Ze knipperde even met haar ogen om ze te laten wennen aan de lichtbron, ze waren immers zo gevoelig door het weinige pigment, en zelfs het korte moment in de donkere ruimte was genoeg geweest haar nu al te verblinden. Zodra het eenmaal weer goed ging checkte ze of iedereen binnen was en deed toen de deur achter hun dicht, waarna ze haar tas ergens dumpte en zich even uitrekte. Het zou niet lang meer duren voor dit jurkje uit ging en ze normale kleren aan ging doen, ze wou weer onvrouwelijk gaan zitten.